του Charles Jaigu Le Figaro Ο αρχηγός του κράτους ζύγισε προσεκτικά τις λέξεις σχετικά με τις συνέπειες στη Γαλλία της μη αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων από την Τουρκία.
Στο Ερεβάν, το πρώτο θέμα στο προσκήνιο είναι ακόμα, πάντα με πάθος, η ....γενοκτονία των Αρμενίων. Ο Νικολά Σαρκοζί δοκίμασε τον εαυτό του στην ευαίσθητη τέχνη του δαγκώματος της άσπρης γραμμής (της Τουρκίας) χωρίς
να την διασχίσει. Δεν είναι σίγουρο ότι τα κατάφερε.Την Παρασκευή, κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης τύπου με τον ομόλογό του Σερζ Σαρκισιάν, ο αρχηγός του γαλλικού κράτους ζύγισε προσεκτικά τις λέξεις σχετικά με τις συνέπειες στη Γαλλία της μη αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων από την Τουρκία.
Έπρεπε να προχωρήσει περισσότερο από τον προκάτοχό του Ζακ Σιράκ, ο οποίος ήδη το 2006 είχε καλέσει τους Τούρκους να «αναγνωρίζουν» τη γενοκτονία.
Έπρεπε επίσης να απαντήσει στην αντιπολίτευση η οποία, σύμφωνα με τα λόγια του Φρανσουά Ολάντ (François Hollande), συνηγόρησε για την υποβολή από τη νέα Γερουσία, σοσιαλιστική από δω και στο εξής, του νομοσχεδίου για την ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας των Αρμενίων που είχε απορριφτεί στην αρχή του χρόνου από το UMP (το κόμμα του Σαρκοζί).
Έπρεπε επίσης να απαντήσει στην αντιπολίτευση η οποία, σύμφωνα με τα λόγια του Φρανσουά Ολάντ (François Hollande), συνηγόρησε για την υποβολή από τη νέα Γερουσία, σοσιαλιστική από δω και στο εξής, του νομοσχεδίου για την ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας των Αρμενίων που είχε απορριφτεί στην αρχή του χρόνου από το UMP (το κόμμα του Σαρκοζί).
Έπρεπε τέλος να τιμήσει την υπόσχεση της προεκλογικής εκστρατείας του να περάσει αυτόν τον νόμο, που είναι σε εκκρεμότητα στη Γερουσία από το 2006.
«Χειρονομία Ειρήνης»
Ο Νικολά Σαρκοζί έπρεπε να το κάνει, χωρίς όμως να πέσει στην παγίδα μιας διαμάχης με «το μεγάλο τουρκικό έθνος».
«Δεν μπορεί να υπάρξει μόνιμη συμφιλίωση με την άρνηση του πόνου», εξήγησε, προτρέποντας την Τουρκία σε ένα «τεράστιο βήμα προς τα εμπρός».
«Δεν ανήκει στη Γαλλία να θέσει τελεσίγραφο σε κανέναν, δεν είναι καλός τρόπος συμπεριφοράς (...) αλλά επιτέλους, μεταξύ των γραμμών, πρέπει να καταλάβετε ότι ο χρόνος δεν είναι άπειρος, 1915 - 2011, νομίζω ότι είναι αρκετός χρόνος για περισυλλογή», προειδοποίησε ο Νικολά Σαρκοζί, προσθέτοντας, για πρώτη φορά ρητά, ότι αν η Τουρκία δεν προβαίνει σε αυτή τη «χειρονομία ειρήνης», τότε θα εξετάσει το ενδεχόμενο να προτείνει την ψήφιση ενός νόμου που να ποινικοποιεί ειδικά την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων.
Αυτή η «αντίδραση της Γαλλίας θα γνωστοποιηθεί σύντομα, σε κάθε περίπτωση, εντός της διάρκειας της θητείας μου».
«Δεν το διευκρινίζω από τώρα διότι εξακολουθώ να ελπίζω σε τουρκικές θετικές αντιδράσεις», διευκρίνισε ο Σαρκοζί. Την προηγούμενη μέρα είχε προτείνει στη Τουρκία προθεσμία -μέχρι «το τέλος του έτους»- πριν να νομοθετήσει.
Ακόμα εάν το σχήμα είναι περισσότερο απαλό, πρόκειται πράγματι, επί της ουσίας, για διαταγή.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η Άγκυρα αντέδρασε έντονα την Παρασκευή.
Είναι αυτονόητο ότι η προγραμματισμένη πρόκληση αυτή του επιτρέπει, μέσα στο μυαλό του Προέδρου, έξι μήνες από τις προεδρικές εκλογές, να αποκομίσει ορισμένα κέρδη.
Πρώτον, θα ανακαταλάβει την καρδιά των Αρμενίων της Γαλλίας, που τον είχαν ψηφίσει το 2007, την ώρα που ο Ολάντ ήταν έτοιμος να του κλέψει τη παράσταση.
Αλλά θέτει και το θέμα της ισορροπίας των δυνάμεων με τον οργιστικό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με τον οποίο οι σχέσεις έχουν επιδεινωθεί τελευταία δεδομένου ότι οι δύο άνδρες θέλουν το μερίδιό εξουσίας τους στις αραβικές ανοίξεις.
Και ο Γάλλος πρόεδρος γνωρίζει καλά ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν θα τολμήσει να ταχθεί καθαρά κατά της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρώπη.
Επανα-νομιμοποιείται με την παρούσα πράξη στους ψηφοφόρους της δεξιάς και του κέντρου, οι οποίοι πάντα αρνήθηκαν την ένταξη στην ΕΕ μιας ισχυρής χώρας 80 εκατομμυρίων μουσουλμάνων.
Ο Νικολά Σαρκοζί έπρεπε να το κάνει, χωρίς όμως να πέσει στην παγίδα μιας διαμάχης με «το μεγάλο τουρκικό έθνος».
«Δεν μπορεί να υπάρξει μόνιμη συμφιλίωση με την άρνηση του πόνου», εξήγησε, προτρέποντας την Τουρκία σε ένα «τεράστιο βήμα προς τα εμπρός».
«Δεν ανήκει στη Γαλλία να θέσει τελεσίγραφο σε κανέναν, δεν είναι καλός τρόπος συμπεριφοράς (...) αλλά επιτέλους, μεταξύ των γραμμών, πρέπει να καταλάβετε ότι ο χρόνος δεν είναι άπειρος, 1915 - 2011, νομίζω ότι είναι αρκετός χρόνος για περισυλλογή», προειδοποίησε ο Νικολά Σαρκοζί, προσθέτοντας, για πρώτη φορά ρητά, ότι αν η Τουρκία δεν προβαίνει σε αυτή τη «χειρονομία ειρήνης», τότε θα εξετάσει το ενδεχόμενο να προτείνει την ψήφιση ενός νόμου που να ποινικοποιεί ειδικά την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων.
Αυτή η «αντίδραση της Γαλλίας θα γνωστοποιηθεί σύντομα, σε κάθε περίπτωση, εντός της διάρκειας της θητείας μου».
«Δεν το διευκρινίζω από τώρα διότι εξακολουθώ να ελπίζω σε τουρκικές θετικές αντιδράσεις», διευκρίνισε ο Σαρκοζί. Την προηγούμενη μέρα είχε προτείνει στη Τουρκία προθεσμία -μέχρι «το τέλος του έτους»- πριν να νομοθετήσει.
Ακόμα εάν το σχήμα είναι περισσότερο απαλό, πρόκειται πράγματι, επί της ουσίας, για διαταγή.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η Άγκυρα αντέδρασε έντονα την Παρασκευή.
Είναι αυτονόητο ότι η προγραμματισμένη πρόκληση αυτή του επιτρέπει, μέσα στο μυαλό του Προέδρου, έξι μήνες από τις προεδρικές εκλογές, να αποκομίσει ορισμένα κέρδη.
Πρώτον, θα ανακαταλάβει την καρδιά των Αρμενίων της Γαλλίας, που τον είχαν ψηφίσει το 2007, την ώρα που ο Ολάντ ήταν έτοιμος να του κλέψει τη παράσταση.
Αλλά θέτει και το θέμα της ισορροπίας των δυνάμεων με τον οργιστικό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με τον οποίο οι σχέσεις έχουν επιδεινωθεί τελευταία δεδομένου ότι οι δύο άνδρες θέλουν το μερίδιό εξουσίας τους στις αραβικές ανοίξεις.
Και ο Γάλλος πρόεδρος γνωρίζει καλά ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν θα τολμήσει να ταχθεί καθαρά κατά της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρώπη.
Επανα-νομιμοποιείται με την παρούσα πράξη στους ψηφοφόρους της δεξιάς και του κέντρου, οι οποίοι πάντα αρνήθηκαν την ένταξη στην ΕΕ μιας ισχυρής χώρας 80 εκατομμυρίων μουσουλμάνων.
Πηγή: Le Figaro
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου