Μέση Ανατολή και το σχέδιο Μπραχίμι

Ο δυτικός Τύπος χαιρετίζει την τόλμη του Λαχντάρ Μπαχίμι (Lakhdar Brahimi) που δέχθηκε την πρόκληση και συμφωνεί να αντικαταστήσει τον Κόφι Ανάν ως κοινό Ειδικό Αντιπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και του Αραβικού...
Συνδέσμου στη Συρία. Στην πραγματικότητα, σχολιάζει ο Thierry Meyssan, η αποστολή του είναι τελείως διαφορετική. Παρά να αλλαχθεί το καθεστώς στη Δαμασκό, αυτός ο άνθρωπος που εμπιστεύεται από το ΝΑΤΟ, επιφορτίστηκε την ευθύνη για την ενεργοποίηση ενός εμφυλίου πολέμου στη Συρία.

Μετά το δεύτερο ρωσο-κινεζικά βέτο που απαγορεύει μια ξένη επέμβαση στη Συρία (4 Φεβρουαρίου), οι Δυτικοί προσποιήθηκαν ότι επιδιώξουν την ειρήνη, ενώ διεξήγαγαν ένα πλατή μυστικό πόλεμο. Στο διπλωματικό μέτωπο, έβαλαν μπροστά το Σχέδιο Ανάν-Λαβρόφ, ενώ πέρναγαν κάτω από το τραπέζι δεκάδες χιλιάδες μισθοφόρους και κάποιοι παρατηρητές του ΟΗΕ μετέφεραν τους ηγέτες του Ελευθέρου Συριακού Στρατού, οργανώνοντας τα ταξίδια τους, παρά τα οδοφράγματα. Η επίθεση που αποκεφάλισε τη συριακή στρατιωτική διοίκηση (18 Ιουλίου) έπρεπε να ανοίξει την πόρτα της Δαμασκού στους Κόντρας και να επιτρέψει στους Δυτικούς την «αλλαγή του καθεστώτος». Αυτό δεν συνέβη. Αποκομίζοντας διδάγματα από αυτή την αποτυχία, και παρά το τρίτο βέτο της Ρωσίας και της Κίνας, οι Δυτικοί επέλεξαν να περάσουν στο επόμενο βήμα: παρά να «αλλάξουν το καθεστώς», να σπείρουν το χάος. Για να το πετύχουν, σαμποτάρισαν το Σχέδιο Ανάν-Λαβρόφ, και ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να δολοφονήσουν τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ.

Η επιχείρηση ξεκίνησε με οργανωμένες διαρροές στον Τύπο. Reuters [ 1 ], NBC [ 2 ], Le Parisien [ 3 ], Le Canard enchaîné [ 4 ], Το Sunday Times [ 5 ] και το Bild am Sonntag [ 6 ] αποκάλυψαν ότι ο Μπαράκ Ομπάμα είχε εγκρίνει εδώ και μήνες μια μυστική στρατιωτική επέμβαση και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Τουρκία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία ενεργούσαν σε συνεννόηση, και ότι αυτός ο μυστικός πόλεμος συντονιζόταν από στρατηγείο που βρίσκεται στη βάση του ΝΑΤΟ στο Ιντσιρλίκ (Τουρκία).

Μόλις έγινε η αποκάλυψη της αμερικανικής προεδρικής διαταγής, ο Κόφι Ανάν υπέβαλε την παραίτησή του. Ήταν μάταιο να απαιτήσει μια κατάπαυση του πυρός εκ μέρους του Συμβουλίου Ασφαλείας, ενώ ορισμένα μέλη του Συμβουλίου διεκδικούσαν την πρωτεία στο πόλεμο. Ο Ειδικός Απεσταλμένος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου διευκρίνισε ότι στο εξής θα ήταν αδύνατο για κάποιον να συνεχίσει την αποστολή του αφού αυτή η αποστολή ήταν η ίδια απατηλή δεδομένου των «διχασμών» εντός του Συμβουλίου [ 7 ].

Παρά ταύτα, η Δύση μπόρεσε να υπολογίσει την συνεργασία των Γενικών Γραμματέων του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου για να δώσει μια επίφαση ειρηνισμού και νομιμότητας στις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες τους. Οι τελευταίοι διόρισαν έναν νέο κοινό Ειδικό Εκπρόσωπο, τον Λαχντάρ Μπαχίμι. Σύμφωνα με την ανακοίνωση τύπου του διορισμού, ο Μπαν Κι-Μουν δεν του έδωσε ως αποστολή την υλοποίηση του Σχεδίου Ανάν-Λαβρόφ, το οποίο εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας, αλλά να χρησιμοποιήσει «τα εξαιρετικά ταλέντο και η εξαιρετική εμπειρία του» για να οδηγήσει την Συρία σε «πολιτική μετάβαση, σύμφωνα με τις νόμιμες προσδοκίες του συριακού λαού »[ 8 ].

Για να καταλάβετε τι ετοιμάζεται, αρκεί να θυμάστε η να μάθετε ποια είναι τα «ταλέντο και εμπειρία» του κ. Μπραχίμι.

Γιος ενός συνεργάτη (collaborateur) της γαλλικής κατοχής στην Αλγερία -και όχι ενός ήρωα της ανεξαρτησίας της Αλγερίας, όπως του αρέσει να υπονοεί χρησιμοποιώντας μια ομωνυμία- ο Λαχντάρ Μπαχίμι είναι ένας από τους θιασώτες της «ανθρωπιστικής επέμβασης », πολιτικά ορθή έκφραση για να ορίσει τον νεο-αποικιοκρατισμό. Το όνομά του συνδέεται με την έκθεση της Επιτροπής Διατήρησης της Ειρήνης που προήδρευσε. Δεν αμφισβητεί τη μετατόπιση που οδήγησε τον ΟΗΕ να δημιουργήσει ενδιάμεσες δυνάμεις για να επιβάλουν πολιτικές λύσεις ενάντια τη γνώμη των εμπολέμων μερών αντί να εξασφαλίσουν την εφαρμογή των ειρηνευτικών συμφωνιών που υπογράφτηκαν μεταξύ τους . Αντ 'αυτού, πρότεινε να εγκατασταθεί αυτή η παγκόσμια διακυβέρνηση με το δόγμα παρέμβασης και μιας υπερεθνικής υπηρεσίας πληροφοριών [ 9 ]. Έτσι δημιουργήθηκε η υπηρεσία «υποστήριξης της απόφασης». Στη συνέχεια, και χωρίς καν να ενημερώσει το Συμβούλιο Ασφαλείας, ο Μπαν Κι-Μουν υπέγραψε συμφωνία με τον ομόλογό του του ΝΑΤΟ (23 Σεπτεμβρίου 2008), η οποία συνδέει αυτή την υπηρεσία με την Ατλαντική Συμμαχία [10 ].

Αυτά για τα «ταλέντα» του.

Όσο για την «εμπειρία» του κ. Μπραχίμι, την οδήγησε να εφεύρει το σεκταριστικό σύστημα του Λιβάνου (Συμφωνία της Ταΐφ) και να εγκαθιδρύσει το αφγανικό ναρκω-καθεστώς (Συμφωνία της Βόννης). Επίσης, προσπάθησε να συμμετάσχει στην «επανα-ανάπλαση» του Ιράκ, ήτοι, τη διαίρεση του σε τρία χωριστά κράτη, από τα οποία ένα σουνιτικό όπου θα επαναφερόταν η Χασεμιτική μοναρχία. Συνδυάζοντας το χρήσιμο με το ευχάριστο, πάντρεψε την κόρη του Rym (τότε δημοσιογράφος στο CNN) με τον Πρίγκιπα Αλί, έτσι ώστε αν ο τελευταίος γινόταν βασιλιάς, αυτή θα γινόταν βασίλισσα του Ιράκ. Ωστόσο, η μεγαλομανία του συνάντησε την άγρια ​​αντίσταση του Μπάαθ (σουνιτικό!) και η Ουάσινγκτον εγκατέλειψε το σχέδιο.

Αλλά δεν τελειώνουμε εδώ. Οι επίσημες βιογραφίες του παραλείπουν να αναφέρουν ότι ο μεγάλος «δημοκράτης» Lakhdar Brahimi ήταν ένας από τα 10 μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας που διέπραξε στο Αλγέρι το πραξικόπημα του 1992, ακυρώνοντας τις βουλευτικές εκλογές, αναγκάζοντας τον πρόεδρο Bendjedid να παραιτηθεί, ακυρώνοντας τις εκλογές και την εγκατάσταση των στρατηγών janviéristes στην εξουσία [ 11 ].

Ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος - μοντέλο που η Ουάσινγκτον θέλει να εφαρμόσει στη Συρία σήμερα- όπου και οι δύο πλευρές χειραγωγήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο ισλαμιστής ηγέτης Abbassi Madani (σήμερα ζει στο Κατάρ) πήρε ως πολιτικό σύμβουλο τον ψευδο-κοσμικό Burhan Ghalioun (που έγινε πρόεδρος του Συριακού Εθνικού Συμβουλίου). Η ένοπλη ισλαμιστική φράξια GSPC (το 2007 μετονομάστηκε σε Αλ Κάιντα στο ισλαμικό Μαγκρέμπ), εκπαιδεύτηκε στον χειρισμό των όπλων με τη μαχόμενη ισλαμική ομάδα να μάχεται στη Λιβύη (από το 1997 μετονομάστηκε σε Αλ Κάιντα στη Λιβύη). Οι περισσότεροι από τους αγωνιστές των δύο ομάδων έχουν ενσωματωθεί σήμερα στον Ελεύθερο «Συριακό» Στρατό.

Είναι σε αυτό το πλαίσιο που ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Laurent Fabius, επιθεώρησε τις γαλλικές βάσεις που εγκατασταθήκαν στα κράτη που συνορεύουν με τη Συρία. Περνώντας από την Ιορδανία, δήλωσε: «Έχω συνείδηση της δύναμης αυτού που λέω αυτή την ώρα: Ο Bashar al-Assad δεν αξίζει να βρίσκεται στη Γη» [ 12 ]. Χωρίς να χρειάζεται να επισημάνει τον αντίχειρα του προς το έδαφος, ο Αυτοκράτορας Φαπμιούς (Fabius Imperator) πέρασε λοιπόν από το «ο Μπασάρ πρέπει να φύγει» σε «ο Μπασάρ πρέπει να πεθάνει! ».

Οι Δυτικοί στέλνουν μήνυμα προς τη Μόσχα και το Πεκίνο. Δεν θα τα παρατήσουν. Θα προχωρήσουν μέχρι τα άκρα με κάθε μέσο.

Σημειώσεις

[1] « Exclusive : Secret Turkish nerve center leads aid to Syria rebels », par Regan Doherty et Amena Bakr ; « Exclusive : Obama authorizes secret U.S. support for Syrian rebels », par Mark Hosenball, Reuters, 27 juillet et 1er août 2012.

[2] « Syrian rebels acquire surface-to-air missiles : report », par Mark Hosenball et Tabassum Zakaria, Reuters, 31 juillet 2012.

[3] « L’option diplomatique est morte », entretien de Bruno Fanucchi avec Richard Labévière, Le Parisien, 6 août 2012.

[4] « Formation accélérée d’insurgés syriens », par Claude Angeli, Le Canard enchaîné, 8 août 2012.

[5] “Syria rebels aided by UK intelligence”, par David Leppard et John Follain, The Sunday Times (UK), 19 août 2012.

[6] « Deutsches Spionageschiff kreuzt vor Syrien », par Martin S. Lambeck et Kayhan Özgenc, Bild am Sonntag.

[7] « Press conference by Joint Special Envoy for Syria », par Kofi Annan, Kofi Annan Foundation, 2 août 2012.

[8] « Le secrétaire général nomme M. Lakhdar Brahimi, de l’Algérie, comme représentant spécial conjoint pour la Syrie », Nations Unies SG/SM/14471, 17 août 2012

[9] « Rapport du Groupe d’étude sur les opérations de paix de l’Organisation des Nations Unies », Nations Unies A/55/305, ou S/2000/809.

[10] « Déclaration commune sur la collaboration des Secrétariats des Nations Unies et de l’OTAN », Réseau Voltaire, 23 septembre 2008. « Moscou regrette de voir l’ONU et l’OTAN signer un accord sans consulter la Russie », RIA-Novosti, 9 octobre 2008.

[11] Islam and democracy : the failure of dialogue in Algeria par Frédéric Volpi, Pluto Press, 2003 (p. 55 et suivantes).

[12] Vidéo.

Πηγή