Διαβαθμίσεις στο εμπόριο θανάτου

της Ελίνας Γαληνού

Μια υπόσχεση του Γ. Παπανδρέου που είχε δώσει από το 2004, όταν πρωτοδιεκδικούσε την πρωθυπουργία, οδεύει προς πραγματοποίηση. Το νομικό πλαίσιο περί ναρκωτικών, "εξορθολογίζεται" σύμφωνα με το υπό κατάρτιση νομοσχέδιο που ήδη παρουσίασε στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, ο υπουργός Δικαιοσύνης.


Αν και ο υπουργός το χαρακτήρισε "φλέγον κοινωνικό ζήτημα" (πάλι καλά!), ..οι φωτιές δεν σβήνουν. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε διεξοδικά το τι σημαίνει "ναρκωτικά" βέβαια, ούτε τους συνεπαγόμενους κινδύνους για την κοινωνία. Δυστυχώς, υπάρχουν πάρα πολλοί μάρτυρες που έχουν βιώσει αυτές τις ολέθριες συνέπειες και μάλιστα με τα ίδια τους τα παιδιά ή παιδιά φίλων και συγγενών. Οι καθήμενοι αναπαυτικά στις πρωθυπουργικές και υπουργικές καρέκλες βέβαια, ίσως είναι μακριά από τις αγωνίες των σπιτιών που κινδύνευσαν να κλείσουν. Μακριά από τις δόλιες μανάδες και τους πατεράδες που έτρεχαν νύχτες στην Ομόνοια και άλλα στέκια για να εντοπίσουν "συνδέσμους" που εκμαύλισαν τα παιδιά τους. Δεν περνούν συχνά φαίνεται από τις υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας, αλλά και πίσω από το Πολυτεχνείο ακόμα, να μετρήσουν πόσοι νέοι πέφτουν ξεροί καταμεσής του δρόμου.

Το πρόβλημα των ναρκωτικών, το μείζον και φλέγον όπως σωστά παραδέχτηκε και ο αρμόδιος υπουργός, θέλει πράγματι αντιμετώπιση δραστική και καίρια. Πρώτα απ΄όλα όμως, χρειάζονται μέτρα για την προστασία του χρήστη, στον οποίο η ποινικοποίηση φυσικά και δεν προσφέρει τίποτα, αντίθετα επιδεινώνει την κατάστασή του. Τι να κερδίσει κανείς αν κλείσει τον τοξικομανή νέο που κατρακύλησε από τις κακές παρέες, στη φυλακή; Ο φόβος της ποινής και του στίγματος που τη συνοδεύει, κλείνει τα στόματα των οικείων του, που αποφεύγουν την αναφορά στην Αστυνομία και επωμίζονται μόνοι τους τα πάντα. Ο εντοπισμός της ύποπτης παρέας έως τους συνδέσμους και τους προμηθευτές, είναι ένας πραγματικός εφιάλτης που μόνο όσοι τον έζησαν ξέρουν τι σημαίνει. Τα ναρκωτικά έχουν κλείσει πολλά σπίτια, ίσως περισσότερα απ΄ότι φανταζόμαστε.

Πώς όμως εννοείται "εξορθολογισμός", όσον αφορά την αντιμετώπιση των προμηθευτών και κατόχων ναρκωτικών ουσιών, δεν καταλαβαίνουμε. Ακόμα δε χειρότερα, με την περίπτωση καλλιέργειας φυτών κάνναβης για την οποία τίθενται διαβαθμίσεις μικρής και μεγάλης επικινδυνότητας! Υπάρχει αλήθεια περιθώριο καθορισμού κριτηρίων για να ξεχωρίσουμε τις περιπτώσεις διακίνησης ναρκωτικών σε "ελαφρύτερες" και "βαρύτερες"; Μπορεί να αποδεχτεί λογικός νούς, την "δικαιότερη μεταχείριση" για τους "μικροδιακινητές" σε σχέση με τους μεγαλεμπόρους; Και εδώ θα ισχύσει επιτέλους, η εύνοια των πολυεθνικών έναντι του μικροεμπόρου, όταν μιλάμε για το πλέον φονικό προιόν μετά τα όπλα πολέμου; Θα βάλουμε πλαφόν στους κινδύνους που ξεκληρίζουν τα παιδιά μας, με κριτήριο τα budget και τα πελατολόγια των εμπόρων θανάτου;

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτά θα ψηφιστούν έτσι από εκπροσώπους της κοινωνίας μας, οι οποίοι υποτίθεται, είναι γνώστες των προβλημάτων και δεινών της. Θα μου πείτε, όλα αναμενόμενα αφού σύρονται από τον πρωθυπουργό για να ψηφίζουν τις καταδίκες του λαού και το ξεπούλημα της χώρας, αλλά...Το θέμα των ναρκωτικών δεν έχει να κάνει ούτε με δανειακές συμβάσεις και την μόνιμη κινδυνολογία περί χρεωκοπίας. Είναι από μόνο του διαβατήριο γενοκτονίας, σε μια εποχή που οι αντιστάσεις των νέων είναι αρκετά μειωμένες λόγω της ανεργίας και της κρίσης. Πριν λοιπόν προχωρήσουν σε ψήφιση, οφείλουν να σταθμίσουν τις συνέπειες. Να εκτιμήσουν εκ των προτέρων τι σημαίνει ελεύθερη καλλιέργεια χασίς και "μικροδιακίνηση" με φτηνά χαπάκια, που προκαλούν ταχύτατους εθισμούς στους χρήστες; Ας ρωτήσουν κανέναν γονιό που πέρασε το λούκι, να τους εξηγήσει τα περαιτέρω, αν τα αγνοούν...
Πηγη