The Final Solution by GAP

«Η τελική λύση από τον ΓΑΠ» έχει αρχίσει ήδη να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Ο άνθρωπος που δεν έχει πει ούτε μία αλήθεια, ο πρωθυπουργός που παραβιάζει το Σύνταγμα κατά το δοκούν, ο πολιτικός που έχει την υποστήριξη ελαχίστων
(που συνεχίζουν να αρμέγουν μέχρι και τώρα τη χώρα), αντεξουσιαστής που ήρθε στην εξουσία για να αλώσει την δημοκρατία, σήμερα στήνει ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος, ευελπιστώντας πως θα μπορέσει να κάμψει την αντίσταση ενός ολόκληρου λαού.

Το σχέδιο, η εργολαβία, το «όραμα», όπως και να χαρακτηρίσει κανείς αυτά που μπαίνουν στο μυαλό του Γιώργου Παπανδρέου (υπάρχει κανείς σώφρων σε ετούτη τη χώρα, που πιστεύει πως ο πρωθυπουργεύων δεν υπηρετεί συμφέροντα;), είναι ο δρόμος που επέλεξε –χωρίς καμία απολύτως συναίνεση των πολιτών- να ακολουθήσει η Ελλάδα. Εγκλωβισμένος και σαφέστατα ιδιαίτερα ανήσυχος για το προσωπικό του μέλλον (δεν γίνεται καν συζήτηση για πολιτικό μέλλον), ο Γιώργος Παπανδρέου μοιάζει με τον ρουφιάνο που αποκαλύπτεται και ζητάει από το «αφεντικό» του να τον στηρίξει, να «καθαρίσει» για πάρτι του…

Χρησιμοποιώντας πρακτικές οι οποίες καταργούν τις αποφάσεις της κυβέρνησης – τσίρκο που έχει σχηματίσει (μην ξεχνάμε τις δηλώσεις του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Αθανασιάδη, ο οποίος είπε απερίφραστα πως δέχτηκε απειλές ακόμη και για την ζωή του προκειμένου να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο) και ακολουθώντας τακτικές του υποκόσμου, προσπαθεί ο Γιώργος Παπανδρέου να επιβάλει την «υπερβολική δόση» (αλλά βολικότατη για τους τραπεζίτες) θανάτου σε μία χώρα που την αποκαλεί γενικώς και αορίστως «πατρίδα». Ανίκανος όντας να κατανοήσει όχι μόνο την διολίσθησή του σε βιαστή του Συντάγματος και όσων απορρέουν από αυτό, αλλά και το φριχτό τέλος που του επιφυλάσσει η ιστορία (μην ξεχνάμε πως την προδοσία πολλοί την αγάπησαν, αλλά τον προδότη κανείς…), εφαρμόζει μέσα από ένα κλίμα τρομοκρατίας, εκβιασμών και πλήρους ανομίας, μία σειρά μέτρων μέσω των οποίων επωφελούνται όλοι πλην της Ελλάδας και των κατοίκων της..!

Η τελική λύση, η απώλεια κάθε εθνικής κυριαρχίας, είναι πλέον προ των πυλών. Η μετατροπή της πατρίδας μας σε έναν χώρο ευκαιριακού πλουτισμού συγκεκριμένων τραπεζιτικών funds, σε έναν χώρο όπου η παγκόσμια και η ευρωπαϊκή κρίση μετατρέπονται σε ευκαιρία (προ ενός έτους σύνθημα του Γιώργου Παπανδρέου «να κάνουμε την κρίση ευκαιρία) εκείνων που φρόντισαν –σαφέστατα- την άνοδο του θλιβερού σοσιαλιστή στην εξουσία. Η ελάφρυνση αμερικανικών τραπεζών από Ελληνικά ομόλογα ύψους 41 δισ. φαίνεται πως αποτελεί χρονικό στόχο και όριο διατήρησης του πολιτικού εκτρώματος που σήμερα κυβερνά την Ελλάδα. Ο πρωτεργάτης (και όχι πρωτομάστορας) Γιώργος Παπανδρέου είναι διατεθειμένος (κατ’ άλλους προθυμότατος) να πνίξει στο αίμα κάθε απόπειρα απομάκρυνσής του από τον θώκο της εξουσίας, ευελπιστώντας πως η απομάκρυνσή του από την Ελλάδα θα είναι ασφαλής…

Όμως, κάποιος πρέπει να του πει πως πλανάται πλάνη οικτρά, αφού οι πολιτικές του παρεμβάσεις δεν στηρίχτηκαν ΠΟΤΕ στο Σύνταγμα, δεν στηρίχτηκαν ΠΟΤΕ στον Ελληνικό λαό, δεν στηρίχτηκαν ΠΟΤΕ στην λογική απομάκρυνσης από το πρόβλημα. Κάθε μέρα που περνάει, γίνεται ακόμη πιο σαφές και διαυγές, πως η χώρα μας μπήκε έντεχνα στο σπιράλ της οικονομικής καταστροφής. Κάθε μέρα που περνάει, αποσαφηνίζεται –μέσα από τις κυβερνητικές αποφάσεις- πως αυτή η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δεν είναι Ελληνική. Κάθε μέρα που περνάει, διαπιστώνουμε όλοι πως σταδιακά και με συγκεκριμένο σχέδιο η πατρίδα μας απομακρύνεται από κάθε έννοια δημοκρατίας, ελευθερίας, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ η σημερινή κυβέρνηση φροντίζει ποικιλοτρόπως να διατηρεί σε «κατάσταση σοκ» την κοινωνία και μέσω συγκεκριμένων διαύλων (ΜΜΕ, μυστικές υπηρεσίες, παρακρατικές οργανώσεις) επιβάλει μέσα από ψυχοτρονικές επιχειρήσεις την πολιτική της.

Αυτή η κυβέρνηση δεν πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται, αφού σε καθημερινή βάση δημιουργεί παρά λύνει τα υποτιθέμενα προβλήματα. Αυτός ο πρωθυπουργός, που αποφεύγει ακόμη και να κυβερνήσει (βλ. ορισμό Βενιζέλου στην αντιπροεδρία), πρέπει να απομακρυνθεί τάχιστα, προκειμένου η χώρα να μετρήσει τις πληγές της και να τραβήξει την ανηφόρα προς την αποκατάστασή της (οικονομικά και ηθικά) διεθνώς. Δυστυχώς, η τελική λύση του Γιώργου Παπανδρέου θέλει την μετατροπή της Ελλάδας σε μία μπανανία των τραπεζιτών, σε έναν χώρο από όπου θα αντλούνται τα πάντα για να κερδίζουν οι σύγχρονοι οικονομικοί τρομοκράτες – δυνάστες των λαών και αφεντικά τραγικών πολιτικών…

Οι πολίτες οφείλουν να καταγράψουν λεπτομερώς τα καθημερινώς συμβαίνοντα, προκειμένου να βοηθήσουν την Δικαιοσύνη του αύριο να αποδώσει τα τω Καίσαρος τω Καίσαρι… Οι πολίτες οφείλουν να υπερασπίσουν τα σπίτια τους, την οικογένειά τους, την εργασία τους και την πατρίδα τους, από μία λαίλαπα που ήρθε στην χώρα για να τους αφαιρέσει τα πάντα… Πολύ σύντομα, το ένστικτο της επιβίωσης θα υπερκαλύψει την πολιτική λογική. Και τότε η χώρα θα μπει οριστικά σε έναν δρόμο χωρίς γυρισμό, που θα την οδηγήσει στον όλεθρο ή στην ελευθερία…

Σε όλους τους πολίτες σήμερα τίθεται ένα και μόνο δίλλημμα: Η τελική λύση θα δοθεί από τον ΓΑΠ ή από τον λαό; Η απάντηση ίσως να καθορίσει την σύγχρονη παγκόσμια ιστορία...

Κωνσταντίνος
Πηγη