Από μικρός Όπου κι αν στεκόμουν μιλούσαν για ήρωες. Ήρωες σαν τον Γ. Παπανδρέου ( το γέρο της δημοκρατίας ), τον Κ. Καραμανλή ( το σωτήρα ), τον Κ . Μητσοτάκη (τον αποστάτη ), τον Α. Παπανδρέου (τον άνθρωπο που άλλαξε τα πάντα για μια γυναίκα )...
τον Κ. Σημίτη με το ( Thanks America ) τον Κ. Καραμανλή τον νεότερο με την περίφημη ( αναδιοργάνωση του κράτους ) τον Γ. Παπανδρέου τον νεότερο τον τρομερό ( ποδηλάτη ) και την περίφημη ατάκα "λεφτά υπάρχουν"...
Τώρα Όπου κι αν σταθώ αντικρίζω ήρωες, αντικρίζω Στρατιώτες!! Όπως τον Θ Ρου-σόπουλο, τον Γ. Βουλγαράκη, τον Θ. Τσουκάτο, τον Θ. Πάγκαλο, τον Β. Πολυδώρα και τόσους άλλους ( ήρωες) …….
Τώρα Όπου κι αν σταθώ κλαίω βουβά νιώθοντας Τον ουρανό να στάζει δάκρυα, τα δάκρυα των προγόνων μας Νιώθω να με καίνε στην προσπάθεια τους απεγνώσμενα Να βρουν τρόπο και φωνή μες τη ρωγμή του χρόνου να με ρωτήσουν, να μας ρωτή-σουν γιατί ;…. Γιατί ‘’Εμείς οι Έλληνες ; ’’
Αφήσαμε Σ’ ΑΥΤΟΥΣ το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής να το φτάσουν στο τελευ-ταίο σκαλοπάτι της ιστορία. Γιατί όπου κι αν σταθώ θυμάμαι… ΈΝΑ ΓΕΝΟΣ, ΈΝΑ ΌΝΟΜΑ, ΈΛΛΗΝΕΣ !!!!
Τρομακτικο
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου