Αγαπητή Ολυμπία,
Αυτό που ζούμε σήμερα στην πατρίδα μας, πολλοί ίσως να νομίζουν ότι άρχισε πριν από δύο χρόνια. Στην πραγματικότητα όμως η αρχή του εγκλήματος αυτού, ξεκίνησε πριν από 37 χρόνια, κυοφορήθηκε και γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της πατρίδας μας. Ντόπιοι θλιβεροί κομπάρσοι, παίζοντας ο καθένας το ρόλο του στην κακέκτυπη χολιγουντιανή παραγωγή σκοτεινών...
σκηνοθετών γνωστή με το όνομα « Εξέγερση του Πολυτεχνείου», κατέλαβαν την εξουσία και άρχισε η περίφημη « Αλλαγή». Ο Έλληνας που πριν από τότε ήταν ολιγαρκής, δουλευταράς, καλός οικογενειάρχης, με αρχές και ιδανικά, φιλότιμο και τιμιότητα, μετατράπηκε χρόνο με το χρόνο σε νεόπλουτο, ωχαδερφιστή, θεσιθήρα, [more] άνευρο και ανιστόρητο λωτοφάγο. Από τα παλιά χρόνια όταν είχαμε απέναντί μας εξωτερικούς εχθρούς, αν και πάντα ήμασταν λίγοι και οι εχθροί αμέτρητοι, έφθανε η γνώση της Ιστορίας μας και η ύπαρξη ιδανικών μαζί με μια μαγική λεξούλα-καταλύτη-να μας φέρνει την δαφνοστεφανωμένη ΝΙΚΗ. Η μαγική αυτή λεξούλα πότε ήταν το « Μολών λαβέ», πότε το « Ίτε παίδες», το « Φωτιά και Τσεκούρι» και πότε το «Αέρα», που στα χείλη των τότε ηρώων έπαιρνε θεϊκή δύναμη και κατατρόπωνε τους εχθρούς μας. Ο αγωνιστής Έλληνας, ο ήρωας Έλληνας, μετατράπηκε από τη ψεύτικη ευωχία που του προσέφεραν οι εσωτερικοί εχθροί σε τρυφηλό Συβαρίτη, απόλεμο Ταραντίνο, εκφυλισμένο Αντιοχέα. Σ αυτό βοήθησαν και τα εργολαβικά Μ.Μ.Ε που τώρα βουλιάζουν στα ίδια τους τα απόνερα. Το σχέδιο τους ήταν να μας κρατάνε χαλαρούς, χαρούμενους και λιπαρούς. Η επίθεση άρχιζε από το πρωί με τους Ελενοκαφέδες. Συνεχιζόταν το μεσημέρι με τις Λαμπιροτατιάνες. Το απόγευμα ήταν αφιερωμένο στην Τουρκιά και σε ατέλειωτα γκουρμομαγειρέματα. Το βράδυ, αχ το βράδυ είχαμε τραγούδι. Τραγούδι και dancing. Dancing με αστέρια και γηραλέες βουλευτίνες, dancing και χουφτώματα και ανοίγματα με τσαχπίνες συζύγους βουλευτουπουργών και πάει λέγοντας. Έτσι φτάσαμε ήσυχα-ήσυχα και απλά να γίνουμε Μυσών λεία χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε. Και τώρα αδέρφια τι γίνεται; Τώρα που το σκηνικό της χολιγουντιανής παραγωγής κατέρρευσε και είδαμε κατάματα το πρόσωπο της Μέδουσας, τι κάνουμε; Μήπως ήρθε η ώρα να σπάσουμε το πέτρωμα της Γοργούς που μας περιβάλλει; Τώρα που σε λίγο θα αποχαιρετήσουμε το EURO μήπως ήρθε η ώρα να αποτινάξουμε από πάνω μας την κακιά αρρώστια; Τώρα που τελείωσαν τα ευοί ευάν , τα όπα και τα άλα της, μήπως ήρθε η ώρα για Παιάνες; Πρέπει να βρούμε και την κατάλληλη μαγική λεξούλα για την περίσταση. Το «εκάς οι βέβηλοι» δεν τους ταιριάζει. Είπαμε δεν έχουν ιδέα από Ελληνική Παιδεία, φιλοσοφία, Θεούς και Μυστήρια. Ούτε η ηρωική ιαχή «ΑΕΡΑ» τους πρέπει. Αυτή απευθύνεται σε αξιοπρεπείς αντιπάλους. Σκέφτηκα ότι το μόνο που τους ταιριάζει ανάλογα με τη φύση τους και την προσωπικότητά τους, είναι το «ΟΥΣΤ ΚΟΠΡΙΤΕΣ». Νομίζω ότι τους πάει γάντι και να με συγχωρήσουν τα συμπαθή τετράποδα!
Με εκτίμηση,
Αγγελική Π.
Πηγη
σκηνοθετών γνωστή με το όνομα « Εξέγερση του Πολυτεχνείου», κατέλαβαν την εξουσία και άρχισε η περίφημη « Αλλαγή». Ο Έλληνας που πριν από τότε ήταν ολιγαρκής, δουλευταράς, καλός οικογενειάρχης, με αρχές και ιδανικά, φιλότιμο και τιμιότητα, μετατράπηκε χρόνο με το χρόνο σε νεόπλουτο, ωχαδερφιστή, θεσιθήρα, [more] άνευρο και ανιστόρητο λωτοφάγο. Από τα παλιά χρόνια όταν είχαμε απέναντί μας εξωτερικούς εχθρούς, αν και πάντα ήμασταν λίγοι και οι εχθροί αμέτρητοι, έφθανε η γνώση της Ιστορίας μας και η ύπαρξη ιδανικών μαζί με μια μαγική λεξούλα-καταλύτη-να μας φέρνει την δαφνοστεφανωμένη ΝΙΚΗ. Η μαγική αυτή λεξούλα πότε ήταν το « Μολών λαβέ», πότε το « Ίτε παίδες», το « Φωτιά και Τσεκούρι» και πότε το «Αέρα», που στα χείλη των τότε ηρώων έπαιρνε θεϊκή δύναμη και κατατρόπωνε τους εχθρούς μας. Ο αγωνιστής Έλληνας, ο ήρωας Έλληνας, μετατράπηκε από τη ψεύτικη ευωχία που του προσέφεραν οι εσωτερικοί εχθροί σε τρυφηλό Συβαρίτη, απόλεμο Ταραντίνο, εκφυλισμένο Αντιοχέα. Σ αυτό βοήθησαν και τα εργολαβικά Μ.Μ.Ε που τώρα βουλιάζουν στα ίδια τους τα απόνερα. Το σχέδιο τους ήταν να μας κρατάνε χαλαρούς, χαρούμενους και λιπαρούς. Η επίθεση άρχιζε από το πρωί με τους Ελενοκαφέδες. Συνεχιζόταν το μεσημέρι με τις Λαμπιροτατιάνες. Το απόγευμα ήταν αφιερωμένο στην Τουρκιά και σε ατέλειωτα γκουρμομαγειρέματα. Το βράδυ, αχ το βράδυ είχαμε τραγούδι. Τραγούδι και dancing. Dancing με αστέρια και γηραλέες βουλευτίνες, dancing και χουφτώματα και ανοίγματα με τσαχπίνες συζύγους βουλευτουπουργών και πάει λέγοντας. Έτσι φτάσαμε ήσυχα-ήσυχα και απλά να γίνουμε Μυσών λεία χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε. Και τώρα αδέρφια τι γίνεται; Τώρα που το σκηνικό της χολιγουντιανής παραγωγής κατέρρευσε και είδαμε κατάματα το πρόσωπο της Μέδουσας, τι κάνουμε; Μήπως ήρθε η ώρα να σπάσουμε το πέτρωμα της Γοργούς που μας περιβάλλει; Τώρα που σε λίγο θα αποχαιρετήσουμε το EURO μήπως ήρθε η ώρα να αποτινάξουμε από πάνω μας την κακιά αρρώστια; Τώρα που τελείωσαν τα ευοί ευάν , τα όπα και τα άλα της, μήπως ήρθε η ώρα για Παιάνες; Πρέπει να βρούμε και την κατάλληλη μαγική λεξούλα για την περίσταση. Το «εκάς οι βέβηλοι» δεν τους ταιριάζει. Είπαμε δεν έχουν ιδέα από Ελληνική Παιδεία, φιλοσοφία, Θεούς και Μυστήρια. Ούτε η ηρωική ιαχή «ΑΕΡΑ» τους πρέπει. Αυτή απευθύνεται σε αξιοπρεπείς αντιπάλους. Σκέφτηκα ότι το μόνο που τους ταιριάζει ανάλογα με τη φύση τους και την προσωπικότητά τους, είναι το «ΟΥΣΤ ΚΟΠΡΙΤΕΣ». Νομίζω ότι τους πάει γάντι και να με συγχωρήσουν τα συμπαθή τετράποδα!
Με εκτίμηση,
Αγγελική Π.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου