Εικόνες της εποχής εκείνης σε αντιπαραβολή με τους φετινούς εορτασμούςΣήμερα, συμπληρώνονται 38 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την εξέγερση των φοιτητών κατά του στρατιωτικού καθεστώτος.
Πλήθος κόσμου επισκέπτεται τις ημέρες αυτές, όπως και κάθε χρόνο, το κτίριο του Πολυτεχνείου και το μνημείο με την ιστορική πύλη που είχε γκρεμιστεί από τις ερπύστριες του τανκ.
Νέοι και γηραιότεροι, γονείς με παιδιά, φοιτητές και κόσμος κάθε ηλικίας συρρέει στον ιστορικό χώρο για να αφήσει ένα λουλούδι, τιμώντας έτσι την ημέρα εκείνη. Την ημέρα, ή μάλλον τις ημέρες εκείνες του 1973, όταν φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν για να στηρίξουν τον αγώνα κατά της χούντας.
Το πανό με το σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία», που έχει αναρτηθεί στο κτίριο του Πολυτεχνείου λόγω του εορτασμού της επετείου, φέρνει στο νου τα πλακάτ και τους τοίχους από την εποχή εκείνη με το ίδιο σύνθημα γραμμένο.Οι εικόνες του τότε και του σήμερα, από τα ίδια σημεία, αποτυπώνονται σε ένα βίντεο
πηγη
2 σχόλια:
Τότε ήταν που μπήκε στα πράγματα η περίφημη "γενιά του Πολυτεχνείου".
Μια "γενιά" στελεχωμένη αποκλειστικά από τα παιδιά των βενιζελικών …
Η γενιά, που, όπως προείπαμε, είχε πρόβλημα το φαίνεσθε …Η γενιά, της οποίας τα μέλη έχουν φάτσες, που δεν ταιριάζουν με τα βιογραφικά τους.
Αυτό δεν είναι κάτι το μυστήριο, αν σκεφτεί κάποιος το πώς έγινε η επιλογή τους. Ο ίδιος ο Λαμπράκης έκανε το face-control σ' αυτούς οι οποίοι θα έμπαιναν στο Πολυτεχνείο.
Διαλεγμένοι ένας προς έναν από τον κορυφαίο δωσίλογο της χώρας είναι η διαβόητη γενιά του Πολυτεχνείου.
Διάλεγε ο Λαμπράκης με τα δικά του κριτήρια.
Διάλεγε τις φάτσες που του έμοιαζαν ή τις φάτσες που του άρεσαν.
Διάλεγε μούρες όμοιες με τη δική του και γι' αυτό βλέπουμε αυτά που βλέπουμε. Παιδιά των "συναγωνιστών" του φίλων και κολλητών του επέλεγε να "ηρωοποιήσει".
Γι' αυτόν τον λόγο πολλοί από τους φοιτητές εκείνης της εποχής δεν καταλάβαιναν τον λόγο που, ενώ υποτίθεται ζητούνταν γενναίοι —για να μπουν στο Πολυτεχνείο—, τα πράγματα δεν ήταν ελεύθερα.
Δεν καταλάβαιναν πως γινόταν face-control από τον αντιχουντικό "αγωνιστή" του Κολωνακίου.
Δεν καταλάβαιναν, γιατί απλούστατα δεν ήξεραν ότι ο Λαμπράκης εκείνη την ώρα με άδεια της αμερικανικής πρεσβείας αποφάσιζε για το ποιος θα γίνει με μια νύχτα "αντίστασης" "ήρωας" για πάντα. Αποφάσιζε για το ποιος θα "βολευόταν" για πάντα …
Ποιος δεν θα ξαναδούλευε ποτέ στη ζωή του και θα ζούσε σαν πλούσιος.
Όλα αυτά γινόταν με "φάμπρικα" το Πολυτεχνείο. Όποιος δεν ήταν αρεστός στον Λαμπράκη, απλά δεν έμπαινε στο Πολυτεχνείο.
Θα παρέμενε στη Νομική και βέβαια στην αφάνεια.
Μιλάμε για πραγματικό casting μιας πραγματικής παράστασης.
Μέχρι και τηλεοπτικό συνεργείο είχαν στήσει έξω από το Πολυτεχνείο πριν καν πάνε εκεί οι "ήρωες" …
Ξένο συνεργείο και όχι "ταπεινό" ελληνικό. Κάποιοι φοιτητές έφαγαν και ξύλο έξω από το κτίριο του Λαμπράκη γι' αυτήν τη "μοιρασιά".
Κάποιοι άλλοι του υπόσχονταν προσωπικούς "ηρωισμούς", προκειμένου να τους επιλέξει. Κρίμα που δεν ζούσε ο πατέρας του να τον καμαρώσει …
Η "εθνική απώλεια", όπως τον χαρακτήρισε μετά τον θάνατό του ο Καραμανλής.
Δεν ζούσε, για να καμαρώσει τον γιο του, ο οποίος "έχτιζε" τη δημοκρατία στην Ελλάδα.
Υπό τους ήχους του Βάγκνερ και του Μπετόβεν διαλέγονταν τα "τούβλα", τα οποία θα έχτιζαν το "κάστρο" της ελληνικής δημοκρατίας.
------------------------------------
MEROS A’
Βενιζελικη Ανώνυμη Εταιρεία Α
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com
Παναγιώτη Τραϊανού
καλα,ποσο αθηναιοι ειστε......ακομα τρωτε παραμυθι;τα στεφανα για ποιους νεκρους ειναι;
Δημοσίευση σχολίου