Φθορίωση και χειραγώγηση της συνείδησης...

Πώς η μεθοδευμένη διαφημιστική εκστρατεία μπορεί να μετατρέψει ένα ισχυρότατο δηλητήριο, το φθόριο, σε στοιχείο που όλοι θέλουν να έχουν στο σώμα τους!
Γιατί έγινε αυτό;
Μόνο και μόνο για να μην πηγαίνει χαμένο το φθόριο που «περισσεύει» από τις βιομηχανίες....... αλουμινίου;

Μήπως γιατί ήδη οι Ναζί εφάρμοζαν τη φθορίωση σαν μέσο χειραγώγησης της συνείδησης των κατακτημένων λαών;
Ή μήπως έχουν δίκιο οι ακραίοι, που υποστηρίζουν ότι κάποιοι έχουν συμφέρον να μας μεταλλάξουν σταδιακά και η φθορίωση του νερού και πολλών άλλων ειδών εντάσσεται σε αυτά τα πλαίσια;
Ο κρυφός ρόλος της αμόλυβδης βενζίνης...

Πριν από δύο περίπου μήνες, μια παρέα από φίλους πήγαμε στο σπίτι ενός από εμάς, σε ένα χωριό στην Αρκαδία. Αν και το σπίτι που φιλοξενηθήκαμε ήταν αρκετά καινούργιο, μπαίνοντας μέσα ανακαλύψαμε πως είχε ποντίκια. Όπως καταλαβαίνετε, το πρόγραμμα της επόμενης μέρας άλλαξε. Η πρώτη δουλειά ήταν να βρούμε ποντικοφάρμακο...
...Όμως στο μαγαζί του χωριού το ποντικοφάρμακο είχε τελειώσει. Αρχίσαμε να συζητάμε για να αφήσουμε τα σχέδια για βόλτες στο βουνό και να πάμε στη Δημητσάνα ή στη Βυτίνα, αποφασισμένοι να λύσουμε το πρόβλημα των ποντικιών.
Εκεί που συζητούσαμε, μια από τις παραδοσιακές γιαγιάδες των χωριών αυτών μας άκουσε και είπε να μας βοηθήσει. Η συμβουλή της, ιδιαίτερα απλή. «Αδειάστε παιδάκια μου», μας είπε, «μια οδοντόκρεμα σε ένα πιατάκι, βάλτε μια δυο κουταλιές μαρμελάδα η μέλι για γλύκα και μυρωδιά, και ανακατέψτε τα καλά. Μετά βάλτε μισό-μισό κουταλάκι, σαν δόλωμα, στα σημεία που είδατε ποντίκια και θα ησυχάσετε από αυτά». Η συμβουλή της μας παραξένεψε, αλλά αφού δεν θα αλλάζαμε τελικά το πρόγραμμα μας, είπαμε να την εφαρμόσουμε, αν και δεν πολυπιστεύαμε στην αποτελεσματικότητα της.
Τρεις εβδομάδες αργότερα αποφασίσαμε να ξαναπάμε. Αυτή τη φορά δεν παραλείψαμε να πάρουμε και το απαραίτητο ποντικοφάρμακο, γελώντας με τη συνταγή της γιαγιάς. Όταν μπήκαμε πάλι στο σπίτι, είδαμε πως τα περισσότερα από τα κουταλάκια του μίγματος της οδοντόπαστας με το μέλι, που είχαμε βάλει σαν δολώματα, έλειπαν. Αυτό όμως που μας εντυπωσίασε περισσότερο ήταν το ότι δεν υπήρχαν καθόλου ίχνη από ποντίκια! Αυτό ήταν κάτι που με παραξένεψε και με τρόμαξε.