(Μιλώντας στην Κοζάνη)
Η αφετηριακή θεμελιώδης προϋπόθεση για την εξυγίανση και αναγέννηση της Πολιτικής Δημόσιας Ζωής είναι η Διανοητική και Πολιτική Εντιμότητα...
Η απουσία πολιτικής και δημόσιας ηθικής οδήγησε την χώρα στην σημερινή κατάσταση. Αυτό είναι το πρώτο ηθικό και πολιτικό δίδαγμα που πρέπει να εξαχθεί από την τραγωδία που βιώνει η χώρα. Επομένως, όταν η αυτοαποκαλούμενη αριστερά, ιδιαίτερα ορισμένες ομάδες της, εξακολουθεί, με θράσος μάλιστα, να αποποιείται των μεγάλων ιστορικού τύπου ευθυνών της για την ιστορικού τύπου αποτυχία και να παρουσιάζεται τηλεοπτικά ως νέα, τότε σημαίνει ότι επαναπροτείνει όλες εκείνες τις συμπεριφορές και αντιηθικές που κατέστρεψαν την πολιτική στην χώρα. Παρήγαγαν δηλαδή ένα είδος πολιτικής αντιπολιτικής που στο βιβλίο μου ονομάζω η Πολιτική ως Απάτη. Η ανάλυση μου για τον εκφυλισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ερμηνευτική και των εκφυλιστικών διαδρομών που ακολούθησαν οι επίσης ένοχες νομενκλατούρες της αποκαλούμενης αριστεράς αλλά και της δεξιάς.
Ποτέ μια πολιτική δύναμη και ειδικά αριστερή δύναμη, ομάδα ή πολιτικό πρόσωπο, δεν θα σου πει, δεν ευθύνομαι γιατί δεν είχα την κεντρική κυβέρνηση. Ιδιαίτερα μια Γκραμσιανού τύπου αριστερά. Μια αριστερά πρέπει να αποδεικνύει ότι ξέρει να κυβερνά χωρίς να είναι στην Κυβέρνηση. Κάθε πολιτική ομάδα ή πρόσωπο πρέπει να το αποδεικνύει. Οι συντηρούμενες από την δημόσια χρηματοδότηση και τηλεκρατία (Η μεγάλη αγαπημένη τους) νομενκλατούρες, της ονομαζόμενης αριστεράς όχι μόνον δεν ξέρουν να κυβερνούν αλλά δεν έχουν σχέση με αυτή την έννοια. Αυτό λέει η ιστορία των μεταπολιτευτικών πολιτικών κομμάτων. Αυτό πληρώνει η χώρα. Στην άγνοια αυτή οφείλεται τους τελευταίους καιρούς η άσχημη εικόνα τους όσον αφορά το ζήτημα της διακυβέρνησης. Δεν άκουσα, δεν είδα ποτέ, μια ιδέα, μια πρόταση, ένα πρόγραμμα. Αντιιδέες άκουσα πολλές. Είναι επίσης εμφανής η λεκτική αδυναμία τους να διατυπώσουν ένα πρόγραμμα ή επί μέρους προγράμματα. Σ’ αυτό μοιάζουν με τους άλλους. Συνεχίζουν την σχολή του υιού και του Σαμαρά. Πρέπει να πω επίσης ότι επί χρόνια τους είχα απέναντι και όχι μαζί μου σε τόσες προτάσεις διακυβέρνησης που ανέπτυξα χωρίς να είμαι στην κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο. Δεν συναντά επίσης ένα παράδειγμα καλής διακυβέρνησης π.χ. σε ένα Δήμο, μια Νομαρχία πριν. Δεν νομίζω ότι ο Καμίνης είναι παράδειγμα καλής διακυβέρνησης. Για να μείνουμε μόνο σε αυτόν.
Ας αναδειχθούμε, όμως ας σηκωθούμε, όπως έλεγε και το τραγούδι, λίγο ψηλότερα. Ας υπάρξει δηλαδή ένα επίπεδο σοβαρότητας, ειλικρίνειας, δημόσιας σοβαρότητας. Μια νομενκλατούρα ταμείο, με μόνιμα επαγγελματικά, με δημόσιους πόρους, τηλεστελέχη των τηλεοπτικών παραθύρων, δεν μπορεί να ξέρει να κυβερνά, να είναι κυβέρνηση. Δεν είναι καν αριστερά. Δεν είναι καν πολιτικό κόμμα. Δεν ανήκει καν σε πολιτικές κατηγορίες.
Η αυτοαποκαλούμενη αριστερά, η επιστήμη της δίνει άλλη ονομασία, κυβέρνησε πολλούς χώρους την μεταπολιτευτική περίοδο. Τα πεδία και τα παραδείγματα πολλά, άπειρα. Η διακυβέρνηση της ήταν καταστροφική όπως αυτή των πρασινογαλάζιων της PEPSI και της COLA. Στο βιβλίο μου όπως και σε ένα διάλογο που αναπτύσσω εδώ και δεκαετίες τοπικά, περιφερειακά, στην καρδιά της κοινωνίας αναφέρομαι σε αυτές τις ταυτίσεις και αυτήν την εγκληματική για την χώρα εξέλιξη.
Τόσο η Ν.Δ. και το ΚΚΚΑΣΟΡ όσο και οι λεγόμενες αριστερές ομάδες δεν ήταν φίλοι άλλα εχθροί του διαλόγου. Όλοι διαμέσου μιας ομολογούμενης ή σιωπηλής συμφωνίας κατήργησαν τον διάλογο στην χώρα που τον γέννησε. Είναι ορατός ο εκφυλισμός ακόμη και την προεκλογική περίοδο. Όπου το μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί καλύπτει την κενότητα και αναπαράγει τον Ταλιμπανισμό, την φιλαθλοποίηση. Όπως το Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Η χώρα δεν είχε δικομματισμό. Έχει τετρακομματικό ή πεντακομματικό μονοκομματισμό χωρίς κόμματα.
Είναι ιστορική η ευκαιρία για την οριστική απαλλαγή από όλο αυτό το κακιστοκρατικό αριστεροδεξιό, πολιτικό λεγόμενο προσωπικό. Όταν το μελετήσει κανείς διακρίνει ότι ήταν και είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Ουσιαστικά μνημονιακοί ήταν όλοι τους. Μνημονιακή ήταν όλη αυτή η κάστα η οποία είναι το μόνο κοινωνικό στρώμα το οποίο δεν έκανε θυσίες, περικοπές. Δεν πληρώνει για το χρέος που συσσώρευσε και κατανάλωσε επί δεκαετίες. Χέρι με χέρι και με το δεξί και το αριστερό το συσσώρευσαν.
Από το «Μνημονιακοί ήταν όλοι τους» μπορεί να αρχίσει μια έντιμη και απελευθερωτική για την χώρα συζήτηση. Η χώρα δεν μπορεί να επαναληφθεί στο νέο κύκλο δια μέσου της ανακύκλωσης του παλιού, αποτυχημένου αριστεροδεξιού προσωπικού, της κάστας. Την αλληλεγγύη, την μετάγγιση, τις ανακυκλωτικές μεταγραφές των ένοχων κομματικών γραφειοκρατιών που τις ονομάζουν νέο. Παλιό δεν είναι μόνο η Ν.Δ. και το ΚΚΚΑΣΟΡ. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Παλιό είναι και οι γραφειοκρατίες της λεγόμενης αριστεράς. Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Όταν μάλιστα είσαι παλιό και παρουσιάζεσαι ως νέο, τότε σημαίνει ότι είσαι πολύ παλιό. Είσαι ένα ολοκληρωτικού, ολιγαρχικού τύπου παλιό. Αυτό το φιλμ, με άλλα πρόσωπα το είδαν και το πλήρωσαν, το υπέστησαν οι Έλληνες αρκετές φορές τους τελευταίους καιρούς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει αιχμάλωτη των ίδιων δυνάμεων που την οδήγησαν στην ταπείνωση. Όταν μπορούσε και μπορεί να πρωταγωνιστεί.
Η χώρα έχει ανάγκη το αληθινά νέο, το αυθεντικά νέο, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι η Ευθύνη, η Διανοητική και Πολιτική Εντιμότητα. Έχει ανάγκη την Αλήθεια, την Μνήμη δηλαδή που γεννά το σχέδιο για το μέλλον. Αυτοί δολοφονούν την μνήμη για αυτό δεν έχουν σχέδιο. Απλά έμαθαν πολύ αργά, ως στάσιμοι μαθητές την λέξη σχέδιο και το ψάχνουν όταν ο εκπαιδευτικός κύκλος έκλεισε για αυτούς. Το ομολογούν μάλιστα αφελώς και δια της πονηρίας. Στού κασίδη το κεφάλι…
Το αριστεροδεξίο παλιό, η αριστεροδεξιά μεταπολιτευτική απάτη πέθανε μαζί με τα ερείπια που δημιούργησε. Είχε επιβάλει πριν μαζί με τους προστάτες της μια διανοητική, αλφαβητική έρημο. Αυτή οδήγησε στα ερείπια.
Παντού στον Κόσμο υπάρχει μια δεξιά, μια αριστερά και ένα κέντρο. Μόνο στην έρημο δεν υπάρχουν. Εδώ είχαμε και βρισκόμαστε ακόμη στην έρημο. Η έξοδος από την μεταπολιτευτική αριστεροδεξιά μορφωτική και δομική μνημονιακή έρημο θα επιτρέψει την άνθηση αυτών των πολιτικών κατηγοριών, δεξιά και αριστερά, που είναι χρήσιμες όταν υπάρχουν.
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου