Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Είναι πολλά τα λεφτά, παιδιά...


Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Όλη η Ελλάδα, κρεμασμένη στους δέκτες των τηλεοράσεων, παρακολουθεί τις μέρες αυτές, τα τεκταινόμενα στα γραφεία των κομμάτων και στο Προεδρικό μέγαρο, μεταξύ των αρχηγών της κομματοκρατίας, εν όψει του προβλήματος του σχηματισμού κυβέρνησης...


Όλο το πολιτικό προσωπικό της κομματοκρατίας βρίσκεται στα πορτοπαράθυρα και προσπαθεί να προβάλλει την κομματική οπτική τού κάθε κόμματος με τέτοιο τρόπο που να δείχνει ότι το κόμμα αυτό τηρεί την σωστή στάση εμπρός στο πρόβλημα.

Ακολούθως, όπου βρεθούν δύο Έλληνες, ακούγονται τρεις απόψεις για το “δέον γενέσθαι”. Και όλες τους, αποτελούν σκέψεις και συμπεράσματα της τοποθέτησης των πολιτικών δεδομένων κατά την Α ή την Β σειρά.

Από όλες αυτές τις ατέρμονες συζητήσεις, λείπει ένας παράγων που, όμως, μπορεί να είναι και ο σπουδαιότερος στην τελική διαμόρφωση της διαχείρισης του πολιτικού προβλήματος της Ελλάδας.

Είναι ο παράγων “ΛΕΦΤΑ”, δηλαδή ΡΕΥΣΤΟ ΧΡΗΜΑ, ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΤΑΒΛΗΤΕΟ.

Δεν αναφέρομαι στο χρήμα που χρειάζεται η Ελληνική κοινωνία για να ανασάνει.

Αναφέρομαι στο χρήμα που θα κερδηθεί ή θα χαθεί από τους “τραπεζικούς κύκλους” και τους παίκτες του διεθνούς καζινο/χρηματιστηρίου.

• Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κάπου 50 δίς Ευρώ (50 χιλιάδες εκατομμύρια!!!) ήτανε να δοθούν στις Τράπεζες, μέσα στον Ιούνιο, για την περίφημη “ανακεφαλαιοποίησή” τους, σύμφωνα με τη συμφωνία του PSI. Δηλαδή ήταν (είναι) οι Τράπεζες να “τσεπώσουν αυτό το παραδάκι” με χρέωση του Ελληνικού λαού (το παντοτεινό κορόϊδο), ώστε να πατσίσουν τη χασούρα από το κούρεμα των ομολόγων. Έτσι, ώστε οι Τραπεζίτες/κεφαλαιούχοι να ξανα-έχουν τα (χαμένα) κεφάλαιά τους και η Ελληνική κοινωνία ας πάει να πνιγεί στην ανέχειά της, τη στιγμή που θα μπορούσε με ένα τέτοιο τεράστιο ποσό να οργανώσει με τους καλύτερους όρους την Ανάπτυξή της.

Αυτή η “χοντρή κονόμα” τους, μπορεί και να χαθεί με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, που καθυστερούν (και μπορεί να ματαιώσουν) τις απαιτούμενες υπογραφές για την καταβολή του ποσού αυτού. Πόσο μπορεί να τους κοστίσει “μία χειρονομία καλής θέλησης” προς το κόμμα ή το πολιτικό προσωπικό που θα δώσει τη λύση στο μαρτύριό τους;

• Τον Ιούνιο, επίσης, η Τρόϊκα, θέλει να περάσει το “πακέτο των 11.5 δις”. Τους είναι παγερά αδιάφορο αν η κυβέρνηση θα έχει 151 ή 168 βουλευτές ή αν θα εξαφανιστεί η ΔΗΜΑΡ ή αν ο Κουβέλης ή ο Τσίπρας ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στις Μπαχάμες ή στον Κορυδαλλό, αν θα πέσει τον άλλο μήνα η κυβέρνηση, ή αν τα ΜΑΤ θα κατασκηνώσουν μονίμως στην Πλατεία Συντάγματος και θα στέλνουν 500 κάθε μέρα στα Νοσοκομεία, με βαριές εγκεφαλικές βλάβες.... Θέλουν της «βούλα» της Βουλής στο πακέτο τον Ιούνιο και θα κάνουν ότι μπορούν (ή θα δαπανήσουν όσα μπορούν) για να την πάρουν. Βλέπετε, με αυτά, ενεργοποιείται ο νομικός μηχανισμός των κατασχέσεων που προβλέπει το β’ Μνημόνιο, σε περίπτωση μη πληρωμής μίας δόσης.

• Και, εκτός από τις παραπάνω συγκεκριμένες ροές χρήματος που εμποδίζονται από την ακυβερνησία, (και ευχαρίστως οι ενδιαφερόμενοι θα λάδωναν τη διαδρομή ροής του χρήματος) υπάρχει και το πολύ πιό χοντρό παιχνίδι στο “καζινο/χρηματιστήριο” με τα “έξυπνα προϊόντα” του χρηματιστηριακού τζόγου που μπορεί κάποιος να κερδίζει και από τη χασούρα άλλων παικτών. Στο παιχνίδι αυτό, στη σχέση Ευρώ/Δολάριο, παίζονται “ζαριές” εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, κάθε μέρα. Μεγάλα funds που ποντάρουν στην πτώση του ευρώ, θα “τα έχωναν χοντρά”, πολύ πρόθυμα , σε όποιον μπορεί να επηρεάσει την πτώση του Ευρώ. Και η πτώση του Ευρώ επηρεάζεται από κάθε στραβοπάτημα της Ελλάδας για την έγκαιρη πληρωμή των υποχρεώσεών της. Όμως, και οι αντιθέτως στοιχηματίζοντες, αυτοί που ποντάρουν στη μή πτώση του Ευρώ, θα “τα έχωναν χοντρά”, πολύ πρόθυμα , σε όποιον μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα προς αυτή, την αντίθετη της προηγούμενης, κατεύθυνση...

• Ας μην αναφερθούμε στο “Big Bang” της εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ, διότι το στοίχημα στο “κανόνι” αυτό, θα έχει μέγεθος πυρηνικών αντιδράσεων που θα ταρακουνήσει κράτη και κοινωνίες ολόκληρες.

Τώρα, το ΑΝ και ΠΟΙΟ από “τα παιδιά της πολιτικής μας πιάτσας” θα κάνει την καλή του, θα φανεί μετά από χρόνια.

Ως τότε, ας συνεχίσουμε να παίζουμε με τα κουβαδάκια μας, χτίζοντας πύργους στην τηλεοπτική άμμο....

Εσύ τι λες; Θα δεχθεί ο Τσίπρας να υποχωρήσει από τις δεδηλωμένες θέσεις του ή θα βάλει νερό στο κρασί του; Θα υποχωρήσει ο Κουβέλης εμπρός στην εθνική ανάγκη ύπαρξης κυβέρνησης ή όχι; Θα δεχτεί ο Σαμαράς να δώσει ψήφο ανοχής ή θα αναγκασθεί ο Βενιζέλος να στηρίξει με ψήφο εμπιστοσύνης μία κυβέρνηση “εθνικής ανάγκης”;...

Είναι Δευτέρα, 14 Μάη, ώρα 19.30' και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας συνδιασκέπτεται με τους ενδιαφερόμενους.

Και η μπίλια πέφτει στο...

H φωτοσύνθεση είναι από το "Γρέκι"
πηγη 

1 σχόλια:

http://www.scribd.com/oikonomia247 είπε...

Η έκδοση νομίσματος συνιστά πράξη εθνικής κυριαρχίας και αποτελεί θεμελιώδες προνόμιο ενός κράτους που είναι ελεύθερο και ανεξάρτητο.
Το δίλημμα που τίθεται για ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί με το ερώτημα : ΕΥΡΩ ή ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.

Διότι αν μιλάμε για δραχμή θα πρέπει να προσδιορίσουμε ποιος θα έχει το εκδοτικό προνόμιο, η ιδιωτική ΤτΕ - έντοκα (έχει ανώνυμη μετοχική σύνθεση και το καταστατικό της επιτρέπει μόνο μέχρι το 30% κρατικής συμμέτοχης) ή την κρατικοποιημένη ΤτΕ - άτοκα. Η διάκριση είναι σημαντική.

Αντίστοιχα, το εκδοτικό προνόμιο του Εύρω, ανήκει στην ΕΚΤ και ως νόμισμα δεν είναι αξιόγραφο (δηλ. αποδεικτικό αξίας) αλλά χρεόγραφο (δηλ. αποδεικτικό χρέους) !!!
Δηλαδή μπαίνει στην οικονομία μας ως ΧΡΕΟΣ (και μάλιστα έντοκα)

Δημιουργείται και μετά δανείζεται στις εμπορικές τράπεζες με 1% και κατόπιν αυτές το δανείζουν με 4%, 5% ή και 6%, μέσω της αγοράς ομολόγων. Το ομόλογο όμως αποτελεί μια επένδυση και ως επένδυση εμπεριέχει και επενδυτικό ρίσκο. Μέχρι και το 2009 (την έναρξη της κρίσης) αποτελούσε την καλύτερη επένδυση και για αυτό έφερε την υψηλότερη διαβάθμιση ως ΑΑΑ (τώρα πια στην κατηγορία σκουπίδια –junk ).

Τώρα μέσω μνημονίων, δανειακών συμβάσεων και με συνδυασμό άγριας λιτότητας και υψηλής φορολογίας αναγκάζουν τα κράτη (τους λαούς) να πληρώσουν την άστοχη επένδυση και την χασούρα των τραπεζών. Δηλ. κοινωνικοποίηση της ζημιάς και ιδιωτικοποίηση του κέρδους
(ο γνωστός όρος Privatize the gains and socialize the losses)

Όταν εκδίδεις όταν ομόλογο δημιουργείς χρέος, όταν βγαίνεις στις αγορές δημιουργείς χρέος, όταν υπογράφεις μια δανειακή σύμβαση δημιουργείς χρέος και όταν μιλάς για εύρω-ομόλογα μιλάς για χρέος με την συνολική εγγύηση όλης της ευρωζώνης.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δυνατόν να λύσεις ένα πρόβλημα χρέους με ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΕΟΣ, όπως να δεν είναι δυνατόν να δώσεις περισσότερο αλκοόλ σε ένα μεθυσμένο, για να τον κάνεις νηφάλιο.