Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Ἐν καιρῷ εἰρήνης…

Πρὸ μερικῶν μηνῶν, σὲ μίαν συζήτησιν μὲ τὸν φίλο Ἀνδρέα, καταπιαστήκαμε μὲ τὰ ἔργα εἰρήνης καὶ τὰ ἔργα πολέμου. Δὲν τὸ εἶχα σκεφθεῖ ἔως τότε, ἀλλὰ εἶχε δίκαιον. Ἡ εἰρήνη δημιουργεῖ μαλθακότητα, μαλακότητα καὶ τρυφηλότητα. Ὁ πόλεμος ἐν ἀντιθέσει, κρατᾶ ἐν ἐγρηγόρσει τὶς κοινωνίες, ὁδηγῶντας σὲ νέες ἰδέες, ἐπιστημονικὰ ἐπιτεύγματα καὶ ἀνακαλύψεις. Κάποιοι θὰ τρομάξουν ἀπὸ αὐτὰ ποὺ γράφω σήμερα. Ἀλλὰ δὲν πειράζει. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, γράφω ....
μὲ τὴν λογική μου, ὄχι μὲ τὸ συναίσθημά μου αὐτὴν τὴν στιγμή. Τὸ συναίσθημά μου, ποὺ ὑπάρχει μὲ συμπάθεια καὶ ἀγάπη γιὰ ὅλην τὴν Ἀνθρωπότητα, μοῦ ὑπαγορεύει νὰ ἀπέχω ἀπὸ κάθε ἔργον πολέμου. Ἡ λογική μου ὅμως μοῦ ὑπαγορεύει τὸ ἀντίθετον. Παρατηρῶ γύρω μου τὰ ἔργα εἰρήνης. Ἐὰν συνυπολογίσουμε καὶ τὸν ἐμφύλιον, τότε συζητᾶμε γιὰ περισσότερα τῶν ἐξήντα ἐτῶν ἔτη εἰρήνης. Δῆλα δή, ἀπὸ τὸ 1950, ποὺ οὐσιαστικῶς ἔληξε ὁ ἐμφύλιος, ἔχουμε διανύσει ἔξι δεκαετίες, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ὁποίων διαβιοῦμε ἀσφαλῶς. Θέλετε νά προσθέσω μήπως καί τήν Κύπρο; Νὰ τὴν προσθέσουμε. Αὐτομάτως λοιπὸν τὸ χρονικὸ αὐτὸ διάστημα πέφτει στὶς περίπου τέσσερις δεκαετίες. Δῆλα δή, τόσους χρόνους ἐμεῖς θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουμε ἀσχοληθεῖ μόνον μὲ τὴν βελτίωσιν τῶν γενικοτέρων συνθηκῶν διαβιώσεώς μας. Θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουμε κάνει τὴν Ἑλλάδα μας τρόπο ζωῆς, σκέψεως καὶ Φωτοδότη…. Ἀλλά τό ἔχουμε πράξει ἤ ὄχι; Καί γιατί; Δέν εἴχαμε τίς εἰρηνικές μας εὐκαιρίες; Ἐὰν παρατηρήσουμε προσεκτικότερα γύρω μας, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι τῶν μοναδικῶν ποὺ τὸ ἐπίπεδον διαβιώσεως τους ἄλλαξε, ἀπὸ τὸν τελευταῖον πόλεμο καὶ μετά, ἦταν αὐτῶν ποὺ εἶχαν δημιουργήσει τὸν προτελευταῖο πόλεμο. Ἐν ὁλίγοις, οἱ ἀριστεροί, κύριοι ὑπεύθυνοι γιὰ τὸν ἐμφύλιον, κατάφεραν νὰ βελτιώσουν ὅλες τὶς συνθῆκες διαβιώσεως ποὺ τοὺς ἀφοροῦσαν. Οἱ λοιποί; Τίποτα… Μία ἀπὸ τὰ ἴδια καὶ μᾶλλον μία ἀπὸ τὰ χειρότερα… Ἐν καιρῷ εἰρήνης ὅμως συμβαίνουν κι ἄλλα… Γιὰ παράδειγμα μποροῦν καὶ διακινοῦνται, ἐπισήμως τοὐλάχιστον, οἱ ἰδέες ἄνευ λογοκρισίας. Αὐτὸ ὅμως, σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ στὴν δική μας κοινωνία, ἔχει ἐπιφέρει μίαν ἰσοπέδωσιν. Γενικῆς φύσεως. Ἡ λογική; Ἀφῆστε τά… Γίνεται νά αἰσθάνεται ὁ ὁμοφυλόφιλος παράταιρος; Δὲν γίνεται… Ἤ θὰ κάνουν ὅλην τὴν κοινωνία φιλικὴ πρὸς τὸ εἶδος ἤ θὰ τὴν κάνουν ὁμοφυλόφιλη. Πάντως νὰ παραμείνῃ αὐτὸς ἐκτὸς κοινωνίας ἀπαγορεύεται. Ἔτσι, παρατηρήσαμε τόσους χρόνους τὸ παρὰ Φύσιν νὰ γίνεται κάτι ἀποδεκτὸν καὶ μὴ παρατηρήσιμον. Τὸ αὐτὸν μὲ τὸν φανατικὸν ἰσλαμιστή, μὲ τὸν παιδόφιλον, μὲ τὸν νεκρόφιλον… Γενικῶς γίνεται τῆς ….ἀκρότητος! Κι ὅλα αὐτὰ ἐν καιρῷ εἰρήνης μόνον! Γίνεται ἡ πορνεία νά εἶναι κάτι πού μπαίνει μέσα στίς οἰκογένειες καί τίς διαλύει; Γίνεται ἐὰν γίνουμε ὅλες πόρνες καὶ πόρνοι.. Τί ἀξία ἔχει ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας ἐάν κάποιες περιθωριοποιημένες ὁμάδες αἰσθάνονται νά βάλλονται; Δὲν εἶναι σωστό… Συνεπῶς, καλλίτερον εἶναι νὰ κάνουμε ὅλοι μας τὶς κόρες μας καὶ τοὺς υἱούς μας πόρνες καὶ πόρνους… Καὶ νὰ τὰ reality, καὶ νὰ οἱ τηλεπερσόνες, καὶ νὰ ὁ κάθε φθηνιάρης ποὺ μᾶς πουλᾶ φθηνὸ θεάμα, ἔν ᾦ στὴν πραγματικότητα μᾶς ἐκπορνεύει… Ἐπίσης ἔργον εἰρήνης κι αὐτό….. Γίνεται ἡ καταστροφή νά μετατρέπεται σέ πρότυπον; Γίνεται.. Ἐὰν γιὰ παράδειγμα δὲν ἔχεις νοιώσῃ ποτὲ τὴν Πόλιν ὥς Πόλιν σου, τὴν κοινωνία σου ὥς Κοινωνία σου καὶ τὴν παρουσία σου ὥς τμῆμα τοῦ Ὅλου, ναί, γίνεται… Κι ἔτσι θεωροῦμε πλέον φυσικότατον νὰ καταστρέφονται ὅλες οἱ ἐπιχειρήσεις τοῦ κέντρου, πρὸ κειμένου νὰ κερδοφορήσουν αὐτοὶ ποὺ πρόλαβαν κι ἀγόρασαν κοψοχρονιὰ τὰ καμένα… Θεωρεῖται φυσικότατον νὰ ἁπλώνῃ τὸ ΚΚΕ ΠΑΝΩ στὸν Παρθενώνα… Θεωρεῖται φυσικότατον νὰ τὸν κλέινῃ, ἔτσι, διότι τοῦ κάπνισε.. Θεωρεῖται φυσικότατον νὰ κλείνουμε τοὺς δρόμους, διότι θέλουμε νὰ διαμαρτυρηθοῦμε γιὰ τὰ προβλήματα τῆς κουκουβάγιας τοῦ Θιβὲτ ἤ τῆς μαργαρίτας τῆς Χιλῆς. Θεωροῦμε γενικῶς τὴν καταστροφὴ ὤς τμῆμα τῆς καθημερινότητός μας. Δὲν ἀγαπᾶμε τὸ ὠραῖον πλέον! Δὲν φροντίζουμε νὰ τὸ ἐξαπλώσουμε… Οὔτε νὰ μοιραζόμαστε μὲ τοὺς ἄλλους τὰ ὄμορφα… Κι ὅλα αὐτὰ ἐν καιρῷ εἰρήνης… Τόσο ἀστεῖα…. Συμβαίνουν ὅμως κι ἄλλα εὐτράπελα ἐν καιρῷ εἰρήνης… Ἰδέες, ἰδεολογήματα καὶ ἰδεοπαράσιτα κυκλοφοροῦν παντοῦ. Οὐδὲ μία ξεκάθαρη θέσις γιὰ κάτι, ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ ἀπλούστερα… Ὅλοι πιστεύουν λίγο ἀπὸ ὅλα… Κανεῖς δὲν εἶναι ὅμως ὁλοκληρωμένος Ἄνθρωπος… Τί ἀστεῖον ἀλήθεια… Εἰρήνη… Κι ὁ παπποῦς Ἀριστοφάνης γελᾶ ἀπὸ ἐκεῖ ψηλά… Θὰ σᾶς θυμίσω μόνον τὰ ἐπιτεύγματα τοῦ Β” Παγκοσμίου Πολέμου… Ναί, καὶ τὴν πυρηνικὴ βόμβα… Πῶς θά μποροῦσε νά λείπῃ αὐτή; Ἀλλὰ ἐὰν τὸ ἀπομονώσουμε, θὰ διαπιστώσουμε πὼς τὰ περισσότερα ἐπιστημονικὰ ἐπιτεύγματα τοῦ 20ου αἰῶνος συνέβησαν κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν ἐτῶν 1939-1945. Τί τραγικόν; Ἴσως… Ἀλλὰ κι ἀληθές.. Γιατί γράφω σήμερα γιά πόλεμο καί εἰρήνη; Διάβαζα πρὸ ὁλίγου ἕνα ἄρθρον γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ Αἰγαίου, ἀπὸ κάποιον «κύριο» τοῦ τΣΥΡΙΖΑ. Ποῦ τά σκέφθηκε ὅλα αὐτά πού ἔγραφε; Ἀναφερόταν στὴν ΑΟΖ καὶ στὸ πόσο ἄχρηστη μᾶς εἶναι, πρὸ κειμένου νὰ διαφυλάξουμε τὴν εἰρήνη. Ἀναφερόταν ἐπίσης καὶ στὴν ἐπεκτατικότητα τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους. (Χά, ἐδῶ γελᾶμε…) Τέλος ἀναφερόταν στὴν θρασύτητα τοῦ Μαρκεζίνη, καθῶς καὶ τῶν ΜΜΕ ποὺ τὸν προβάλλουν, νὰ ἀξιώνῃ τὴν ΑΟΖ. Ἀλήθεια, γιατί τά ἔγραφε αὐτά ἐτοῦτος ὁ ἀνόητος; Θέλει ἐθνική ἀνεξαρτησία; Κι ἐάν ναί, τότε πῶς ἀκριβῶς σκοπεύει νά τήν διατηρήσῃ; Μέ τό νά ἱκανοποιῇ τίς ὀρέξεις κάθε γείτονος; Μὰ αὐτὸ δὲν εἶναι ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, εἶναι ἐθελοδουλεία. Θέλει οἰκονομική ἀνάκαμψιν τῆς χώρας; Καί πῶς ἀκριβῶς σκοπεύει νά τήν διεκδικήσῃ; Ἀρνούμενος τόν φυσικό μας πλοῦτο; Θέλει σταθερότητα καί ὑποταγή στόν κάθε γείτονα; Γιατί; Γιά νά μήν μᾶς ἐνοχλῇ; Μήπως ὅμως ἀπλῶς τοῦ λέει νά περάσῃ γιά ἀκόμη μίαν φορά καί νά μᾶς σκίσῃ; Κι ἀλήθεια, τί ἀκριβῶς θά πρέπῃ ἐμεῖς νά σκεφθοῦμε μέ ὅλα αὐτά πού ἔγραψε; Μήπως πώς τό μυαλό του παρά ἔγινε μαλθακό μέσα ἀπό συνθῆκες εἰρήνης; Δὲν ξέρω φίλοι μου… Ἀλλὰ πλεόν πιστεύω πὼς ἡ εἰρήνη ποὺ ἔχουμε ἐδῶ καὶ τόσες δεκαετίες δὲν εἶναι τίποτα περισσότερον ἀπὸ τὸν πραγματικό Δούρειον Ἵππο, ποὺ ἔχει καταλάβει τὴν χώρα μας… Μαλθακοί, τρυφηλοί, ἀνέντιμοι γιὰ τὰ πάντα εἴμαστε… Προσκυνημένοι, ἀνόητοι καὶ ἐπιρρεπεῖς σὲ κάθε ἀνοησία, ποὺ δὲν διστάζουμε νὰ υἱοθετήσουμε… Γιατί; Τόσο πολύ βαρεθήκαμε τήν ζωή μας; Φιλονόη. φωτογραφία

http://www.filonoi.gr/en-kairo-eirhnhs/

1 σχόλιο:

  1. Κυρία μου, (αν είστε γυναίκα όπως φαίνεται), αυτό που είχαμε δεν ήταν ειρήνη, αλλά αποχαύνωση και θάνατος. Προσβάλλετε την έννοια της ειρήνης, δεχόμενη ότι αυτή η ανοησία ήταν ειρήνη. Η ειρήνη είναι πάρα πολύ δύσκολη και απρόσιτη και χρειάζεται, όχι μόνον καλωσύνη, αλλά και αποφασιστικότητα να είναι κανείς ενεργός πολίτης και άνθρωπος. Περιπίπτετε στο ίδιο σφάλμα ουσιαστικά με αυτά που κατηγορείτε,γιατί και οι υπόλοιποι άνθρωποι τέτοια θεωρούν την ειρήνη, ενώ στην πραγματικότητα προετοιμάζουν τον πόλεμο.
    Εξάλλου ούτε οι πόλεμοι μας έκαναν καλύτερους και από δαύτους η ανθρωπότητα έχει βιώσει άφθονους. Αν καταλήξουμε να έχουμε συνέχεια ανάγκη από πόλεμο, για να είμαστε ενεργοί, τότε είμαστε χαμένοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή