Έτσι στήνεται η προπαγάνδα του νεο – Οθωμανισμού

Στις 28 Ιανουαρίου 2011 η ιστοσελίδα Capital.gr δημοσίευσε την επιστολή ενός Έλληνα (;) φοιτητή που σπούδαζε σε Τουρκικό πανεπιστήμιο. Ο συγκεκριμένος φοιτητής, κ. Γερμενής Παναγής, με την επιστολή του περιέγραφε ειδυλλιακά τη γείτονα χώρα, κάνοντας παράλληλα σύγκριση με την Ελλάδα. Μάλιστα, ο...
δημοσιογράφος της εν λόγω ιστοσελίδας φτάνει στο σημείο να πει στους αναγνώστες ότι αυτά που γράφει ο φοιτητής θα πρέπει να μας κάνουν να μελαγχολήσουμε και να γκρεμίσουμε τα στερεότυπά μας για την Τουρκία.
Καταρχάς, ο ίδιος ο φοιτητής μας πληροφορεί ότι πήγε στο Τουρκικό πανεπιστήμιο με υποτροφία που του δόθηκε από τους ”φίλους” μας Τούρκους:
”Οι Τούρκοι γείτονες μας μου απέδωσαν μία συνδυασμένη Υποτροφία το 2009. Συγκεκριμένα η όλη διαδικασία ξεκίνησε από τα Rotary Clubs της Τουρκίας τα οποία σε συνδυασμό με το Πανεπιστήμιο Yeditepe και με σκοπό την προώθηση της ελληνο-τουρκικής φιλίας και κατανόησης (μέσα από τον πιο αποτελεσματικό τρόπο που δεν είναι άλλος από τις Υποτροφίες) κατόπιν διαγωνισμού που διεξήχθη και υποβολής αιτήσεων με επέλεξαν να είμαι Πρέσβης Καλής Θελήσεως και να σπουδάσω στη χώρα τους.”

Μάλιστα, ο ίδιος παραδέχεται πως η εν λόγω υποτροφία του δόθηκε κατόπιν διαγωνισμού και υποβολής αιτήσεων, οπότε και επιλέχθηκε ως πρέσβης Καλής Θελήσεως και για να σπουδάσει στην Τουρκία. Παρ’ όλ’ αυτά κι ενώ, όπως περιγράφει, ενεπλάκη σε όλη αυτήν τη διαδικασία, μας πληροφορεί ότι ήταν επιφυλακτικός:

” εξαιτίας ορισμένων προκαταλήψεων λόγω κόμπλεξ κατωτερότητας που ανθίζει σε μικρές χώρες όπως και η δική μας, …ήμουν επιφυλακτικός, γρήγορα όμως συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα και πόσο με ωφέλησε η εν λόγω υποτροφία καθώς και πόσο μεγάλη τιμή ήταν το ότι μου αποδόθηκε.”

Ήταν τόσο επιφυλακτικός, λόγω προκαταλήψεων, ώστε ”έπεσε με τα μούτρα” και κέρδισε την εμπιστοσύνη των γειτόνων μας που τον έκαναν Πρέσβη Καλής Θελήσεως. Και πώς όχι; Όταν χαρακτηρίζει την Ελλάδα ”μικρή χώρα” και τους Έλληνες που έχουν ”προκαταλήψεις” έχοντες ”κόμπλεξ κατωτερότητας”. Γιατί είναι προκατάληψη να θεωρείς την Τουρκία εχθρική, όταν καθημερινά παραβιάζει τον εναέριο και όχι μόνο χώρο της πατρίδας σου, οδηγώντας αναίτια στο θάνατο ηρωικούς πιλότους, αδέρφια σου, ή είναι προκατάληψη να θεωρείς την Τουρκία φασιστική, όταν επί κοντά 40 χρόνια διατηρεί στρατό κατοχής στην Κύπρο, κρατά αιχμαλώτους Έλληνες (διαβάστε το βιβλίο ”Δεκατρία Περιστέρια”) για τους οποίους αρνείται να δώσει οποιαδήποτε στοιχεία, όταν συχνά – πυκνά βομβαρδίζει άμαχους Κούρδους.

Αλλά, τουλάχιστον, ο κ. Γερμενής είναι ειλικρινής: το παραδέχεται ότι η υποτροφία αυτή τον ωφέλησε (είναι φανερό άλλωστε) και ότι ήταν μεγάλη η τιμή που του αποδόθηκε… Έτσι κι αλλιώς το προφίλ του στον ιστότοπο Facebook  είναι αποκαλυπτικό:

Κατανοεί κανείς πολλά.. Ωστόσο, το πιο παράξενο είναι πώς μια έγκυρη ιστοσελίδα δημοσιεύει μια τέτοια επιστολή που την εμφανίζει και ως παράδειγμα, για να μας κάνει να μελαγχολήσουμε για την κατάστασή μας και να θαυμάσουμε τη γείτονα χώρα, χωρίς να κάνει πρώτα μια έρευνα για τον συγγραφέα της, τον οποίο χαρακτηρίζει και ”φίλο μας”, o οποίος ”φίλος μας”, όπως φαίνεται, είναι θαυμαστής του σφαγέα των Ελλήνων Κεμάλ και άρα κάθε άλλο παρά αντικειμενικός. Φανταστείτε να δημοσίευαν μια τέτοια επιστολή κάποιου που θα είχε το σήμα της Χρυσής Αυγής και φωτογραφία του Αδόλφου Χίτλερ στο προφίλ του – αμφίβολλο αν τη δημοσίευαν καν…
Είναι φανερό πώς επιχειρούν να εμφανίσουν κάποια πράγματα, όπως συμφέρει στους ίδιους. Να πείσουν τους Έλληνες ότι έχουν ”κόμπλεξ κατωτερότητας” αν έχουν ”προκαταλήψεις” για την Τουρκία και ότι είμαστε ”μικρή χώρα” σε σχέση με τη ”μεγάλη” Τουρκία και τον ηγέτη της, τον  Μουσταφά Κεμάλ που είχε το ”όραμα” της σύγχρονης Τουρκίας, της ”καθαρής” από τους ντόπιους Έλληνες, Αρμένιους κτλ. Να μας εμφανίσουν ως τριτοκμοσμικούς μπροστά στην Τουρκία της ‘ανάπτυξης’ και της ‘προόδου’, όπως την αντιλαμβάνεται κάποιος Έλληνας (:) που έχει στο προφίλ του τη φωτογραφία αυτού που διέπραξε τη γενοκτονία του ελληνισμού της Ανατολίας…
Διαπιστώνεται ότι πέρα από τις αδρές επιδοτήσεις του τουρκικού υπουργείου πολιτισμού για την αναστήλωση των μουσουλμανικών τεμένων στα Βαλκάνια  - απομεινάρια ενός εφιάλτη που τόσο η Ελλάδα όσο και οι υπόλοιπες βαλκανικές χώρες διεξήγαγαν αιματηρούς αγώνες, για να ξεφύγουν -, την πλημμυρίδα των τουρκικών σειρών που προβάλλονται από τα ”ελληνικά” κανάλια, τις εκδηλώσεις, εντός Ελλάδας, με τιμώμενο πρόσωπο τον Μουσταφά Κεμάλ και τους εκπροσώπους της ”διανόησης” που δικαιολογούν την τουρκική φρικαλεότητα στην Κύπρο και τα ”θαύματα” της Τουρκίας, ο  νεο – οθωμανισμός έχει και άλλες μεθόδους. Στην ουσία παλιές, όσο κι ο Οθωμανισμός. Ο νεο – Οθωμανισμός που τόσο αποκαλυπτικά περιγράφει ο κ. Νταβούτογλου στο βιβλίο του ”Το στρατηγικό Βάθος” εκπαιδεύει τους νεο – γενίτσαρούς του.
Πριν λίγους μήνες έγινε ζήτημα με τους ιερείς που παίρνουν την τουρκική υπηκοότητα. Τώρα, διαπιστώνεται πως το ”κύκλωμα” έχει πιο βαθιά πλοκάμια: πολλοί ελληνόφωνοι, αναζητώντας ό, τι και οι όμοιοί τους ανά τους αιώνες, ορμούν τρέχοντας στην τουρκική αγκαλιά – υποτροφία, επαγγελματική αποκατάσταση – και, αποδεικνύοντας την καλή τους πίστη στο τουρκικό κατεστημένο, που χαμογελά κάτω από τα μουστάκια του κ. Νταβούτογλου, διαφημίζουν πόσο ”φίλοι μας” είναι οι Τούρκοι και πόσο κομπλεξικοί είναι οι υποψήφιοι νεο – ραγιάδες που αρνούνται να το δουν, επηρεασμένοι από προκαταλήψεις και λίγο αίμα που χύθηκε και χύνεται από τα παλιά και σύγχρονα γιαταγάνια των ”φίλων μας” των Τούρκων. Άλλωστε τόσοι και τόσοι Ευρωπαίοι πολιτικοί για χάρη των συμφερόντων τους στην Τουρκία – και των τουρκικών λιρών – δεν προωθούν τις Τουρκικές θέσεις, παραβλέποντας ως πταίσματα τις φρικτές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Είναι, μάλιστα, τόσος ο φανατισμός των νεο – γενίτσαρων, όπως άλλωστε και των παλιών, που σπεύδουν να αιτηθούν της Τουρκικής υπηκοότητας, για να χωθούν πιο βαθιά στις αγκαλιές της μαμάς – Τουρκίας που είναι τόσο καλή με τους ”άσωτους υιούς” που θα επιστρέψουν κοντά της.
“VATANDAŞLIĞA BAŞVURACAĞIM” (“θα κάνω αίτηση για την απόκτηση της υπηκοότητας/ιθαγένειας”)


Haris Rigas (Siyaset Bilimi Uzmanı-29): Baba tarafından köküm Türkiye’ye dayanıyor. Babaannem doğduğu Tuzla’dan 1930′larda ayrılmış. 2006′da İstanbul’a ikinci kez geldim ve kalmaya karar verdim. Buraya resmen âşık oldum. Boğaziçi Üniversitesi’nde İstanbul Rum Cemaati üzerine doktora yapmaya başladım. Rum cemaatinin kurduğu Ipsos adlı yayınevinde çalışıyorum. Burada Atina ve Londra’da kurduklarımdan çok daha yakın ve derin dostluklar kurdum. Sadece Türklerle değil Yunanlarla da. Ortak noktamız İstanbul sevdası. Türkiye’de bir garsonla, tezgâhtarla samimiyet kurabiliyorsunuz. Yunanistan’da bu kalmadı. Tarlabaşı’nda yaşıyorum. Çevreyle hiçbir sorun yaşamadım. Mahallemdeki travestinin annesi beni yemeğe çağırırdı. Ancak 4 yılda çok değişti ve butik oteller açılmaya başladı. Eskiden Karaköy’deki açık hava balıkçılarını seviyordum. Bir adam vardı, 5 de masası. Şimdi hanutçu dolu. Tam rezalet. Türkçe çok zor. En çok “eczane” kelimesinde zorlandım. Bir sabah fotokopi çektirmeye gittim. Adama “Print (çıkış) yapabilir miyim?” diyeceğime “Pırt yapabilir miyim?” dedim. Ne dediğimi öğrendikten sonra çok gülmüştüm. Trafik hariç “Keşke buraya yerleşmeseydim” cümlesini bir kez bile kurmadım. Vatandaşlığa başvurmayı planlıyorum.  

Μετάφραση

Χαρης Ρήγας (Ειδικός στην πολιτική επιστήμη, ετών 29): “Απο την πλευρά του πατέρα μου, εχω ρίζες στην Τουρκία. Η γιαγιά μου γεννήθηκε στην Τούζλα, την οποία άφησε την δεκαετία του ’30. Το 2006 ήλθα για δεύτερη φορά στην Κων/πολη και αποφάσισα να μείνω. Την ερωτεύτηκα οριστικά. Αρχισα διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου με θέμα την Ρωμαίικη κοινότητα. Τώρα εργάζομαι στον εκδοτικό οίκο IPSOS που ιδρύθηκε απο την ρωμαίικη κοινότητα. Εδώ δημιούργησα πολύ πιο στενές και βαθειές φιλίες απ’οτι στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Οχι μόνο με Τούρκους, αλλά και με Ελληνες. Το κοινό μας σημείο είναι ο έρωτάς μας για την Ισταμπούλ. Στην τουρκία, μπορείς να αποκτήσεις οικειότητα με ένα γκαρσόνι ή με έναν πωλητή. Αυτό στην Ελλάδα έχει εκλείψει. Ζω στο Ταρλάμπασι. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το περιβάλλον.

 (Σημ. Μεταφραστή ΦΗΜΙΖΕΤΑΙ Η ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΑΥΤΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ, ΜΕ ΠΟΡΝΕΣ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΚΟΥΡΔΟΥΣ, ΥΠΟΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, ΠΟΥ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 60 ΚΑΙ ΕΝΤΕΥΘΕΝ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΦ’ΟΤΟΥ ΕΚΔΙΩΧΘΗΚΑΝ. ΥΠΗΡΞΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Τ Ο Σ Ο ΧΑΛΙΑ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΟΙ ΜΕΣΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΕΝ ΠΑΤΑΝΕ)

Στην γειτονιά μου, με έχει καλέσει η μητέρα ενός τραβεστί για φαί. Αλλά στα τέσσερα χρόνια που είμαι εδώ, άλλαξε πολύ και άρχισαν να ανοίγουν μπουτίκ και ξενοδοχεία. Παλαιότερα μου άρεσαν οι ψαράδες του Καράκιοη. Τώρα έχει γίνει τουριστοπαγίδα. Είναι ντροπή. Τα τούρκικα είναι δύσκολα. Η λέξη που με δυσκόλεψε το περισσότερο είναι η λέξη “φαρμακείο”. ”Ενα πρωί πήγα να βγάλω φωτοτυπίες. Αντί να πω στο άνθρωπο “Μπορώ να κάνω print?” του είπα “μπορώ να κάνω pirt (σσ: ο ήχος της κλανιάς)”. Οταν έμαθα εκ των υστέρων τι είχα πει γέλασα πολύ. Εκτός απο την κίνηση (των αυτοκινήτων), δεν είπα ποτέ στον εαυτό μου “μακάρι να μην είχα μετακομίσει εδώ”. Σχεδιάζω να ζητήσω την τουρκική ιθαγένεια.

