ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΟΗΕ, ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ, ΕΝΩ Ο ΦΡΙΝΤ ΑΦΗΝΕΙ ΥΠΟΝΟΟΥΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Αναβολή για πιο εύκολη ένταξη στήνουν οι ΗΠΑ
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ
Προς αναβολή πρόσκλησης των Σκοπίων για ένταξή τους στο ΝΑΤΟ οδηγούνται, ως φαίνεται, οι Αμερικανοί, μετά την επιδειχθείσα αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης και το διαπιστωθέν αρραγές εσωτερικό πολιτικό μέτωπο να μην επιτραπεί η είσοδος της FYROM στη Συμμαχία, λόγω της έλλειψης...
στοιχειώδους συμμαχικής συμπεριφοράς και κανόνων καλής γειτονιάς. Παράλληλα, ωστόσο, καθίσταται σαφές πως από αμερικανικής πλευράς επιδιώκεται η, κατά το δυνατόν, μέγιστη δέσμευση και υπό σοβαρές προϋποθέσεις αναβολή, εντός συγκεκριμένων χρονικών περιθωρίων, ούτως ώστε, συν τοις άλλοις και για λόγους γοήτρου, ο απερχόμενος «αμερικανικός θίασος» να μπορεί να παρουσιάσει, από πάσης σκοπιάς, ως «τελεσίδικο γεγονός» την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. ΝΑΤΟϊκό θέμα Δίνοντας, έτσι, μια «ολοκληρωμένη εικόνα» διεύρυνσης της Συμμαχίας στα νοτιοδυτικά Βαλκάνια με ανάλογους «πανηγυρισμούς» του προέδρου Μπους κατά τη μετέπειτα επίσκεψή του στο Ζάγκρεμπ, όπου επίσης θα μεταβούν Αλβανοί και Σκοπιανοί ηγέτες. Ετσι, υπό την έννοια αυτή, και με σκεπτικό που έντεχνα θα υποδηλώνει πως, πλέον, θα «πρόκειται για ΝΑΤΟϊκό ζήτημα», οι Αμερικανοί θα επιδιώξουν να στείλουν την «ενταξιακή διευθέτηση» των Σκοπίων σε επίπεδο μόνιμων αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ, κατά τις υπάρχουσες πληροφορίες. Ακυρώνοντας κατ’ ουσίαν, με τον τρόπο αυτό, και επίσημα τη διαδικασία του ΟΗΕ, που ούτως ή άλλως αποδυνάμωσε ντε φάκτο η απροκάλυπτη, πρόσφατη ανοιχτή παρέμβαση Φριντ, του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών στη σχετική διαδικασία. Εξυπακούεται πως οι απορρέουσες από ένα «σφιχτό» σχέδιο δράσης αμερικανικές κινήσεις προδικάζουν, κατά τους γνωρίζοντες, «μεγάλη μάχη» κατά την επικείμενη σύνοδο του Βουκουρεστίου. Το βέβαιο είναι πως κάτω από τις μέχρι σήμερα συνθήκες και την πίεση του χρόνου, η «μάχη» έχει μετακινηθεί σε άλλο εντελώς επίπεδο, ήτοι από την ασφυκτική αμερικανική πίεση να επιτευχθεί ελληνο-σκοπιανή συμφωνία έστω και στο «παρά ένα», στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, σε μια επίσης πιεστική προσπάθεια «δεσμευτικής αναβολής» πρόσκλησης της γείτονος στη Συμμαχία, που, κατά κάποιον τρόπο, επιχειρείται να υποκαταστήσει την «πρόσκληση υπό προϋποθέσεις» που, επίσης, έχει κατηγορηματικά απορρίψει η Αθήνα. Πλεονέκτημα Γίνεται αντιληπτό, κατά την άποψη Αμερικανού παράγοντα, πως ανεξαρτήτως και αδιαφόρως προς την οποιαδήποτε «δυσαρέσκεια» της