Ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολόγους της Ευρώπης, που μίλησε πριν μερικές ημέρες στα Γιάννινα, ο Αλβανός Νεριτάν Τσέκα, παραδέχεται... την ελληνική προέλευση των αρχαιολογικών ευρημάτων στην Αλβανία! Ο σπουδαίος αρχαιολόγος παρουσίασε το ...ανασκαφικό έργο στην περιοχή της Χαονίας, το οποίο εξελισσόταν παράλληλα με τις ανασκαφές που έκανε ο Σωτήρης Δάκαρης στην Ήπειρο.
Οι Χάονες θεωρούνται σαν το αρχαιότερο από τα δεκατέσσερα ηπειρωτικά φύλα. Λαός ιδιαίτερα σκληρός και μαχητικός, διακρινόταν για το σύστημα αυτοδιοίκησης που βασιζόταν όχι στη βασιλεία μα στο αιρετό χαρακτήρα της.
Οι Χάονες κατόρθωσαν να κυριαρχήσουν σε όλη την Ήπειρο, η οποία τα πανάρχαια χρόνια ονομαζόταν και Χαονία. Στη συνέχεια, γνώρισαν την παρακμή για να περιοριστούν στα φυσικά όρια της προέλευσής τους. Τον 5ο π.Χ. αι., Χάονες μετοίκησαν στην Καλαβρία και τη Σικελία, όπου πολύ αργότερα τους συναντάμε με την ονομασία Χώνες.
Η αρχαία Χαονία εκτεινόταν από τις βόρειες όχθες του ποταμού Καλαμά (Θύαμι) μέχρι τα ενδότερα της σημερινής Βορείου Ηπείρου, τα Ακροκεραύνια Όρη. Σημαντικότερες πόλεις της ήταν η Φοινίκη, ο Ογχησμός (σήμερα Αγ.Σαράντα), η Χίμαιρα (σήμερα Χειμάρρα) και η Πολιανή (σήμερα Πολύτσανη). Η περιοχή αυτή, σε μεγάλο βαθμό, συμπίπτει με το χώρο επιβίωσης του ηπειρωτικού πολυφωνικού τραγουδιού (κάτοψη - himara)
8 σχόλια:
ΟΧΙ ΜΟΝΟ Η ΑΛΒΑΝΙΑ...ΑΛΛΑ ΟΛΟΣ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ..ΜΗΝ ΠΩ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ !!!
Η Αλβανία είναι Ελληνική!! Μας την πέσανε οι πούστηδες οι Αλβανοί, καιρός να πάρουμε τα πάτρια εδάφη πίσω!
Η Αλβανία είναι Ελληνική!! Μας την πέσανε οι πούστηδες οι Αλβανοί, καιρός να πάρουμε τα πάτρια εδάφη πίσω!
Ο Gotfried Wilhelm Leibnitz (1646-1717) έγραψε σε ένα γράμμα του στις 10 Δεκεμβρίου 1709: «Η αλβανική γλώσσα είναι η γλώσσα των αρχαίων Ιλλυριών».
Ο Hans Eric Tuhnman (1746-1778), ιστορικός από τη Σουηδία και καθηγητής στο πανεπιστήμιο halles, έγραψε στο βιβλίο του «Studies about the history of the eastern balkan nations» ότι: «Οι Αλβανοί είναι οι πραγματικοί απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών».
Ο Johan Georg Von Han, απόφοιτος από το πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, δούλεψε ως δικαστής στο απελευθερωμένο ελληνικό βασίλειο στα 1830-47. Μαζί με τον Έλληνα γλωσσολόγο Κωνσταντίνο Χριστοφορίδη, ταξίδεψαν σε διάφορα μέρη της Αλβανίας (η οποία τότε δεν είχε ανακηρυχθεί επίσημα ως κράτος) και το 1854 ο Von Han εξέδωσε το τρίτομο έργο του «Albanian Studies» στο οποίο έγραψε: «Η αλβανική γλώσσα είναι η απευθείας απόγονος της Ιλλυρικής. Η ιλλυρική προέρχεται από την Πελασγική γλώσσα και είναι μία από τις αρχαιότερες γλώσσες».
Ο Gustav Mayer (1850-1900), καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Graz της Αυστρίας, μέλος της ακαδημίας επιστημόνων της Βιέννης και μελετητής της τουρκικής, της ελληνικής και της αλβανικής γλώσσας, αφού μελέτησε ό,τι στοιχεία υπήρχαν σχετικά με τη ζωή των Ιλλυριών, είπε: «Οι απόγονοι των Ιλλυριών είναι οι Αλβανοί και η αλβανική γλώσσα είναι η μετεξέλιξη της ιλλυρικής’ μία από τις παλαιότερες γλώσσες της Ευρώπης και ίσως και όλου του κόσμου».
Ο Edward Schneider, Γάλλος ερευνητής, έγραψε στο βιβλίο του «Οι Πελασγοί και οι απόγονοι τους» ότι: «Η αλβανική γλώσσα είναι το καθαρότερο και πιο πειστικό παράδειγμα της πελασγικής γλώσσας».
Ο Holger Pedersen (1867-1953), καθηγητής-γλωσσολόγος στο πανεπιστήμιο της Κοπενχάγης, έγραψε στις μελέτες του σχετικά με την αλβανική γλώσσα: «Η αλβανική γλώσσα είναι η απόγονος της ιλλυρικής γλώσσας».
Στην εγκυκλοπέδια Μπριτάνικα λέγεται ότι: «Οι Ιλλυριοί κατοίκησαν στη δυτική πλευρά των Βαλκανίων…από εκεί που βρίσκεται η σημερινή Σλοβενία στα βόρειο-δυτικά μέχρι την Ήπειρο» (Encyclopedia Britannica, p. 615, 2002). Στην ίδια επίσης εγκυκλοπαίδια λέγεται: «Οι Αλβανοί θεωρούνται απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών, υπόθεση για την υποστήριξη της οποίας η συγκριτική γλωσσολογία προσφέρει μερικά επιχειρήματα. Το ισχυρότερο επιχείρημα είναι η συνέχεια των οικισμών και τοπωνυμίων στην περιοχή που περικλείουν τα σημερινά όρια της Αλβανίας».
«Από τα αρχαία χρόνια τα βουνά της Ηπείρου και της Ιλλυρίας κατοικήθηκαν από Αλβανούς» (The Catholic Encyclopedia, p. 87, 1913).
«Ενδέχεται οι Ιλλύριοι να είναι οι πρόγονοι των σημερινών Αλβανών. Οι φυλές δυτικά της Πίνδου θεωρούνταν πάντα λιγότερο ελληνικές από αυτές στα ανατολικά της και το Ιλλυρικό στοιχείο στην περιοχή αυτή ήταν περισσότερο από το ελληνικό» (Library of Universal History and Popular Science, p. 721).
«Στα παλαιά χρόνια η Ήπειρος και η Ιλλυρία μαζί εκτείνονταν από την περιοχή της Τεργέστης (στα βόρεια) μέχρι τον κόλπο της Άρτας (τον Αμβρακικό κόλπο στα νότια), στα βόρεια του οποίου κατοικούσαν οι Ηπειρώτες ενώ στα νότια οι Έλληνες…» (International Conciliation, issues 134-139).
«Ο Θεόπομπος (340 π.Χ.) καταγράφει 14 διαφορετικά έθνη στην Ήπειρο, ανάμεσα στα οποία κυρίαρχη θέση στην Ήπειρο είχαν οι Μολοσσοί και οι Χάονες. Είναι πιθανόν ότι άλλα από αυτά ήταν Ιλλυρικά άλλα ημι-μακεδονικά, όλα αυτά όμως τα καταγράφει κάτω από το κοινό όνομα Ηπειρώτες» (George Grote, History of Greece, vol. 3, p. 414 – 1987).
«Οι Ιλλύριοι κατοικούσαν στα βουνά της Πίνδου και στις ακτές της Αδριατικής, εκτείνονταν μέχρι μέσα στην Ήπειρο» (A Companion to Homer, p. 312 –Alan John Bayard Wace & Frank H. Stubbings- History, 1962).
Ο Κώστας Μύρτιλος-Αποστολίδης λέει: «Οι Ηπειρώτες μερικές φορές αποκαλούνταν ‘Αλβανοί’ επειδή μιλούσαν την Αλβανική γλώσσα» (Ο Στενίμαχος, σελίδα 34, Αθήνα 1929).
Ο Malte Brun λέει σχετικά με τους Αλβανούς: «Ήταν δυνατοί, γενναίοι και αντιστεκόντουσαν στην κούραση. Ήταν οι στρατιώτες του Πύρου, του Σκεντέρμπέη και του Αλή Πασά» (Universal Geography or A description of all parts of the world…, Conrad Malte-Brun 1829, P. 107).
Ο Theodor Mommsen είπε: «Οι γενναίοι Ηπειρώτες, οι Αλβανοί της αρχαιότητας, προσκολλήθηκαν με γενναιότητα στον δυνατό αυτόν νέο [προφανώς εννοεί τον Πύρρο ή τον Σκεντέρμπέη] τον οποίο αποκαλούσαν αετό» (The History of Rome, p. 399 – 1864).
Ο Robert Gordon Latham λέει: «Είναι πλέον βέβαιο ότι υπήρχε Σκιπετάρικο (αλβανικό) αίμα σε περισσότερους από έναν αρχαίους ήρωες. Υπήρχε σκιπετάρικο αίμα στις φλέβες περισσοτέρων τους ενός βασιλιάδων του αρχαίου ελληνιστικού κόσμου. Ο Πύρρος για παράδειγμα και οι Τημενίδες της Μακεδονίας ήταν πιθανόν περισσότερο ή λιγότερο Σκιπετάροι» (The Nationalities of Europe, p. 7, 1863).
Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς όπως ο Εκαταίος, ο Στράβων, ο Θουκυδίδης και άλλοι θεωρούσαν τους Ηπειρώτες βαρβάρους (έστω και πολιτισμικά αν όχι φυλετικά) και δεν θεωρούσαν την Ήπειρο μέρος της Ελλάδας, ασχέτως αν στους κατοίκους της συμπεριλαμβανόταν και Έλληνες, ασχέτως αν υπήρχαν ελληνικές αποικίες (π.χ. Επίδαμνος κ.α.). Ο Εκαταίος μιλάει για «Θράκες, Ιλλυριούς και Ηπειρώτες», άρα θεωρεί τους Ηπειρώτες ως ξεχωριστή εθνότητα, ενώ παρακάτω γράφει: «και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θράκες και τινά μέρη της Θεσσαλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας τα άνω Θεσπρωτοί…Ηπειρωτικά έθνη». Και ο Στράβων γράφει ότι «η δ’ ουν Βοιωτία, πρότερον μεν υπό βαρβάρων ωκείτο Αόνων και Τεμμίκων και Λελέγων και Υάντων..ως δ’ αύτως υπό Θρακών και Πελασγών».
Οι Θεσπρωτοί και οι Καόνοι/Χάονες ήταν δίγλωσσοι Ιλλυριοί. Ο Ιάκωβος Θωμόπουλος στον άγνωστο δεύτερο τόμο των Πελασγικών του, που εκδόθηκαν 20 χρόνια αργότερα από το πρώτο βιβλίο του. Γράφει:
«Θεσπρωτοί και Χάονες ήσαν οι αρχαιότεροι κάτοικοι της Ηπείρου, οι δε Θεσπρωτοί υπήρξαν κάτοχοι πιθανώς δε και ιδρυταί του εν Δωδώνη μαντείου του Διός. Οι Χάονες φύλον Πελασγικόν λέγονται πρώτοι κάτοικοι και εν αρχή κάτοχοι της όλης χώρας, ύστερον περιορισθέντες εις την περιοχήν την ονομαζομένην Χαονίαν ή κάτω Πελασγίαν. Παρά δε τοις ποιηταίς Χαόνιος λέγεται ταυτοσήμως προς το Δωδωναίος. Ο Ζευς έφερε το επώνυμον Χαόνιος. Ο Θεσπρωτός ήτο υιός του Λυκάονος, υιού του Πελασγού».
Άρα οι Χάονες και οι Θεσπρωτοί ήταν Πελασγοί (Ιλλυριοί/Αλβανοί; Πρωτο-Έλληνες; …).
Γράφει ο Θωμόπουλος:
«Το εν Δωδώνη μαντείον ελέγοντο ιδρύσαντες οι Θεσπρωτοί…Το μαντείον έκειτο υπό του όρους της Δωδώνης Τόμαρον ή Τομούρον και Τμάρον, οι δε ιερείς ελέγοντο τόμουροι ή θέμιστες. Το όνομα του όρους Τόμορρι σώζεται και μέχρι σήμερον και επαρχία Τομορρίτσεα παρά τους πρόποδας του όρους. Ο Χριστοφορίδης εν τω Λεξικώ αυτού της Αλβανικής γλώσσης γράφει: “θεωρείται το Τόμαρον όρος ιερόν και κατοικητήριον του θεού των Πελασγών, τουτέστι των αρχαίων Σκιπετάρων, όθεν κατ’ έτος τρέχουσιν επί του ιερού όρους προς επίσκεψιν χάριν ευλαβείας. Ονομάζουσι προς τοις άλλοις το Τόμαρον μάλι Τε μίτιτ = το όρος του ιερού”. Κατ’ αρχάς μεν άνδρες ήσαν οι εν τω ιερώ προφητεύοντες, ύστερον δε διωρίσθησαν τρεις γραίαι πέλειαι ή πελειάδες λεγόμεναι. Ο Ηρόδοτος φρονεί ότι πελειάδες εκλήθησαν υπό των Δωδωναίον αι γυναίκες εκ τούτου, ότι ήσαν βάρβαροι (ήτοι ξενόγλωσσοι) και εφαίνοντο εις αυτούς μη εννοούντας την ξένην γλώσσαν ομιλούσαι ομοίως ως όρνιθες…Η ιδέα ότι αι ιέρειαι ελέγοντο Πέλαιαι, διότι ήσαν γραίαι φαίνεται ουχί αξιόπιστος, καθόσον ο Ηρόδοτος ομιλεί περί τριών γυναικών ιερειών διαφόρου ηλικίας, ων μάλιστα η μία ήτο και νεωτάτη. Γραιαι δε ελέγοντο αι ιέραιαι ουχί δια την ηλικίαν, αλλά διότι εν τη γλώσση των Πελασγών Αλβανών γκρού-α σημαίνει γυνή».
Άρα αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι η γλώσσα των ιερειών ήταν η αλβανική/ιλλυρική.
Θεόπομπος ο Χίος
Γέννηση
4ος αιώνας π.Χ.
Χίος
Θάνατος
320 π.Χ. (περίπου)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Διαβάστε και άλλους αρχαίους ρήτορες από την Ευρώπη ίσως αυτή ξέρουν καλύτερα την ιστορία από τον Όμηρο ο θεοπομπος δεν είχε καμία σχέση με αυτά που γράφουν φτιάχνεται ιστορία με πολύ φαντασία πολύ καλό είναι αυτό για τον αμερικανικό κινηματογράφο.
Δημοσίευση σχολίου