Β-612 / Ευρωπαϊκόν είναι το αληθές – Του Αδάμ Γιαννίκου

Η αλήθεια είναι το αντίθετο της λήθης. Αν οι λέξεις έχουν ακόμα κάτι από το πρώτο νόημά τους, τότε στην περίπτωση κάθε αλήθειας η μνήμη είναι ό,τι μάς συνδέει με τον πραγματικό κόσμο. Όπως έλεγε ο Όσκαρ Ουάϊλντ η μνήμη είναι ένα ημερολόγιο που όλοι κουβαλούμε πάνω μας. Η σχέση μας, όμως, με την...
αλήθεια δεν είναι πάντα ανώδυνη. Είναι πολλές οι φορές που λέμε πως η αλήθεια πονάει.

Την 1η Απριλίου του 1849 ο  Ρίχαρντ Βάγκνερ διηύθηνε την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν στην Όπερα της Δρέσδης. Μεταξύ των ακροατών βρισκόταν ο  Μιχαήλ Μπακούνιν, ο οποίος συγχαίροντας τον Βάγκνερ μετά τη συναυλία, του είπε: «Ακόμα και αν όλα τα πράγματα καταστραφούν στο μέλλον, αυτό το έργο τέχνης πρέπει να μείνει ανέπαφο, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής μας».

Ένα μήνα μετά, ο Βάγκνερ και ο Μπακούνιν βρέθηκαν πλάι πλάι στα οδοφράγματα της Δρέσδης ανάμεσα σε ένα επαναστατημένο πλήθος τριών χιλιάδων ανθρώπων που είχε εξεγερθεί ενάντια στην συντηρητική αριστοκρατία. Η επανάσταση είχε απλωθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη, δείχνοντας πως η ιστορία ποτέ δεν θα έφθανε στο τέλος της αν και ο τελευταίος απόκληρος της κοινωνίας δεν νοούνταν ως πραγματικά ελεύθερος πολίτης με αληθινά δικαιώματα και λόγο σε όσα καθορίζουν τη ζωή του. Η Εξέγερση της Δρέσδης ήταν ένα από τα τελευταία επεισόδια των Επαναστάσεων του 1848, όπως έμειναν στην ιστορία.

Οι εξεγέρσεις στις ευρωπαϊκές πόλεις από το Παλέρμο μέχρι την Κοπεγχάγη και από τις Βρυξέλλες μέχρι το Βουκουρέστι έληξαν άδοξα. Οι Ευρωπαίοι αστοί δεν ήταν ακόμα έτοιμοι να απογαλακτιστούν από τις μνήμες του Παλαιού Καθεστώτος. Στη Δρέσδη, το μόνο που έμεινε αληθινό ήταν η τυλιγμένη στις φλόγες Όπερα, εκεί που ένα μήνα πριν ο Βάγκνερ και ο Μπακούνιν αποθέωναν μία από τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις του ανθρώπινου πνεύματος. Έκτοτε το ημερολόγιο των γεγονότων του Μαΐου κρατήθηκε από κάθε ευρωπαίο που αναμετρήθηκε με τον πραγματικό κόσμο.

Σήμερα, οι πόλεις της Ευρώπης ανάβουν ξανά η μία μετά την άλλη. Η Βαρκελώνη ακόμα κάπνιζε όταν το εκείνο το παλιό ημερολόγιο έγραφε 1η Απριλίου 2012. Κανείς δεν θυμάται αν η Πρωταπριλιά προέκυψε πράγματι από την συνήθεια των Γάλλων να πειράζουν όσους συμπολίτες τους επέμεναν να γιορτάζουν εκείνη την μέρα ως την παλιά πρωτοχρονιά τους. Η αλήθεια είναι πως κάθε πράγμα έχει μια αρχή. Η Ευρώπη έχει να διαλέξει αν θα προχωρήσει με τα ψέμματα ή με την αλήθεια.
πηγη