ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ > Οι «σύμβουλοι» των εξεγερμένων με τα χακί > Ξένοι κομάντος οργάνωσαν τους λίβυους αντάρτες και καθοδήγησαν τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς

Επιμέλεια: Γιώργος Αγγελόπουλος > Αυτοί με τα κιάλια κατασκόπευαν τις θέσεις των κυβερνητικών. Αυτοί με τα δορυφορικά τηλέφωνα κρατούσαν την επαφή με το ΝΑΤΟ. Αυτοί με τα τουφέκια δραστηριοποιούνταν πίσω από τις γραμμές. Ηταν στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων, που φορούσαν τα ίδια ρούχα με
τους εξεγερμένους. Και ενώ αυτοί πεζοπορούσαν στην έρημο, άλλοι «ξένοι» βοηθούσαν το Συμβούλιο της Βεγγάζης. Διπλωματικοί με παρελθόν σε δύσκολες περιοχές, όπως τα παλαιστινιακά εδάφη ή το Ιράκ. Πράκτορες βετεράνοι άλλων συγκρούσεων, ικανοί να πείσουν στελέχη του καθεστώτος να αυτομολήσουν. Χωρίς αυτούς τους «συμβούλους», οι εξεγερμένοι δεν θα είχαν φτάσει ποτέ στην Τρίπολη. Ο ρόλος τους είχε αρχικά επιβεβαιωθεί από πολλές δυτικές κυβερνήσεις.

Μετά ήρθαν οι διαψεύσεις. Επειδή, επισήμως, ο συνασπισμός δεν είχε στρατεύματα επιτόπου. Οι «σύμβουλοι» είναι «φαντάσματα». Οχι μόνο για τακτικούς λόγους αλλά και εξαιτίας της ιστορίας. Εδώ και δεκαετίες η εικόνα τους φέρνει στον νου αμφισβητούμενες αποστολές ή αποτυχίες. Αρχίζοντας από την αποστολή των αμερικανών στρατιωτικών στην Ινδοκίνα τον Σεπτέμβριο του 1950. Ηταν μια μικροσκοπική εμπροσθοφυλακή, την οποία ακολούθησαν χιλιάδες νεαροί στρατιώτες και η ιστορία τους κάνει ακόμη τις ΗΠΑ να υποφέρουν. Το 1981 αμερικανοί «σύμβουλοι» βοήθησαν τον στρατό του Σαλβαδόρ εναντίον των ανταρτών. Το 1994 οι ΗΠΑ έστειλαν «ειδικούς» στη Βοσνία. Οι Γάλλοι έκαναν το ίδιο στις πρώην αποικίες τους στην Αφρική, όπου εμπιστεύθηκαν λευκούς μισθοφόρους.
Το σενάριο επαναλήφθηκε στη Λιβύη. Μη θέλοντας και μην μπορώντας να ρισκάρουν μια χερσαία εκστρατεία, οι σύμμαχοι έπρεπε να εμπιστευθούν αυτούς τους ανθρώπους της σκιάς. Καλύφθηκαν πίσω από την αποστολή εκπαιδευτών για τον στρατό των εξεγερμένων. Ηταν λίγες δεκάδες και στρατολογήθηκαν από τις χώρες του ΝΑΤΟ για να αναδιοργανώσουν τις τάξεις των εξεγερμένων. Πίσω όμως από αυτή τη δραστηριότητα κρυβόταν κάτι περισσότερο.
Οι πρώτες ειδήσεις χρονολογούνται από την αρχή της σύγκρουσης. Οι Αλγερινοί αποκάλυψαν πως αναζητούσαν εναγωνίως «μια ομάδα γάλλων κομάντος που χάθηκε στην έρημο». Αρκετοί βρετανοί SAS συνελήφθησαν εξάλλου από τους εξεγερμένους, οι οποίοι δεν είχαν ειδοποιηθεί για την παρουσία τους. Λόγω έλλειψης συντονισμού.
Καθώς οι περνούσαν οι εβδομάδες, η κατάσταση άλλαξε. Πυρήνες «συμβούλων» αναπτύχθηκαν δίπλα στους εξεγερμένους. Εξοπλισμένοι με κρυπτογραφικές συσκευές, δορυφορικά τηλέφωνα και ισχυρά κιάλια, κατέγραφαν τις συντεταγμένες στόχων και τις διαβίβαζαν στη συνέχεια στην Αεροπορία. Πάντα στην πρώτη γραμμή, είχαν ρόλο-κλειδί στην προέλαση. Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών παρείχαν επίσης ακριβείς πληροφορίες για τις θέσεις των κυβερνητικών στρατευμάτων, επιτρέποντας στους εξεγερμένους να αποφεύγουν παγίδες και να παρακάμπτουν εμπόδια. Και, σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο, τις έξι τελευταίες εβδομάδες το Πεντάγωνο μοιράστηκε με τους συμμάχους δεδομένα που έως τότε κρατούσε για τον εαυτό του. Τα είχαν συλλέξει οι «σύμβουλοι» του Κατάρ.


Το εμιράτο ανέλαβε σοβαρές και ενδιαφέρουσες αποστολές. Αποσπάσματα ολόκληρα των εξεγερμένων μεταφέρθηκαν στον Κόλπο, εκπαιδεύτηκαν και μεταφέρθηκαν ξανά στη ζώνη των επιχειρήσεων. Αξιωματικοί του Κατάρ έγιναν οι φύλακες άγγελοι - στρατιωτικοί και πολιτικοί - των εξεγερμένων. Σε τακτικό και στρατηγικό επίπεδο. Στα βουνά στήριζαν τους διοικητές των εξεγερμένων, στη Βεγγάζη συμβούλευαν το άπειρο Συμβούλιο. Αυτοί υποστήριξαν τη δημιουργία ενός στοιχειώδους αλλά αποτελεσματικού αεροδρομίου στην περιοχή των Βέρβερων. Ηταν μια εγκατάσταση απαραίτητη για να υποστηριχτεί η επίθεση. Η Ντόχα, πρωτεύουσα του μικρού κράτους, υποδέχθηκε πολλούς υψηλόβαθμους του καθεστώτος που εγκατέλειψαν τον Καντάφι - φιλοξενούμενοι που έγιναν πρωταγωνιστές παρασκηνιακών πρωτοβουλιών. Το Κατάρ ήταν ένα πολιτικό κέντρο, αλλά και κέντρο προπαγάνδας χάρη στο δορυφορικό τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Τζαζίρα. Αυτή την εβδομάδα, το δορυφορικό τηλεοπτικό δίκτυο του εμιράτου βρισκόταν μπροστά από το μπούνκερ του Συνταγματάρχη. Μεσανατολικές πηγές υποστηρίζουν πως επικεφαλής της εφόδου, μαζί με τους εξεγερμένους, ήταν κομάντος που είχαν έρθει από το Κατάρ.
Πηγη