Το δηλητήριο, ο Νεοφιλελευθερισμός...

Η επαναλαμβανόμενη επωδός του νεοφιλελεύθερου μπλοκ που μαστίζει τη χώρα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΜΜΕ, ΣΕΒ, ΤτΕ) είναι ο στίχος "να μη γίνουμε Αλβανία του Χότζα" και εναλλακτικά το δεύτερο σουξέ-ρεφρέν "να αποσοβιετικοποιηθεί το Κράτος".

"Ξεχνώντας" βέβαια ότι η δική τους οικονομική, πολιτική και κοινωνική προσέγγιση, μπορεί να μην προέρχεται απ το δικτάτορα Χότζα, αλλά αντιθέτως απ το δικτάτορα Πινοσέτ της Χιλής.


Ο νεοφιλελευθερισμός θεωρείται βασικός άξονας της οικονομικής πολιτικής που εφάρμοσε αρχικά ο δικτάτορας Πινοσέτ στην Χιλή, και αφού με διάφορες παραλλαγές εφαρμόστηκε και σε άλλα αυταρχικά καθεστώτα στην λατινική Αμερική, στην συνέχεια εφαρμόστηκε από την Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο και τον Ρήγκαν στις ΗΠΑ.
Για τόση... πρόοδο μιλάμε!

Αφού πλέον ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Πάγκαλος, ο Παπακωνσταντίνου, η Ντόρα, ο Καρατζαφέρης και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους μας έχουν αναλύσει επαρκώς τις συνέπειες της "αλβανοποίησης" της ελληνικής οικονομίας, δε χρειάζεται να προσθέσω εγώ κάτι. Αρκεί που τα είπαν αυτοί.
Ας δούμε όμως και τις συνέπειες της "αμερικανοποίησης" ή... "Πινοσετοποίησης" της ελληνικής οικονομίας και πού αυτή οδηγεί.
Για να δούμε... τελικά, οι... μαγικές ιδιότητες της ελεύθερης αγοράς που "αυτορρυθμίζεται" (σύμφωνα με τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού) οδηγούν στη Γη της Επαγγελίας της ανταγωνιστικότητας ή στην εξαθλίωση;

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους για τη Μέκκα του Νεοφιλελευθερισμού, τις ΗΠΑ:
(τα στοιχεία βρέθηκαν στο http://center24.blogspot.com/2011/08/20-2012.html#axzz1WMGnCQcc)

Ο δείκτης τιμών παραγωγού στις ΗΠΑ αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό τουλάχιστον 7,0% τους τρεις τελευταίους μήνες. Αρχίζουμε να βλέπουμε τεράστιες αυξήσεις των τιμών σε όλη τη χώρα. Για παράδειγμα, τα Starbucks πρόσφατα ανέβασαν η τιμή μια τσάντας καφέ κατά 17 τοις εκατό. Εάν ο πληθωρισμός συνεχίζει να επιταχύνεται με αυτό τον ρυθμό θα έρθουμε αντιμέτωποι με πολύ σοβαρά προβλήματα το 2012.

Καλά αρχίσαμε... ακρίβεια και πληθωρισμός, άνοδος του κόστους ζωής, ενώ ταυτόχρονα το πάγωμα μισθών είναι δεδομένο στους Αμερικανούς εργαζομένους, στην καλύτερη περίπτωση.

Ο δείκτης "Misery Index» (ανεργία συν πληθωρισμός) στις ΗΠΑ έκανε πρόσφατα υψηλό 28 ετών και πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται να πάει πολύ υψηλότερα.

Ο Τζάρεντ Μπέρνσταϊν, ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν, λέει ότι το ποσοστό ανεργίας στις ΗΠΑ δεν θα πέσει κάτω από 8% πριν από τις εκλογές το 2012. Στην πραγματικότητα, ο Μπέρνσταϊν αναφέρει ότι «σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις θα είναι περίπου 8.5 τοις εκατό."


Οι θέσεις εργασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να χάνονται με ανησυχητικό ρυθμό. Το 1967, το 97 τοις εκατό των ανδρών με απολυτήριο Λυκείου μεταξύ των ηλικιών 30 και 50 είχαν μια θέση εργασίας. Σήμερα, αυτό το ποσοστό είναι 76 τοις εκατό.

Τι παραπάνω να πει κανείς από το δείκτη "Misery Index" που χτύπησε ιστορικό υψηλό;
Η λέξη μιλάει από μόνη της "Misery"...
Η ανεργία μαστίζει τις ΗΠΑ, τα εργασιακά δικαιώματα αποτελούν πλέον σύντομα ανέκδοτα, οι ελαστικές μορφές εργασίας και το part-time είναι πλέον ο κανόνας στη Γη της εργασίας και του αμερικανικού ονείρου.

Όλα συνηγορούν στο ότι η οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ θα επιβραδυνθεί ακόμη περισσότερο. Για παράδειγμα, οι προ-παραγγελίες για τα χριστουγεννιάτικα παιχνίδια από την Κίνα είναι πολύ χαμηλά εφέτος.

Ώστε λοιπόν η πολυθρύλητη ανάπτυξη δεν επιβραδύνεται λόγω του... σοβιετικού μας Κράτους (μα αλήθεια, πού το είδαν αυτό οι φωστήρες του νεοφιλελευθερισμού;), αλλά επιβραδύνεται και στις ΗΠΑ, όπου το Κράτος δεν πολυανακατεύεται στην αγορά, ο δημόσιος τομέας είναι μικρός, οι απεργοί δεν κλείνουν τα λιμάνια και τα αεροδρόμια...
Μα διάολε, είχαμε πειστεί πως ελεύθερη αγορά=ανάπτυξη!
Γιατί ρε ΗΠΑ μας το χαλάτε τώρα το προπαγανδιστικό μας παραμύθι;

Σήμερα 45.800.000 Αμερικανοί ζουν με κουπόνια συσσιτίου. Είναι σχεδόν αδιανόητο το γεγονός η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη να έχει τόσους πολλούς ανθρώπους εξαρτημένους από την κυβέρνηση για τη σίτιση τους.

Και όπως διαπιστώνουμε από το παραπάνω τραγικό στοιχείο, όλα αυτά δεν είναι παρά ένας φαύλος κύκλος.
Όταν η ελεύθερη αγορά αυτορρυθμίζεται, η ζωή των πολιτών απορρυθμίζεται.
Όταν το Κράτος δεν επιβάλλει την οικονομική και εργασιακή πολιτική, προς όφελος μιας αόρατης ανταγωνιστικότητας, τότε εκατομμύρια άνθρωποι οδηγούνται στην κατάσταση να μην έχουν πλέον ούτε να φάνε.
Όχι στη Ρουάντα, ούτε στην Αιθιοπία, αλλά στις ΗΠΑ!
Κι όταν αυτοί οι εκατομμύριοι άνθρωποι πεινούν στην κυριολεξία, τότε το Κράτος έχει δύο δρόμους να ακολουθήσει:
1) να τους αγνοήσει, να τους αφήσει να τους ρημάζει η ασιτία, με αυτονόητη συνέπεια την κοινωνική ένταση μέσω εγκληματικότητας και κάθε είδους εξεγέρσεων ή
2) να τους ταίσει, ούτως ώστε να επιτύχει το μίνιμουμ κοινωνικής ηρεμίας, αφού με γενίκευση εκεγέρσεων μπορεί να καταρρεύσει το σύστημα.

Προφανώς και το Κράτος επιλέγει το δεύτερο δρόμο, όχι φυσικά από φιλανθρωπία, αλλά για να σώσει το τομάρι του το κεφαλαιοκρατικό κατεστημένο.
Ο φαύλος κύκλος της οικονομίας λοιπόν πού οδηγεί;
Το Κράτος υποχρεούται την ύστατη ώρα να "ξηλωθεί" και να οργανώνει συσσίτια για εκατομμύρια πολίτες.
Η οικονομική ζημιά λοιπόν, αν το δούμε από αυτή τη μεριά, εξισώνεται με τις δαπάνες ενός κανονικού κοινωνικού Κράτους που θα προελάμβανε τέτοιου είδους φαινόεμνα, εξαφαλίζοντας δουλειά και αξιοπρεπή διαβίωση για τους πολίτες του και όχι απλώς να τους συντηρεί με ξεροκόμματα προκειμένου να μην ξυπνήσουν της Γης οι κολασμένοι και τα κάνουν όλα μπουρδέλο!

Καθώς η οικονομία καταρρέει, γινόμαστε μάρτυρες της διάλυσης του κοινωνικού ιστού. Τα πρόσφατα εγκλήματα flash mob που αρχίζουμε να βλέπουμε σε όλη την Αμερική είναι ένα μόνο παράδειγμα.

Για όσους δεν ξέρουν, τα εγκλήματα flash mob είναι, χοντρικά, οι επιθέσεις ομάδων ατάκτων σε εμπορικά καταστήματα, σούπερ-μάρκετ κλπ, όπου οι εισβολείς αφαιρούν τα εμπορεύματα και τα αγαθά.
Ό,τι έγινε σε μεγάλο βαθμό δηλαδή και στο Λονδίνο πριν σχεδόν ένα μήνα.
Ό,τι έγινε σε πολύ μικρότερο βαθμό και το Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα.
Η υποβάθμιση της ζωής πλατιών κοινωνικών στρωμάτων, φέρνει στην επιφάνεια το πρωτόγονο ένστικτο επιβίωσης, παραμερίζει τον ανθρώπινο Λόγο, και οδηγεί πολλούς ανθρώπους σε πλιάτσικο.
Γενεσιουργός αιτία αυτού του ολοένα αυξανόμενου φαινομένου προφανώς και είναι η τεράστια οικονομική και κοινωνική ψαλίδα, που συνεχώς ανοίγει, ως απότοκο του νεοφιλελευθερισμού.
Τα ΜΜΕ, οι Κυβερνήσεις και οι "φιλήσυχοι πολίτες" (όσοι δηλαδή ακόμη δεν έχουν χασει τα πάντα ή δεν έχουν αντιληφθεί ότι θα τα χάσουν) δε βλέπουν τη γενεσιουργό αιτία του φαινομένου και απλώς αναλώνονται σε, κοινωνικά ή φυλετικά, ρατσιστικές προσεγγίσεις και αναθέματα.
Βλέπουν τα χέρια που πυροβολούν και εθελοτυφλούν μπροστά στο χέρι που τα οπλίζει και λέγεται με μια φράση: ελεύθερη αγορά.


Οι μικρές επιχειρήσεις στις ΗΠΑ δυσκολεύονται πολύ να πάρουν δάνεια αυτή τη στιγμή. Ίσως αν η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ δεν χρηματοδοτούσε τις τράπεζες τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.

Και στις ΗΠΑ φυσικά ακολουθείται παρόμοια με την ελληνικη πολιτική (για να λέμε την αλήθεια, οι δικοί μας είναι πολύ... Αμερικανότεροι των Αμερικανών), όπου το Κράτος προκειμένου να σώσει χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, έδωσε κρατικά χρήματα και εγγυήσεις σε αυτά για να υπάρχει ρευστότητα και να σωθούν απ' το λουκέτο, τινάζοντας όμως με αυτόν τον τρόπο στον αέρα τον Κρατικό Προυπολογισμό.
Έτσι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ζουν με τεχνητές αναπνοές, ενώ την ίδια ώρα ξεψυχούν οι μικρές επιχειρήσεις στη χώρα. Σα να λέμε Ελλάδα δηλαδή!
Και ρωτώ: αν το Κράτος αποφάσισε να ξηλωθεί για να σώσει την κατάσταση, γιατί δεν έδινε τα χρήματα στους φορείς της πραγματικης οικονομίας, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τους μισθωτους, τη βιομηχανία, μέσω των οποίων θα αναζωογονούνταν η αγορά σίγουρα, οπότε θα σώζονταν και οι Τράπεζες συνακόλουθα;
Γιατί δεν έδωσε λεφτά σε ανέργους, συνταξιούχους για να κινήσουν την αγορά;
Με 100 δολλάρια παραπάνω θα διπλασίαζαν την καταναλωτική τους ισχύ!
Αλλά αυτό που ενδιαφέρει τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις δεν είναι η κίνηση της αγοράς, αλλά η υφαρπαγή του δημοσίου πλούτου από τους μεγαλοκεφαλαιούχους και η μεταφορά του βάρους της κρίσης στα λαικά στρώματα.

Το αμερικανικό εθνικό χρέος είναι σαν ένας τεράστιος βράχος που η οικονομία φέρει συνεχώς στην πλάτη της, και αυτό αυξάνεται κατά δισεκατομμύρια δολάρια κάθε μέρα. Αυτή τη στιγμή το χρέος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι $ 14,592,242,215,641.90. Έχει αυξηθεί κατά σχεδόν 4 τρισεκατομμύρια δολάρια από τότε που ο Μπαράκ Ομπάμα ανέλαβε τα καθήκοντά του. Η S&P αφαίρεσε ήδη από τις ΗΠΑ την αξιολόγηση ΑΑΑ της πιστοληπτικής της ικανότητας και είναι σίγουρο ότι θα έρθουν και άλλες υποβαθμίσεις αν οι ΗΠΑ δεν προβούν στις απαραίτητες ενέργειές.

Με λίγα λόγια, αποδεικνύεται ότι το δημόσιο χρέος δεν είναι αποτέλεσμα των κοινωνικών παροχών (οι οποίες σχεδόν δεν υπάρχουν στις ΗΠΑ- αφού δημόσιο σύστημα υγείας άρχισε να δημιουργείται μόλις το... 2009!), δεν είναι αποτέλεσμα των... "300 προδοτών", του υπερμεγέθους δημοσίου τομέα, των κρατικών παροχών στους πολίτες, των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, του ασφαλιστικού συστήματος ή της φοροδιαφυγής.
Όχι ότι τα παραπάνω δεν έχουν κάποια βάση αλήθειας, αλλά δεν είναι αυτά που προκαλούν την κρίση και το χρέος.

Το δημόσιο χρέος είναι απότοκο του καπιταλισμού.
Όταν το Κράτος αναλαμβάνει αυτονόητα τις ανελαστικές κρατικές δαπάνες και τα έσοδά του περιορίζονται στην έμμεση και άμεση φορολογία, ενώ ταυτόχρονα ΔΕΝ διαθέτει κρατικές επιχειρήσεις οι οποίες θα δίνουν αφενός ποιοτικές υπηρεσίες σε όλους τους πολίτες και αφετέρου η κερδοφορία των κρατικών επιχειρήσεων θα δίνει ανάσα στον προυπολογισμό, ανακυκλώνοντας έτσι το χρήμα και αναδιανέμοντάς το ανάλογα με τις ανάγκες Κράτους και πολιτών...
...τότε απλούστατα το Κράτος γίνεται ο... μαλάκας που πληρώνει και οι μεγαλοκεφαλαιούχοι γίνονται οι μάγκες που εισπράττουν.

Το Κράτος για να επιβιώσει πρέπει να πληρώνει και να πληρώνεται.
Όταν δεν υπάρχουν κρατικές επιχειρήσεις (λέγε με και ΔΕΚΟ ή διαχείριση πλουτοπαραγωγικών πηγών), όταν η ελεύθερη αγορά επιβάλλει την μηδαμινή φορολόγηση των επιχειρήσεων, αφού ο "μάγκας" με την επιχείρηση εκβιάζει με τη μεταφορά της έδρας του σε χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος και φορολογία, τότε απλούστατα εκμηδενίζονται τα έσοδα του κρατικού προυπολογισμού, ο οποίος τελικά αναγκάζεται να βρει τα έσοδά του από τους μισθωτούς.

Και αφού οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι κλπ πληρώνουν το χαράτσι, με παγωμένους όμως μισθούς, αφού η ελεύθερη αγορά έτσι επιβάλλει, τότε μειώνεται και η κίνηση στην αγορά και άρα μειώνονται και τα έσοδα του Κράτους από την έμμεση φορολογία (λέγε με και ΦΠΑ).
Και φυσικά αφού τα έσοδα των πολιτών συρρικνώνονται, μειώνεται και το φορολογίσιμο εισόδημα. Οπότε ή το Κράτος εισπράττει λιγότερα και από την άμεση φορολογία ή οι πολίτες οδγούνται στη φοροδιαφυγή, για να γλιτώσουν το χαράτσι, που τους εμποδίζει να καλύψουν τις βασικές ανάγκες διαβίωσής τους.
Ή και τα δύο.
Απλά πράγματα... αμιγώς καπιταλιστικά!

Οι περισσότερες κρατικές και τοπικές κυβερνήσεις στις ΗΠΑ είναι βουτηγμένες στο χρέος και προχωρούν σε περικοπές θέσεων εργασίας με πυρετώδη ρυθμό. Σύμφωνα με το Center on Budget and Policy Priorities, πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις είχαν εξαλείψει περισσότερο από μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας από τον Αύγουστο του 2008. Σύμφωνα με την UBS Investment Research το κράτος και οι τοπικές κυβερνήσεις στις ΗΠΑ θα περικόψουν ακόμη 450.000 θέσεις εργασίας μέχρι το τέλος του 2012. Πώς αυτές οι θέσεις εργασίας θα αντικατασταθούν είναι άγνωστο.

Και το Χρέος μπαίνει στη δίνη του φαύλου κύκλου...
Το Δημόσιο μειώνει ή εξαλείφει τις αποδοχές των πολιτών, με επακόλουθο οι μειωμένες ή εξαφανισμένες αποδοχές των πολιτών αυτομάτως να χρεώνουν και πάλι το Δημόσιο, όπως δείξαμε παραπάνω...

Η ευρωπαϊκή κρίση χρέους συνεχίζει να επιδεινώνεται. Χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα μιας οικονομικής αποκάλυψης. Τα οικονομικά προβλήματα στην Ευρώπη έχουν ήδη αρχίσει να επηρεάζουν τον πυρήνα ευρωπαϊκών εθνών. Για παράδειγμα η γερμανική βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 1,1% τον Ιούνιο. Όλα συνηγορούν στο ότι η οικονομία της Ευρώπης επιβραδύνεται και οδεύει προς την ύφεση. Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έχουν προτείνει μία νέα «οικονομική κυβέρνηση» για την Ευρώπη η οποία θα επιβλέπει την κρίση χρέους, αλλά τίποτα απ' όσα έχουν δοκιμάσει μέχρι τώρα οι Ευρωπαίοι δεν έχει αποδώσει.

Καλώς τα παιδιά... 3-0... που λέει κι ο Αλέφαντος!
Μια νέα οικονομική κυβέρνηση για την Ευρώπη λένε τα παιδιά, για να μας εφαρμόσουν και τις υπόλοιπες θεωρίες του νεοφιλελευθερισμού.
Και επειδή οι Ευρωπαίοι δεν είμαστε μοναχοφάηδες, λογικό να μπουν και οι ΗΠΑ στο παιχνίδι αυτό.
Και να ονομαστεί όοολο αυτό μαζί με μια φράση: "Παγκόσμια Διακυβέρνηση"!
Ουάου! Το ζητούσε επίμονα και ο Παπανδρέου πριν λίγους μήνες σε ομιλίες του στην Ευρώπη αλλά και στη Βουλή...
Και φυσικά η ιδέα αυτή δεν είναι δική του...
Των αφεντικών του στη Λέσχη Μπίλντμπεργκ ιδέα είναι...
Όταν η συνωμοσιολογία γίνεται πραγματικότητα, τότε ο Καπιταλιστικός Αρμαγεδδών είναι πιο αποφασισμένος από ποτέ να διαλύσει τα πάντα στο πέρασμά του.
Τα παραπάνω αποτελούν τροφή για σκέψη, για όσους ακόμη πιστεύουν ότι για την κρίση ευθύνονται οι μισθοί, οι κοινωνικές παροχές, τα δικαιώματα, τα επιδόματα και γενικώς η καλοπέραση των Ελλήνων πολιτών, που... "ξόδευαν περισσότερα απ' όσα είχαν".
Καλά οι Έλληνες.
Αλλά οι Αμερικανοί που ξόδευαν όσα είχαν;
Οι Γερμανοί που ξόδευαν... λιγότερα απ' όσα είχαν;
Οι Άγγλοι; Οι Ιρλανδοί; Οι Ισπανοί; Οι Πορτογάλοι; Οι Ιταλοί;
Όταν όλές οι χώρες δηλητηριαστούν, τότε η ιδιοσυγκρασία τους μπορεί να επιταχύνει ή να επιβραδύνει ελαφρώς τα συμπτώματα.
Το σίγουρο είναι ότι για τους πόνους δε φταίει η ιδιοσυγκρασία του καθενός, αλλά το δηλητήριο.
Το δηλητήριο, ο Νεοφιλελευθερισμός...

Πηγη