Και τώρα τι;

του Ανδρέα Καρακώστα
Και τώρα τι; Θα λένε πως… παραπλανήθηκαν; Πως δεν ήξεραν, πως δεν μπορούσαν να φαντασθούν;
Και καλά αυτοί μπορούν να λένε ό,τι συνήθως, το θέμα είναι οι άλλοι, οι πολλοί που δεν τους πίστεψαν, που δεν σταμάτησαν στιγμή να κρούουν τον κώδωνα, τώρα τι πρέπει, τι άραγε μπορούν να κάνουν;


Οι προειδοποιήσεις ήταν χιλιάδες. Οχι εκείνες του κόσμου που απαξιώθηκε, αλλά των ειδικών ανά την υφήλιο που εγκαίρως και χωρίς περιστροφές διαπίστωναν πως ο δρόμος είναι αδιέξοδος, πως δίνοντας θάρρος στον χωριάτη, στο τέλος θα σου ανέβει και στο κρεβάτι. Επέμειναν. Κέρδισαν. Πέρασαν τα μέτρα, επέβαλαν την απορρύθμιση και τον αποπληθωρισμό… Να που δεν φθάνει, όμως. Να που οι ευρωπαίοι που δαπανούν τις οικονομίες τους για να μας σώσουν «καθαρίζοντας» για τα δικά μας χρέη, δεν αρκούνται! Ναι, δεν αρκούνται. Αρχισε να το σιγοψιθυρίζει ο ένας μετά τον άλλο, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι αυτοί που ψήφισαν τα μέτρα και παρελθόν είναι για την ελληνική πολιτική σκηνή και εξ’ αυτού του γεγονότος δεν μπορούν να τα εφαρμόσουν.
Παραδέχονται –και το κάνουν τώρα- πως ακόμη και αν οι υπέρμαχοι της ψήφισης του 2ου Μνημονίου καταφέρουν να επιβιώσουν της λαϊκής αγανάκτησης, ακόμη κι αν σταθούν στα πόδια τους οι αποδυναμωμένοι πολιτικοί τους σχηματισμοί, δεν θα καταφέρουν να κάνουν το ίδιο τα… «μέτρα», που εκτός από ανεφάρμοστα είναι και αναποτελεσματικά. Μόνο που τώρα ποια εκείνοι, όπως ξεκάθαρα είπε ο Σόιμπλε, οι σύμμαχοί μας, μπορούν να διαχειριστούν την επόμενη ημέρα, καθώς με τη νέα δανειακή σύμβαση έχουν διασφαλίσει απολύτως τα διεπόμενα από το Αγγλικό Δίκαιο συμφέροντά τους. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά, με ό,τι μέχρι προχθές συνέβαινε.

Τώρα ο εθνικός πλούτος τους ανήκει, συνιστά την διασφάλιση και τον τριτεγγυητή. Και ως γνωστόν όταν ο δικαιούχος δηλώνει αδυναμία, ο δανειστής στρέφεται προς τον εγγυητή, ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για διαπραγματευτικό χαρτί την «άτακτη χρεοκοπία», διότι απλά εάν το κάνει, θα έχει την τύχη του Γιώργου του «ευφυούς» ή του Αντώνη του «προσαρμοσμένου» πολύ σύντομα…

«Η ψήφος της Βουλής δεν εξασφαλίζει το “ναι” στο Eurogroup», διαβάζω στο έγκριτο «Βήμα»… Τι μας λέτε, αλήθεια; Τώρα το καταλάβατε; Και τώρα που το καταλάβατε τι; Φθάνει η όψιμη κωλοτούμπα; Και το έγκλημα; Με το γαμημένο το δάχτυλο που πάτησε τη σκανδάλη τι θα γίνει;

Μετά την ψήφιση του 2ου Μνημονίου, την κάλυψη των 325 δις και την υπογραφή των πολιτικών αρχηγών με την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τώρα Γερμανία και Ολλανδία ρίχνουν στο τραπέζι την… «ρήτρα εξόδου»! Και τι αυτή προβλέπει; Τίποτα σπουδαίο, όπως θα ‘λεγε και ο φίλος μου καθήμενος αυτάρεσκα στο εξασφαλισμένο στασίδι του στο Δελτίο των οκτώ: Οτι σε περίπτωση που δεν εφαρμοσθούν τ’ ανεφάρμοστα μέτρα, οι φίλοι μας δανειστές εκτός από το να αξιοποιήσουν κατά το δοκούν αυτό που μέχρι εβδομάδος αποκαλούσαμε εθνικό πλούτο, μπορούν να μας υπαγορεύσουν και τον τρόπο εξόδου μας από την φιλεύσπλαχνη αγκαλιά της Ευρώπης!
tromaktiko