ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Αφορμή για την παρέμβαση μου αυτή, η κατά τη γνώμη μου είδηση της ημέρας, η καταδίκη του πρώην προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Jacques Chirac. Ο Chirac κρίθηκε ένοχος σήμερα και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή, για...
διασπάθιση δημοσίου χρήματος και για κατάχρηση της λαϊκής εμπιστοσύνης. Οι κατηγορίες αφορούν παρατυπίες, κατά την περίοδο που ο Chirac ήταν δήμαρχος του...
Παρισιού και συγκεκριμένα τη χρονική περίοδο 1990-1995. Βρέθηκαν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι κατά τη επίμαχη περίοδο ο Chirac πλήρωνε μέλη του κόμματος του του RPR ως υπαλλήλους του δήμου, για θέσεις-φαντάσματα, χρησιμοποιώντας τα δημοτικά κονδύλια για την ικανοποίηση των πολιτικών του φιλοδοξιών, καθώς προετοιμαζόταν την περίοδο εκείνη για τις προεδρικές εκλογές του 1995. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι είναι ο πρώτος πρόεδρος της μεταπολεμικής Γαλλίας που καταδικάζεται.
Η σύγκριση της γαλλικής με την ελληνική πραγματικότητα αναπόφευκτη. Στη χώρα μας η παρανομία και η κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, όχι απλά δεν τιμωρούνται, αλλά με έναν ιδιότυπο τρόπο, θεωρούνται καπατσοσύνη και μαγκιά. Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού ποτέ κανείς δεν τιμωρείται και δεν λογοδοτεί για τις παράνομες πράξεις του.Τα παραδείγματα άπειρα, ακόμα και σε περιπτώσεις όπου οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι, ακόμα και μπροστά σε τηλεοπτικές κάμερες- βλέπε Τσουκάτος, ή και μέσα ακόμα στη Βουλή- βλέπε Μαντέλης, ομολογούν την είσπραξη ποσών από μίζες που φυσικά και στις δύο περιπτώσεις βαπτίστηκαν προεκλογικές χορηγίες. Τα παραδείγματα άπειρα και γνωστά σε όλους. Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι πριν μερικά χρόνια, την πρωτομαγιά του 1993, στη Γαλλία πάλι, αυτοκτόνησε με δύο σφαίρες στο κεφάλι, με τη μία σφαίρα εξ αντανακλάσεως, ο Pierre Bérégovoy, πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας, καθώς τη συγκεκριμένη περίοδο είχε πέσει, σύμφωνα με δηλώσεις του στενού του περιβάλλοντος, σε κατάθλιψη, μετά την δεινή ήττα των Σοσιαλιστών στις βουλευτικές εκλογές του Μαρτίου της ίδιας χρονιάς. Η πραγματικότητα όμως ήταν άλλη: την ίδια περίοδο, ο Bérégovoy ήταν αντικείμενο δικαστικής έρευνας, για δάνειο ύψους ενός εκατομμυρίου γαλλικών φράγκων, το οποίο εφέρετο ότι είχε λάβει από τον επιχειρηματία Roger-Patrice Prelat, στενότατο φίλο του Γάλλου προέδρου François Mitterand. Όταν δε αυτοκτόνησε η έρευνα δεν είχε ολοκληρωθεί, ούτε είχε επισήμως αποδειχθεί κάτι εις βάρος του.
Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω το δεύτερο σκέλος της καταδικαστικής απόφασης εις βάρος του Jacques Chirac. Καταδικάστηκε όχι μόνο για διασπάθιση δημοσίου χρήματος,αλλά και για κατάχρηση της λαϊκής εμπιστοσύνης. Είναι σαφής βεβαίως μετά από αυτό η ποιοτική διαφορά και κυρίως η έκφραση της έννοιας της Δημοκρατίας στην Γαλλία σε σχέση με τον τρόπο που αυτή ασκείται στον τόπο μας. Ίσως εδώ ακριβώς να βρίσκεται και η πηγή των τόσων δεινών μας.
πηγη