Οἱ Ντενκτάς τῆς Θράκης

Ζητοῦµε συγγνώµη ἀπό τούς εὐαίσθητους ἀναγνῶστες µας ἀλλά θά τούς ὑπενθυµίσουµε ἕνα πρόσφατο τραγικό συµβάν, πού κάπως συνδέεται καί µέ τήν θρακική πραγµατικότητα. Μιλᾶµε γιά τόν...
θάνατο τοῦ Ραούφ Ντενκτάς. Ὅπως ὅλοι ξέρουµε, ὁ Ντενκτάς ἔπαιξε γιά πολλές δεκαετίες στήν Κύπρο τόν πρῶτο ρόλο γιά ὅσα δραµατικά συνέβησαν στό νησί. Ἀπό τήν ἐποχή πού ἔκανε τόν εἰσαγγελέα τῶν Ἄγγλων κατά τῶν ἀγωνιστῶν τῆς ΕΟΚΑ, µέχρι τήν τουρκική εἰσβολή καί τήν ἵδρυση τοῦ ψευδοκράτους στό βόρειο τµῆµα τοῦ νησιοῦ. Μέ βάση αὐτόν τόν ρόλο γνωρίζουµε ὅτι ἡ ἀντίδραση τῶν περισσοτέρων Ἑλλήνων θά ἦταν περίπου «ψόφησε ἐπιτέλους τό γουρούνι», «σκατά στόν τάφο τοῦ λυσσασµένου σκύλου» καί ἄλλες παρόµοιες ἀναφορές στό ζωικό βασίλειο. Ὅµως, πέραν τοῦ ὅτι «ὁ νεκρός δεδικαίωται», ἐµεῖς (κι ἐσεῖς) δέν ἀνήκουµε σέ τούτη τήν ξενοφοβική, µίζερη µερίδα, ἀφοῦ ἀναγνωρίζουµε ὡς ἰσότιµη τήν ἀλήθεια τοῦ Ἄλλου, ὅπως λέει καί ἡ σύγχρονη ἐπιστήµη. Κάποιοι, µᾶλλον σεσηµασµένοι, συνέλληνές µας ὅµως πᾶνε ἀκόµα παραπέρα. Γιά παράδειγµα ἡ µειονοτική ἡγεσία τῆς Θράκης πού τίµησε τόν νεκροθάφτη τῆς Μεγαλονήσου (βλέπε καί τό πρωτοσέλιδο τῆς ξανθιώτικης τουρκοφυλλάδας «Μιλλέτ»). Βεβαίως, θά µοῦ πεῖτε, τί περιµένεις ἀπό ἕνα ἔντυπο πού δέν χάνει εὐκαιρία νά τιµἠσει κάθε τουρκόφωνο φασίστα; Ὁ ὅµοιος στόν ὅµοιο... Δέν εἶναι ὅµως µόνο ἡ ὅποια τουρκοφυλλάδα πού τιµᾶ τούς σφαγεῖς τῆς Μεγαλονήσου. Ἡ ἴδια ἡ «θρησκευτική ἡγεσία» τῆς µειονότητας πού αὐτοπροσδιορίζεται ὡς τουρκική, παρέστη στήν ἐπίσηµη κηδεία τοῦ κοπρο-Ραούφ. Δίπλα στούς Γκιούλ, Ἐρντογάν, Νταβούτογλου, Μπαγίς καί λοιπούς φιλέλληνες, βρέθηκε ὁ τουρκοµουφτής Κοµοτηνῆς Ἰµπραήµ Σερήφ, ὁ «συνάδελφός» του τῆς Ξάνθης Ἀχµέτ Μέτε καί ὁ ἀντιπρόεδρος τῆς Ὁµοσπονδίας Βαλκανίων Ρούµελης (καί πρώην πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἀλληλοβοήθειας Τούρκων Δυτικῆς Θράκης) Φερρούχ Ὀζκάν, τακτικός πλέον µουσαφίρης µας. Τό µήνυµα εἶναι σαφέστατο καί πρός πάσα κατεύθυνση: τό τουρκικό παρακράτος ἔχει ἀγκαλιαστεῖ πλέον ἀπό τήν κυβέρνηση τοῦ ΑΚΡ καί ἐξωπετιέται µόνον ὅποιος µένει πιστός σέ συµµορίες τοῦ παρελθόντος. Ὅσο γιά τούς εἰκονιζόµενους, µᾶς δηλώνουν (πάλι) ξεκάθαρα τί ἐννοοῦν µέ τόν λεγόµενο ἐθνοτικό τους αὐτοπροσδιορισµό: Τό «εἴµαστε Τοῦρκοι» γι’ αὐτούς σηµαίνει «εἴµαστε πράκτορες τῆς Ἄγκυρας, ἕτοιµοι γιά ὅλα», σάν τόν Ραούφ πού τώρα πιά χαριεντίζεται µέ τίς παρθένες τοῦ ἰσλαµικοῦ παραδείσου…
 antifonitis