κυβέρνησης Μπους, η Ελλάδα έχει επί του προκειμένου ένα αξιοσημείωτο πλεονέκτημα στην όλη αυτή διαδικασία, ιδιαίτερα αν καταφέρει να αποφύγει την ασφυκτική χρονική διάσταση της αναβολής που φέρεται να επιδιώκει η Ουάσιγκτον. Οπότε το εκ των πραγμάτων εγειρόμενο ερώτημα της «διάρκειας της αναβολής» έχει να κάνει και με τα περιθώρια ελιγμών που παρέχονται από «ανοιχτές» ή «κλειστές» ημερομηνίες και τις εξυπηρετούμενες, έτσι, σκοπιμότητες, με την Ουάσιγκτον να επιμένει σε μερικών εβδομάδων ή λίγων μόνο μηνών διαπραγμάτευση γιατί αυτό θα «ταιριάζει» με την «εικόνα διεύρυνσης» που από καθέδρας διακηρύσσει ο Λευκός Οίκος· αλλά, που θα «φρακάρει» την ελληνική πλευρά, όπως λέει μεμνημένος γνώστης των τεκταινομένων, λόγω της πολύ πιθανής συνέχισης της σκοπιανής αδιαλλαξίας, απορρέουσας από «αναγκαστική» χρονική διευθέτηση. Συνεκτιμώμενες οι αμερικανικές κινήσεις, είναι προφανές ότι με την έντεχνη αυτή μεθόδευση πρόσκλησης των Σκοπίων αμέσως μετά τη σύνοδο, κατά το μεμνημένο γνώστη των εξελίξεων, παρακάμπτεται η επίσημη καταγραφή του ελληνικού βέτο που τέθηκε στην άτυπη σύνοδο του ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ (6 Μαρτίου) και που, όπως λέγεται, θα ήταν πολύ δύσκολη η μελλοντική άρση του. Εναλλακτικά κείμενα Ηδη, από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εναλλακτικά κείμενα σχεδίων για το «πώς θα μοιάζει» το τελικό ανακοινωθέν του ΝΑΤΟ, και μέσα από τα οποία «δοκιμάζονται ποικίλες διατυπώσεις», φέρεται να έχουν διαμηνυθεί στην έδρα της Συμμαχίας στις Βρυξέλλες και όπως λέγεται από πολιτικούς κύκλους της Συμμαχίας, πράγματι παρατηρείται «μετακίνηση στο παιχνίδι», από το «βασικό μέτωπο» της διευθέτησης του ζητήματος στη σύνοδο, σε χειρισμούς που επιχειρούν να «διαβρώσουν» τις μελλοντικές ελληνικές κινήσεις. Περαιτέρω, καθίσταται, πλέον, σαφές ότι η αντιπαράθεση αφορά τα συμφέροντα μιας μικρής γραφειοκρατικής ομάδας που, πέραν των του… «οίκου» της, φρόντιζε για το γόητρο της ρεπουμπλικανικής κυβέρνησης Μπους και λιγότερο για τα πραγματικά αμερικανικά συμφέροντα, έναντι των συμφερόντων μιας χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ. Αναφέρεται, μάλιστα, χαρακτηριστικά πως η «αλαζονεία Φριντ», πηγάζουσα από την πεποίθησή του ότι η Ελλάδα είναι… «χάρτινος τίγρης» («Ε» 12/2/08), τον οδήγησε σε «κακούς υπολογισμούς», γιατί, προφανώς, δεν έλαβε σοβαρά υπόψη του την «εικόνα των προειδοποιήσεων» που λογικά θα εξέπεμπε η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, πως κάτω από τις πολιτικές συγκυρίες εκεί, ένας «συμβιβασμός» στο Σκοπιανό θα’ταν αδιανόητος αν δεν προσέγγιζε την ελληνική θέση. Πρόκειται για μια σταθερή παράμετρο… που αν επιλέξεις να την αγνοήσεις (σ.σ. όπως προφανώς έκανε ο κ. Φριντ), αγνοείς τα γεγονότα», είπε στην «Ε» Αμερικανός παράγων. Διπλωματία Φριντ Αντ’ αυτών, ο κ. Φριντ το τελευταίο δίμηνο, ιδιαίτερα μετά την επίσκεψη Μπακογιάννη στην Ουάσιγκτον, αφυπνίστηκε κι επιδόθηκε στο «δικό» του είδος διπλωματίας, όπως υπογραμμίζεται εγκύρως. Από τη μια πλευρά προσπάθησε να «μαντρώσει την Ντόρα» και από την άλλη να «πλησιάσει τον Γιώργο», ούτως ώστε κυκλικά να «πλαγιοκοπήσει» την ακλόνητη θέση Καραμανλή για το Σκοπιανό, αφού όπως σημειώνεται είχε «πάρει πάνω του το όλο θέμα» ο πρωθυπουργός. Στην πρώτη περίπτωση, οι συνεργάτες του αλλά και ο ίδιος προέβησαν στη διαπίστωση πως η ΥΠΕΞ «δεν θα ρισκάρει το πολιτικό της μέλλον» με απόκλιση από τον Καραμανλή, ενώ στην περίπτωση Παπανδρέου τού διεμηνύθη πως οι πολιτικές του ανάγκες δεν του επιτρέπουν αποκλίσεις από τις «κόκκινες γραμμές» του Σκοπιανού, την πατρότητα των οποίων μάλιστα διεκδικούσε ο ίδιος («Ε» 5/3/08). «Georgeowesus» «Μας οφείλει ο Γιώργος» («Georgeowesus») ήταν κατ’ ουσίαν η εκνευρισμένη απάντηση Φριντ σε συνομιλητές του, εννοώντας με αυτό κατά τους γνωρίζοντες ότι προς «χάριν του» «οι Ην. Πολιτείες καθυστέρησαν την αναγνώριση των Σκοπίων με τη συνταγματική τους ονομασία, μετά την εκ μέρους του ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, για να μην «πληγεί πολιτικά» στις εκλογές του 2004. [Σ.σ. Η «Ε» γνωρίζει ότι στα μέσα Ιανουρίου του 2004, ο εξ απορρήτων τοτ κ. Παπανδρέου, κ. Αλεξ Ρόντος πέρασε το κατώφλι του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (NSC) και είχε μακρά συνομιλίαν επ' αυτού με τους κ. Φριντ και Μπράιζα, που υπηρετούσαν τότε εκεί. Σχετικό δε «μέμο» λέγεται πως έφυγε από τον Φριντ προς την Τζόουνς του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που ήταν τότε υπεύθυνη για τα ευρωπαϊκά]. Εκείνο που περίμενε ο κ. Φριντ τώρα, ήταν μια πιο ελαστική θέση εκ μέρους του κ. Παπανδρέου «σύμφωνα με αυτά που πραγματικά πρεσβεύει», ούτως ώστε η κυβέρνηση να είναι σε θέση για κάποιους ελιγμούς. Ο Σπέκχαρντ Μάλιστα, κατά τους γνωρίζοντες, σήμερα εξηγείται και η, πράγματι, ασυνήθιστη παρουσία Σπέκχαρντ, του Αμερικανού πρέσβη, στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ στις 13 Μαρτίου, με προφανή στόχο την «επικοινωνία» σχετικών, συμβολικών έστω, μηνυμάτων. Τώρα ο κ. Φριντ επιχειρεί να «καλύψει παντοιοτρόπως» τα νώτα του και «παίζει τα πάντα» κατά τον μεμυημένο γνώστη των τεκταινομένων, και βλέπει ως εναλλακτική λύση στο ελληνικό βέτο τη «δεσμευτική αναβολή» πρόσκλησης των Σκοπίων. Ο κ. Γιάνους Μπουγκάτσκι του Κέντρου Στρατηγικών Σπουδών (CSIS) ήταν σαφής, πρόσφατα, περί των αμερικανικών ευθυνών για την εξέλιξη που πήρε η υπόθεση αυτή, ενώ ο κ. Στιβ Φλάναγκαν μίλησε για «πρόσκληση υπό προϋποθέσεις», γιατί ο χρόνος τρέχει και δεν υπάρχουν περιθώρια για συμβιβαστική λύση.
dpdimas@hotmail.com
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 31/03/2008
Πηγη
στοιχειώδους συμμαχικής συμπεριφοράς και κανόνων καλής γειτονιάς. Παράλληλα, ωστόσο, καθίσταται σαφές πως από αμερικανικής πλευράς επιδιώκεται η, κατά το δυνατόν, μέγιστη δέσμευση και υπό σοβαρές προϋποθέσεις αναβολή, εντός συγκεκριμένων χρονικών περιθωρίων, ούτως ώστε, συν τοις άλλοις και για λόγους γοήτρου, ο απερχόμενος «αμερικανικός θίασος» να μπορεί να παρουσιάσει, από πάσης σκοπιάς, ως «τελεσίδικο γεγονός» την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. ΝΑΤΟϊκό θέμα Δίνοντας, έτσι, μια «ολοκληρωμένη εικόνα» διεύρυνσης της Συμμαχίας στα νοτιοδυτικά Βαλκάνια με ανάλογους «πανηγυρισμούς» του προέδρου Μπους κατά τη μετέπειτα επίσκεψή του στο Ζάγκρεμπ, όπου επίσης θα μεταβούν Αλβανοί και Σκοπιανοί ηγέτες. Ετσι, υπό την έννοια αυτή, και με σκεπτικό που έντεχνα θα υποδηλώνει πως, πλέον, θα «πρόκειται για ΝΑΤΟϊκό ζήτημα», οι Αμερικανοί θα επιδιώξουν να στείλουν την «ενταξιακή διευθέτηση» των Σκοπίων σε επίπεδο μόνιμων αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ, κατά τις υπάρχουσες πληροφορίες. Ακυρώνοντας κατ’ ουσίαν, με τον τρόπο αυτό, και επίσημα τη διαδικασία του ΟΗΕ, που ούτως ή άλλως αποδυνάμωσε ντε φάκτο η απροκάλυπτη, πρόσφατη ανοιχτή παρέμβαση Φριντ, του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών στη σχετική διαδικασία. Εξυπακούεται πως οι απορρέουσες από ένα «σφιχτό» σχέδιο δράσης αμερικανικές κινήσεις προδικάζουν, κατά τους γνωρίζοντες, «μεγάλη μάχη» κατά την επικείμενη σύνοδο του Βουκουρεστίου. Το βέβαιο είναι πως κάτω από τις μέχρι σήμερα συνθήκες και την πίεση του χρόνου, η «μάχη» έχει μετακινηθεί σε άλλο εντελώς επίπεδο, ήτοι από την ασφυκτική αμερικανική πίεση να επιτευχθεί ελληνο-σκοπιανή συμφωνία έστω και στο «παρά ένα», στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, σε μια επίσης πιεστική προσπάθεια «δεσμευτικής αναβολής» πρόσκλησης της γείτονος στη Συμμαχία, που, κατά κάποιον τρόπο, επιχειρείται να υποκαταστήσει την «πρόσκληση υπό προϋποθέσεις» που, επίσης, έχει κατηγορηματικά απορρίψει η Αθήνα. Πλεονέκτημα Γίνεται αντιληπτό, κατά την άποψη Αμερικανού παράγοντα, πως ανεξαρτήτως και αδιαφόρως προς την οποιαδήποτε «δυσαρέσκεια» της κυβέρνησης Μπους, η Ελλάδα έχει επί του προκειμένου ένα αξιοσημείωτο πλεονέκτημα στην όλη αυτή διαδικασία, ιδιαίτερα αν καταφέρει να αποφύγει την ασφυκτική χρονική διάσταση της αναβολής που φέρεται να επιδιώκει η Ουάσιγκτον. Οπότε το εκ των πραγμάτων εγειρόμενο ερώτημα της «διάρκειας της αναβολής» έχει να κάνει και με τα περιθώρια ελιγμών που παρέχονται από «ανοιχτές» ή «κλειστές» ημερομηνίες και τις εξυπηρετούμενες, έτσι, σκοπιμότητες, με την Ουάσιγκτον να επιμένει σε μερικών εβδομάδων ή λίγων μόνο μηνών διαπραγμάτευση γιατί αυτό θα «ταιριάζει» με την «εικόνα διεύρυνσης» που από καθέδρας διακηρύσσει ο Λευκός Οίκος· αλλά, που θα «φρακάρει» την ελληνική πλευρά, όπως λέει μεμνημένος γνώστης των τεκταινομένων, λόγω της πολύ πιθανής συνέχισης της σκοπιανής αδιαλλαξίας, απορρέουσας από «αναγκαστική» χρονική διευθέτηση. Συνεκτιμώμενες οι αμερικανικές κινήσεις, είναι προφανές ότι με την έντεχνη αυτή μεθόδευση πρόσκλησης των Σκοπίων αμέσως μετά τη σύνοδο, κατά το μεμνημένο γνώστη των εξελίξεων, παρακάμπτεται η επίσημη καταγραφή του ελληνικού βέτο που τέθηκε στην άτυπη σύνοδο του ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ (6 Μαρτίου) και που, όπως λέγεται, θα ήταν πολύ δύσκολη η μελλοντική άρση του. Εναλλακτικά κείμενα Ηδη, από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εναλλακτικά κείμενα σχεδίων για το «πώς θα μοιάζει» το τελικό ανακοινωθέν του ΝΑΤΟ, και μέσα από τα οποία «δοκιμάζονται ποικίλες διατυπώσεις», φέρεται να έχουν διαμηνυθεί στην έδρα της Συμμαχίας στις Βρυξέλλες και όπως λέγεται από πολιτικούς κύκλους της Συμμαχίας, πράγματι παρατηρείται «μετακίνηση στο παιχνίδι», από το «βασικό μέτωπο» της διευθέτησης του ζητήματος στη σύνοδο, σε χειρισμούς που επιχειρούν να «διαβρώσουν» τις μελλοντικές ελληνικές κινήσεις. Περαιτέρω, καθίσταται, πλέον, σαφές ότι η αντιπαράθεση αφορά τα συμφέροντα μιας μικρής γραφειοκρατικής ομάδας που, πέραν των του… «οίκου» της, φρόντιζε για το γόητρο της ρεπουμπλικανικής κυβέρνησης Μπους και λιγότερο για τα πραγματικά αμερικανικά συμφέροντα, έναντι των συμφερόντων μιας χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ. Αναφέρεται, μάλιστα, χαρακτηριστικά πως η «αλαζονεία Φριντ», πηγάζουσα από την πεποίθησή του ότι η Ελλάδα είναι… «χάρτινος τίγρης» («Ε» 12/2/08), τον οδήγησε σε «κακούς υπολογισμούς», γιατί, προφανώς, δεν έλαβε σοβαρά υπόψη του την «εικόνα των προειδοποιήσεων» που λογικά θα εξέπεμπε η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, πως κάτω από τις πολιτικές συγκυρίες εκεί, ένας «συμβιβασμός» στο Σκοπιανό θα’ταν αδιανόητος αν δεν προσέγγιζε την ελληνική θέση. Πρόκειται για μια σταθερή παράμετρο… που αν επιλέξεις να την αγνοήσεις (σ.σ. όπως προφανώς έκανε ο κ. Φριντ), αγνοείς τα γεγονότα», είπε στην «Ε» Αμερικανός παράγων. Διπλωματία Φριντ Αντ’ αυτών, ο κ. Φριντ το τελευταίο δίμηνο, ιδιαίτερα μετά την επίσκεψη Μπακογιάννη στην Ουάσιγκτον, αφυπνίστηκε κι επιδόθηκε στο «δικό» του είδος διπλωματίας, όπως υπογραμμίζεται εγκύρως. Από τη μια πλευρά προσπάθησε να «μαντρώσει την Ντόρα» και από την άλλη να «πλησιάσει τον Γιώργο», ούτως ώστε κυκλικά να «πλαγιοκοπήσει» την ακλόνητη θέση Καραμανλή για το Σκοπιανό, αφού όπως σημειώνεται είχε «πάρει πάνω του το όλο θέμα» ο πρωθυπουργός. Στην πρώτη περίπτωση, οι συνεργάτες του αλλά και ο ίδιος προέβησαν στη διαπίστωση πως η ΥΠΕΞ «δεν θα ρισκάρει το πολιτικό της μέλλον» με απόκλιση από τον Καραμανλή, ενώ στην περίπτωση Παπανδρέου τού διεμηνύθη πως οι πολιτικές του ανάγκες δεν του επιτρέπουν αποκλίσεις από τις «κόκκινες γραμμές» του Σκοπιανού, την πατρότητα των οποίων μάλιστα διεκδικούσε ο ίδιος («Ε» 5/3/08). «Georgeowesus» «Μας οφείλει ο Γιώργος» («Georgeowesus») ήταν κατ’ ουσίαν η εκνευρισμένη απάντηση Φριντ σε συνομιλητές του, εννοώντας με αυτό κατά τους γνωρίζοντες ότι προς «χάριν του» «οι Ην. Πολιτείες καθυστέρησαν την αναγνώριση των Σκοπίων με τη συνταγματική τους ονομασία, μετά την εκ μέρους του ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, για να μην «πληγεί πολιτικά» στις εκλογές του 2004. [Σ.σ. Η «Ε» γνωρίζει ότι στα μέσα Ιανουρίου του 2004, ο εξ απορρήτων τοτ κ. Παπανδρέου, κ. Αλεξ Ρόντος πέρασε το κατώφλι του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (NSC) και είχε μακρά συνομιλίαν επ' αυτού με τους κ. Φριντ και Μπράιζα, που υπηρετούσαν τότε εκεί. Σχετικό δε «μέμο» λέγεται πως έφυγε από τον Φριντ προς την Τζόουνς του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που ήταν τότε υπεύθυνη για τα ευρωπαϊκά]. Εκείνο που περίμενε ο κ. Φριντ τώρα, ήταν μια πιο ελαστική θέση εκ μέρους του κ. Παπανδρέου «σύμφωνα με αυτά που πραγματικά πρεσβεύει», ούτως ώστε η κυβέρνηση να είναι σε θέση για κάποιους ελιγμούς. Ο Σπέκχαρντ Μάλιστα, κατά τους γνωρίζοντες, σήμερα εξηγείται και η, πράγματι, ασυνήθιστη παρουσία Σπέκχαρντ, του Αμερικανού πρέσβη, στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ στις 13 Μαρτίου, με προφανή στόχο την «επικοινωνία» σχετικών, συμβολικών έστω, μηνυμάτων. Τώρα ο κ. Φριντ επιχειρεί να «καλύψει παντοιοτρόπως» τα νώτα του και «παίζει τα πάντα» κατά τον μεμυημένο γνώστη των τεκταινομένων, και βλέπει ως εναλλακτική λύση στο ελληνικό βέτο τη «δεσμευτική αναβολή» πρόσκλησης των Σκοπίων. Ο κ. Γιάνους Μπουγκάτσκι του Κέντρου Στρατηγικών Σπουδών (CSIS) ήταν σαφής, πρόσφατα, περί των αμερικανικών ευθυνών για την εξέλιξη που πήρε η υπόθεση αυτή, ενώ ο κ. Στιβ Φλάναγκαν μίλησε για «πρόσκληση υπό προϋποθέσεις», γιατί ο χρόνος τρέχει και δεν υπάρχουν περιθώρια για συμβιβαστική λύση.
dpdimas@hotmail.com
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 31/03/2008
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου