Αυτές οι δυο λέξεις αρκούν για να περιγράψουν τον εφιάλτη που ζει καθημερινά η πολύπαθη Ελληνική κοινωνία.
Πλιάτσικο στο σπίτι της, πλιάτσικο στη δουλειά της, πλιάτσικο στη ζωή και τις αξίες της, πλιάτσικο και στο τελευταίο ίχνος της αξιοπρέπειάς της.
Ελάχιστη σημασία έχει αν αυτό που πληρώνει σήμερα είναι το τίμημα για την αφέλεια ή την ευκολοπιστία της στα λόγια αδίστακτων πολιτικών απατεώνων.
Σημασία έχει ότι το τίμημα είναι βαρύ. Ισοδυναμεί με απελπισία. Ταυτίζεται με αίμα. Με δολοφονημένα όνειρα. Ακόμη και με θάνατο δεκάδων απελπισμένων και πνιγμένων από τα χρέη συμπολιτών μας ταυτίζεται.
Μια ομάδα αδίστακτων που δρα αποφασισμένα εν είδει συμμορίας…
Ένας θίασος ορκισμένων στη δύναμη του μίσους απέναντι σε κάθε τι που αγάπησε και ονειρεύτηκε αυτός ο λαός…
Παίζει σήμερα το τελευταίο της χαρτί με στόχο την εδραίωση της απόλυτης και γενικευμένης κοινωνικής δυστυχίας.
Το δικαίωμα στη δουλειά το κατέστησαν ανύπαρκτο.
Μηδένισαν το δικαίωμα στη σύνταξη μιας στοιχειώδους αξιοπρέπειας.
Δηλητηριάζουν τα όνειρα και τις ελπίδες της νέας γενιάς.
Κατήργησαν ακόμη και τη στοιχειώδη έννοια κοινωνικού προστατευτισμού που συνιστά συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας απέναντι στον πολίτη της.
Δολοφονούν τη δημόσια υγεία.
Πισωγύρισαν τα σχολειά μας σε συνθήκες χειρότερες από αυτές της Οθωμανικής κατοχής.
Τσαλαπατούν τις αξίες μας. Κουρελιάζουν την αξιοπρέπειά μας.
Δηλητηριάζουν την εθνική και την πολιτισμική ταυτότητα αυτού του λαού.
Ανατρέπουν συνολικά τη ζωή μας.
Η ανοχή και η υπομονή μας τους αποθράσυνε...
Ανασυντάχθηκαν από το φόβο του ξεσηκωμού που δεν ήρθε, και περνούν σε έναν καινούριο κύκλο αποφασισμένης και γενικευμένης επίθεσης.
Απειλούν την κοινωνία. Προκαλούν το φιλότιμο και τη λογική της. Δεν διστάζουν πουθενά.
Τελευταίο τους κατόρθωμα το ξεπούλημα δια περιφοράς της δημόσιας περιουσίας. ΟΠΑΠ, αεροδρόμια, λιμάνια, ενέργεια, φυσικοί πόροι. Όλα στο σφυρί.
Όχι για να σώσουν την πατρίδα όπως υποκρίνονται. Αλλά για να ξεπουλήσουν και το τελευταίο ίχνος ελληνικής γης και μαζί μ αυτό και το τελευταίο ίχνος της αξιοπρέπειάς μας.
Καμία πατρίδα δε σώζεται όταν δολοφονείς το λαό της. Όταν υπονομεύεις τις αξίες του. Όταν δεν τιμάς τον ιδρώτα του. Όταν εκχωρείς την κυριαρχία πάνω στον τόπο του. Όταν λερώνεις στο κάθε άγγιγμα τις αξίες και την αξιοπρέπειά του.
Καμία πατρίδα δε σώζεται όταν ξεφτιλίζεις και ξεπουλάς όλα εκείνα που τη συνθέτουν.
Αυτός ο θίασος δεν ήρθε στην Ελλάδα για να ανοίξει την πηγή της ζωής.
Ήρθε για να ανοίξει την κερκόπορτα της παράδοσης.
Πρόκειται για ένα θίασο δημίων που δολοφονεί καθημερινά και την πατρίδα μας και το λαό της.
Πόσο ακόμη θα τους ανεχτείς???
Για πόσο ακόμη θα σκύβεις το κεφάλι και θα τους υπομένεις???
Ποια τελευταία χορδή της υποθηκευμένης σου αξιοπρέπειας θα πρέπει να αγγίξουν για να αποφασίσεις επιτέλους να αφυπνιστείς???
Βίασαν τη ζωή σου. Την αξιοπρέπειά σου.
Καταδικάζουν τα παιδιά σου στην απελπισία και την απόγνωση.
Τους εμπιστεύτηκες να κυβερνήσουν πατρίδα και θα σου παραδώσουν ερείπια όταν θα έχουν ολοκληρώσει την ατιμωτική τους αποστολή.
Τι άλλο μένει να σου βιάσουν για να αποφασίσεις να ξεσηκωθείς και να δεις τα κουφάρια τους να στολίζουν κρεμάλες στο Σύνταγμα που το μάτωσαν αδίστακτα με το δικό σου το αίμα???
Μόνο η κοινωνία – τιμωρός μπορεί να βάλει οριστικό τέλος σ αυτόν τον εφιάλτη. Και αυτή η κοινωνία είσαι εσύ.
Αναλογίσου τι άλλο έμεινε να σου βιάσουν… Θα περιμένεις με σταυρωμένα τα χέρια να το κάνουν και αυτό???
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Πηγη
1 σχόλια:
Δυστυχώς οι νεοέλληνες είμαστε για κλάματα
Δημοσίευση σχολίου