Ο κ. Γερμενής μας πληροφορεί ότι δε σκοπεύει να επιστρέψει. Μάλλον, πολύ καλά θα κάνει και αυτός και οι όμοιοί του, γιατί, έτσι κι αλλιώς, η Ελλάδα που ανατέλλει δεν έχει χώρο για Τουρκολάγνους, πιστούς του Κεμάλ. Απλά, μια υπενθύμιση… Για τους Τούρκους πολίτες είναι σε ισχύ η υποχρεωτική στράτευση,, το ξέρουν αυτό οι φανατικοί θαυμαστές της γείτονος, ή θα ψάχνουν τρόπο να αλλάξουν πάλι υπηκοότητα;
Ακολουθεί το άρθρο του Capital.gr (εντύπωση προκαλούν τα 18 ”μου αρέσει” )
Επιστολή από Έλληνα φοιτητή στην Τουρκία
Ο Παναγής Γερμενής σπουδάζει στην Τουρκία. Μας έστειλε μία επιστολή που πραγματικά μας έκανε να μελαγχολήσουμε. Ο Παναγής περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στη γειτονική μας χώρα, δίνοντας μία διαφορετική εικόνα από τα στερεότυπα που έχουμε υπόψη μας. Διαβάστε προσεκτικά τι γράφει ο φίλος μας και έπειτα πάμε για καφέ. Καφέ πικρό, της παρηγοριάς…
«Τα τελευταία περίπου 2 χρόνια σπουδάζω και δραστηριοποιούμαι στην Τουρκία. Είναι μια χώρα με πολλά πλεονεκτήματα αλλά και με αρκετά μειονεκτήματα. Παρ΄ όλα αυτά είναι ένας τόπος με Όραμα και Σοβαρότητα, εν ολίγοις ‘όλοι δουλεύουν και θέλουν να πάνε μπροστά’ . 
Όραμα… αυτή η λέξη που τόσο έχει ξεφτιλιστεί στη χώρα μας. Γραφικός όρος κάθε πολιτικής ομιλίας που απλά πέφτει στο πάτωμα για να τον σκουπίσουν μετά οι καθαριστές μαζί με όλα εκείνα τα χαρτάκια του ψηφο-παραλληρήματος και μαζικού οργασμού αυτών των συγκεντρώσεων… Όραμα εννοώ μια ματιά για το πώς θέλουμε να είμαστε στο μέλλον ή πιο απλά να ΄παραγγέλνουμε΄ το αύριο.
Σοβαρότητα δεν εννοώ την κομπορρημοσύνη ή παλικαριά ορισμένων Ελλήνων πολιτικών σε διεθνή γεγονότα ή στην τηλεόραση. Σοβαρότητα εννοώ την αντίληψη του οράματος, της εργασίας και των πόρων για την επίτευξή του, ή απλά αυτό που μας έλεγε ο μαθηματικός και διευθυντής στο Γυμνάσιο που φοιτούσα ΄Είμαι, Έχω, Θέλω΄. 
Θα προσπαθήσω, αν και δύσκολο να μην ενδώσω στον πειρασμό της γκρίνιας που τόσο πολύ ερεθίζει, να περιγράψω την εμπειρία μου εδώ -στους ΄άλλους΄, κυρίως στο χώρο του Πανεπιστημίου, και θα αποδείξω γιατί απλά δεν ξαναγυρνώ. Τα συμπεράσματα και η διήγηση είναι προσωπική και εκ των πραγμάτων όχι αντικειμενική, δεν είναι πορίσματα επιστημονικής έρευνας παρά μόνο προβολή μιας οπτικής, ενός φοιτητή που πάτησε το πόδι του στη γείτονα πριν 2 χρόνια και συνεχίζει να διαβιεί εκεί, της δικιάς μου οπτικής.
Πώς ξεκίνησαν όλα. Οι Τούρκοι γείτονες μας μου απέδωσαν μία συνδυασμένη Υποτροφία το 2009. Συγκεκριμένα η όλη διαδικασία ξεκίνησε από τα Rotary Clubs της Τουρκίας τα οποία σε συνδυασμό με το Πανεπιστήμιο Yeditepe και με σκοπό την προώθηση της ελληνο-τουρκικής φιλίας και κατανόησης (μέσα από τον πιο αποτελεσματικό τρόπο που δεν είναι άλλος από τις Υποτροφίες) κατόπιν διαγωνισμού που διεξήχθη και υποβολής αιτήσεων με επέλεξαν να είμαι Πρέσβης Καλής Θελήσεως και να σπουδάσω στη χώρα τους. Αρχικά δε διστάζω να πω, εξαιτίας ορισμένων προκαταλήψεων λόγω κόμπλεξ κατωτερότητας που ανθίζει σε μικρές χώρες όπως και η δική μας, …ήμουν επιφυλακτικός, γρήγορα όμως συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα και πόσο με ωφέλησε η εν λόγω υποτροφία καθώς και πόσο μεγάλη τιμή ήταν το ότι μου αποδόθηκε.
Να γυρίσω πού; Στους σκοτεινούς εκείνους διαδρόμους που θυμίζουν την μεταπολεμική Ευρώπη… Στους περίεργους εκείνους τύπους που πουλάνε ‘ιδεολογική πραμάτεια’ από τα Κομματικά Τραπεζάκια τους. Στους Φιντέλς και Ζαπατίστα του ελληνικού πανεπιστημίου που χτίζουν πόρτες Γραφείων Επιχειρηματικότητας(περίπτωση Πανεπιστημίου Πατρών) ή στους Νέο-Ναζί διαφόρων ομάδων που έχουν κάθε δικαίωμα να σταματούν ομιλίες να μπαίνουν… να βγαίνουν, να θερίζουν, να ΄βιάζουν΄ και ό,τι βάζει ο νους. Να ζηλέψω τι από αυτά.
Το πανεπιστήμιο που φοιτώ (Yeditepe Üniversitesi) είναι Ιδιωτικό ίδρυμα. Ναι μάλιστα οι Τούρκοι φίλοι μας έχουν από αυτά, ναι αυτά που τόσο απειλούν το ένδοξο δημόσιο (σοβιετικού τύπου) Πανεπιστήμιο της Χώρας μας… Είναι ένας αποτελεσματικός ιδιωτικός φορέας λοιπόν που Σέβεται τον εαυτό του και πάνω από όλα τους Φοιτητές του. Πρώτη φορά ένιωσα πως «μετράω» και πρώτη φορά είχα εντατική ‘εργασία για το σπίτι’. Και ναι μου άρεσε! Γινόμουν καλλίτερος, ξαφνικά είχα κίνητρο, ό,τι ποτέ δεν είχα στην Ελλάδα δυστυχώς. Ενδεικτικά αναφέρω πως η παρακίνηση για τη συμμετοχή και τη δραστηριοποίησή μας σε μη κυβερνητικές οργανώσεις NGOs είναι συνεχής από τους καθηγητές, ορισμένες φορές και προϋπόθεση για να ΄περάσεις΄ το μάθημα. 
Οι πολιτικές παρατάξεις είναι άλλη μια ελληνική πατέντα, εδώ δεν υπάρχουν, γιατί απλά δε χρειάζονται. Τα παράπονα των φοιτητών λαμβάνονται σοβαρά από τη διεύθυνση κάθε τμήματος και επιλύονται σε χρόνο μιας εβδομάδας (για σοβαρά θέματα). Φυσικά υπάρχουν όμως Ομάδες ΑΠΟ το Πανεπιστήμιο ΓΙΑ το Πανεπιστήμιο, από ομάδες φιλοσοφικές, ερασιτεχνικής φωτογραφίας, καταδύσεων-extreme sports, χορού μέχρι ομάδες Επιστημονικής φαντασίας και ό,τι βάζει ο νους. Ναι αυτές οι «παρατάξεις» μου αρέσουν πολύ και μάλιστα χρηματοδοτούνται αφειδώς από το Πανεπιστήμιο. 
Τις εγκαταστάσεις δεν θα τις σχολιάσω ιδιαίτερα διότι είναι η ποιότητα που μετράει και όχι η εμφάνιση, συνοπτικά θα πω όμως πως συναγωνίζονται εγκαταστάσεις 5αστερου ξενοδοχείου. 
Επίσης εντός του πανεπιστημίου πραγματοποιούνται ημέρες Καριέρας ναι! Καριέρας όπου έρχονται Εταιρείες και συνδιαλέγονται και ναι γιατί όχι ΄Στρατολογούν΄ φοιτητές! Σενάρια επιστημονικής φαντασίας αυτά για τη χώρα μας… Ακόμα, το πανεπιστήμιο έχει εφαρμόσει το σύστημα των Credits που σημαίνει ότι τα μαθήματα που «περνάω» εδώ αναγνωρίζονται σε όλο σχεδόν τον κόσμο… Βέβαια όχι στη χώρα μας, της οποίας παρεμπιπτόντως το πτυχίο μου αναγνώρισε πλήρως η τουρκική κυβέρνηση εντός 2 μηνών. 
Αλλά μήπως όλα αυτά συμβαίνουν διότι το Yeditepe είναι ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Η απάντηση είναι ΟΧΙ καθώς έχω επισκεφθεί και Δημόσια Πανεπιστήμια λόγω Τούρκων και Αμερικανών. Ναι! Αμερικανών φίλων που σπουδάζουν εκεί και έχω συμμετέχει σε διαλέξεις. Εν ολίγοις υπάρχει Σοβαρότητα. Δηλαδή οι σκοποί των Πανεπιστημίων είναι σαφώς ορισμένοι και όλοι επιτελούν λειτούργημα, με Πλεονασματικούς (ιδιωτικά αλλά και ορισμένα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα) ή Ισοσκελισμένους (κυρίως δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα). Για να μην παρεξηγηθώ, ελλείψεις και μειονεκτήματα υπάρχουν και δεν περιγράφω κάποιον παράδεισο. Το σημείο που θέλω να τονίσω είναι η Σοβαρότητα και το Όραμα ως προς την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, κάτι που λείπει στην Ελλάδα. 
Η Τουρκία είναι μια χώρα εξωστρεφής, ανοιχτή. Ναι! Ανοιχτή. Ανοιχτή σε ξένους φοιτητές, σε ιδέες που θα την πάνε μπροστά. Ανοιχτή στους τουρίστες. Οι Έλληνες μπορούμε να την επισκεφθούμε μόνο με την ταυτότητά μας σε αντίθεση με τους Τούρκους που για να έρθουν στη χώρα μας το μόνο που δε ζητούν –χωρίς αυτό να είναι βέβαιο– είναι Πιστοποιητικό Φρονημάτων. Ανοιχτή σε επενδύσεις και στο επιχειρείν. Οι επιχειρήσεις εδώ δεν είναι κακές αλλά οι ιδιοκτήτες – μέτοχοί τους είναι πρόσωπα σεβασμού διότι προσφέρουν παραγωγή πλούτου αντί να μοιράζουν τη μιζέρια. Σαφώς υπάρχουν προβλήματα και ασυμμετρίες και σαφώς μπορεί να αποδειχθεί ένα δύσκολο μέρος να διαβιώσεις, όμως οι ευκαιρίες υπάρχουν. Η ανάπτυξη είναι μεγάλη και το ηθικόν υψηλό. Αυτά μου φτάνουν και μου περισσεύουν. Θέλετε κι άλλα;
Γερμενής Παναγής
Master in Political Science, Yeditepe Üniversitesi- Turkiye
Bachelor in Bussiness Administration, University of Patras Greece»
Υπεύθυνος φιλοξενίας: 
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
ΥΓ: Πριν δέκα χρόνια η κατάσταση στα τουρκικά πανεπιστήμια δεν ήταν αυτή που περιγράφει ο φίλος μας. Σήμερα η Τουρκία τρέχει σε όλους τους τομείς με ταχύτητες ασύλληπτες για τα ελληνικά δεδομένα. Δέκα χρόνια μεσολάβησαν για να αρχίσει να μεταμορφώνεται η Τουρκία. Γιατί όχι κι εμείς και γιατί όχι γρηγορότερα;
πηγη