Δύο μέτρα και δύο σταθμά από την ελληνική δικαιοσύνη

Από το zougla.gr
Δύο μέτρα και δύο σταθμά από την ελληνική Δικαιοσύνη, που φέρεται άκρως υποκριτικά, χωρίς να μπορεί να αποσαφηνίσει το δίκαιο και το ορθό από το άδικο και το εγκληματικό.

Την ώρα που το πανελλήνιο βοά για την ανυποληψία σύσσωμου του πολιτικού... συστήματος, που έχει φέρει τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και τους πολίτες -στη συντριπτική πλειονότητά τους- στο έσχατο σημείο οικονομικής και ηθικής εξαθλίωσης, η «Δικαιοσύνη» στέλνει τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο κατηγορούμενο σε βαθμό κακουργήματος για τη δημοσιοποίηση στη zougla.gr και στην εφημερίδα «Veto» των διαλόγων του Μιχάλη Χριστοφοράκου με τους δικηγόρους του για την υπόθεση της Siemens.

Διάλογοι που ήταν άκρως αποκαλυπτικοί για τα έργα και τις ημέρες των πολιτικών προσώπων, των πολιτικών κομμάτων και των εκτελεστικών τους οργάνων, που, προφανώς, «μάσησαν με χρυσές μασέλες» πακτωλό χρημάτων, κάνοντας τα χατίρια με το αζημίωτο στην πλέον αμαρτωλή γερμανική εταιρεία.

Ταυτόχρονα και ενώ το πανελλήνιο μειδιά με τη πολιτικάντικη λογική των εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών της Βουλής, που εξετάζουν το σκάνδαλο της Siemens και ουσιαστικά βγάζουν... λάδι τους απόλυτους ενόχους ενός πρωτοφανούς πολιτικού και οικονομικού σκανδάλου, που κοστίζει στον Έλληνα φορολογούμενο δισεκατομμύρια ευρώ - τα οποία έχουν καταλήξει στις «βαθιές» τσέπες πολιτικών και κομμάτων- η Δικαιοσύνη εθελοτυφλεί και κατηγορεί αυτούς που επιχείρησαν να αποκαλύψουν το μέγα σκάνδαλο.

Αυτούς που απλώς τόλμησαν, κόντρα στο πολιτικό κατεστημένο, να φέρουν στο φως απλώς και μόνο αποδεικτικά στοιχεία για το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας.

Είναι ταυτόχρονα πρωτοφανές η τυφλή και ακριβοδίκαιη «Δικαιοσύνη» να στηρίζει τους αποδεδειγμένα στη συνείδηση του ελληνικού λαού ενόχους και να κυνηγά τους αθώους και άμοιρους ευθυνών, οι οποίοι απλώς τόλμησαν να αποκαλύψουν μέρος των εγκλημάτων, όπως εξάλλου ορίζει η υποχρέωση που έχουν διά του δημοσιογραφικού λειτουργήματος που ασκούν.

Η Δικαιοσύνη, βασιζόμενη στον τυποκτόνο νόμο Βενιζέλου και την εξέλιξή του, που θεωρεί προϊόντα υποκλοπής τις κρυφές κάμερες, τις κασέτες κ.τ.λ., επιχειρεί εν ολίγοις να θωρακίσει νομικά τους πολιτικούς και τα κόμματα, αφήνοντας έκθετους και κατηγορούμενους αυτούς που φέρνουν στο φως αποκαλυπτικά στοιχεία για ογκώδη σκάνδαλα.

Τρανή απόδειξη, προφανώς, η υπόθεση των διαλόγων του Μιχάλη Χριστοφοράκου με τους συνηγόρους του και τα όσα λέει για τους πολιτικούς και τις παραφυάδες τους.

Είναι, αν μη τι άλλο, τραγικό, στην Ελλάδα και μόνο σε αυτήν να μη γίνονται αποδεκτά τρανταχτά στοιχεία-θεωρώντας τα δήθεν προϊόντα υποκλοπής- ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη να τα αποδέχονται, όταν συντρέχουν λόγοι δημόσιου συμφέροντος για πολύκροτες υποθέσεις.

Είναι σαφές ότι σε αυτή τη χώρα όποιος τολμά να φέρνει στην επιφάνεια την αλήθεια ή μέρος αυτής τιμωρείται τα μέγιστα, ώστε να μην μπορεί να απειλήσει το σαθρό βουτηγμένο στο βούρκο της ανυποληψίας και της οικονομικής εγκληματικότητας πολιτικό σύστημα και όσους το συντηρούν και το προάγουν.