Γράφει ο Χρήστος Αλεξόπουλος
Κοινωνιολόγος Σημείωση: Η παρακάτω επιστολή απηχεί προσωπικές απόψεις αποκλειστικά και μόνο του γράφοντος και κανενός άλλου. Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας, Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011 Από 1/1/2012, πάνω από 4.500 εργαζόμενοι στην ανεργία. Πάνω από μισό εκατομμύριο συνάνθρωποί μας που είχαν (και θα συνεχίσουν να έχουν) ανάγκη τη φροντίδα μας, στην απόλυτη ανέχεια και εξαθλίωση. Εργαζόμενοι που: Κατά τουλάχιστον 90% είναι γυναίκες, μητέρες με τις δικές τους...
οικογένειες, με εξίσου μεγάλο ποσοστό από αυτές να έχουν άνεργους συζύγους, απολυμένους από τις “Πειραϊκές-Πατραϊκές”, τους “Παπαστράτους” και τις εταιρίες κλωστοϋφαντουργίας που μια ωραία πρωία οι ιδιοκτήτες τους τις έκλεισαν για να πάρουν μέρος στο βαλκανικό “Ελ-Ντοράντο” – κοινώς πλιάτσικο! Πολλές μάλιστα από αυτές τις εργαζόμενες μητέρες είναι κοντά σε ηλικία συνταξιοδότησης: που θα βρουν δουλειά με τέτοια κρίση, σε μια τόσο προχωρημένη εργασιακά ηλικία;…. 2. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ είχαν όλα αυτά τα χρόνια το μεγάλο προνόμιο να πληρώνονται το πολύ δύο φορές το…χρόνο(!!!). Σε πολλές δε περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση της Ηγουμενίτσας, έχουν να τους πληρώσουν 28(!!!) μήνες! Ναι 2 ολόκληρα χρόνια και 4 μήνες! Οι συνάδελφοι στις Δομές της Ημαθίας, πρέπει να αισθάνονται…προνομιούχοι, αφού τους οφείλονται “μόνο” 15-18 μήνες… 3. Παρ’ όλες αυτές τις τεράστιες δυσκολίες, ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος! Από νωρίς το πρωί, με χιόνια, με βροχές, με λιοπύρια, με τα ρούχα τους να στάζουν από το αγιάζι ή τον ιδρώτα, έδιναν πάντα ΤΟ ΠΑΡΟΝ! Δίπλα στον παππού και τη γιαγιά, τον άνθρωπο με αναπηρία ή ψυχολογικό πρόβλημα. Να τον περιποιηθούν, να του πάνε φάρμακα, τρόφιμα, λογαριασμούς ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ (σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις πληρωμένους από τους ίδιους τους εργαζόμενους, από τα λεφτά που δεν τους περίσσευαν, απλήρωτοι όντες τόσους μήνες). Να τους χτυπήσουν φιλικά στην πλάτη, να τους πουν ένα λόγο παρηγοριάς κι ελπίδας! Ως επιβράβευση, μια αγκαλιά ανοιχτή (“αχ παιδάκι μ’ είναι σαν να αγκαλιάζω τ’ν κόρη μ’, το παιδί μ’”, μας έλεγαν πολλές γιαγιάδες). Για πολλούς απ’ αυτούς είμαστε η μόνη τους επαφή με τον “έξω κόσμο” (“Εμάς εδώ επάν’ ακόμα κι ου χάρους ξέχασε να ρθεί να μας μαζέψ’, κι έρχεστε σεις κι μας θ’μάστε εμμάς τα σαράβαλα)… 4. ΟΛΟΙ ΜΑΣ έχουμε διοριστεί με τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ, δηλαδή ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, δεν μας διόρισε κανένα πράσινο ή γαλάζιο κομματόσκυλο, ούτε φιλήσαμε κατουρημένες ποδιές! Επίσης, δεν είμαστε “αραχτοί και λάιτ” σε κάποιο γραφείο, να βαράμε μύγες ή να παίζουμε πασιέντζα στον υπολογιστή. Από τα άγρια χαράματα είμαστε στο δρόμο, κάτω από τις πιο αντίξοες καιρικές συνθήκες, όπως ανέφερα και πιο πάνω. Για όλα αυτά ποια είναι η απάντηση της επίσημης πολιτείας, της τοπικής αυτοδιοίκησης; «Δεν μπορούμε να σας κρατήσουμε όλους», «δεν υπάρχουν πιστώσεις» (όλες πάνε για να πληρώσουμε τους δανειστές μας, βλέπετε), μας έλεγε ο κύριος Καστανίδης. Όσο για τους δημάρχους: αυτοί στη μεγάλη τους πλειοψηφία σφυρίζουν αδιάφορα, στην καλύτερη δε των περιπτώσεων μας παραπέμπουν στην ανακοίνωση των πορισμάτων κάποιων “μελετών βιωσιμότητας” (λες και είμαστε κάποιο σπάνιο είδος χλωρίδας ή πανίδας που απειλείται με εξαφάνιση! – αλλά μήπως τελικά είναι έτσι;) που έχουν αναλάβει να κάνουν από κοινού η ΚΕΔΕ με την κυβέρνηση. Πότε θα ανακοινωθούν τα πορίσματα των μελετών αυτών κύριοι; Όταν θα είναι πολύ αργά για να γίνει οτιδήποτε; Λες και είμαστε κανένα κοστοβόρο πρόγραμμα, που είναι δυσβάστακτο για τον φορολογούμενο πολίτη. Αντίθετα κύριοι: Μέσω των προγραμμάτων “Βοήθεια στο Σπίτι” εξοικονομούνται σημαντικοί πόροι από τα ασφαλιστικά ταμεία και τις υπηρεσίες πρόνοιας (κόστος επισκέψεων σε γιατρούς ή εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων, έξοδα μεταφοράς και νοσηλείας κλπ). Το κόστος λειτουργίας των δομών είναι πολύ χαμηλό, οι αμοιβές του προσωπικού από 600-1000 ευρώ (κι αυτές πριν το λεγόμενο φόρο αλληλεγγύης που θα κρατούταν από 1/7/2011, το ύψος των οποίων δεν ξέρουμε γιατί απλά δεν…πληρωθήκαμε!)…Για να αναφερθώ στη δομή στην οποία εργάζομαι, το ΒΣΣ Δ.Ε. Μενιδίου του Δήμου Αμφιλοχίας (προσωπικό 4 άτομα), το ετήσιο κόστος για τη λειτουργία της (αμοιβές προσωπικού συν κόστος μετακίνησης συν δαπάνες φαρμακείου), δεν ξεπερνά τις 57-60.000 € ΕΤΗΣΙΩΣ! Το ίδιο συμβαίνει και με όλες τις δομές και στο δήμο Αμφιλοχίας, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα! Πάνω από 100.000.000 € ετησίως ΔΕΝ απαιτούνται για τη λειτουργία του προγράμματος πανελλαδικά. Αν υπολογίσουμε και τους πόρους που εξοικονομούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως προανέφερα, το κόστος είναι πραγματικά ΑΣΗΜΑΝΤΟ! Και καθιστά το πρόγραμμα ΔΥΝΑΜΕΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ, καθώς με την φροντίδα των ηλικιωμένων από τις δομές ΒΣΣ, δίνεται η δυνατότητα στους άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένους με τη φροντίδα αυτών των ανθρώπων (συγγενείς κλπ) να αναζητήσουν εργασία ή, στην περιφέρεια ειδικότερα, να απασχοληθούν απρόσκοπτα με τις αγροτικές εργασίες τους. Αυτά οι τοπικοί μας άρχοντες τα γνωρίζουν. Γιατί όμως μένουν με τα χέρια σταυρωμένα; Γιατί σφυρίζουν αδιάφορα σε πολλές περιπτώσεις; Γιατί, σε μερικές ακόμα περιπτώσεις φτάνουν στο σημείο ακόμα και να απειλούν τη ζωή(!) εργαζομένων που έχουν το…θράσος να απαιτήσουν την καταβολή των δεδουλευμένων τους; Ας δούμε όμως και τις επιπτώσεις για τους συνανθρώπους μας που εξυπηρετούμε στα πλαίσια του προγράμματος: Με μια πρόταση μόνο: απειλούνται με απόλυτη περιθωριοποίηση και εξαθλίωση! Γνωρίζουν άραγε οι “υπεύθυνοι” ότι: o Για πολλές από αυτές τις ψυχές, οι δομές ΒΣΣ είναι η μόνη τους επαφή με τον έξω κόσμο: περίθαλψη κατ’ οίκον, φάρμακα, ψώνια, πλύσιμο και ξύρισμα γι αυτούς που είναι κατάκοιτοι (στη δική μας δομή μόνο υπάρχουν τουλάχιστον 10 τέτοιες περιπτώσεις, οι μισές χωρίς κανέναν άλλο να τους φροντίσει!). Ποιος θα φροντίσει αυτούς τους ανθρώπους από 1/1/2012 και μετά; o Με την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των ασφαλισμένων στο κόστος πληρωμής των φαρμάκων, πολλοί από τους συνανθρώπους μας που φροντίζουμε απλά δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με την πενιχρή σύνταξή τους (για τη συντριπτική πλειοψηφία συντάξεις ΟΓΑ των 350 ευρώ, που κι αυτές θέλουν να τις πετσοκόψουν για να πληρωθούν λέει οι “δανειστές” μας). Τι είναι πιο σημαντικό κύριοι; Μια ακόμα δόση-θηλιά στο λαιμό του λαού μας (κι αυτή για να πληρώσουμε τους τοκογλύφους), ή μια δόση-ανάσα ζωής από ένα φάρμακο που τους είναι απόλυτα απαραίτητο (ένεση ινσουλίνης, αντιυπερτασικά χάπια κλπ). Διαλέγετε και παίρνετε! Και κρίνεστε γι αυτή την επιλογή σας! o Η παροχή των υπηρεσιών των δομών ΒΣΣ είναι ΔΩΡΕΑΝ. Αν αυτές πάψουν να λειτουργούν υπολογίστε το κόστος μεταφοράς, ιατρικής εξέτασης και νοσηλείας αυτών των ψυχών: Ελάχιστοι από αυτούς μπορούν να καλύψουν αυτό το κόστος! Με τους υπόλοιπους τι γίνεται; Απλά και ωμά: ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ! Από την άλλη, δεν θα επιβαρυνθούν σημαντικά με πρόσθετες δαπάνες τα ασφαλιστικά ταμεία, που τόσο κόπτονται κάποιοι για την εξυγίανσή τους; o Ήδη από τα τέλη του 2010 υπήρχαν πολλοί από τους εξυπηρετούμενους που βρισκόταν σε δεινή θέση, λόγω αύξησης του κόστους απόκτησης των φαρμάκων (αύξησης του ποσοστού συμμετοχής στο κόστος), αλλά και επιδείνωσης του γενικού επιπέδου διαβίωσης εξαιτίας των «σωτήριων» μέτρων του μνημονίου, που καθήλωναν στην καλύτερη περίπτωση τις συντάξεις τους. Στη δική μας τουλάχιστον περίπτωση υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις συνανθρώπων μας που απειλούνται πλέον ανοιχτά με υποσιτισμό! Πολλοί ήδη μαγειρεύουν το φαγητό τους στη φωτιά του τζακιού, επειδή δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν μια φιάλη υγραερίου! Θεωρείτε υπερβολικές τις εκτιμήσεις μου αυτές; Προκαλώ ανοιχτά τον ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ, να πάμε μαζί να επισκεφτούμε αυτές τις ψυχές στα σπίτια τους, για να δουν ιδίοις όμμασι τι συμβαίνει! Έστω κι αυτή την ύστατη ώρα, καλώ τους αρμόδιους φορείς να βρουν μια λύση! Να μην πεταχτούν 4.500 χιλιάδες εργαζόμενοι στον εφιάλτη της ανεργίας. Να μην πεταχτούν 500.000 ηλικιωμένοι στον ΚΑΙΑΔΑ! Κάνω επίκληση στα στοιχειώδη αισθήματα ανθρωπισμού κι αλληλεγγύης που πρέπει να έχει ο καθένας απέναντι σε μια γενιά ανθρώπων που σήκωσαν στις πλάτες τους την πατρίδα μας στις δύσκολες και ζοφερές πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες! Δώστε λύση! Διατηρήστε τις θέσεις εργασίας 4.500 αργαζομένων, που σε τελική ανάλυση τους έχετε τόσο αδικήσει με το να τους πληρώνετε τις γλοίσχρες αποδοχές τους στη χάση και στη φέξη. Εργαζόμενους που προσλήφθηκαν με αξιοκρατικές διαδικασίες και παρ’ όλες τις αντιξοότητες είναι πάντα στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος! Δώστε λύση! Τώρα!
Χρήστος Αλεξόπουλος Κοινωνιολόγος Υπεύθυνος δομής «Βοήθεια στο Σπίτι» Δ.Ε. Μενιδίου Δήμου Αμφιλοχίας Τηλ.: 2681-3-01330, 694 5555368
Κοινωνιολόγος Σημείωση: Η παρακάτω επιστολή απηχεί προσωπικές απόψεις αποκλειστικά και μόνο του γράφοντος και κανενός άλλου. Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας, Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011 Από 1/1/2012, πάνω από 4.500 εργαζόμενοι στην ανεργία. Πάνω από μισό εκατομμύριο συνάνθρωποί μας που είχαν (και θα συνεχίσουν να έχουν) ανάγκη τη φροντίδα μας, στην απόλυτη ανέχεια και εξαθλίωση. Εργαζόμενοι που: Κατά τουλάχιστον 90% είναι γυναίκες, μητέρες με τις δικές τους...
οικογένειες, με εξίσου μεγάλο ποσοστό από αυτές να έχουν άνεργους συζύγους, απολυμένους από τις “Πειραϊκές-Πατραϊκές”, τους “Παπαστράτους” και τις εταιρίες κλωστοϋφαντουργίας που μια ωραία πρωία οι ιδιοκτήτες τους τις έκλεισαν για να πάρουν μέρος στο βαλκανικό “Ελ-Ντοράντο” – κοινώς πλιάτσικο! Πολλές μάλιστα από αυτές τις εργαζόμενες μητέρες είναι κοντά σε ηλικία συνταξιοδότησης: που θα βρουν δουλειά με τέτοια κρίση, σε μια τόσο προχωρημένη εργασιακά ηλικία;…. 2. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ είχαν όλα αυτά τα χρόνια το μεγάλο προνόμιο να πληρώνονται το πολύ δύο φορές το…χρόνο(!!!). Σε πολλές δε περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση της Ηγουμενίτσας, έχουν να τους πληρώσουν 28(!!!) μήνες! Ναι 2 ολόκληρα χρόνια και 4 μήνες! Οι συνάδελφοι στις Δομές της Ημαθίας, πρέπει να αισθάνονται…προνομιούχοι, αφού τους οφείλονται “μόνο” 15-18 μήνες… 3. Παρ’ όλες αυτές τις τεράστιες δυσκολίες, ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος! Από νωρίς το πρωί, με χιόνια, με βροχές, με λιοπύρια, με τα ρούχα τους να στάζουν από το αγιάζι ή τον ιδρώτα, έδιναν πάντα ΤΟ ΠΑΡΟΝ! Δίπλα στον παππού και τη γιαγιά, τον άνθρωπο με αναπηρία ή ψυχολογικό πρόβλημα. Να τον περιποιηθούν, να του πάνε φάρμακα, τρόφιμα, λογαριασμούς ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ (σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις πληρωμένους από τους ίδιους τους εργαζόμενους, από τα λεφτά που δεν τους περίσσευαν, απλήρωτοι όντες τόσους μήνες). Να τους χτυπήσουν φιλικά στην πλάτη, να τους πουν ένα λόγο παρηγοριάς κι ελπίδας! Ως επιβράβευση, μια αγκαλιά ανοιχτή (“αχ παιδάκι μ’ είναι σαν να αγκαλιάζω τ’ν κόρη μ’, το παιδί μ’”, μας έλεγαν πολλές γιαγιάδες). Για πολλούς απ’ αυτούς είμαστε η μόνη τους επαφή με τον “έξω κόσμο” (“Εμάς εδώ επάν’ ακόμα κι ου χάρους ξέχασε να ρθεί να μας μαζέψ’, κι έρχεστε σεις κι μας θ’μάστε εμμάς τα σαράβαλα)… 4. ΟΛΟΙ ΜΑΣ έχουμε διοριστεί με τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ, δηλαδή ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, δεν μας διόρισε κανένα πράσινο ή γαλάζιο κομματόσκυλο, ούτε φιλήσαμε κατουρημένες ποδιές! Επίσης, δεν είμαστε “αραχτοί και λάιτ” σε κάποιο γραφείο, να βαράμε μύγες ή να παίζουμε πασιέντζα στον υπολογιστή. Από τα άγρια χαράματα είμαστε στο δρόμο, κάτω από τις πιο αντίξοες καιρικές συνθήκες, όπως ανέφερα και πιο πάνω. Για όλα αυτά ποια είναι η απάντηση της επίσημης πολιτείας, της τοπικής αυτοδιοίκησης; «Δεν μπορούμε να σας κρατήσουμε όλους», «δεν υπάρχουν πιστώσεις» (όλες πάνε για να πληρώσουμε τους δανειστές μας, βλέπετε), μας έλεγε ο κύριος Καστανίδης. Όσο για τους δημάρχους: αυτοί στη μεγάλη τους πλειοψηφία σφυρίζουν αδιάφορα, στην καλύτερη δε των περιπτώσεων μας παραπέμπουν στην ανακοίνωση των πορισμάτων κάποιων “μελετών βιωσιμότητας” (λες και είμαστε κάποιο σπάνιο είδος χλωρίδας ή πανίδας που απειλείται με εξαφάνιση! – αλλά μήπως τελικά είναι έτσι;) που έχουν αναλάβει να κάνουν από κοινού η ΚΕΔΕ με την κυβέρνηση. Πότε θα ανακοινωθούν τα πορίσματα των μελετών αυτών κύριοι; Όταν θα είναι πολύ αργά για να γίνει οτιδήποτε; Λες και είμαστε κανένα κοστοβόρο πρόγραμμα, που είναι δυσβάστακτο για τον φορολογούμενο πολίτη. Αντίθετα κύριοι: Μέσω των προγραμμάτων “Βοήθεια στο Σπίτι” εξοικονομούνται σημαντικοί πόροι από τα ασφαλιστικά ταμεία και τις υπηρεσίες πρόνοιας (κόστος επισκέψεων σε γιατρούς ή εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων, έξοδα μεταφοράς και νοσηλείας κλπ). Το κόστος λειτουργίας των δομών είναι πολύ χαμηλό, οι αμοιβές του προσωπικού από 600-1000 ευρώ (κι αυτές πριν το λεγόμενο φόρο αλληλεγγύης που θα κρατούταν από 1/7/2011, το ύψος των οποίων δεν ξέρουμε γιατί απλά δεν…πληρωθήκαμε!)…Για να αναφερθώ στη δομή στην οποία εργάζομαι, το ΒΣΣ Δ.Ε. Μενιδίου του Δήμου Αμφιλοχίας (προσωπικό 4 άτομα), το ετήσιο κόστος για τη λειτουργία της (αμοιβές προσωπικού συν κόστος μετακίνησης συν δαπάνες φαρμακείου), δεν ξεπερνά τις 57-60.000 € ΕΤΗΣΙΩΣ! Το ίδιο συμβαίνει και με όλες τις δομές και στο δήμο Αμφιλοχίας, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα! Πάνω από 100.000.000 € ετησίως ΔΕΝ απαιτούνται για τη λειτουργία του προγράμματος πανελλαδικά. Αν υπολογίσουμε και τους πόρους που εξοικονομούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως προανέφερα, το κόστος είναι πραγματικά ΑΣΗΜΑΝΤΟ! Και καθιστά το πρόγραμμα ΔΥΝΑΜΕΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ, καθώς με την φροντίδα των ηλικιωμένων από τις δομές ΒΣΣ, δίνεται η δυνατότητα στους άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένους με τη φροντίδα αυτών των ανθρώπων (συγγενείς κλπ) να αναζητήσουν εργασία ή, στην περιφέρεια ειδικότερα, να απασχοληθούν απρόσκοπτα με τις αγροτικές εργασίες τους. Αυτά οι τοπικοί μας άρχοντες τα γνωρίζουν. Γιατί όμως μένουν με τα χέρια σταυρωμένα; Γιατί σφυρίζουν αδιάφορα σε πολλές περιπτώσεις; Γιατί, σε μερικές ακόμα περιπτώσεις φτάνουν στο σημείο ακόμα και να απειλούν τη ζωή(!) εργαζομένων που έχουν το…θράσος να απαιτήσουν την καταβολή των δεδουλευμένων τους; Ας δούμε όμως και τις επιπτώσεις για τους συνανθρώπους μας που εξυπηρετούμε στα πλαίσια του προγράμματος: Με μια πρόταση μόνο: απειλούνται με απόλυτη περιθωριοποίηση και εξαθλίωση! Γνωρίζουν άραγε οι “υπεύθυνοι” ότι: o Για πολλές από αυτές τις ψυχές, οι δομές ΒΣΣ είναι η μόνη τους επαφή με τον έξω κόσμο: περίθαλψη κατ’ οίκον, φάρμακα, ψώνια, πλύσιμο και ξύρισμα γι αυτούς που είναι κατάκοιτοι (στη δική μας δομή μόνο υπάρχουν τουλάχιστον 10 τέτοιες περιπτώσεις, οι μισές χωρίς κανέναν άλλο να τους φροντίσει!). Ποιος θα φροντίσει αυτούς τους ανθρώπους από 1/1/2012 και μετά; o Με την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των ασφαλισμένων στο κόστος πληρωμής των φαρμάκων, πολλοί από τους συνανθρώπους μας που φροντίζουμε απλά δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με την πενιχρή σύνταξή τους (για τη συντριπτική πλειοψηφία συντάξεις ΟΓΑ των 350 ευρώ, που κι αυτές θέλουν να τις πετσοκόψουν για να πληρωθούν λέει οι “δανειστές” μας). Τι είναι πιο σημαντικό κύριοι; Μια ακόμα δόση-θηλιά στο λαιμό του λαού μας (κι αυτή για να πληρώσουμε τους τοκογλύφους), ή μια δόση-ανάσα ζωής από ένα φάρμακο που τους είναι απόλυτα απαραίτητο (ένεση ινσουλίνης, αντιυπερτασικά χάπια κλπ). Διαλέγετε και παίρνετε! Και κρίνεστε γι αυτή την επιλογή σας! o Η παροχή των υπηρεσιών των δομών ΒΣΣ είναι ΔΩΡΕΑΝ. Αν αυτές πάψουν να λειτουργούν υπολογίστε το κόστος μεταφοράς, ιατρικής εξέτασης και νοσηλείας αυτών των ψυχών: Ελάχιστοι από αυτούς μπορούν να καλύψουν αυτό το κόστος! Με τους υπόλοιπους τι γίνεται; Απλά και ωμά: ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ! Από την άλλη, δεν θα επιβαρυνθούν σημαντικά με πρόσθετες δαπάνες τα ασφαλιστικά ταμεία, που τόσο κόπτονται κάποιοι για την εξυγίανσή τους; o Ήδη από τα τέλη του 2010 υπήρχαν πολλοί από τους εξυπηρετούμενους που βρισκόταν σε δεινή θέση, λόγω αύξησης του κόστους απόκτησης των φαρμάκων (αύξησης του ποσοστού συμμετοχής στο κόστος), αλλά και επιδείνωσης του γενικού επιπέδου διαβίωσης εξαιτίας των «σωτήριων» μέτρων του μνημονίου, που καθήλωναν στην καλύτερη περίπτωση τις συντάξεις τους. Στη δική μας τουλάχιστον περίπτωση υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις συνανθρώπων μας που απειλούνται πλέον ανοιχτά με υποσιτισμό! Πολλοί ήδη μαγειρεύουν το φαγητό τους στη φωτιά του τζακιού, επειδή δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν μια φιάλη υγραερίου! Θεωρείτε υπερβολικές τις εκτιμήσεις μου αυτές; Προκαλώ ανοιχτά τον ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ, να πάμε μαζί να επισκεφτούμε αυτές τις ψυχές στα σπίτια τους, για να δουν ιδίοις όμμασι τι συμβαίνει! Έστω κι αυτή την ύστατη ώρα, καλώ τους αρμόδιους φορείς να βρουν μια λύση! Να μην πεταχτούν 4.500 χιλιάδες εργαζόμενοι στον εφιάλτη της ανεργίας. Να μην πεταχτούν 500.000 ηλικιωμένοι στον ΚΑΙΑΔΑ! Κάνω επίκληση στα στοιχειώδη αισθήματα ανθρωπισμού κι αλληλεγγύης που πρέπει να έχει ο καθένας απέναντι σε μια γενιά ανθρώπων που σήκωσαν στις πλάτες τους την πατρίδα μας στις δύσκολες και ζοφερές πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες! Δώστε λύση! Διατηρήστε τις θέσεις εργασίας 4.500 αργαζομένων, που σε τελική ανάλυση τους έχετε τόσο αδικήσει με το να τους πληρώνετε τις γλοίσχρες αποδοχές τους στη χάση και στη φέξη. Εργαζόμενους που προσλήφθηκαν με αξιοκρατικές διαδικασίες και παρ’ όλες τις αντιξοότητες είναι πάντα στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος! Δώστε λύση! Τώρα!
Χρήστος Αλεξόπουλος Κοινωνιολόγος Υπεύθυνος δομής «Βοήθεια στο Σπίτι» Δ.Ε. Μενιδίου Δήμου Αμφιλοχίας Τηλ.: 2681-3-01330, 694 5555368
olympia.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου