Δεσπόζει στο κέντρο του Αρχιπελάγους, σε απόσταση 130 χλμ. από το μητροπολιτικό κέντρο της Αθήνας και 160 χλμ. από την Τένεδο. Αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα του ελληνικού συστήματος άμυνας απέναντι στην Ανατολή και έχει συγκεντρώσει στις αεροπορικές και ναυτικές εγκαταστάσεις της την «αφρόκρεμα» των πλέον...
προηγμένων συστημάτων μάχης Ναυτικού και Αεροπορίας.
Συστοιχίες ΜΜ-40 Βlock II Exocet εδάφους-επιφανείας, A/A συστήματα MIM-104 Patriot PAC-3, SHORADS «Βέλος», έδρα της 135 Σμηναρχίας Μάχης με Mirage 2000-5 Mk2 και 2000EGM/BGM και F-4E Peace Ιcarus 2000 της 339Μ και δεκάδες άλλα συστήματα είναι συσσωρευμένα σε λίγα τετρα- γωνικά χιλιόμετρα γης.
Με τα τακτικά δεδομένα που ίσχυαν μέχρι πριν λίγα χρόνια, η Σκύρος θεωρείτο απρόσβλητη από επίγειες δυνάμεις, λόγω της απόστασης που τη χωρίζει από τις μικρασιατικές ακτές. Σήμερα αυτό δεν ισχύει.
Η εκλαμβανόμενη ως «στρατηγική ασφάλεια» της Σκύρου καταδεικνύεται από το γεγονός ότι στο νησί δεν εδρεύει ούτε μία (!) μονάδα του Ελληνικού Στρατού, παρά το γεγονός ότι το Ναυτικό και η Αεροπορία έχουν συγκεντρώσει τεράστιο όγκο οπλικών συστημάτων και έχουν αναλάβει το ρόλο του «συνδετικού κρίκου» μεταξύ του βόρειου τομέα, στον οποίο δεσπόζει η Λήμνος και του απομακρυσμένου νότιου τομέα, της Κρήτης.
Επίσης, η Σκύρος αποτελεί την αντιαεροπορική «ασπίδα» της Αττικής, αλλά και του κύριου ναύσταθμου του ΠΝ στη Σαλαμίνα. Επιπλέον, αποτελεί την κύρια επίγεια βάση ανάσχεσης σε αεροπορικές προσβολές από την Ανατολή, των αεροπορικών βάσεων Αγχιάλου και Λάρισας!
Καθίσταται λοιπόν ευνόητο ότι αν για οποιονδήποτε λόγο πάψει να υφίσταται ο ρόλος της Σκύρου ως προκεχωρημένου αεροδρομίου, αντιαεροπορικού πυλώνα και βάσης προσβολής στόχων επιφανείας, το όλο σύστημα ασφάλειας του Αρχιπελάγους θα μπορούσε να καταρρεύσει.
Η μη ύπαρξη στρατιωτικών μονάδων και μέσων έγκαιρης προειδοποίησης πολύ χαμηλά ιπτάμενων εναέριων μέσων, που θα μπορούσαν να μεταφέρουν καταδρομικά τμήματα του εχθρού, μπορεί να αποβούν καταστροφικά για μία αμυντική σχεδίαση που έχει τις ρίζες της σε συστήματα και δόγματα των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων.
Με απλά λόγια, αν οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις τολμήσουν να επιτεθούν και να καταλάβουν προσωρινά με αεροκίνητη επιχείρηση τη νήσο Σκύρο και τις εκεί βρισκόμενες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, σε συνδυασμό με μία παράλληλη επιχείρηση κατάληψης νήσου ή νήσων στο Αν. Αιγαίο που θεωρούν αμφισβητήσιμα, με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να αντιδράσουν η ελληνική κυβέρνηση και φυσικά οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις?
Παρουσίαση των δυνατοτήτων και των μέσων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων
Για την απάντηση του παραπάνω ερωτήματος χρειάζεται πρώτα από όλα να εξεταστούν οι δυνατότητες των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, να εκτελέσουν μία τέτοια δύσκολη και σύνθετη αποστολή και δεύτερον να αναλυθούν οι δυνατότητες των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων που βρίσκονται στο νησί.
Ξεκινώντας από τους Τούρκους, είναι κοινώς γνωστό ότι ο τουρκικός Στρατός τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει αποκτήσει σημαντική εμπειρία στη διεξαγωγή σύνθετων επιχειρήσεων αερομεταφορών. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην νοτιοανατολική Τουρκία εναντίον του PKK έχει συμβάλλει στη συσσώρευση τεράστιας εμπειρίας στα πληρώματα των ελικοπτέρων και των επιτελών που σχεδιάζουν τις αεροκίνητες επιχειρήσεις.
Σχεδόν κάθε χρόνο ο τουρκικός Στρατός ουσιαστικά εκπαιδεύεται στη διεξαγωγή σύνθετων αεροκίνητων επιχειρήσεων που περιλαμβάνουν μεταφορά προσωπικού, μεταφορά εφοδίων, επιχειρήσεις σφύρας και άκμονος, υποστήριξη πεζικού από επιθετικά ελικόπτερα, συντονισμένες μεταφορές μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων με ελικόπτερα (επιχείρηση που απαιτεί άριστο σχεδιασμό, επαγγελματισμό και λεπτομερή συντονισμό), ειδικές επιχειρήσεις διείσδυσης σε εχθρικό περιβάλλον, όπως στο βόρειο Ιράκ κλπ.
Εκτός από την επιχειρησιακή εμπειρία στο Βόρειο Ιράκ, ο τουρκικός Στρατός αφομοίωσε τα λάθη και τις παραλείψεις του, γεγονός που φαίνεται στα συνεχόμενα προγράμματα εκσυγχρονισμού των μέσων που διαθέτει, ώστε να βελτιστοποιήσει την απόδοσή τους, καθώς και τα νέα προγράμματα απόκτησης ελικοπτέρων με μεγαλύτερες δυνατότητες διεξαγωγής επιχειρήσεων υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες, ημέρα και νύκτα.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι, οι ελικοπτερικές δυνάμεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων είναι ουσιαστικά δύο, του Στρατού και της Χωροφυλακής, ενώ αξιόλογη είναι και η δύναμη που διαθέτει η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων. Πιο συγκεκριμένα, ο τουρκικός Στρατός διαθέτει 13 ελικόπτερα S- 70A28D Blackhawk ASAM.
Πρόκειται για το γνωστό μεταφορικό ελικόπτερο της εταιρείας Sikorsky, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει περάσει από ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ηλεκτρονικών του συστημάτων από την εταιρεία Aselsan και μία ισραηλινή εταιρεία, εκ των οποίων τα 5 εξοπλίστηκαν με το ηλεκτροπτικό σύστημα AselFlir 200, επίσης της τουρκικής εταιρείας.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε την τοποθέτηση και την ολοκλήρωση μονάδας CDU-900 Control Display Unit, οθόνης MFD-268 Multifunction Display, και Symmetrics Intelligent Data Modem (IDM). Το σύστημα AselFlir 200 συνολικού βάρους 63,5 κιλών περιλαμβάνει κάμερα θερμικής απεικόνισης δεύτερης γενιάς, έγχρωμη κάμερα CCD...
Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ
προηγμένων συστημάτων μάχης Ναυτικού και Αεροπορίας.
Συστοιχίες ΜΜ-40 Βlock II Exocet εδάφους-επιφανείας, A/A συστήματα MIM-104 Patriot PAC-3, SHORADS «Βέλος», έδρα της 135 Σμηναρχίας Μάχης με Mirage 2000-5 Mk2 και 2000EGM/BGM και F-4E Peace Ιcarus 2000 της 339Μ και δεκάδες άλλα συστήματα είναι συσσωρευμένα σε λίγα τετρα- γωνικά χιλιόμετρα γης.
Με τα τακτικά δεδομένα που ίσχυαν μέχρι πριν λίγα χρόνια, η Σκύρος θεωρείτο απρόσβλητη από επίγειες δυνάμεις, λόγω της απόστασης που τη χωρίζει από τις μικρασιατικές ακτές. Σήμερα αυτό δεν ισχύει.
Η εκλαμβανόμενη ως «στρατηγική ασφάλεια» της Σκύρου καταδεικνύεται από το γεγονός ότι στο νησί δεν εδρεύει ούτε μία (!) μονάδα του Ελληνικού Στρατού, παρά το γεγονός ότι το Ναυτικό και η Αεροπορία έχουν συγκεντρώσει τεράστιο όγκο οπλικών συστημάτων και έχουν αναλάβει το ρόλο του «συνδετικού κρίκου» μεταξύ του βόρειου τομέα, στον οποίο δεσπόζει η Λήμνος και του απομακρυσμένου νότιου τομέα, της Κρήτης.
Επίσης, η Σκύρος αποτελεί την αντιαεροπορική «ασπίδα» της Αττικής, αλλά και του κύριου ναύσταθμου του ΠΝ στη Σαλαμίνα. Επιπλέον, αποτελεί την κύρια επίγεια βάση ανάσχεσης σε αεροπορικές προσβολές από την Ανατολή, των αεροπορικών βάσεων Αγχιάλου και Λάρισας!
Καθίσταται λοιπόν ευνόητο ότι αν για οποιονδήποτε λόγο πάψει να υφίσταται ο ρόλος της Σκύρου ως προκεχωρημένου αεροδρομίου, αντιαεροπορικού πυλώνα και βάσης προσβολής στόχων επιφανείας, το όλο σύστημα ασφάλειας του Αρχιπελάγους θα μπορούσε να καταρρεύσει.
Η μη ύπαρξη στρατιωτικών μονάδων και μέσων έγκαιρης προειδοποίησης πολύ χαμηλά ιπτάμενων εναέριων μέσων, που θα μπορούσαν να μεταφέρουν καταδρομικά τμήματα του εχθρού, μπορεί να αποβούν καταστροφικά για μία αμυντική σχεδίαση που έχει τις ρίζες της σε συστήματα και δόγματα των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων.
Με απλά λόγια, αν οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις τολμήσουν να επιτεθούν και να καταλάβουν προσωρινά με αεροκίνητη επιχείρηση τη νήσο Σκύρο και τις εκεί βρισκόμενες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, σε συνδυασμό με μία παράλληλη επιχείρηση κατάληψης νήσου ή νήσων στο Αν. Αιγαίο που θεωρούν αμφισβητήσιμα, με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να αντιδράσουν η ελληνική κυβέρνηση και φυσικά οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις?
Παρουσίαση των δυνατοτήτων και των μέσων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων
Για την απάντηση του παραπάνω ερωτήματος χρειάζεται πρώτα από όλα να εξεταστούν οι δυνατότητες των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, να εκτελέσουν μία τέτοια δύσκολη και σύνθετη αποστολή και δεύτερον να αναλυθούν οι δυνατότητες των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων που βρίσκονται στο νησί.
Ξεκινώντας από τους Τούρκους, είναι κοινώς γνωστό ότι ο τουρκικός Στρατός τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει αποκτήσει σημαντική εμπειρία στη διεξαγωγή σύνθετων επιχειρήσεων αερομεταφορών. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην νοτιοανατολική Τουρκία εναντίον του PKK έχει συμβάλλει στη συσσώρευση τεράστιας εμπειρίας στα πληρώματα των ελικοπτέρων και των επιτελών που σχεδιάζουν τις αεροκίνητες επιχειρήσεις.
Σχεδόν κάθε χρόνο ο τουρκικός Στρατός ουσιαστικά εκπαιδεύεται στη διεξαγωγή σύνθετων αεροκίνητων επιχειρήσεων που περιλαμβάνουν μεταφορά προσωπικού, μεταφορά εφοδίων, επιχειρήσεις σφύρας και άκμονος, υποστήριξη πεζικού από επιθετικά ελικόπτερα, συντονισμένες μεταφορές μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων με ελικόπτερα (επιχείρηση που απαιτεί άριστο σχεδιασμό, επαγγελματισμό και λεπτομερή συντονισμό), ειδικές επιχειρήσεις διείσδυσης σε εχθρικό περιβάλλον, όπως στο βόρειο Ιράκ κλπ.
Εκτός από την επιχειρησιακή εμπειρία στο Βόρειο Ιράκ, ο τουρκικός Στρατός αφομοίωσε τα λάθη και τις παραλείψεις του, γεγονός που φαίνεται στα συνεχόμενα προγράμματα εκσυγχρονισμού των μέσων που διαθέτει, ώστε να βελτιστοποιήσει την απόδοσή τους, καθώς και τα νέα προγράμματα απόκτησης ελικοπτέρων με μεγαλύτερες δυνατότητες διεξαγωγής επιχειρήσεων υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες, ημέρα και νύκτα.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι, οι ελικοπτερικές δυνάμεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων είναι ουσιαστικά δύο, του Στρατού και της Χωροφυλακής, ενώ αξιόλογη είναι και η δύναμη που διαθέτει η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων. Πιο συγκεκριμένα, ο τουρκικός Στρατός διαθέτει 13 ελικόπτερα S- 70A28D Blackhawk ASAM.
Πρόκειται για το γνωστό μεταφορικό ελικόπτερο της εταιρείας Sikorsky, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει περάσει από ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ηλεκτρονικών του συστημάτων από την εταιρεία Aselsan και μία ισραηλινή εταιρεία, εκ των οποίων τα 5 εξοπλίστηκαν με το ηλεκτροπτικό σύστημα AselFlir 200, επίσης της τουρκικής εταιρείας.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε την τοποθέτηση και την ολοκλήρωση μονάδας CDU-900 Control Display Unit, οθόνης MFD-268 Multifunction Display, και Symmetrics Intelligent Data Modem (IDM). Το σύστημα AselFlir 200 συνολικού βάρους 63,5 κιλών περιλαμβάνει κάμερα θερμικής απεικόνισης δεύτερης γενιάς, έγχρωμη κάμερα CCD...
Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου