Οι εκπρόσωποι του κατεστημένου, θεωρούν μικροπρεπές και λαϊκιστικό να ομιλούμε για τους Έλληνες και δήθεν σοβαρό και αξιοσέβαστο να μιλούμε αόριστα για την Ελλάδα. Η μικροοικονομία που αφορά τον πολίτη και την καθημερινότητα του είναι ανάξια συζητήσεως στα «μεγάλα κανάλια της διαπλοκής», ενώ η μακροοικονομία που αφορά το υπό κατάρρευση...
ελληνικό κράτος και τις τοκογλυφικές τράπεζες, αποτελεί αντικείμενο υψηλής πολιτικής, άξιο να καταπιαστούν με αυτό όλα τα καλοζωισμένα πολιτικά στελέχη της μεταπολίτευσης που μας αποχαιρετά.
Να τους πούμε λοιπόν ένα ΝΕΟ υψηλής πολιτικής! Τα μακροοικονομικά μεγέθη της Ελλάδος είναι, μετά την τριετή εφαρμογή του πρωτοφανούς....οικονομικού συγγράμματος που ονομάζεται Μνημόνιο, σε δραματικό σημείο που όμοιο του δεν έχει ξαναυπάρξει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα τα τελευταία 50 χρόνια – τουλάχιστον. Για του λόγου το αληθές, σας παραθέτω απόσπασμα, από το άρθρο του οικονομολόγου, Βασίλη Βιλιάρδου με τίτλο Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ: «Η Ισλανδία, στο ξεκίνημα της κρίσης (2008), είχε δημόσιο χρέος στο 130% του ΑΕΠ (μετά τη ραγδαία υποτίμηση) και χρέος τραπεζών στο 1.000% του ΑΕΠ – ενώ φυσικά είχε χάσει την πρόσβαση στις αγορές χρηματοδότησης. Τρία χρόνια αργότερα (2011), η χώρα επανήλθε στην ανάπτυξη, μείωσε το δημόσιο χρέος της στο 100% του ΑΕΠ, καθώς επίσης το τραπεζικό στο 200% του ΑΕΠ, διαγράφοντας μέρος των χρεών των νοικοκυριών – ενώ η ανεργία περιορίσθηκε στο 7% και επέστρεψε στις αγορές. Η Ελλάδα αντίστοιχα, στο ξεκίνημα της κρίσης (2009), είχε δημόσιο χρέος στο 120% του ΑΕΠ, χρέος τραπεζών στο 23% και ανεργία στο 9% – επίσης, το τρίτο χαμηλότερο συνολικό χρέος στις χώρες του ΟΟΣΑ. Τρία χρόνια αργότερα, το δημόσιο χρέος έφτασε στο 170%, οι τράπεζες ουσιαστικά χρεοκόπησαν παρά το μηδαμινό χρέος τους, λόγω της κατοχής ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου, η ανεργία εκτοξεύθηκε στο 21%, η ύφεση στο -7% και η Βουλή μετέτρεψε το σύνολο του χρέους σε ενυπόθηκο – παραδίδοντας την εθνική μας κυριαρχία και μετατρέποντας την πατρίδα μας σε προτεκτοράτο των Βρυξελλών. Μετά τη διαγραφή χρέους (PSI), το νέο δανεισμό για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καθώς επίσης τα ελλείμματα του προϋπολογισμού (2012), το δημόσιο χρέος θα «μειωθεί» στο 155% του ΑΕΠ – συνεχίζοντας να είναι κατά πολύ υψηλότερο από το 2009 και φυσικά μη βιώσιμο, παρά το ότι η Ελλάδα οδηγήθηκε εγκληματικά στη χρεοκοπία (χωρίς να ξεχνάμε τις τεράστιες ζημίες των ασφαλιστικών ταμείων, Πανεπιστημίων, ιδιωτών κλπ. από τη διαγραφή). Το μνημόνιο ήταν πράγματι ένα φάρμακο για την οικονομία – όπως ισχυρίζονται η κυβέρνηση, το ΔΝΤ και οι υπόλοιποι υπερασπιστές του. Ένα φάρμακο όμως δραστικό και δηλητηριώδες, το οποίο σκοτώνει, αργά αλλά σταθερά, αυτόν που θα υποχρεωθεί να το δοκιμάσει – μία δολοφονία εκ προμελέτης, στην περίπτωση της Ελλάδας, η οποία δεν φανταζόμαστε ότι θα μείνει ατιμώρητη.» Και όλα αυτά, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ, κατόπιν της υλοποίησης του τριετούς μνημονιακού προγράμματος το οποίο θα μας έβγαζε από την κρίση και θα μας οδηγούσε στην ανάπτυξη από τον δεύτερο χρόνο κιόλας! Μήπως τελικά το Μνημόνιο είναι αυτό που οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, στην ολική οικονομική καταστροφή της Ελλάδος και των Ελλήνων – αυτονόητα μαζί; Μήπως το Μνημόνιο είναι αυτό που μας οδηγεί με απόλυτη σιγουριά στην έξοδο μας από το ευρώ; Η απάντηση είναι ασφαλώς ΝΑΙ, βάση εκατοντάδων αναλύσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και μάλιστα με μία διαδικασία βασανιστικού αργού θανάτου της χώρας και των κατοίκων της, που στο τέλος της διαδρομής δεν θα έχει μείνει τίποτα όρθιο, ούτε η περιβόητη κοινωνική συνοχή ούτε όμως και η αυτονόητη, μέχρι χθες, εθνική μας ανεξαρτησία. Υποθέτω, βασίμως, πως ουδέποτε έχετε ακούσει την αλήθεια αυτή στα κεντρικά δελτία ειδήσεων των ακριβοπληρωμένων αναλυτών και των μεγάλων συμφερόντων. Το μόνο που ακούμε και διαβάζουμε, μονότονα, είναι ακριβώς το αντίθετο. Ότι δηλαδή, όποιος τολμά και αμφισβητεί το «ευαγγέλιο» της οικονομικής επιστήμης που ονομάζεται Μνημόνιο και όποιος «θρασύτατα» παρουσιάζει την «αδιανόητη» πολιτική πρόταση καταγγελίας του Μνημονίου, μας οδηγεί, πέραν πάσης αμφιβολίας, εκτός Ευρωζώνης. Έχουμε υποστεί σφοδρότατη πλύση εγκεφάλου με το σοβαροφανές επιχείρημα –ερώτημα: «καταγγέλλουμε το μνημόνιο, δεν εξυπηρετούμε το χρέος μας, παύει ο εξωτερικός δανεισμός, άρα πως θα διατηρήσουν, το κράτος και οι τράπεζες την αναγκαία ρευστότητα σε ευρώ, για να καλύψουν τις ανάγκες της οικονομίας μέχρι να ξαναβγούμε στις αγορές;». Ουσιαστικά πρόκειται για μία, εκ συστήματος, κακόβουλη κατατρομοκράτηση μας, που βασίζεται σε σαθρές υποθέσεις, περί άρνησης χρηματοδότησης από την ΕΚΤ, περί οριστικής παύσης του προγράμματος στήριξης, περί αποκλεισμού κάθε δυνατότητας εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης εκτός χωρών Ε.Ε. και βέβαια περί αμφισβήτησης κάθε διπλωματικής διαδικασίας διαπραγμάτευσης με τους εταίρους – δανειστές μας! Εκ της ιδιότητας μου, έχω την τύχη να γνωρίζω την σοβαρότητα του σχεδίου απεμπλοκής μας από το «μνημειώδες» Μνημόνιο. Δεν έχω πρόθεση να σας κουράσω, άλλωστε οι οικονομολόγοι και οι πολιτικοί αναλυτές που διαλαλούν την εναλλακτική πρόταση ενάντια στο χάος του μνημονίου πολλαπλασιάζονται μέρα με την ημέρα. Θα μου επιτρέψετε να διατυπώσω ένα και μόνο παράδειγμα, που αφορά το, πλήρως θεσμοθετημένο, νομισματικό εργαλείο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ονόματι ELA. Κατόπιν λοιπόν συμφωνίας, η ΕΚΤ μπορεί να επιτρέψει στην ελληνική κεντρική τράπεζα να εκτυπώσει χρήματα!!! Δανείζομαι και πάλι, τα λόγια του οικονομολόγου Β. Βιλιάρδου. «Για την εξυπηρέτηση του σκοπού αυτού υπάρχει η «βοήθεια έκτακτης παροχής ρευστότητας» – το Emergency Liquidity Assistance (ELA). Με τη συγκεκριμένη αυτή διευκόλυνση, η εκάστοτε εθνική κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί («τυπώνει») μόνη της χρήματα – με την προϋπόθεση της συμφωνίας των δύο τρίτων των μελών του ΔΣ της ΕΚΤ. Ακόμη περισσότερο, δεν υπάρχει καμία υποχρέωση ενημέρωσης εκ μέρους της εθνικής κεντρικής τράπεζας – η οποία μπορεί χωρίς κανένα πρόβλημα να τυπώνει χρήματα «κατά το δοκούν», βοηθώντας τις εμπορικές τράπεζες να μην αντιμετωπίσουν προβλήματα ρευστότητας. Η Τράπεζα της Ελλάδας το κάνει ήδη – αφού στον ισολογισμό της υπάρχουν από καιρό «ELA-Positions» (λογαριασμοί διευκόλυνσης, φρεσκοτυπωμένο χρήμα), της τάξης των 100 δις €. Με βάση τα παραπάνω, είναι μάλλον ανόητο να θεωρεί κανείς ότι, μπορεί μία χώρα να «εκβιαστεί» για να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, μέσω της στέρησης της ρευστότητας των τραπεζών της εκ μέρους της ΕΚΤ – αφού έχει τη δυνατότητα η κεντρική της τράπεζα να παρέχει την απαιτούμενη ρευστότητα στις εμπορικές, χωρίς κανένα πρόβλημα. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, η έξοδος μίας χώρας από την Ευρωζώνη είναι, στην παρούσα κατάσταση, εντελώς αδύνατη – αφού, σύμφωνα με τη συνθήκη της Λισσαβόνας, η συμμετοχή στη ζώνη του ευρώ είναι «αμετάκλητη και τελεσίδικη» Όποιος δε σκεφθεί ή απειλήσει να εκδιώξει ένα κράτος, με ήπιο ή με επιθετικό τρόπο, οδηγείται αναμφίβολα σε ένα πολύ δύσκολο νομικό πεδίο – επειδή η έννοια «αμετάκλητη» σημαίνει ότι, δεν είναι δυνατή ούτε η καταναγκαστική, ούτε η εθελούσια αποπομπή μίας χώρας» Γίνεται εύκολα αντιληπτό, πως η υποτίμηση της νοημοσύνης μας γίνεται με τον πλέον χονδροειδή τρόπο! Η βροντερή απάντηση των ψυχικά απελπισμένων, εθνικά εξευτελισμένων και οικονομικά εξουθενωμένων νεοελλήνων στις εκλογές θα τους συνεφέρει από την νιρβάνα της αλαζονείας τους μία και καλή. «Ένα λάθος γίνεται σφάλμα μόνο όταν προτιμήσουμε να μην το διορθώσουμε» Τζων Κέννεντυ, 1917-1963, Πρόεδρος Η.Π.Α. ΥΓ. Από την θέση του μέλους της Γραμματείας Πολιτικού Σχεδιασμού των Ανεξάρτητων Ελλήνων, θέλω ταπεινά να παρακαλέσω όλους τους φίλους του κινήματος και όχι μόνο, να ενημερώνονται. Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι να αφήσουμε την ενημέρωση μας στα χέρια των κατευθυνόμενων κονδηλοφόρων του συστήματος. Η χειραγώγηση των μαζών πρέπει να αποτελέσει μία τραυματική ανάμνηση του παρελθόντος. Η αρθρογραφία των ελλήνων επιστημόνων είναι άμεσα προσβάσιμη σε όλους μας, μέσω της χρήσης του διαδικτύου. COPYRIGHT Λάμπρος Φοίβος Μοσχοβίτης Οικονομολόγος – Διεθνολόγος Μέλος της Γραμματείας Πολιτικού Σχεδιασμού των Ανεξάρτητων Ελλήνων πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου