Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Η Ρωσία μιλά για τουρκική επέμβαση στη Συρία…


Η Μόσχα υποστηρίζει τη Δαμασκό για πολλούς λόγους, ενώ η Τουρκία φέρεται να εμπλέκεται σε σχέδια ανατροπής του καθεστώτος της Συρίας. Ποια να είναι η στάση και τα πραγματικά «αισθήματα» της Ρωσίας απέναντι στην Τουρκία άραγε…Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, θα επισκεφθεί τη...
Ρωσία και τις ΗΠΑ για να συζητήσει για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και την κρίση στην Συρία, όπως ανακοινώθηκε σήμερα. Ο Νταβούτογλου θα μεταβεί στις 25 Ιανουαρίου στη Μόσχα και στις αρχές Φεβρουαρίου στην Ουάσινγκτον, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Σελτσούκ Ουνάλ.



Την ίδια ώρα πάντως, ο γραμματέας του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Νικολάι Πατρούσεφ υποστήριξε ότι υπάρχουν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες τα μέλη του ΝΑΤΟ και τα Αραβικά κράτη του Κόλπου επιθυμούν άμεση στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, όπως έγινε και στη Λιβύη. «Αυτή τη φορά, ο όγκος των στρατιωτικών δυνάμεων δεν θα προέρχεται από τη Γαλλία, τη Βρετανία και την Ιταλία, αλλά, ίσως, από την γειτονική Τουρκία, η οποία μέχρι πρόσφατα διατηρούσε φιλικές σχέσεις με την Συρία», εκτίμησε ο Ρώσος αξιωματούχος.
Σύμφωνα με τον ίδιο, «η Ουάσιγκτον και η Άγκυρα ήδη εργάζονται σε διάφορα σχέδια για ζώνες απαγόρευσης των πτήσεων και για το που θα μπορούσαν αυτές να σχηματιστούν, καθώς και για την συγκέντρωση ένοπλων μονάδων της συριακής αντιπολίτευσης». Ο Σελτσούκ Ουνάλ αρνήθηκε να σχολιάσει τις δηλώσεις αυτές, λέγοντας μόνο ότι «η θέση της Τουρκίας σχετικά με τη Συρία είναι σαφής». Η Άγκυρα έχει διακόψει τις σχέσεις της με την πρώην σύμμαχό της, λόγω της βίαιης καταστολής των διαδηλώσεων στη Συρία. Ο Νταβούτογλου, η χώρα του οποίου μεσολάβησε μεταξύ των μεγάλων δυτικών δυνάμεων και του Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα, θα δεχτεί στις 19 Ιανουαρίου στην Άγκυρα τον Ιρανό ομόλογό του, Αλί Ακμπάρ Σαλεχί.
Στις 23 Ιανουαρίου θα παραστεί σε σύνοδο στις Βρυξέλλες με τους Ευρωπαίους ομολόγους του για να συζητήσουν κυρίως για την κατάσταση στη Συρία και το Ιράν. Ο Νταβούτογλου επισκέφθηκε την Τεχεράνη στις αρχές Ιανουαρίου. Ο τελευταίος γύρος των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στο Ιράν και τους Δυτικούς οργανώθηκε, χωρίς όμως αποτέλεσμα, στην Κωνσταντινούπολη τον Ιανουάριο του 2010.

defence-point

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ὅσο ἀφορᾶ τό θέμα τῆς προσεγγύσεως τῆς ὁμοδόξου(;) Ρωσίας ἀπό πλευρᾶς οἰκονομικῆς , πολιτικῆς καί ἀμυντικῆς, νομίζω ὅτι ἀπαιτεῖται μεγίστη προσοχή. Δέν εἶναι τά πράγματα τόσο ἁπλᾶ ὅπως τά βλέπουν οἱ θρησκευόμενοι ὀρθόδοξοι ἕλληνες οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν διακαῶς τήν σύσφιγξιν σχέσεων μεταξύ τῶν δύο χωρῶν. Ἡ Ρωσία κατά τό παρελθόν ἦταν αἰτία μεγάλων δεινῶν διά τήν Ἑλλάδα καί τούς ἕλληνας, καθώς εἶχε βασισθεῖ ἡ ἐξωτερική πολιτική της ἐπάνω εἰς τήν θεωρίαν τοῦ Πανσλαυΐσμοῦ, ἡ ὁποῖα ἀναβιοῦται σήμερα μέ πιό συγκεκαλυμμένον πλέον τρόπον ἀπ΄ ὅτι εἰς τό παρελθόν. Ἡ Ρωσία ἦταν αὐτή ὅπου διά τῆς ‘’Παλαιστινιακῆς Ἑταιρείας’’ εἶχε κηρύξει ἕνα ἀνελέητον πόλεμον ἐναντίον τῶν ὀρθοδόξων ἑλληνικῶν πληθυσμῶν καί τῶν παλαιφάτων Πατριαρχείων τῆς περιοχῆς (Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας καί Ἀλεξανδρείας), μέ σκοπόν ἀρχικῶς νά τά ἀραβοποιήση καί μετέπειτα νά τά καπηλευθῆ ἡ ἴδια! (ὅρα Παύλου Καρολίδη, Περί τῆς ἐθνικῆς καταγωγῆς τῶν Ὀρθ. Χριστιανῶν τῆς Παλαιστίνης, 1909). Αὐτή ἦταν ὅπου ἀνεκάλυψε τόν ἀνύπαρκτον ἐθνικισμόν τῶν Βουλγάρων, μόλις ἐπί Τσάρου Ἀλεξάνδρου τοῦ Α΄, ἐμφυτεύοντάς τους τήν ἰδέαν τῆς μεγάλης βουλγαρίας, καθιστῶντας οὕτως αὐτούς τήν μεγαλυτέραν πληγήν ἐναντίον τῶν ἑλλήνων τῆς Μακεδονίας καί τῆς Ρωμυλίας. Αὐτοί ἦταν καί εἶναι ὅπου μέ τόσο δολίους καί ἀνηθίκους τρόπους προσπαθοῦν νά κατακτήσουν τό Ἅγιον Ὀρος, ὥστε νά καταστήσουν αὐτό ὁρμητήριον διά τήν περαιτέρω διείσδυσίν τους καί εἰς τήν ὑπόλοιπη θάλασσα τῆς Μεσογείου. (Χαλκιδική καί Ἄθως, 1903). Μή σᾶς ξεγελοῦν οἱ μεγάλες μετάνοιές τους καί οἱ σταυροί. Εἰς ἕνα Πασλαυιστικό συνέδριο εἴχε πεῑ κάποιο ἡγετικό στέλεχος τοῦ Πανσλαυϊσμοῦ ὅτι δέν μποροῦν 6,5 ἑκατομμύρια σκυλιά (ὑπονοῶντας τούς ἕλληνας) νά κάνουν κουμάντο τό μεγάλο ἔθνος τῶν ρώσων!!! (διά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου). Ἀλλά καί καί μετά τήν κατάληψη τῆς Κων/λεως ἀπό τίς συμμαχικές δυνάμεις, ἡ Ρωσία ἀπαίτησε διά τοῦ κ. Σαζόνωφ ἀπό τούς ἀγγλογάλους νά μή ἐπιτρέψουν τήν ἑλληνικήν σημαῖαν νά ἐμφανισθῆ εἰς τήν Πόλιν καί εἰς τόν Βόσπορον διότι αὐτό θά ἐπλήγωνε τήν Ρωσικήν συνείδησιν, διά λόγους πολιτικούς καί ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ!!! (Ἐδουάρδου Ντριώ, Ὁ Βασιλεύς Κων/νος, σελ.79, Ἀθῆναι 1930). Οἱ ἀδηφάγοι Ρῶσοι τά θέλουν ὅλα δικά τους, καί ἄς μή πλανῶνται ἀφελῶς οἱ ἡμέτεροι ὀρθόδοξοι πιστοί, ὅτι θά ἔλθη ὥρα ὅπου θά μᾶς τήν παραχωρίσουν ὡσάν δῶρον...ἀμαχητί! Ἡ Μεγάλη Ἁγία Ρωσία εἶναι ἕνα Μεγάλο Ψέμα, δέν εἶναι καί τόσο Ἁγία... Ἔχουν ἀδίστακτη ἐθνικιστική πολιτική καί δέν ὑπολογίζουν οὔτε ὁμοφίλους οὔτε ὁμοπίστους, ἀρκεῖ νά ἱκανοποιήσουν τά συμφέροντά καί τίς βλέψεις τους. (ὅρα, τήν πρόσφατη ἀναθέρμανση τῶν σχέσεων μέ τήν Τουρκία σέ βάρος τῆς Ἑλλάδος, πέρα τοῦ μεριδίου εὐθύνης ὅπου ἀναλογεῖ στήν τελευταῖα).
Τό θέμα βεβαίως αὐτό δέν μπορεῖ νά ἐξαντληθῆ μέσα σέ αὐτές τίς λίγες γραμμές, ἴσως ὅμως ἀποτελέση ἕνα ἔναυσμα διά τήν περαιτέρω μελέτη τῶν σχέσεων Ἑλλάδος –Ρωσίας.