Το διάβαζα στη Monde στις 23.7.12 και δεν το πίστευα! Αναγκάστηκα να το διαβάσω δυο-τρεις φορές για να πεισθώ πως είχα καταλάβει σωστά την είδηση.
Ήξερα βέβαια πως η τρόικα εσωτερικού κάτω από την καθοδήγηση της τρόικας εξωτερικού ένα μόνο έργο μπορεί να κάνει. Να καταστρέψει ολοσχερώς αυτήν τη χώρα και να την οδηγήσει στη χρεοκοπία. Μετά να αρχίσει να εκποιεί ελληνική γη, αφού....
θα έχει πουλήσει όλα τα υπόλοιπα. Αλλά αυτό το περίμενα για αργότερα. Ένα ξεπούλημα τώρα ελληνικής γης μπορεί να σηματοδοτήσει εξέγερση και να μαιταιώσει σύντομα το κυβερνητικό έργο.
Η είδηση που δεν πίστευα ήταν πως οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης έχουν προγραμματίσει να πουλήσουν ένα τμήμα της Κέρκυρας ή της Ρόδου. Πόσο μεγάλο θα είναι αυτό το κομμάτι δεν διευκρινίζεται!
Ούτε ακόμα είναι σαφές αν αυτή θα είναι η πατέντα και για άλλα νησιά και αν μαζί με την περιοχή που θα πουληθεί θα συμπεριλαμβάνονται και χωριά. Το «Ποντίκι» εδώ και λίγο καιρό είχε γράψει πως πωλούνται ήδη μικρά νησιά. Αλλά άλλο Κέρκυρα και Ρόδος. Δυό νησιά γέφυρα με όλη την ανθρωπότητα που έρχεται και συνδέεται με την Ελλάδα.
Η καταστροφή που ετοιμάζει η κυβέρνηση μπορεί να πάρει πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς από ότι περιμένουμε. Τι θα γίνει όταν ιδιωτικοποιηθεί το νερό της Αθήνας και Θεσσαλονίκης και πουλιέται σε τιμή βενζίνης;
Αυτό έγινε ήδη στη Νότιο Αφρική και Λατινική Αμερική. Το νερό είναι ένα ιερό πολύτιμο αγαθό. Και είναι πολλοί που υποστηρίζουν πως οι προσεχείς πόλεμοι θα γίνονται για το νερό, που με την βίαιη καταστροφή του περιβάλλοντος όλο γίνεται και λιγότερο. Με τραγικά αποτελέσματα. Εύφορες εκτάσεις ερημοποιούνται, καταστρέφεται η αγροτική παραγωγή και εγκαθίσταται η πείνα που εισβάλλει επιθετικά σε όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού.
Να μην αρχίσουμε τώρα να μετράμε τις ιδιωτικοποιήσεις. Είναι εξάλλου γνωστές. Ας σταθούμε μονάχα στη φιλοσοφία τους.
Η κοινότητα είναι η πρώτη μορφή οργάνωσης που έχουμε από τότε που η ανθρωπότητα εγκαταλείπει τα ξαδέρφια της, τους πιθήκους, και αρχίζει να δημιουργεί θρησκεία, πολιτισμό, νόμους, αποκτάει μόνιμη κατοικία, μαθαίνει να καλλιεργεί τη γη, ανακαλύπτει την κτηνοτροφία και κάνει κάποια ζώα κατοικίδια ή χρησιμοποιεί την εργατική τους δύναμη. Ο ανίσχυρος άνθρωπος που δεν έχει κοφτερά δόντια δεν διαθέτει γαμψά νύχια και ούτε έχει μυϊκή δύναμη βούβαλου, για να μπορέσει να επιβιώσει, οργάνωσε τις κοινότητες.
Υπάρχουν φυλές που ζουν ακόμα σε αυτόν τον αρχικό κοινοτισμό. Εικάζεται πως η Άμεση Δημοκρατία της κλασικής Αθήνας εδώ έχει τις ρίζες της. Αλλά κανένας ιστορικός δεν μπορεί να το αποδείξει, ελλείψει στοιχείων. Ανάμεσα στην «Νεολιθική Επανάσταση» (7.000 – 8.000 π.Χ) και την Αθηναϊκή Δημοκρατία μεσολαβούν πολλοί αιώνες.
Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος είναι προγραμματισμένος να ζει σε κοινότητα. Αυτό είναι κάτι που δεν αμφισβητείται από κανέναν. Ακόμα και οι αναχωρητές σε κοινότητες ζούσαν. Το πρόβλημα είναι αλλού. Αυτή η κοινότητα ζει για τον εαυτό της ή είναι υποταγμένη σε μια αρχή, σε μια εξουσία που είναι πάνω από την κοινότητα, με δικά της συμφέροντα;
Σήμερα, που ζούμε στην εποχή της επανάστασης του καπιταλισμού και μια ελίτ του 1% έχει όλο τον πλούτο του πλανήτη, κυριαρχεί οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά κάθε τι που είναι συλλογικότητα είναι εχθρικό και πρέπει ή να διαλυθεί ή πρέπει να μπει στην υπηρεσία της ελίτ. Είναι η περίπτωση των συνδικάτων που μπαίνουν στην υπηρεσία των εργοδοτών και της κυβέρνησης. Σε άλλες χώρες απαγορεύεται τελείως ο συνδικαλισμός και ακόμα εκεί που επιτρέπεται ο συνδικαλισμός οι μεγάλες εταιρίες τον απαγορεύουν στις επιχειρήσεις τους.
Εντούτοις οι συλλογικότητες δεν εξαφανίστηκαν, απλά αντιστράφηκαν. Και οι κοινότητες, αφού πρώτα διαιρεθούν και εξατομικευθούν, συσπειρώνονται γύρω από ένα μονάρχη, ένα κόμμα, μια ποδοσφαιρική ομάδα κλπ. και οι άνθρωποι ακολουθούν σαν υπήκοοι.
Στις σύγχρονες φιλελεύθερες ολιγαρχίες που ζούμε το άτομο παραχωρεί με την ψήφο του όλα τα δικαιώματά του σε έναν αντιπρόσωπο-βουλευτή. Ο βουλευτής με τη σειρά του παραχωρεί τα δικά του δικαιώματα στο κόμμα που το αντιπροσωπεύει ο αρχηγός. Και ο πολίτης παραμένει στο περιθώριο για τέσσερα χρόνια, πάντα μεμονωμένο άτομο, και εντάσσεται ως κοινό στην τηλεόραση που του διαμορφώνει συνείδηση.
Όπου οργανώνεται λαϊκή συλλογικότητα σε εθνικό ή σε διεθνές επίπεδο, κατά κανόνα, καταστέλλεται κτηνωδώς. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία και αστυνομία κατατάσσει τους ακτιβιστές στους τρομοκράτες.
Εντούτοις κάποια κοινά αγαθά είχαν επιβιώσει. Ήταν αυτό που λέγαμε κοινωφελείς δημόσιες επιχειρήσεις ή ακόμα αυτό που είχε ονομαστεί κοινωνικό κράτος και κράτος δικαίου.
Για το κοινό καλό υπήρχαν μια σειρά κρατικών επιχειρήσεων που διαχειρίζονταν την ηλεκτρική ενέργεια, το νερό, την τηλεφωνία, τους δρόμους, τις μεταφορές, την παιδεία, την υγεία κλπ που δεν ήταν εμπορεύματα για να πουληθούν αλλά κοινά αγαθά και πλουτοπαραγωγικές πηγές για τη χώρα. Να μην μιλήσουμε για ορυκτό πλούτο, πετρέλαιο ή φυσικό αέριο που ανήκει στην γη της Ελλάδας, άρα και στους κατοίκους της, άσχετα αν τα διαχειρίζεται το κράτος που θεωρητικά είναι ο αντιπρόσωπός τους.
Και εδώ υπάρχει μια νέα αντιστροφή που είναι κλοπή. Ενώ αυτή η δημόσια περιουσία ανήκει στους πολίτες αυτής της χώρας, η κυβέρνηση θεωρεί τα δημόσια αγαθά κρατική περιουσία, στην ουσία κομματική περιουσία του κόμματος που είναι στην κυβέρνηση και την διαχειρίζεται σαν να είναι κληρονομιά από τον πατέρα του.
Εξ ου και η νοοτροπία της μίζας. Και αυτό σύμφωνα με ορισμένους συνταγματολόγους αντιτίθεται στο Σύνταγμα, άρα υπάρχουν ποινικές ευθύνες. Δηλαδή θα ακολουθήσουν την οδό «Τσοχατζόπουλος».
Το βασικό επιχείρημα είναι πως το κράτος δεν μπορεί να είναι επιχειρηματίας. Από αυτές τις εταιρείες οι γραφειοκράτες βαρόνοι του συνδικαλισμού αποκτούν υψηλά προνόμια και είναι ζημιογόνες για το κράτος. Τώρα πως θα βρεθεί ένας επενδυτής που ξέρει καλά την πιάτσα και την εγχώρια και τη διεθνή, για να αγοράσει μια ζημιογόνα επιχείρηση είναι βαθύ μυστήριο. Οι επιχειρηματίες όταν αγοράζουν μια επιχείρηση είναι βέβαιοι πως θα είναι κερδοφόρα. Αλλά ας μην πάρουμε ντε και καλά πως αυτές οι δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να είναι κρατικές.
Τότε, γιατί η κυβέρνηση δεν τις πουλάει στους εργαζόμενους που και αυτοί ιδιώτες είναι; Και με ειδικούς όρους π.χ. για ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ. που έχουν εξασφαλισμένη πελατεία, τα κέρδη τους να διατίθενται για δημόσια έργα. Αλλά αυτό θεωρείται κομμουνισμός και ανατροπή της υπάρχουσας τάξης της κλοπής.
Ο αρπακτικός καπιταλισμός του 21ου αιώνα είναι ένας οικονομικός ναζισμός. Αν ο ναζισμός είχε κερδίσει τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και είχε ενώσει την Ευρώπη, στην οικονομική βάση δεν θα διέφερε και πολύ από την σημερινή Ε.Ε. της Μέρκελ. Να μην ξεχνάμε πως ο νεαρός οικονομολόγος Έρχαρντ που είχε αναλάβει να εκπονήσει την οικονομική βάση της μεταπολεμικής Ευρώπης, έγινε μετέπειτα καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας και από τους θιασώτες της ΕΟΚ.
Τότε δεν χρειάστηκε να κουραστεί και πολύ για να βρει ιδέες και σχέδια. Την δουλειά την είχε κάνει για τον Χίτλερ και την προσάρμοσε στη νέα πραγματικότητα.
Με αυτά τα δεδομένα, ακόμα και ένα ρεφορμιστικό κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ένα μετριοπαθές πρόγραμμα που θυμίζει την μεταπολεμική ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία γίνεται εξτρεμιστικό κόμμα και επικίνδυνο για την Ευρώπη.
Να θυμηθούμε την περίπτωση του Τομά Σανkάρα, ενός μετριοπαθή ηγέτη της Αφρικής. Μόλις η χώρα του, η Άνω Βόλτα, έγινε ανεξάρτητη, της άλλαξε το όνομα και την μετονόμασε σε Μπουρκίνα Φάσο που σημαίνει γη των ενάρετων ανθρώπων. Η χώρα του ήταν ρημαγμένη από τους γάλλους αποικιοκράτες. Στην ουσία παρέλαβε μια έρημο.
Εξαντλημένη γη, ξεραμένα ποτάμια, αποδεκατισμένα δάση. Ένα στα δύο νεογέννητα πέθαινε στους πρώτους τρεις μήνες. Προσπάθησε να ανορθώσει τη χώρα καταπολεμώντας την πείνα και τον αναλφαβητισμό, να δημιουργήσει σύστημα δημόσιας παιδείας και υγείας, ανάστησε τα δάση και προστάτεψε το νερό.
Ζήτησε βοήθεια από την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να ανοίξει πηγάδια. Το νερό, αυτή η προϋπόθεση ζωής, ήταν σπάνιο. Και του αρνήθηκαν οποιαδήποτε βοήθεια.
Και ο Σανκάρα είχε πει τότε: «Μας αρνούνται τους πόρους για να ανοίξουμε πηγάδια στα εκατό μέτρα για νερό, αλλά μας δίνουν χρήματα για να σκάψουμε πηγάδια τριών χιλιάδων μέτρων για την εξαγωγή πετρελαίου». Συνέχισε να ανορθώνει την χώρα με την πλήρη συμπαράσταση όλων των λαών της Αφρικής και του κόσμου. Αυτό ήταν σκάνδαλο για τη διεθνή κοινότητα, αποφάσισε να απαλλαγεί από αυτόν το νέο Λουμούμπα. Η δουλειά ανατέθηκε σε συνεργάτη του, τον Καμπαορέ που την εκτέλεσε με μεθοδικότητα. Η ανταμοιβή του δολοφόνου ήταν εξουσία εφ’ όρου ζωής. Σήμερα η Μπουκρίνα Φάσο είναι μια στυγνή δικτατορία στην υπηρεσία του αρπαχτικού καπιταλισμού και μια από τις πιο φτωχές χώρες της Αφρικής.
Η ιστορία της αποικιοκρατίας μας δείχνει με σαφήνεια το μέλλον της Ελλάδας. Και αυτό πρέπει να ανατραπεί εδώ και τώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει από τώρα να εκπονήσει ένα πρόγραμμα που να εξασφαλίζει την πλήρη αυτάρκεια της χώρας σε όλα τα αγαθά. Είναι σκάνδαλο πρώτης γραμμής να εισάγουμε σκόρδα από την Κίνα, λεμόνια από την Αργεντινή και φακές από το Μπαγκλαντές.
Χρειάζεται μια επανάσταση στον αγροτικό τομέα που έχει τη δυνατότητα να γίνει ο οικολογικός μπαξές του κόσμου. Και οι συνεταιρισμοί πρέπει να χτίζονται από τώρα.
Με λίγα λόγια ένα κοινωνικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να αρχίσει άμεσα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αφομοιωθεί από την κοινωνία και δεν ριζώσει γερά, τότε ο κίνδυνος να γίνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ουσιαστικά θα είναι μια κυβέρνηση ΔΗΜΑΡ είναι ορατός από τώρα.
[Του Περικλή Κοροβέση, δημοσιεύτηκε στην epohi.gr/portal]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Ήξερα βέβαια πως η τρόικα εσωτερικού κάτω από την καθοδήγηση της τρόικας εξωτερικού ένα μόνο έργο μπορεί να κάνει. Να καταστρέψει ολοσχερώς αυτήν τη χώρα και να την οδηγήσει στη χρεοκοπία. Μετά να αρχίσει να εκποιεί ελληνική γη, αφού....
θα έχει πουλήσει όλα τα υπόλοιπα. Αλλά αυτό το περίμενα για αργότερα. Ένα ξεπούλημα τώρα ελληνικής γης μπορεί να σηματοδοτήσει εξέγερση και να μαιταιώσει σύντομα το κυβερνητικό έργο.
Η είδηση που δεν πίστευα ήταν πως οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης έχουν προγραμματίσει να πουλήσουν ένα τμήμα της Κέρκυρας ή της Ρόδου. Πόσο μεγάλο θα είναι αυτό το κομμάτι δεν διευκρινίζεται!
Ούτε ακόμα είναι σαφές αν αυτή θα είναι η πατέντα και για άλλα νησιά και αν μαζί με την περιοχή που θα πουληθεί θα συμπεριλαμβάνονται και χωριά. Το «Ποντίκι» εδώ και λίγο καιρό είχε γράψει πως πωλούνται ήδη μικρά νησιά. Αλλά άλλο Κέρκυρα και Ρόδος. Δυό νησιά γέφυρα με όλη την ανθρωπότητα που έρχεται και συνδέεται με την Ελλάδα.
Η καταστροφή που ετοιμάζει η κυβέρνηση μπορεί να πάρει πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς από ότι περιμένουμε. Τι θα γίνει όταν ιδιωτικοποιηθεί το νερό της Αθήνας και Θεσσαλονίκης και πουλιέται σε τιμή βενζίνης;
Αυτό έγινε ήδη στη Νότιο Αφρική και Λατινική Αμερική. Το νερό είναι ένα ιερό πολύτιμο αγαθό. Και είναι πολλοί που υποστηρίζουν πως οι προσεχείς πόλεμοι θα γίνονται για το νερό, που με την βίαιη καταστροφή του περιβάλλοντος όλο γίνεται και λιγότερο. Με τραγικά αποτελέσματα. Εύφορες εκτάσεις ερημοποιούνται, καταστρέφεται η αγροτική παραγωγή και εγκαθίσταται η πείνα που εισβάλλει επιθετικά σε όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού.
Να μην αρχίσουμε τώρα να μετράμε τις ιδιωτικοποιήσεις. Είναι εξάλλου γνωστές. Ας σταθούμε μονάχα στη φιλοσοφία τους.
Η κοινότητα είναι η πρώτη μορφή οργάνωσης που έχουμε από τότε που η ανθρωπότητα εγκαταλείπει τα ξαδέρφια της, τους πιθήκους, και αρχίζει να δημιουργεί θρησκεία, πολιτισμό, νόμους, αποκτάει μόνιμη κατοικία, μαθαίνει να καλλιεργεί τη γη, ανακαλύπτει την κτηνοτροφία και κάνει κάποια ζώα κατοικίδια ή χρησιμοποιεί την εργατική τους δύναμη. Ο ανίσχυρος άνθρωπος που δεν έχει κοφτερά δόντια δεν διαθέτει γαμψά νύχια και ούτε έχει μυϊκή δύναμη βούβαλου, για να μπορέσει να επιβιώσει, οργάνωσε τις κοινότητες.
Υπάρχουν φυλές που ζουν ακόμα σε αυτόν τον αρχικό κοινοτισμό. Εικάζεται πως η Άμεση Δημοκρατία της κλασικής Αθήνας εδώ έχει τις ρίζες της. Αλλά κανένας ιστορικός δεν μπορεί να το αποδείξει, ελλείψει στοιχείων. Ανάμεσα στην «Νεολιθική Επανάσταση» (7.000 – 8.000 π.Χ) και την Αθηναϊκή Δημοκρατία μεσολαβούν πολλοί αιώνες.
Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος είναι προγραμματισμένος να ζει σε κοινότητα. Αυτό είναι κάτι που δεν αμφισβητείται από κανέναν. Ακόμα και οι αναχωρητές σε κοινότητες ζούσαν. Το πρόβλημα είναι αλλού. Αυτή η κοινότητα ζει για τον εαυτό της ή είναι υποταγμένη σε μια αρχή, σε μια εξουσία που είναι πάνω από την κοινότητα, με δικά της συμφέροντα;
Σήμερα, που ζούμε στην εποχή της επανάστασης του καπιταλισμού και μια ελίτ του 1% έχει όλο τον πλούτο του πλανήτη, κυριαρχεί οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά κάθε τι που είναι συλλογικότητα είναι εχθρικό και πρέπει ή να διαλυθεί ή πρέπει να μπει στην υπηρεσία της ελίτ. Είναι η περίπτωση των συνδικάτων που μπαίνουν στην υπηρεσία των εργοδοτών και της κυβέρνησης. Σε άλλες χώρες απαγορεύεται τελείως ο συνδικαλισμός και ακόμα εκεί που επιτρέπεται ο συνδικαλισμός οι μεγάλες εταιρίες τον απαγορεύουν στις επιχειρήσεις τους.
Εντούτοις οι συλλογικότητες δεν εξαφανίστηκαν, απλά αντιστράφηκαν. Και οι κοινότητες, αφού πρώτα διαιρεθούν και εξατομικευθούν, συσπειρώνονται γύρω από ένα μονάρχη, ένα κόμμα, μια ποδοσφαιρική ομάδα κλπ. και οι άνθρωποι ακολουθούν σαν υπήκοοι.
Στις σύγχρονες φιλελεύθερες ολιγαρχίες που ζούμε το άτομο παραχωρεί με την ψήφο του όλα τα δικαιώματά του σε έναν αντιπρόσωπο-βουλευτή. Ο βουλευτής με τη σειρά του παραχωρεί τα δικά του δικαιώματα στο κόμμα που το αντιπροσωπεύει ο αρχηγός. Και ο πολίτης παραμένει στο περιθώριο για τέσσερα χρόνια, πάντα μεμονωμένο άτομο, και εντάσσεται ως κοινό στην τηλεόραση που του διαμορφώνει συνείδηση.
Όπου οργανώνεται λαϊκή συλλογικότητα σε εθνικό ή σε διεθνές επίπεδο, κατά κανόνα, καταστέλλεται κτηνωδώς. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία και αστυνομία κατατάσσει τους ακτιβιστές στους τρομοκράτες.
Εντούτοις κάποια κοινά αγαθά είχαν επιβιώσει. Ήταν αυτό που λέγαμε κοινωφελείς δημόσιες επιχειρήσεις ή ακόμα αυτό που είχε ονομαστεί κοινωνικό κράτος και κράτος δικαίου.
Για το κοινό καλό υπήρχαν μια σειρά κρατικών επιχειρήσεων που διαχειρίζονταν την ηλεκτρική ενέργεια, το νερό, την τηλεφωνία, τους δρόμους, τις μεταφορές, την παιδεία, την υγεία κλπ που δεν ήταν εμπορεύματα για να πουληθούν αλλά κοινά αγαθά και πλουτοπαραγωγικές πηγές για τη χώρα. Να μην μιλήσουμε για ορυκτό πλούτο, πετρέλαιο ή φυσικό αέριο που ανήκει στην γη της Ελλάδας, άρα και στους κατοίκους της, άσχετα αν τα διαχειρίζεται το κράτος που θεωρητικά είναι ο αντιπρόσωπός τους.
Και εδώ υπάρχει μια νέα αντιστροφή που είναι κλοπή. Ενώ αυτή η δημόσια περιουσία ανήκει στους πολίτες αυτής της χώρας, η κυβέρνηση θεωρεί τα δημόσια αγαθά κρατική περιουσία, στην ουσία κομματική περιουσία του κόμματος που είναι στην κυβέρνηση και την διαχειρίζεται σαν να είναι κληρονομιά από τον πατέρα του.
Εξ ου και η νοοτροπία της μίζας. Και αυτό σύμφωνα με ορισμένους συνταγματολόγους αντιτίθεται στο Σύνταγμα, άρα υπάρχουν ποινικές ευθύνες. Δηλαδή θα ακολουθήσουν την οδό «Τσοχατζόπουλος».
Το βασικό επιχείρημα είναι πως το κράτος δεν μπορεί να είναι επιχειρηματίας. Από αυτές τις εταιρείες οι γραφειοκράτες βαρόνοι του συνδικαλισμού αποκτούν υψηλά προνόμια και είναι ζημιογόνες για το κράτος. Τώρα πως θα βρεθεί ένας επενδυτής που ξέρει καλά την πιάτσα και την εγχώρια και τη διεθνή, για να αγοράσει μια ζημιογόνα επιχείρηση είναι βαθύ μυστήριο. Οι επιχειρηματίες όταν αγοράζουν μια επιχείρηση είναι βέβαιοι πως θα είναι κερδοφόρα. Αλλά ας μην πάρουμε ντε και καλά πως αυτές οι δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να είναι κρατικές.
Τότε, γιατί η κυβέρνηση δεν τις πουλάει στους εργαζόμενους που και αυτοί ιδιώτες είναι; Και με ειδικούς όρους π.χ. για ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ. που έχουν εξασφαλισμένη πελατεία, τα κέρδη τους να διατίθενται για δημόσια έργα. Αλλά αυτό θεωρείται κομμουνισμός και ανατροπή της υπάρχουσας τάξης της κλοπής.
Ο αρπακτικός καπιταλισμός του 21ου αιώνα είναι ένας οικονομικός ναζισμός. Αν ο ναζισμός είχε κερδίσει τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και είχε ενώσει την Ευρώπη, στην οικονομική βάση δεν θα διέφερε και πολύ από την σημερινή Ε.Ε. της Μέρκελ. Να μην ξεχνάμε πως ο νεαρός οικονομολόγος Έρχαρντ που είχε αναλάβει να εκπονήσει την οικονομική βάση της μεταπολεμικής Ευρώπης, έγινε μετέπειτα καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας και από τους θιασώτες της ΕΟΚ.
Τότε δεν χρειάστηκε να κουραστεί και πολύ για να βρει ιδέες και σχέδια. Την δουλειά την είχε κάνει για τον Χίτλερ και την προσάρμοσε στη νέα πραγματικότητα.
Με αυτά τα δεδομένα, ακόμα και ένα ρεφορμιστικό κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ένα μετριοπαθές πρόγραμμα που θυμίζει την μεταπολεμική ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία γίνεται εξτρεμιστικό κόμμα και επικίνδυνο για την Ευρώπη.
Να θυμηθούμε την περίπτωση του Τομά Σανkάρα, ενός μετριοπαθή ηγέτη της Αφρικής. Μόλις η χώρα του, η Άνω Βόλτα, έγινε ανεξάρτητη, της άλλαξε το όνομα και την μετονόμασε σε Μπουρκίνα Φάσο που σημαίνει γη των ενάρετων ανθρώπων. Η χώρα του ήταν ρημαγμένη από τους γάλλους αποικιοκράτες. Στην ουσία παρέλαβε μια έρημο.
Εξαντλημένη γη, ξεραμένα ποτάμια, αποδεκατισμένα δάση. Ένα στα δύο νεογέννητα πέθαινε στους πρώτους τρεις μήνες. Προσπάθησε να ανορθώσει τη χώρα καταπολεμώντας την πείνα και τον αναλφαβητισμό, να δημιουργήσει σύστημα δημόσιας παιδείας και υγείας, ανάστησε τα δάση και προστάτεψε το νερό.
Ζήτησε βοήθεια από την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να ανοίξει πηγάδια. Το νερό, αυτή η προϋπόθεση ζωής, ήταν σπάνιο. Και του αρνήθηκαν οποιαδήποτε βοήθεια.
Και ο Σανκάρα είχε πει τότε: «Μας αρνούνται τους πόρους για να ανοίξουμε πηγάδια στα εκατό μέτρα για νερό, αλλά μας δίνουν χρήματα για να σκάψουμε πηγάδια τριών χιλιάδων μέτρων για την εξαγωγή πετρελαίου». Συνέχισε να ανορθώνει την χώρα με την πλήρη συμπαράσταση όλων των λαών της Αφρικής και του κόσμου. Αυτό ήταν σκάνδαλο για τη διεθνή κοινότητα, αποφάσισε να απαλλαγεί από αυτόν το νέο Λουμούμπα. Η δουλειά ανατέθηκε σε συνεργάτη του, τον Καμπαορέ που την εκτέλεσε με μεθοδικότητα. Η ανταμοιβή του δολοφόνου ήταν εξουσία εφ’ όρου ζωής. Σήμερα η Μπουκρίνα Φάσο είναι μια στυγνή δικτατορία στην υπηρεσία του αρπαχτικού καπιταλισμού και μια από τις πιο φτωχές χώρες της Αφρικής.
Η ιστορία της αποικιοκρατίας μας δείχνει με σαφήνεια το μέλλον της Ελλάδας. Και αυτό πρέπει να ανατραπεί εδώ και τώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει από τώρα να εκπονήσει ένα πρόγραμμα που να εξασφαλίζει την πλήρη αυτάρκεια της χώρας σε όλα τα αγαθά. Είναι σκάνδαλο πρώτης γραμμής να εισάγουμε σκόρδα από την Κίνα, λεμόνια από την Αργεντινή και φακές από το Μπαγκλαντές.
Χρειάζεται μια επανάσταση στον αγροτικό τομέα που έχει τη δυνατότητα να γίνει ο οικολογικός μπαξές του κόσμου. Και οι συνεταιρισμοί πρέπει να χτίζονται από τώρα.
Με λίγα λόγια ένα κοινωνικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να αρχίσει άμεσα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αφομοιωθεί από την κοινωνία και δεν ριζώσει γερά, τότε ο κίνδυνος να γίνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ουσιαστικά θα είναι μια κυβέρνηση ΔΗΜΑΡ είναι ορατός από τώρα.
[Του Περικλή Κοροβέση, δημοσιεύτηκε στην epohi.gr/portal]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου