(ΒΛΕΠΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ)
Ας μας απαντήσουν δυο μορφές του αναρχικού χώρου...
(Σχόλιο Κλασσικοπερίπτωσης:Ο Πάμπλο ή "κατά κόσμον" Μιχάλης Ράπτης δεν ήταν αναρχικός αλλά ο γραμματέας της "4ης διεθνούς" δηλαδή εκείνης της οργάνωσης που σαν κομμουνιστική και βασιζόμενη στις απόψεις του Τρότσκι βρίσκεται απέναντι στον καπιταλισμό και στον σταλινισμό.Συνεπώς είναι αν μη τι άλλο είναι ανακριβές να αναφέρεται ο Πάμπλο σαν "μορφή του αναρχισμού")
Ο σημαντικότερος αναρχικός διανοητής παγκοσμίως Μιχαήλ Μπακούνιν και ο σημαντικότερος Έλληνας αναρχικός διανοητής Μ. Ράπτης (“Πάμπλο”)
Ακολουθούν τέσσερα κειμενάκια των Μπακούνιν και Πάμπλο προς μελέτη…
“… Η ευημερία του κράτους είναι η αθλιότητα του πραγματικού έθνους, του λαού. Το μεγαλείο και η ισχύς του κράτους είναι η σκλαβιά του λαού…Το κράτος δεν είναι η πατρίδα. Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός, πολιτικός, νομικός μύθος της πατρίδας.
Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους. Αλλ’ αυτό είναι μια φυσική πραγματική αγάπη. Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα, αλλά γεγονός… Η πατρίδα, η εθνικότητα, όπως και η ατομικότητα, είναι ένα γεγονός φυσικό και κοινωνικό, ψυχολογικό και ιστορικό ταυτόχρονα. Δεν είναι μια θεωρητική αρχή.
Δεν μπορούμε να ονομάσουμε ανθρώπινη αρχή, παρά μόνο ότι είναι καθολικό, κοινό σ’ όλους τους ανθρώπους. Η εθνικότητα τους χωρίζει. Δεν είναι λοιπόν αρχή. Αλλά αυτό που είναι η αρχή, είναι ο σεβασμός που ο καθένας πρέπει να έχει για τα φυσικά, πραγματικά ή κοινωνικά γεγονότα. Η εθνικότητα, όπως και η ατομικότητα, είναι ένα από τα γεγονότα αυτά. Οφείλουμε λοιπόν να τη σεβόμαστε. Η καταπίεση της είναι έγκλημα,…γίνεται ιερή αρχή κάθε φορά που απειλείται ή καταπιέζεται. Γι’ αυτό λοιπόν αισθάνομαι ειλικρινά και πάντα τον πατριώτη κάθε καταπιεσμένης πατρίδας.
(Γαλλική έκδοση των απάντων Μ. Μπακούνιν, τόμος I, σελ. 225 -227, μετ. Πόλυ Γκέκα, εκδ. Πλέθρον)
Η πατρίδα αντιπροσωπέυει το αδιαφιλονίκητο και ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου,ομάδας ανθρώπων,ενώσεων,κοινοτήτων,περιοχών,να ζούν,να σκέφτονται,να θέλουν και να δρούν κατα τον τρόπο τους,που γεννήθηκε ως αποτέλεσμα της μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης.
Υποκλίνομαι λοιπόν μπρος στην παράδοση και την ιστορία των λαών, γιατί είναι το αίμα και η σάρκα,η σκέψη και η θέληση κάθε λαού.
Γι αυτό, ειλικρινά, είμαι ο πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων.
Έιμαι πατριώτης και διεθνιστής ταυτόχρονα”Μιχαήλ Μπακούνιν(Γράμματα για τον Πατριωτισμό,1869)
“…Ο λαός επίσης είναι από τη φύση του πατριώτης. Αγαπά τη γη όπου γεννήθηκε, το κλίμα μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε…Ο πραγματικός, ζωντανός, ισχυρός, φυσικός πατριωτισμός του λαού, δεν είναι καθόλου εθνικός πατριωτισμός, ούτε καν τοπικός, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του αποκλειστικά κοινοτικός. Αλλά αγαπά ακόμα τη γλώσσα που μιλά…Ταυτίζεται επίσης με τα έθιμα και τις αληθινές ή λαθεμένες αντιλήψεις της χώρας του. Αν αυτά τα έθιμα, αυτές οι ιδέες κι αυτή η γλώσσα καλύπτουν μια περιοχή, τότε αρχίζει να γίνεται πραγματικά ένας τοπικός πατριώτης. Αν καλύπτουν ένα ολόκληρο έθνος, τότε γίνεται ένας εθνικός πατριώτης. Με την έννοια αυτή, κανείς δεν είναι τόσο βαθιά ούτε τόσο ειλικρινά πατριώτης όσο ο λαός…
(Μ. Μπακούνιν και Ιταλία, 2ο μέρος, σελ. 81-83 μετ. Πόλυ Γκέκα, εκδ. Πλέθρον)
[...]Η βασική αντινομία, που χαρακτηρίζει αυτή τη στιγμή τη νέα τάξη, είναι η προσπάθεια προς ένα ενιαίο οικονομικά κόσμο, όμως πολιτικά κατακερματισμένο, ώστε τα μικρά του τμήματα να ελέγχονται ευκολότερα και που οδηγούν βέβαια από την άλλη μεριά, στο βαθμό που τα μέρη αυτά θέλουν να αντισταθούν, στην έξαρση του εθνικιστικού φαινομένου. Φαινόμενο το οποίο η νέα τάξη θεωρεί, αυτή τη στιγμή, σαν το κυριότερο εμπόδιο για την ομαλή λειτουργία της αναγκαίας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Από την άποψη αυτή, η αναβίωση των εθνικισμών δεν μπορεί να θεωρείται σαν αρνητική, απλώς, εκδήλωση, που εναντιώνεται στην παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, αλλά και σαν αναπόφευκτη εκδήλωση αντίστασης όλων εκείνων, οι οποίοι αισθάνονται ότι είναι υποχρεωμένοι ή να αγωνιστούν για να διατηρήσουν μια δική τους εθνική ταυτότητα ή να υποταχθούν απολύτως στη νέα τάξη πραγμάτων. Από την άποψη της αποτελεσματικότητας των αντιδράσεων στην εδραίωση τέτοιου κέντρου, θα ‘πρεπε επομένως, εκ μέρους της επαναστατικής Αριστεράς, καταρχήν να υπάρχει μια αντίδραση σε κάθε περίπτωση που η νέα τάξη προσπαθεί να κατακερματίσει ένα ήδη συγκροτημένο σύνολο και να τασσόμαστε κατά της προσπάθειας αυτής.
Και εάν αυτό συμβεί, όταν βρισκόμαστε μπροστά στην ανασυγκρότηση νέων εθνικών κρατών, που αναζητούν σαν προστασία τους απέναντι στον πολιτικό έλεγχο της νέας τάξης, μια δική τους εθνική ταυτότητα, αυτό να μην μας οδηγεί σε μια αρνητική καταδίκη των προσπαθειών αυτών.[...]Προσωπικά θεωρώ ότι είναι αναγκαία οι Έλληνες να αποκτήσουν μια συνείδηση του εθνισμού τους και να είναι έτοιμοι, όταν πρόκειται να γίνει μία περαιτέρω συρρίκνωση του λεγομένου εθνικού τους κορμού, να αντισταθούν. Να μην επαναλάβουν το έγκλημα, την αδυναμία, την προδοσία, τη δειλία που έδειξαν στο ζήτημα της Κύπρου. Δεν είμαι υπέρ μιας επανάληψης της Κύπρου και στην Ελλάδα. Δεν θεωρώ ότι είναι τίποτα το διεθνιστικό μία αδιαφορία πλήρης αν γίνει ή δεν γίνει και στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο που έγινε στην Κύπρο. Μα με ποιο θάρρος μπορείς να λες ότι είσαι υπέρ των Κούρδων ή των Παλαιστινίων που ζητάνε μια πατρίδα κι όταν γίνει σ’ ένα τμήμα δικό σου εισβολή, κατοχή, αλλαγή πληθυσμών και δημιουργείται δικό σου παλαιστινιακό ζήτημα, ποια στάση κρατάς απέναντι στην Κύπρο; Και ξεκινώντας απ’ αυτά, ποια στάση πρόκειται να κρατήσεις αν συμβεί κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα; Είναι σωστό ότι ο εθνισμός που είναι απαραίτητος, δεν είναι σε καμία αντίθεση με το διεθνισμό. Ο κάθε διεθνιστής έχει και μια ιδιαίτερη πατρίδα και είναι φυσικό την πατρίδα αυτή να την αγαπάει όχι περισσότερο από τις άλλες, αλλά τουλάχιστον το ίδιο.
Είναι φυσικό επίσης να αισθάνεται ότι δεν μπορεί να έχει δράση επαναστατική, αν δεν δείχνει απέναντι στο λαό του μια συμπαράσταση. Σε ποιον κάτοικο της χώρας σου μπορείς να μιλήσεις και να πεις ότι σου είναι αδιάφορη η ιστορία της Κύπρου ή η επανάληψη της ιστορίας της Κύπρου αύριο και να νομίζεις ότι με τέτοια στάση μπορεί να ‘χεις οποιοδήποτε δεσμό με το λαό σου για άλλες επιτεύξεις; Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρα της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι.[…}
(Μ. Ράπτης -Πάμπλο, Άρδην τεύχος 29)
ΥΓ.1: Αν ζούσε σήμερα ο Μπακούνιν και έλεγε τέτοια πράγματα, οι σημερινοί αναρχικοί της άρνησης και της απαξίωσης (δηλαδή της ήττας) θα τον έλεγαν φασίστα και ξεμωραμένο εθνικιστή.
Αλλά ο Μπακούνιν δεν αρκούνταν στο να πίνει μπύρες στο πάρκο Ναυαρίνου ή στα παγκάκια της πλατείας Εξαρχείων, να λέει ό,τι του κατεβαίνει, να ψευτοδιασκεδάζει με “δήθεν” και εναλλακτικά δρώμενα, να επικροτεί τους πράκτορες της ασφάλειας που πετούν μολότωφ για να διαλύουν τις μεγάλες συγκεντρώσεις και στο τσακίρ κέφι να πουλάει αλληλεγγύη σε μετανάστες- έτσι γιατί πρέπει…
Ο Μπακούνιν δεν αμπελοφιλοσοφούσε ηττημένος.
Αποσκοπούσε στη νίκη της ιδέας του και γι αυτό πρώτα απ όλα αποδέχτηκε τον εαυτό του, που αυτονόητα αγαπούσε την πατρίδα του και αποδέχτηκε και τους υπολοίπους που ένοιωθαν το ίδιο…
ΥΓ.2:
Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό
Συντρόφια μήπως βρέθηκε κι εκείνο;
Να φτύσω μέσα με οργή που οι νέες εποχές
Με κάνουνε να μοιάζω με κρετίνο…
(Θανάσης Παπακωνσταντίνου)
(Μ. Ράπτης -Πάμπλο, Άρδην τεύχος 29)
(Το διαβασα στο oimos-athina )
πηγη
Ο Αναρχικός Έχει Πατρίδα;
Πολύς λόγος γίνεται (ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια) για την εθνική συνείδηση που μπορεί να έχει ένας σοσιαλιστής ή ένας αναρχικός.Ας μας απαντήσουν δυο μορφές του αναρχικού χώρου...
(Σχόλιο Κλασσικοπερίπτωσης:Ο Πάμπλο ή "κατά κόσμον" Μιχάλης Ράπτης δεν ήταν αναρχικός αλλά ο γραμματέας της "4ης διεθνούς" δηλαδή εκείνης της οργάνωσης που σαν κομμουνιστική και βασιζόμενη στις απόψεις του Τρότσκι βρίσκεται απέναντι στον καπιταλισμό και στον σταλινισμό.Συνεπώς είναι αν μη τι άλλο είναι ανακριβές να αναφέρεται ο Πάμπλο σαν "μορφή του αναρχισμού")
Ο σημαντικότερος αναρχικός διανοητής παγκοσμίως Μιχαήλ Μπακούνιν και ο σημαντικότερος Έλληνας αναρχικός διανοητής Μ. Ράπτης (“Πάμπλο”)
Ακολουθούν τέσσερα κειμενάκια των Μπακούνιν και Πάμπλο προς μελέτη…
“… Η ευημερία του κράτους είναι η αθλιότητα του πραγματικού έθνους, του λαού. Το μεγαλείο και η ισχύς του κράτους είναι η σκλαβιά του λαού…Το κράτος δεν είναι η πατρίδα. Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός, πολιτικός, νομικός μύθος της πατρίδας.
Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους. Αλλ’ αυτό είναι μια φυσική πραγματική αγάπη. Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα, αλλά γεγονός… Η πατρίδα, η εθνικότητα, όπως και η ατομικότητα, είναι ένα γεγονός φυσικό και κοινωνικό, ψυχολογικό και ιστορικό ταυτόχρονα. Δεν είναι μια θεωρητική αρχή.
Δεν μπορούμε να ονομάσουμε ανθρώπινη αρχή, παρά μόνο ότι είναι καθολικό, κοινό σ’ όλους τους ανθρώπους. Η εθνικότητα τους χωρίζει. Δεν είναι λοιπόν αρχή. Αλλά αυτό που είναι η αρχή, είναι ο σεβασμός που ο καθένας πρέπει να έχει για τα φυσικά, πραγματικά ή κοινωνικά γεγονότα. Η εθνικότητα, όπως και η ατομικότητα, είναι ένα από τα γεγονότα αυτά. Οφείλουμε λοιπόν να τη σεβόμαστε. Η καταπίεση της είναι έγκλημα,…γίνεται ιερή αρχή κάθε φορά που απειλείται ή καταπιέζεται. Γι’ αυτό λοιπόν αισθάνομαι ειλικρινά και πάντα τον πατριώτη κάθε καταπιεσμένης πατρίδας.
(Γαλλική έκδοση των απάντων Μ. Μπακούνιν, τόμος I, σελ. 225 -227, μετ. Πόλυ Γκέκα, εκδ. Πλέθρον)
Η πατρίδα αντιπροσωπέυει το αδιαφιλονίκητο και ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου,ομάδας ανθρώπων,ενώσεων,κοινοτήτων,περιοχών,να ζούν,να σκέφτονται,να θέλουν και να δρούν κατα τον τρόπο τους,που γεννήθηκε ως αποτέλεσμα της μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης.
Υποκλίνομαι λοιπόν μπρος στην παράδοση και την ιστορία των λαών, γιατί είναι το αίμα και η σάρκα,η σκέψη και η θέληση κάθε λαού.
Γι αυτό, ειλικρινά, είμαι ο πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων.
Έιμαι πατριώτης και διεθνιστής ταυτόχρονα”Μιχαήλ Μπακούνιν(Γράμματα για τον Πατριωτισμό,1869)
“…Ο λαός επίσης είναι από τη φύση του πατριώτης. Αγαπά τη γη όπου γεννήθηκε, το κλίμα μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε…Ο πραγματικός, ζωντανός, ισχυρός, φυσικός πατριωτισμός του λαού, δεν είναι καθόλου εθνικός πατριωτισμός, ούτε καν τοπικός, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του αποκλειστικά κοινοτικός. Αλλά αγαπά ακόμα τη γλώσσα που μιλά…Ταυτίζεται επίσης με τα έθιμα και τις αληθινές ή λαθεμένες αντιλήψεις της χώρας του. Αν αυτά τα έθιμα, αυτές οι ιδέες κι αυτή η γλώσσα καλύπτουν μια περιοχή, τότε αρχίζει να γίνεται πραγματικά ένας τοπικός πατριώτης. Αν καλύπτουν ένα ολόκληρο έθνος, τότε γίνεται ένας εθνικός πατριώτης. Με την έννοια αυτή, κανείς δεν είναι τόσο βαθιά ούτε τόσο ειλικρινά πατριώτης όσο ο λαός…
(Μ. Μπακούνιν και Ιταλία, 2ο μέρος, σελ. 81-83 μετ. Πόλυ Γκέκα, εκδ. Πλέθρον)
[...]Η βασική αντινομία, που χαρακτηρίζει αυτή τη στιγμή τη νέα τάξη, είναι η προσπάθεια προς ένα ενιαίο οικονομικά κόσμο, όμως πολιτικά κατακερματισμένο, ώστε τα μικρά του τμήματα να ελέγχονται ευκολότερα και που οδηγούν βέβαια από την άλλη μεριά, στο βαθμό που τα μέρη αυτά θέλουν να αντισταθούν, στην έξαρση του εθνικιστικού φαινομένου. Φαινόμενο το οποίο η νέα τάξη θεωρεί, αυτή τη στιγμή, σαν το κυριότερο εμπόδιο για την ομαλή λειτουργία της αναγκαίας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Από την άποψη αυτή, η αναβίωση των εθνικισμών δεν μπορεί να θεωρείται σαν αρνητική, απλώς, εκδήλωση, που εναντιώνεται στην παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, αλλά και σαν αναπόφευκτη εκδήλωση αντίστασης όλων εκείνων, οι οποίοι αισθάνονται ότι είναι υποχρεωμένοι ή να αγωνιστούν για να διατηρήσουν μια δική τους εθνική ταυτότητα ή να υποταχθούν απολύτως στη νέα τάξη πραγμάτων. Από την άποψη της αποτελεσματικότητας των αντιδράσεων στην εδραίωση τέτοιου κέντρου, θα ‘πρεπε επομένως, εκ μέρους της επαναστατικής Αριστεράς, καταρχήν να υπάρχει μια αντίδραση σε κάθε περίπτωση που η νέα τάξη προσπαθεί να κατακερματίσει ένα ήδη συγκροτημένο σύνολο και να τασσόμαστε κατά της προσπάθειας αυτής.
Και εάν αυτό συμβεί, όταν βρισκόμαστε μπροστά στην ανασυγκρότηση νέων εθνικών κρατών, που αναζητούν σαν προστασία τους απέναντι στον πολιτικό έλεγχο της νέας τάξης, μια δική τους εθνική ταυτότητα, αυτό να μην μας οδηγεί σε μια αρνητική καταδίκη των προσπαθειών αυτών.[...]Προσωπικά θεωρώ ότι είναι αναγκαία οι Έλληνες να αποκτήσουν μια συνείδηση του εθνισμού τους και να είναι έτοιμοι, όταν πρόκειται να γίνει μία περαιτέρω συρρίκνωση του λεγομένου εθνικού τους κορμού, να αντισταθούν. Να μην επαναλάβουν το έγκλημα, την αδυναμία, την προδοσία, τη δειλία που έδειξαν στο ζήτημα της Κύπρου. Δεν είμαι υπέρ μιας επανάληψης της Κύπρου και στην Ελλάδα. Δεν θεωρώ ότι είναι τίποτα το διεθνιστικό μία αδιαφορία πλήρης αν γίνει ή δεν γίνει και στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο που έγινε στην Κύπρο. Μα με ποιο θάρρος μπορείς να λες ότι είσαι υπέρ των Κούρδων ή των Παλαιστινίων που ζητάνε μια πατρίδα κι όταν γίνει σ’ ένα τμήμα δικό σου εισβολή, κατοχή, αλλαγή πληθυσμών και δημιουργείται δικό σου παλαιστινιακό ζήτημα, ποια στάση κρατάς απέναντι στην Κύπρο; Και ξεκινώντας απ’ αυτά, ποια στάση πρόκειται να κρατήσεις αν συμβεί κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα; Είναι σωστό ότι ο εθνισμός που είναι απαραίτητος, δεν είναι σε καμία αντίθεση με το διεθνισμό. Ο κάθε διεθνιστής έχει και μια ιδιαίτερη πατρίδα και είναι φυσικό την πατρίδα αυτή να την αγαπάει όχι περισσότερο από τις άλλες, αλλά τουλάχιστον το ίδιο.
Είναι φυσικό επίσης να αισθάνεται ότι δεν μπορεί να έχει δράση επαναστατική, αν δεν δείχνει απέναντι στο λαό του μια συμπαράσταση. Σε ποιον κάτοικο της χώρας σου μπορείς να μιλήσεις και να πεις ότι σου είναι αδιάφορη η ιστορία της Κύπρου ή η επανάληψη της ιστορίας της Κύπρου αύριο και να νομίζεις ότι με τέτοια στάση μπορεί να ‘χεις οποιοδήποτε δεσμό με το λαό σου για άλλες επιτεύξεις; Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρα της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι.[…}
(Μ. Ράπτης -Πάμπλο, Άρδην τεύχος 29)
ΥΓ.1: Αν ζούσε σήμερα ο Μπακούνιν και έλεγε τέτοια πράγματα, οι σημερινοί αναρχικοί της άρνησης και της απαξίωσης (δηλαδή της ήττας) θα τον έλεγαν φασίστα και ξεμωραμένο εθνικιστή.
Αλλά ο Μπακούνιν δεν αρκούνταν στο να πίνει μπύρες στο πάρκο Ναυαρίνου ή στα παγκάκια της πλατείας Εξαρχείων, να λέει ό,τι του κατεβαίνει, να ψευτοδιασκεδάζει με “δήθεν” και εναλλακτικά δρώμενα, να επικροτεί τους πράκτορες της ασφάλειας που πετούν μολότωφ για να διαλύουν τις μεγάλες συγκεντρώσεις και στο τσακίρ κέφι να πουλάει αλληλεγγύη σε μετανάστες- έτσι γιατί πρέπει…
Ο Μπακούνιν δεν αμπελοφιλοσοφούσε ηττημένος.
Αποσκοπούσε στη νίκη της ιδέας του και γι αυτό πρώτα απ όλα αποδέχτηκε τον εαυτό του, που αυτονόητα αγαπούσε την πατρίδα του και αποδέχτηκε και τους υπολοίπους που ένοιωθαν το ίδιο…
ΥΓ.2:
Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό
Συντρόφια μήπως βρέθηκε κι εκείνο;
Να φτύσω μέσα με οργή που οι νέες εποχές
Με κάνουνε να μοιάζω με κρετίνο…
(Θανάσης Παπακωνσταντίνου)
(Μ. Ράπτης -Πάμπλο, Άρδην τεύχος 29)
(Το διαβασα στο oimos-athina )
πηγη
12 σχόλια:
ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΤ ΟΝΟΜΑ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ .
ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΤΟΝ ΜΑΝΔΥΑ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ , ΓΙΑ ΝΑ ...ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ .........!!!
διορθωστε παρακαλω, δεν ηταν αναρχικος ο Παμπλο.τροσκιστης ηταν και νομιζω γραμματεας της 4ης Διεθνους.Βεβαια καμμια σχεση ο ανθρωπος ουτε με τους αναρχικους, ουτε με τους τροσκιστες που βλεπουμε διπλα μας. αμφιβαλλω και αν ξερουν κατι παραπανω απο το ονομα του.
ενας απο τους μεγαλυτερους ελληνες διανοητες, και ενα παλληκαρι που δεν τσιγκουνευτηκε τη ζωη του, δεν την κρατησε για παρτη του αλλα την επαιξε κορωνα γραμματα απειρες φορες κυριολεκτικα στο πεδιο της μαχης.
στην τελευταια του τηλεοπτικη συνεντευξη (νετ ή ετ3, δεν θυμαμαι) "προβλεψε" οτι την πιο αγρια μορφη καπιταλισμου θα την δοκιμασουμε οταν κυριαρχησει το χρηματιστικο κεφαλαιο, και οτι ο κοσμος αυτος θα αλλαξει οταν πολλοι ανθρωποι απο πλεονασμα συνειδησης θα αποφασισουν οτι πρεπει να αλλαξει. οποιος μπορει ας τη βρει, ηταν λιγες μερες πριν πεθανει,και ας την ανεβασει.
και για να μην υπαρχουν παρεξηγησεις, δεν ασπαζομαι τον τροτσκισμο, αλλα υποκλινομαι στο μεγαλειο του ελληνα Μιχαλη Ραπτη ή Παμπλο.
Κι ο ΜΕΓΑΣ Μαρξ ηταν της ιδιας αποψης.Μαλιστα ηταν υποκινητης της εθνικης ανεξαρτησιας των Ινδιων,της Ιρλανδιας,της Πολωνιας και της Αμερικης γιατι πιστευε πως η εργατικη χειραφετιση περναει απο την αναγκη αυτοδυναμων κρατων κι οχι συνομοσπονδιων και προτεκτορατων οπως ηταν τοτε αυτες οι χωρες
Από τα νοήμονα όντα που δημιούργησε ο Θεός, ο πρώτος στον κόσμο αναρχικός, είναι αυτός, που κάποτε ήταν ο πρώτος τη τάξει μεταξύ των ουρανίων αγγελικών ταγμάτων, ο πεπτωκώς αρχάγγελος Σαμαήλ, ο καλούμενος και Εωσφόρος, ο γνωστός μας Διάβολος.
Αυτός πρώτος στην πλάση αγάπησε την Αναρχία και την έκανε πράξη, με τα γνωστά συμπαντικά αποτελέσματα σε αγγέλους και ανθρώπους…
Δική του λοιπόν είναι η πατέντα του αναρχικού διαλογισμού παγκοσμίως.
Αυτός ο μέγας αναρχικός του σύμπαντος είναι ο πραγματικός πνευματικός πατέρας όλων των αναρχικών του πλανήτη, άσχετα αν οι περισσότεροι από αυτούς δεν το αντιλαμβάνονται.
Αγαπητέ μου αναγνώστη των σχολίων, το πολίτευμα που καλούμαστε να ζήσουμε στην μετά θάνατον αιώνια ζωή, δεν είναι η δημοκρατία, ούτε η δικτατορία, ούτε ο σοσιαλισμός, ούτε ο κομμουνισμός, ούτε ο εθνικισμός ούτε κανένα άλλο πολιτικό σύστημα .
Μας αρέσει δεν μας αρέσει, είναι η βασιλεία.
Διότι από την αρχή της Δημιουργίας του σύμπαντος κόσμου και των αγγέλων, την βασιλεία έθεσε ο Πάνσοφος Δημιουργός μας ως πολίτευμα του επουράνιου και αιώνιου κόσμου που ετοίμασε για τους αγαπώντες Αυτόν.
Ναι αγαπητέ μου, αυτό είναι το πολίτευμα του μέλλοντος αιώνος και το οποίο είναι σε πλήρη αντίθεση με την αναρχία…
Η αναρχία είναι το "όραμα και το όνειρο" του σατανά διότι μέσα από αυτήν θα επιβάλει κάποτε στην γη ως παγκόσμιο κυβερνήτη τον εκλεκτό του, τον Αντίχριστο.
Είναι το μεταβατικό πολίτευμα που θα φέρει την βασιλεία του σατανά επί της γης και ως εκ τούτου δεν αγαπάει έννοιες όπως άνθρωπο, πατρίδα, έθνος, νόμους, δίκαιο…, είναι δε καταδικασμένη στην αιώνια κόλαση μαζί με όλους τους θιασώτες της.
Καλή χώνεψη…
Αναρχικός ετυμολογικά προσδιορίζει αυτόν που δεν θέλει να εξαρτάται απο κάθε είδους αρχή και υποτυπώδη ιεραρχία.Ομως αυτό έρχεται σε αντίφαση με όλους τους κοινωνικούς νόμους (πολιτισμικούς δεν λέω διότι αυτοί είναι εναντίον του πολιτισμού)
Αν και οι αναρχικοί δεν πιστέυουν θεωρητικά σε κάποια αρχή, έχουν "καθοδηγητές", θέλουν το τηλέφωνο τους, το ρεύμα τους, το φαγητό τους, τη σύνδεση στο ίντερνετ τα οποία ανα τομέα για να παραχθούν να στηθούν και να συντηρηθούν χρειάζονται ιεραρχημένες δομές. Με το σκεπτικό του μηδενιστικού αναρχικού, δεν θα μπορούσε να δημιουργηθούν ούτε τα ίδια τα πλάσματα της φύσης, δίοτι οργανικά-βιολογικά υπάρχει μία τάξη μεταξύ μορίων, κυττάρων βιολογικών οργάνων και όλων των παραγόντων και τμημάτων που δομούν ζωντανές μορφές και φυσικά το ίδιο σύμπαν. Η απόλυτη αναρχία εκπροσωπεί το χάος, το απόλυτο χάος και την καταστροφή.
Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να καταλάβει κανείς οτί πίσω απο την ανθελληνική διεθνιστική αναρχία κρύβονται οι λάτρεις του τυφωέα και του Σετ αλλά και της χαοτικής μαγείας. Το ordo temple orientis λέγεται και ταγμα του τυφωέα.Η αναρχία δεν είναι τίποτα άλλο παρά τάγματα εφόδου και ιδεολογίες γελοίου ψυχολογικού πολέμου προσκείμενες στη νέα τάξη και στους τραπεζίτες με σχετικά έντεχνο τρόπο, λένε γενικά και αόριστα για το κεφάλαιο ενώ όμως ιδεολογικά τα πάντα ταυτίζονται με τα οράματα και τον αντιεθνικό ολοκληρωτισμό των τραπεζιτών μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης. Είναι γελοίες θεωρείες που κινούνται απο μυστικές υπηρεσίες και τον φεμινισμό επειδή η ισοπέδωση των πάντων "εξισορροπεί" κατα κάποιο τρόπο τον φεμινιστικό κομπλεξισμο. Αμισθί κανείς δεν υπηρετεί αυτές τις ιδεολογίες διότι ο παραλογισμός αντιφάσεις είναι προφανέστατες. Γί' αυτό η "αναρχία" στην Ελλάδα δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο, αναπτύσσεται και διογκώνεται απο αλλοδαπούς δηλαδή μη ντόπιους, τον ανθελληνισμό, την υποστήριξη του σε ξένο εθνικισμό και θρησκευτικό φονταμελισμο για γεωπολιτικές σκοπιμότητες.Aλήθεια τι νόημα έχει η αντιεθνική ιδεολογία παραγόμενη απο σκιώδεις παράγοντες και υποστηριζόμενη από έλάχιστους, διαπλεκόμενους με παχουλούς μισθούς και λαθρομετανάστες μέσα σε μία ξένη χώρα; Προφανώς είναι εντελώς ιδεολογία της νέας τάξης χρησιμοποιώντας έννοιες όπως "κεφάλαιο" "ρατσισμός" "καπιταλισμός" αόριστα και άστοχα για τα προσχήματα.
το μονο χαος ειναι οι νεοφιλελευθερες πολιτικες των τραπεζων. αναρχικα κομματια στην Ελλαδα εχουν μολυνθει απο πρακτορες . βαλτα σε ενα τσουβαλι ολα, συντομα θα μπεις και εσυ σε ενα.
κοινωνικά δες τι εκπροσωπεί ο νεοφιλευθερισμός, είναι καθαρά αναρχικός αντιεθνισμός, απλά εκεί φίνεται και το κεφαλαιο. ΄Τώρα η διαφορά πλήρους ιδιωτικοποιησης και πλήρους κοινωνικοποίησης ειναι ψευδές, σε ποιόν ανήκει το κράτος και που πηγαίνει η παραγωγή είναι το θεμα είτε σε κοινωνικό είτε σε ιδιωτικοποιημένο κράτος.
Στη σοβιετική ρωσία ο κόσμος πεινούσε ενώ γίνονταν εξαγωγές.
Η αναρχία στην Ελλάδα φτιάχτηκε απο πράκτορες, και οι"διανοητές" πράκτορες επιρροής ήταν.
Οι συνωμοσιολόγοι είναι καλύτεροι αναλυτές του τραπεζικού συστήματος απο κάθε φαφλατά αναρχικό.
Τωρα όταν λες μολύνθηκαν;
Eιναι τόσο χαζοί να μην μπορούν να διακρίνουν τον ανθελληνισμό από την "αναρχία", παπαριές, η φυσική τάση ανθελληνικών τουρκόσπορων είναι και οι αλλοδαποί πράκτορες και επ' αμοιβή φυσικά.
Κοινωνικά δες τι εκπροσωπεί ο νεοφιλευθερισμός, είναι καθαρά αναρχικός αντιεθνισμός, απλά εκεί φαίνεται και το κεφαλαιο. ΄Τώρα η διαφορά πλήρους ιδιωτικοποιησης και πλήρους κοινωνικοποίησης ειναι ψευδές, σε ποιόν ανήκει το κράτος και που πηγαίνει η παραγωγή είναι το θεμα είτε σε κοινωνικό είτε σε ιδιωτικοποιημένο κράτος.
Στη σοβιετική ρωσία ο κόσμος πεινούσε ενώ γίνονταν εξαγωγές.
Η αναρχία στην Ελλάδα φτιάχτηκε απο πράκτορες, και οι"διανοητές" πράκτορες επιρροής ήταν.
Οι συνωμοσιολόγοι είναι καλύτεροι αναλυτές του τραπεζικού συστήματος απο κάθε φαφλατά αναρχικό.
Τωρα όταν λες μολύνθηκαν;
Eιναι τόσο χαζοί να μην μπορούν να διακρίνουν τον ανθελληνισμό από την "αναρχία", παπαριές, η φυσική τάση ανθελληνικών τουρκόσπορων είναι και οι αλλοδαποί πράκτορες και επ' αμοιβή φυσικά.
αλλα λεει η θεια μου, κι αλλα ακουν τ΄αυτια μου!
Αυτή η κοινωνία "σας",η βαθιά διεφθαρμένη και καθοδηγούμενη από ανδρείκελα πολιτικούς και άλλους κλώνους,έχει το θράσος να κατηγορεί τις νέες και τους νέους.Να τους απαξιώνει και να τους εξαθλιώνει, ποδοπατώντας τους σε θέματα παιδείας,υγείας,περιβάλλοντος και τόσα άλλα.Φορώντας τους "ταμπέλες" όπως αναρχικός,περιθωριακός,άεργος, άθεος κ.τ.λ. Υποκριτές! ακούστε τα παιδιά σας...ακούστε τι έχουν να σας πουν...Είναι σίγουρο!!!οτι ξέρουν πολλά περισσότερα από τους γονείς τους.
ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ
(ο αγωνιστής)
Τι ειδους νοημοσυνη απαιτειται,ωστε να εξισωθει η Αναρχια με τον εωσφορισμο?Ποια συσχετιση εχει ο αναρχος καπιταλισμος με την ιδεα της Αναρχιας?Πληρης μεσαιωνας σε επιπεδο μορφωσης και σκεψης...Σε πρωτη φαση,μελετηστε τους θεωρητικους των διαφορων συστηματων και απαγκιστρωθειτε απ'τις εμμονες σας...Τουλαχιστον μην εκφερετε πολιτικο λογο δημοσιως,αφου εκτιθεστε!Περαν των λιβελογραφηματων της χρυσης αυγης,μπορειτε να διαβασετε αλλα,σοβαροτερα εντυπα,δημοκρατια εχουμε ακομη,δοξα τω Θεω...
Η πραγματική Αναρχία, σημαίνει το μη χρεί άρχεσθαι, την απουσία δηλαδή στον άνθρωπο της ανάγκης να άρχεται, να διαφεντεύεται, κατά συνέπειαν να υποχρεούται από άλλους να πράττει ό,τι χρειάζεται, ό,τι πρέπει δηλαδή!
Αυτό προϋποθέτει υψηλότατο επίπεδο συνειδητοποίησης, αυτοελέγχου και πνευματικότητας, στα πλαίσια της κοινής πολιτείας των ανθρώπων.
Μόνο οι άνθρωποι που διακατέχονται από υψηλά ιδανικά, αξίες και ήθος, μπορούν να αποτελέσουν μέρη μιας τέτοιας πολιτείας που δεν θα υπάρχει η ανάγκη για άρχοντες.
Και τέτοιοι μπορούν σίγουρα να είναι Έλληνες με τα εθνικά ιδανικά και Χριστιανοί, με το ήθος και την ταπεινοφροσύνη του υπηρετούντος τον πλησίον ως υπέρτατη αξία ζωής!
Δημοσίευση σχολίου