πλούσιος αλλά ανίσχυρος, νέος ωστόσο γέρος
που περιφρονεί των διδασκάλων του τις βαθιές υποκλίσεις
πλήττοντας με τα σκυλιά του, καθώς μ’ όλα τα ζώα...
Τίποτα πια, ούτε κατσίκι ούτε φασιανός
ούτε κι ο λαός του που πεθαίνει στο μπαλκόνι του μπρός
ούτε του εκλεκτού του γελωτοποιού η αστεία μπαλάντα
να διασκεδάσουν δεν μπορούν το μέτωπο του σκληρού αρρώστου
Το λουλουδιαστό του κρεβάτι σε μνήμα έχει μεταμορφωθεί
κι οι γύρω κυρίες που κάθε πρίγκιπας, στα μάτια τους όμορφος φαντάζει δεν βρίσκουν άλλη καταλληλότερη , πιο τολμηρή ενδυμασία το χαμόγελο του νεαρού πια σκελετού ν' αποσπάσουν...
Ο σοφός που χρυσάφι του κοστίζει δεν κατάφερε
απ' την ύπαρξη του, το χαλασμένο -προερχόμενο απ’ τα αιματηρά
των Ρωμαίων λουτρά- ν’ απαλείψει, στοιχείο
που των ισχυρών τις στερνές τις ημέρες στοιχειώνει
κι απ' τη γειατριά εμποδίζει ι τώρα αυτό το αποσβολωμένο πτώμα
που στις φλέβες του πια αντί για αίμα, λήθης πράσινο νερό αναβλύζει.
Charles Baudelaire
πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου