Ακόμα ψάχνουν την ημερομηνία της κάλπης...

ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Εδώ παπάς, εκεί παπάς...
Τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα αναζητούν στην Συγγρού αναφορικά με το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, την κουβέντα για τον οποίο επανατροφοδότησε η χθεσινοβραδινή δήλωση Παπαδήμου από την Κύπρο περί ολοκλήρωσης του προγράμματος ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών κοντά στις 20 Απριλίου.



Ο εκνευρισμός στο «γαλάζιο» στρατηγείο είναι έκδηλος καθώς η ημερομηνία της κάλπης συνεχίζει να εμφανίζεται σαν μπαλάκι σε ένα ενοχλητικό παιχνίδι «πολιτικού πινγκ πονγκ».

Τις αντιδράσεις των επιτελών του κ. Σαμαρά πάντως, περιορίζει το γεγονός ότι αδυνατούν να αντιληφθούν το βαθμό συμμετοχής του Μεγάρου Μαξίμου σε μία συζήτηση που είναι φανερό ότι τροφοδοτείται με αντιφατικές θέσεις κατευθυνόμενες κατά κύριο λόγο από την Ιπποκράτους.

Εκ παραλλήλου, στην Συγγρού προβληματίζονται για την επίδραση που θα έχει αυτή η συζήτηση στην κοινωνία, καθώς οι συνεχείς αναβολές σε συνάρτηση και με την συνεχή σεναριολογία που αναπτύσει γύρω από το θέμα, ενισχύει την ενόχληση των πολιτών, που ζητούν την εκτόνωσή τους διαμέσου της κάλπης.

Υπενθυμίζεται ότι η αρχική ημερομηνία που, βάσει του χρονοδιαγράμματος του υπουργείου Οικονομικών είχε πέσει στο τραπέζι –όσο ανεφάρμοστη και αν ακουγόταν ήδη από την αρχή- ήταν η 19η Φεβρουαρίου. Κατόπιν μετακινήθηκε για τα μέσα Μαρτίου, μετά για τις 8 Απριλίου και τις 29 του ίδιου μήνα. Και ενώ δείχνει να έχει «κλειδώσει» για τις 6 Μαΐου, ξεκινά η κουβέντα για μετακίνηση στις 13 Μαΐου.

Σύμφωνα με πληροφορίες του newpost.gr, παρασκηνιακά το υπουργείο Οικονομικών διαβεβαιώνει ότι η κάλπη θα στηθεί στις 6 Μαΐου. Ουδείς ωστόσο μπορεί να είναι απόλυτα βέβαιαο, δεδομένου του παραλθόντος. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία δεν μπορεί να πάι παραπέρα από τα μέσα Μαΐου –εκτός βέβαια αν μιλάμε πλέον για Σεπτέμβρη...

Εξάλλλου, η εκλογική πραγματικότητα που διαμορφώνεται για τους υποψήφιους, εφ’ όσον στηθεί η κάλπη στις αρχές του επόμενου μήνα, προκύπτει εξαιρετικά πιεστική, δεδομένου ότι μεσολαβεί η Μ. Εβδομάδα, η οποία τους αφαιρεί ουσιαστικά ένα κρίσιμο 10ήμερο προεκογικής δραστηριότητας και, παράλληλα, από τα δύο μεγάλα κόμματα, βασικό χρόνο να αναπτύξουν στρατηγική αποδόμησης των προτάσεων των μικρότερων κομμάτων που –υπό μορφή αλαξιπτωτιστών- εμφανίζονται στο πολιτικό σκηνικό προσβλέποντας να διεκδικήσουν μερίδιο από την οργή του εκλογικού σώματος.

Αντιθέτως, η 13η Μαΐου, ξεκινώντας από την επομένη ή μεθεπομένη του Πάσχα, παρέχει ένα «γεμάτο» προεκλογικό μήνα.


Πάνος Ρασσιάς