Η πολιτική διακήρυξη του Δ' Ράιχ

Ρίγος προκαλεί η απλή ανάγνωση στο περιοδικό DerSpiegel του βαρυσήμαντου –με όλη τη σημασία της λέξης– άρθρου υπό τον εύγλωττο τίτλο «Όλη η εξουσία στο κέντρο» (σ.σ. εννοεί το Βερολίνο και αναφέρεται στην εξουσία της ΕΕ) και τον εξίσου αποκαλυπτικό υπότιτλο «Γιατί ένας εκδημοκρατισμός δεν μπορεί να σώσει την Ευρώπη». Συγγραφέας, ο Χέρφριντ Μίνκλερ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου.
Χωρίς υπερβολή, μπορούμε να ομολογήσουμε ότι πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη, την πιο άριστα δομημένη πολιτική διακήρυξη υπέρ της προώθησης του Δ’ Ράιχ της Γερμανίας σε όλη την έκταση της Ευρώπης!

Οι θέσεις αυτού του άρθρου-πολιτικής διακήρυξης διακρίνονται από τη σαφήνεια και την ακριβολογία που ανέκαθεν χαρακτήριζε τους Γερμανούς.

Ο συγγραφέας απορρίπτει αναφανδόν κάθε ιδέα όχι μόνο περαιτέρω προώθησης της πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ, αλλά και εκδημοκρατισμού των θεσμών της.

«Όποιος προωθεί τώρα τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης παρακινεί σε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι, το οποίο μπορεί να καταλήξει σύντομα στην κατάρρευση της Ευρώπης», υποστηρίζει.

Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις

«Μια δημοκρατία χρειάζεται προϋποθέσεις, οι οποίες τώρα δεν υπάρχουν στην Ευρώπη... Ο ευρωπαϊκός πληθυσμός ούτε ήταν ούτε είναι ευρωπαϊκός λαός... Η ανυπαρξία κοινωνικο-οικονομικών και πολιτικο-πολιτιστικών προϋποθέσεων φαίνεται πολύ καθαρά με τη διευρυνόμενη αμοιβαία δυσπιστία μεταξύ των Ευρωπαίων που προκάλεσε η κρίση του ευρώ. Όποιος βασίζεται τώρα στον εκδημοκρατισμό ενισχύει τις φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρώπη», υποστηρίζει ο Γερμανός καθηγητής.

Επικρίνει τις ευρωπαϊκές ελίτ για τα μέχρι τώρα λάθη τους. «Οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης παρουσιάζουν σήμερα μια εικόνα της συμφοράς», υπογραμμίζει αρχίζοντας το άρθρο του. «Η κακή εικόνα που δίνει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη οφείλεται ουσιωδώς στην ανικανότητα των ελίτ της», προσθέτει μεταξύ πολλών άλλων επικριτικών σχολίων.

Δεν έχει, όμως, καμιά πρόθεση να στραφεί προς τους λαούς της Ευρώπης. «Παρ’ όλα τα λάθη και τις αδεξιότητές τους, οι ελίτ είναι αυτές που κρατούν την Ευρώπη ενωμένη. Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε να σκέφτεται κανείς τώρα όχι για εκδημοκρατισμό, αλλά για μια βελτιωμένη ικανότητα χειρισμών των ελίτ;» αναρωτιέται ρητορικά ο Χέρφριντ Μίνκλερ, και δίνει αμέσως ο ίδιος την απάντηση: «Η παρούσα κρίση πρέπει, λοιπόν, να θεωρηθεί ως κάλεσμα για να αναδομήσουμε την Ευρώπη, έτσι ώστε να παράγει καλύτερες ελίτ και να προσφέρει σε αυτές τις ελίτ καλύτερες δυνατότητες χειρισμών», τονίζει.

«Όλη η εξουσία στη Γερμανία!»

Το πνεύμα που διαπνέει αυτές τις θέσεις είναι διάχυτο: «όχι» στον εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών θεσμών, «ναι» στη συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια των ελίτ. Οι Γερμανοί, όμως, δεν συνηθίζουν να αφήνουν ιδέες να αιωρούνται. Προτιμούν να τις προσδιορίζουν με σαφήνεια.

«Είναι αποφασιστικής σημασίας το γεγονός ότι τα σφάλματα των ελίτ μπορούν να διορθωθούν μόνο από τις ίδιες τις ελίτ και ότι η προσπάθεια να διορ θωθούν τα σφάλματα των ελίτ μέσω καταναγκαστικού εκδημοκρατισμού θα κατέληγαν σε άτακτη κατάρρευση της συντεταγμένης Ευρώπης», αναφέρει ο αρθρογράφος, και συνεχίζει: «Η κατευθυντήρια ιδέα για την αναδόμηση της Ευρώπης συνίσταται, λοιπόν, στο ότι οι φυγόκεντρες δυνάμεις, οι οποίες μεγαλώνουν από τις απαιτήσεις εθνικής κυριαρχίας των κρατών-μελών που συνεχίζουν να υπάρχουν και από τις κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές διαφορές των επιμέρους περιοχών, πρέπει όχι μόνο να τιθασευτούν, αλλά και να μεταβληθούν σε κεντρομόλες δυνάμεις».

Έπειτα από αυτά, έρχεται η πρόταση που εμπεριέχει την ουσία της υπόθεσης: «Με άλλα λόγια, η Ευρώπη χρειά ζεται ένα δυνατό μέσο, ένα κέντρο πλήρες εξουσιών – αλλιώς θα αποτύχει», τονίζει!

Όλη η εξουσία στο ισχυρό πολιτικό κέντρο της ηπείρου λοιπόν, με άλλα λόγια... στη Γερμανία!

Ανακατανομή της εξουσίας

Ο Γερμανός καθηγητής έχει πλήρεις προτάσεις για την ανακατανομή της εξουσίας που, κατά την άποψή του, επιβάλλεται να λάβει χώρα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ώστε να εναρμονιστεί με τη σημερινή ηγεμονική θέση της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της ΕΕ. Αρχίζοντας από τα ουσιώδη, θεωρεί με κομψό τρόπο «τελειωμένο» τον περιβόητο γαλλογερμανικό άξονα!

«Στο παρελθόν γινόταν συχνά λόγος για τον άξονα Παρισιού - Βόννης (σ.σ. όσο η Βόννη ήταν πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας, πριν από την ενσωμάτωση της Ανατολικής) και αντίστοιχα Παρισιού - Βερολίνου, ο οποίος θα έπρεπε να είναι άθικτος για να μπορεί η Ευρώπη να συνεχίζει την πορεία της. Στο μεταξύ, το φορτίο που βρίσκεται πάνω σε αυτό τον άξονα έγινε πολύ βαρύ», αναλύει ο αρθρογράφος του DerSpiegel και έρχεται «στο ψητό»:

«Ζητείται από τους Γερμανούς η άσκηση περισσότερης ηγεσίας, αλλά αμέσως μόλις επιδειχτεί έστω και λίγη, την αρνούνται, αν δεν την καταπολεμούν».

Τέρμα, λοιπόν, ο γαλλογερμανικός άξονας ως κινητήρια δύναμη της Ευρώπης. Το ζητούμενο, πλέον, είναι η άσκηση της γερμανικής ηγεμονίας, η οποία δήθεν προβάλλεται ως... «απαίτηση» των Ευρωπαίων (!), με παράλληλη αντιμετώπιση των αντιστάσεων που εμφανίζονται στην πανευρωπαϊκή γερμανική επικυριαρχία.

Εδώ ο Χέρφριντ Μίνκλερ αρχίζει να αναπτύσσει θεωρίες που δεν ευσταθούν, είναι όμως αποκαλυπτικές της νέας γερμανικής θεώρησης της κατάστασης που επικρατεί στην ΕΕ και υποδηλώνουν το πώς βλέπουν οι Γερμανοί την εξέλιξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

«Στην Ευρώπη η περιφέρεια έχει υπερβολικά μεγάλη εξουσία και το κέντρο πολύ μικρή. Όσο δεν αλλάζει αυτή η κατάσταση, δεν θα βγουν από την κρίση η ΕΕ και το ευρώ. Μια ανακατανομή του πολιτικού βάρους (σ.σ. των κρατών-μελών της ΕΕ και της Ευρωζώνης) στην Ευρώπη μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά αυτό δεν αλλάζει καθόλου το γεγονός ότι είναι αναγκαία», υπογραμμίζει με ιδιαίτερη έμφαση, μη παραλείποντας να εκφράσει τη λύπη του για το φανταστικό «γεγονός» ότι δήθεν «στο μεταξύ κυριαρχεί η περιφέρεια επί του κέντρου και επιβάλλει αυτή τόσο την πολιτική ατζέντα όσο και τους ρυθμούς της διαδικασίας λήψης αποφάσεων»!

Λατρεία της δύναμης

Η γερμανική λατρεία της ισχύος αποτυπώνεται ανάγλυφα στο βαρυσήμαντο αυτό άρθρο, όπου ανακηρύσσεται σε μέγιστο σφάλμα των ηγετικών κύκλων της Ευρώπης το ότι δεν ήταν επαρκώς επιθετικοί τόσο στη διεθνή σκηνή όσο και στο εσωτερικό των χωρών τους.

«Τα λάθη του παρελθόντος μπορούν ίσως να εξηγηθούν μόνο μέσω του γεγονότος ότι οι (σ.σ. ευρωπαϊκές) ελίτ φρόντιζαν μόνο για τη διαχείριση της ευημερίας και όχι περισσότερο για το στρατηγικό αγώνα για εξουσία και επιρροή», γράφει ο αρθρογράφος και συνεχίζει: «Ίσως οι ευρωπαϊκές ελίτ είναι θύμα των διακηρύξεών τους, οι οποίες αποσκοπούν στη νομιμοποίη ση του σχεδίου (της ευρωπαϊκής ενοποίησης) στα μάτια των πληθυσμών τους. Είδαν τον εαυτό τους ως ένα είδος ήρεμων γιγάντων και όχι ως ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες, που προς τα έξω αγωνίζονται για τα συμφέροντά τους και προς τα μέσα επιβάλλονται. Το να εναλλάσσει κανείς τη νομιμοποίηση με τη στρατηγική αποτελεί ολέθριο σφάλμα στην πολιτική, το οποίο δεν μπορεί να συγχωρηθεί».

Ο Χέρφριντ Μίνκλερ είναι σταθερά προσηλωμένος στο στόχο: «Μια περισσότερο ή λιγότερο συντεταγμένη κρατική χρεοκοπία της Ελλάδας θα ήταν μόνο ένα βηματάκι για τη σωτηρία του ευρώ. Το αποφασιστικό βήμα είναι ένα πολιτικό Σύνταγμα της Ευρώπης», τονίζει στο άρθρο του.

Μίσος κατά των λαών

Δεν ανησυχεί καθόλου ως προς το αν οι ηγέτες χωρών της ΕΕ θα εμποδίσουν την υλοποίηση αυτών των σχεδίων. Δεν θέλει, όμως, απολύτως καμία ανάμειξη των λαών της Ευρώπης. Πάση θυσία πρέπει να μην τεθεί το σχέδιο υπό την έγκρισή τους.

«Πάνω απ’ όλα το όργανο του δημοψηφίσματος έχει αποδειχτεί στο παρελθόν ως σκληρό ρόπαλο, το οποίο οι λαϊκιστές παράγοντες έχουν χώσει στις ακτίνες του τροχού της Ευρώπης», γράφει έντρομος και βέβαιος ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες σίγουρα θα ψήφιζαν εναντίον κάθε σχεδίου επιβολής της γερμανικής κυριαρχίας του Δ’ Ράιχ στη Γηραιά Ήπειρο.

«Στη σημερινή κατάσταση, ο εκδημοκρατισμός της ΕΕ θα δυνάμωνε τη δυνατότητα χειρισμών των αντιευρωπαϊκών παραγόντων και θα μεγάλωνε τον αριθμό αυτών που παίζουν με το βέτο στις Βρυξέλλες», ομολογεί με προφανή εχθρότητα και μίσος κατά των λαών των χωρών της Ευρώπης...

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 14/7/11
Πηγη