Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Επιστροφή στα πέτρινα χρόνια για τον ελληνικό στίβο

Για πρώτη φορά από το 1988 η ελληνική ομάδα του στίβου επιστρέφει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου χωρίς διακρίσεις. Η έλλειψη κινήτρων, η οικονομική κρίση και ο βιοπορισμός κράτησαν τους Ελληνες αθλητές της ομάδας του...
στίβου μακριά από τα μετάλλια.
Ουσιαστικά, στους Ολυμπιακούς Αγώνες που ολοκληρώνονται σήμερα στο Λονδίνο ο εληνικός στίβος επιστρέφει στα πέτρινα χρόνια.
Η Βούλα Πατουλίδου άνοιξε το δρόμο στη dream team της Ελλάδας το 1992 όταν κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Αγώνες της Βαρκελώνης. Η πορεία προς την Ολυμπιακή δόξα συνεχίστηκε με το ασημένιο μετάλλιο της Νίκης Μπακογιάννη το 1996 στην Ατλάντα ενώ το 2000 ο Κώστας Κεντέρης έγινε ο πρώτος λευκός που κέρδιζε μετά από 20 χρόνια τα 200 μέτρα σε Ολυμπιακούς Αγώνες.Τα μετάλλια του στίβου ανέβηκαν σε τέσσερα χάρη στις επιτυχίες και των Κατερίνα Θάνου, Τασούλα Κελεσίδου, Μιρέλα Μανιάνι.
Το 2004 στους Ολυμπιακούς της Αθήνας τα μετάλλια στον στίβο έγιναν πέντε αλλά η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει. Ετσι, στους Αγώνες του Πεκίνου ο αριθμός των μεταλλίων του στίβου επανήλθε στο ένα και μοναδικό και μάλιστα χάλκινο.
Ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Δημήτρης Σεβαστής είναι απαισιόδοξος :
«Δεν είναι μια απλή προσέγγιση να λέμε είχαμε πτώση. Υπάρχουν εξηγήσεις που αφορούν πολλά αθλήματα. Για παράδειγμα, η παντελής έλλειψη κινήτρων σε σχέση με το παρελθόν. Αφήνω έξω την οικονομική κρίση που έχει μειώσει αφάνταστα τις επιχορηγήσεις των ομοσπονδιών και φυσικά του ΣΕΓΑΣ. Με ρωτάνε τα παιδιά στο Λονδίνο αν θα βρούνε μια δουλειά, δεν με ρωτάνε για πριμ.
Με τι κουράγιο να προσπαθούν για επιτυχίες όταν άλλα παιδιά στην ηλικία τους κάθε μέρα αντί για προπόνηση ψάχνουν και βρίσκουν με περισσότερες ελπίδες μια εργασία. Ωστόσο, θα πρέπει να παραδεχθώ ότι στο Λονδίνο οι αθλητές στίβου για διάφορους λόγους έμειναν μακριά από τις δυνατότητές τους και τις επιδόσεις τους, κάτι που θα αποτελέσει σημείο συζήτησης με τους προπονητές μας» δηλώνει στο Εθνος της Κυριακής ο κ. Σεβαστής.
πηγη 

1 σχόλιο:

  1. Ο Ελληνικος στιβος παντα ειχε πετρινα χρονια...
    Με εξαιρεση τον Σταυρο Τζιωρτζη τον Ελληνοκυπριο στα 400 μ. με εμποδια για οσους θυμουνται...
    Απλα ο στιβος γνωρισε μια ανθηση οταν υπηρχε το αχωριστο διδυμο Τζεκος-Ιακωβου...
    Αυτοι οι δυο δουλεψαν μαζι και πολυ "επιστημονικα" για οσους μυημενους γνωριζουν...
    Αρσιβαριστες και σπριντερ τα σαρωναν ολα στο διαβα τους...
    Φυσικα και δεν κατηγορω κανεναν...
    Οι δικοι μας επαιζαν με τους κανονες που γινοταν ο υψηλος πρωταθλητισμος παγκοσμιως...
    Μονο που οι δικοι μας αθλητες, τη δεδομενη χρονικη στιγμη μειναν "απροστατευτοι..."
    Συμφωνα παντα με τη ρηση του γκουρου Τζεκου: Ντοπε ειναι οποιος πιανεται...
    Αυτος που πιαστηκε ντοπε (με αυξημενα επιπεδα τεστοστερονης) ηταν ο αρσιβαριστας Σαμπανης και μονο αυτος...
    Ακομη κι ο πιο ασχετος καταλαβαινει πως χωρις "υποστηριξη επιστημονικη" δεν μπορει κανεις να κανει τιποτε, οσο ταλεντο κι αν διαθετει...
    Κρατω μια μικρη επιφυλαξη για την καθαροτητα των Κενυατων και των Αιθιοπων, διοτι η ζωη και η προπονηση τους γινεται στα 2.000 μετρα υψος και βαλε...
    οταν λοιπον καταβαινουν για αγωνες στην επιφανεια της Θαλασσας, το οξυγονο ειναι πολυ περισσοτερο...και αυτο τους δινει φτερα στα ποδια...
    Ο Λεμπεσης φαινεται σοβαρο και μετρημενο παιδι, με πολλα προβληματα στην προετοιμασια του...
    Μακαρι να τον βοηθησουν οι δικοι του και να συνεχισει, γιατι οπως δειχνει εχει καρδια και ψυχη...
    που απο μονο του ισως δεν φτανει...
    Ο Ελληνικος στιβος, ο Ελληνικος αθλητισμος, οπως κι η Ελληνικη κοινωνια ειναι αφημενα στην τυχη τους...
    Ο καθενας παλευει μονος του...κια αξιζουν μπραβο στα παιδια αυτα που με λιγα μεσα προσπαθουν να κρατησουν την Ελληνικη σημαια ψηλα...
    Παντα εδω και καιρο βλεπω το ιδιο εργο...
    Αν καποιος αθλητης παρει μεταλλιο, οπως ο Ηλιαδης στο τζουντο, τον πλευριζουν διαφορα λαμογια, οπως τωρα ο Καπραλος κι ο Ιωαννιδης για δηλωσεις και ποζες μπροστα στις καμερες...
    Ζω για τη μερα... που καποιο απο τα Ελληνοπουλα ανεβει σε βαθρο ολυμπιακων αγωνων και οταν κανενα απο αυτα τα παλιολαμογια παει διπλα του για χαμογελα, φωτογραφιες και δηλωσεις, να τα στειλει στο γεροδιαολο...

    Ευάγγελος Σιάχαλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή