=== του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
=== Τη θέση της κατέλαβε ένα απόλυτα συντονισμένο – εν είδει πλανητικής χορογραφίας – σχέδιο που προσβλέπει στη ρυθμιστική ανασύνταξη κανόνων, δεδομένων και μοντέλων διαχείρισης της εξουσίας σε όλα τα επίπεδα...
=== Η διαφορά αυτού του προτσές με ότι βιώναμε μέχρι σήμερα, έγκειται στο ότι οριοθετεί μονιμοποιώντας τη διακριτότητα των ρόλων των μηχανισμών, των πραγματικών αφεντικών και φυσικά της κοινωνίας που διαρκώς περιθωριοποιείται και μετατρέπεται από παράγοντα με δικαιώματα και ρόλο πρωταγωνιστικό, σε πρώτη ύλη στο ιδιότυπο αλεστήρι της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
=== Μα δεν είναι αυτό πολιτική???
Φυσικά και είναι. Όταν όμως η πολιτική αφυδατώνεται από το μεγαλείο της ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης, της διεκδίκησης και του πολιτικού κέρδους για την κοινωνία, καθώς και των ασυμβίβαστων πολιτικών αγώνων, τότε το αποτέλεσμα ισοδυναμεί με επικίνδυνο πολιτικό εξάμβλωμα, που…
=== Περιθωριοποιεί την ουσιαστική πολιτική και τη μετατρέπει σε βιομηχανία παραγωγής ρυθμίσεων, για την ανασύνταξη ενός μοντέλου που δε θα συνιστά διοίκηση αλλά χρησιμοποίηση των κοινωνιών σαν πρώτη ύλη σ αυτό το αλεστήρι.
=== Στην Ελλάδα αυτός ο επικίνδυνος εφιάλτης, έκανε την εμφάνισή του με την ανάδειξη του Σημίτη στην πολιτική διακυβέρνηση.
=== Το «όλον ΠΑΣΟΚ» παραδομένο και βουτηγμένο μέχρι τα μπούνια στην κόλαση της διαφθοράς και της κατάχρησης της εξουσίας, ανέλαβε τον πλέον ατιμωτικό ρόλο της εξαγοράς συνειδήσεων με πλαστικό χρήμα, με πλαστική ελπίδα και πέτσινα ιδανικά, ξέροντας πως επένδυε σε μια κοινωνία που είχε επιχειρήσει να καταστήσει αυτοδίκαια ενοχική.
=== Τα υπόλοιπα ήταν απλώς θέμα χρόνου.
Οι πολιτικοί πρωταγωνιστές παραδόθηκαν. Υπέκυψαν στη δούλεψη και τα κελεύσματα των χορογράφων.
Εκλογές πήγαν… Εκλογές ήρθαν… Ο «κυρίαρχος λαός» ψήφισε… Αλλά η πολιτική δεν επανήλθε στο προσκήνιο.
Οι σημερινοί ηγέτες, δεν είναι πλέον πολιτικά όντα… Είναι υπάλληλοι με σύμβαση έργου και με μοναδικό καθήκον τη λογιστική διαχείριση στη βάση συγκεκριμένων κατευθύνσεων και εντολών.
Η ασκούμενη πολιτική, δεν έχει πλέον εθνικά χαρακτηριστικά… Ακόμη και στη θεματοφυλακή των εθνικών θεμάτων, δεν υπάρχει πλέον ούτε καν θαλαμοφύλακας. Πολύ δε περισσότερο δεν υπάρχει ίχνος εθνικής αντίληψης, στο πλαίσιο των συνολικής πολιτικής τους ατζέντας.
Και φυσικά η κοινωνία, δεν αντιμετωπίζεται ως κυρίαρχη αναφορά, που πρέπει να είναι ο αποδέκτης του πολιτικού τους έργου, αλλά ως λεμονόκουπα που πρέπει να αφυδατωθεί και από την τελευταία σταγόνα ζωής που της απέμεινε, πριν πεταχτεί στη χωματερή της Νέας Τάξης.
Εδώ και τρία χρόνια, στην πολιτική ατζέντα το λεξιλόγιο έχει περιοριστεί δραστικά.
Φόροι… Μέτρα… Έκτακτη εισφορά… είναι το προσφιλές τρίπτυχο στο οποίο εξαντλείται η πολιτική καθημερινότητα.
Αν δεν αναζητούσαμε πολιτικούς ηγέτες, αλλά απλώς νταβατζήδες ή αρχιμαφιόζους στη γειτονιά, θα έλεγαν σε κάποια στιγμή χαλάρωσης: «Πιείτε κι ένα ποτήρι νερό να ξαποστάσετε»…
Αυτοί, ούτε αυτό δεν είναι ικανοί να πουν στην Ελληνική κοινωνία.
Η μόνη καινοτομία που έφεραν στη ζωή της, είναι να προσθέσουν τρία πράγματα στην εφιαλτική της καθημερινότητα…
-Το καθημερινό δελτίο πλιάτσικουκαι εγκλημάτων των λαθροαγαπητικών…
-Το καθημερινό δελτίο θανάτουτων απελπισμένων. Και…
-Τον επικοινωνιακό μαϊντανό της «επαναδιαπραγμάτευσης», που δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά ένα παζάρι ντροπής, που ακόμη και αν δοκιμάσουν να το επιχειρήσουν, αυτό που θα παζαρέψουν είναι το πόσο θα ανοιγοκλείνουν τη στρόφιγγα στο οξυγόνο του ετοιμοθάνατου.
Ας μην έχουμε λοιπόν καμία αυταπάτη.
Αυτός ο συρφετός δεν ασκεί πολιτική, αλλά διαχείριση ενός πρωτόκολλου ρυθμιστικής ανασύνταξης, που γενικεύεται σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Τα δανεικά της ντροπής, δεν προορίζονται για να σώσουν τον τόπο και τη ζωή μας, αλλά αποτελούν το όχημα της κατοχής για την πλήρη παράδοση της χώρας στις συμμορίες.
Η πολιτική παρεούλα που τα διαχειρίζεται, δε μοχθεί για τη σωτηρία της πατρίδας, αλλά επιτελεί διατεταγμένη υπηρεσία που αποσκοπεί στην καθολική της παράδοση, προλειαίνοντας με τις επιλογές της το έδαφος, για να εμφανίσει το δόλιο έργο της στην κοινωνία ως αναπόφευκτο γεγονός.
Η επιστροφή της πραγματικής πολιτικής στη ζωή και την καθημερινότητά μας, έχει πολύ συγκεκριμένα καθήκοντα να επιτελέσει:
Το πρώτο είναι να ανακόψει τους επικίνδυνους και εγκληματικούς τους σχεδιασμούς.
Το δεύτερο και εξ ίσου σημαντικό, είναι να τιμωρήσει παραδειγματικά, αυτούς που δε δίστασαν να μπουν στη δούλεψη των χορογράφων αυτής της αθλιότητας.
Το τρίτο είναι να καταργήσει το σύνολο των διαχειριστικών ρυθμίσεων που παρέδωσαν τη χώρα βορά στα συμβόλαια ντροπής, στα οποία δε δίστασαν να βάλουν τις γαλαζοπράσινες και ροζουλί υπογραφές τους.
Είναι καιρός λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε, ότι στον πάγκο του «μανάβη», τα προϊόντα που εκτίθενται και από τα οποία μας καλούν να επιλέξουμε, το μόνο το οποίο ανακυκλώνεται είναι οι αυταπάτες.
Και μαζί μ αυτές μια αποβλακωμένη κοινωνία (γιατί έτσι τη θέλησαν) να περιφέρεται σαν ζητιάνος, αναζητώντας τη διέξοδο που δε θα έρθει ποτέ στα γαλαοζοπράσινα και ροζουλί ιδανικά και στα πλαστικά τους σημαιάκια..
Οι νταβατζήδες της ζωής και της πατρίδας μας ένα πράγμα τρέμουν. Τη χειραφέτηση αυτού του λαού και φυσικά τη στοχευμένη εξέγερσή του. Και με αυτό ακριβώς το νόμισμα θα πρέπει αργά η γρήγορα να πληρωθούν.0
ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου