Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Χρονικό: Πως ο Σαμαράς κατάστρεψε τη Νέα Δημοκρατία


Το Ιανουάριο του 2010 το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στα πάνω του. Είμαστε λίγο μετά τις εκλογές και παρά της παγκόσμιες αντιδράσεις για το έλλειμμα και την οικονομία και τις διεθνείς εκκλήσεις για λήψη μέτρων, ο Παπανδρέου εφαρμόζει το πρόγραμμα του και...
ανταμείβεται από έναν λαό βαθιά νυχτωμένο. Το Ιανουάριο του 2010 οι αγορές είναι έτοιμες να κλείσουν για την χώρα και στο Νταβός ο Δημοσιογράφος των FT θα κυνηγά τον ΓΑΠ στα υπόγεια του Νταβός όπου θα ανακαλύψει έκπληκτος ότι ο ΓΑΠ δεν ανησυχεί. Ο Σαμάρας βρίσκεται ακόμη στο κόσμο του και η ΝΔ λίγο κάτω από το εκλογικό της ποσοστό.

Τον Απρίλιο του 2010 η χώρα κρατάει την ανάσα της για να μην ανεβεί το spread. Οι αγορές έχουν κλείσει από τον Γενάρη και η χώρα έχει χρεοκοπήσει. Το ΠΑΣΟΚ έχει πάρει να πέφτει στις δημοσκοπήσεις καθώς έχουν προηγηθεί 4 σειρές μέτρων επί δικαίων και αδίκων. Όλα τα μέτρα είναι αποτυχημένα αλλά στο κόσμο περνά ότι για όλα φταίει ο Καραμανλής που την κοπάνησε. Ο Σαμάρας δεν πείθει και η ΝΔ παραμένει σχεδόν σταθερή Λίγες μέρες μετά ο ΓΑΠ θα μεταβεί στο Καστελόριζο για να μιλήσει για την Ιθάκη που είναι στην άλλη άκρη της χώρας, (κλασικός ΓΑΠ;). Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων τον αποθεώνει που σώζει την χώρα και οι άλλοι μισοί ασχολείται με τα καθημερινά της. Η δεύτερη τσόντα της Τζούλιας έχει μόλις κυκλοφορήσει.
Το Ιούνιο του 2010 έχει ψηφιστεί το Μνημόνιο και έχουν καεί τρεις άνθρωποι στην Μαρφίν. Ο Σαμαράς έχει καταψηφίσει το μνημόνιο. Η στάση του περνά στο κόσμο ως ανεύθυνη. Τα ΜΜΕ στοχοποιούν κάθε κοινωνική ομάδα που χτυπιέται από το Μνημόνιο. Η ελληνική κοινή γνώμη κοιμάται ακόμη.
Το Οκτώβριο του 2010 η λέξη χρεοκοπία είναι ακόμη στο επίπεδο το συνομωσιολογικό. Κάτι ακούμε για σκοτεινούς οικονομικούς δολοφόνους και άλλες παρόμοιες ανοησίες. Η λέξη “κούρεμα χρέους” είναι απαγορευμένη και αν ειπωθεί από κάποιον αρμόδιο, τότε ο ίδιος παύει να είναι αρμόδιος. Στο επίπεδο των ψιθύρων θα κυκλοφορήσουν πολλά άλλα η κοινωνία κατά βάση κοιμάται. Ο κοινωνικός αυτοματισμός λειτουργεί άψογα και ο γείτονας ευχαριστιέται που το καθίκι ο διπλανός του πλήττετε. Η τρόικα πλασάρεται σαν να φέρνει την δικαιοσύνη. Ο Σαμαράς δίνει όλο τον χώρο στο συμμαθητή του για να κάνει παιχνίδι και περιμένει να καταστραφούμε ολοσχερώς για να αναλάβει ή απλώς κοιμάται.
Τον Ιανουάριο του 2011 οι συνομωσιολογία οργιάζει πλέον στο Ιντερνετ. ο Λάκης θα αποκαλύψει ότι οι ΓΑΠ και Ντομινικ τα είχαν μιλημένα. Ο ΓΑΠ θα υποσχεθεί στους Γερμανούς ότι θα πληρώσει όλο το χρέος μεχρι σεντς. Έχει προηγηθεί η συμφωνία της Ντοβιλ που άνοιξε τον δρόμο για το κούρεμα του χρέους. Μια συμφωνία που οι Έλληνες νταβατζήδες δέχονται ως απειλή για πιθανή απώλεια των τραπεζών τους. Στα ξαφνικά ο κάθε Ελληνας αποκτά μια γνώμη για το τι έχει συμβεί και τι πρέπει να γίνει. Έντεκα εκατομμύρια γνώμες πνίγουν τον διάλογο. Η Τζουλια δεν βγάζει νέα παραγωγή και σιγά σιγά ξυπνάμε. Ο Σαμαράς αλλάζει πλευρό.
Τέσσερις μήνες μετά – στα πρώτα γενέθλια του μνημονίου- τον Απρίλιο του 2011 η χρεοκοπία της χώρα έχει γίνει κατανοητή και πάμε από δόση σε δόση σαν τα πρεζάκια και έχουμε νέα μέτρα ανά τρίμηνο. Η πτώση του ΠΑΣΟΚ είναι ραγδαία και αρχίζει και η πτώση της ΝΔ. Ο Σαμαράς θα προετοιμάσει το Ζάππειο ΙΙ.
Τον Ιούλιο του 2011 έχουν γεννηθεί οι αγανακτισμένοι και ο ΓΑΠ έχει κατοχυρωθεί ως προδότης. Όλο το επικοινωνιακό στήσιμο έχει καταρρεύσει και ο ίδιος θα παραιτηθεί στο Σαμαρά ο οποίος θα χάσει την ευκαιρία. Η δεύτερη επιλογή θα είναι ο Βενιζέλος ο οποίος θα πάρει την χώρα με όρους “πάρτο σώστο”. Με την φράση “Μποτομ ιν του δε μπαρελ” θα πάει και θα φέρει ένα κούρεμα του χρέους σε ποσοστό 21%. Όλοι όσοι ήταν κατά του κουρέματος δεξιά και αριστερά πανηγυρίζουν αλλά η κοινωνία έχει ξυπνήσει για τα καλά. Ο Ελληνας Θα μείνει στο στοιχείο της προδοσίας. Σε αυτό το σημείο είναι ακόμη και σήμερα. Κανένα καλό νέο από το ΠΑΣΟΚ δεν θα τον ξεκολλήσει πλέον από εκεί. Ο Σαμαράς τσιμπάει κάποιους πόντους αλλά είναι η τελευταία αναλαμπή.
Τον Οκτώβριο του 2011 θα μπει το Χαράτσι στα ακίνητα των κάτω, και στα ψηλά η χώρα θα κρατά την ανάσα της για την 6 δόση η οποία δεν θα έρθει ποτέ. Το ρήγμα των μνημονιακών με τους κάτω βαθαίνει και το ΠΑΣΟΚ καταποντίζεται. Ο Σαμαράς δεν κάνει σωστή ανάλυση και με την στάση του δεν πείθει ούτε αυτούς που θεωρούν τον ΓΑΠ προδότη, ούτε τους μνημονιάκους και πέφτει στο χάσμα.
Τον Νοέμβριο ο Παπανδρέου θα σκηνοθετήσει μια ηρωική έξοδο με το δημοψήφισμα και το ΠΑΣΟΚ θα περάσει στον Βενιζέλο. θα απομένουν μόνο τα τυπικά. Ο Σαμαράς θα ταχθεί με τους “πάνω” όπως και ο Καρατζαφέρης και θα προκύψει Παπαδήμος. Και οι δυο τους θα καταταγούν στους προδότες τους έθνους, και θα αρχίσει η ελεύθερη πτώση. Ο Σαμαράς απολογούμενος θα μιλήσει για εκλογές 19 Φεβρουαρίου μήπως και κρατήσει κάποιον νεοδημοκράτη. Ο Καρατζαφέρης το παίζει μεγαλοπαράγοντας και πετάει στα σύννεφα.
Στις αρχές Μαρτίου του 2012 η ευκαιρία του Σαμαρά να γίνει πρωθυπουργός απομακρύνεται. Η 19η Φεβρουαρίου θα έχει ξεχαστεί και ένα νέο κόμμα θα καταγγέλλει ανοιχτά τους μνημονιακούς για προδοσία και αλώνει την δεξιά ψήφο. Ο ΓΑΠ θα είναι απών και το ΠΑΣΟΚ θα είναι στο 11%
Το δεύτερο μισό του Μάρτη του 2012 το ΠΑΣΟΚ λόγω αλλαγής ηγεσίας θα τσιμπήσει κάποια ποντάκια άλλα η ΝΔ θα συνεχίζει να βυθίζεται στιγματισμένη με την ρετσινιά της προδοσίας.
Σήμερα η μνημονιακοί είναι μειοψηφία και όποιος δείχνει ότι συνεργάζεται με την τρόικα η μαζί τους χαντακώνεται.Αντί ο Σαμαράς να πλασάρεται ως λύση δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στις γειτονιές κάτι που για να το πετύχεις ως αντιπολίτευση χρειάζεται πολύ ταλέντο.

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ας μη δίνουμε και τόση αξία πια σε έναν άνθρωπο ότι κατάφερε μόνος του να καταστρέψει ένα κόμμα. Τα γνωστά μας από την αντιπολίτευση κόμματα, έχουν περάσει στη σήψη και την πλήρη αποσύνθεση εδώ και πολύ καιρό. Λογική συνέπεια ήταν να γίνει ό,τι έγινε.
Για ποια κόμματα μιλάμε; Αυτά τα κόμματα που υποτίθεται ότι είναι δημοκρατικά αλλά στην ουσία είναι μικρές "χούντες" όπου ο αρχηγός τους αποφασίζει και διατάζει και οι υπόλοιποι δεν έχουν κανέναν λόγο ύπαρξης παρά να λένε "ναι μάλιστα"; Τα κόμματα τα οποία διαγράφουν εν ριπή οφθαλμού οποιονδήποτε και οποιανδήποτε διαφωνήσει με τη γραμμή του εκάστοτε δικτατορίσκου που βρίσκεται στην ηγεσία τους;
Τέτοια κόμματα που πρεσβεύουν δημοκρατία αλλά μόνο τέτοια δεν εξασκούν, μοιραία κάποτε θα σκορπίσουν. Όχι αγαπητοί μου. Δεν είναι άξιοι ούτε καν να ρημάξουν. Αυτά που συμβαίνουν είναι απλά η λογική συνέπεια μιας χρονίζουσας ασθένειας της πολιτικής ζωής αυτής της χώρας.