Βρήκα τον Θεό!

Γεια σου, Πιτσιρίκο. Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε συνέχεια ανθρώπους να ψάχνουν για φαγητό στους κάδους. Είναι μάλιστα τόσο συχνό αυτό το θέαμα που ο κόσμος πια το συνήθισε και δεν του κάνει αίσθηση. Αυτό είναι η μεγαλύτερη κατάντια. Δεν ξέρω μην είναι μεγαλύτερη και από αυτή του ανθρώπου που ψάχνει στους κάδους...


Χτες,λοιπόν, γυρίζοντας στο σπίτι, είδα έναν μετανάστη να ανακατεύει μάταια τα σκουπίδια. Ειρωνεία: ο κάδος προπαγάνδιζε (άθελά του) τη Χρυσή Αυγή. Κοντοστάθηκα μια στιγμή, αλλά συνέχισα το δρόμο για το σπίτι προβληματισμένη.

Μόλις έφτασα, παράτησα τα ψώνια, τη τσάντα μου, το κινητό μου, και γύρισα πίσω για να τον βρω.

Ζω σε μια περιοχή της Πάτρας που έχει πολλούς μετανάστες και δυστυχώς και πολλούς ρατσιστές. Το να τσακώνομαι μαζί τους ή να κάνω ένα like σε κάθε αντιφασιστική ανάρτηση στο FB, δεν φάνταζε αρκετό για να νιώσω ότι κάπως αντιδράω κι εγώ.

Τελικά τον είδα σε άλλο δρόμο και άλλους κάδους. Μπήκα στο φούρνο, πήρα μια τυρόπιτα και του την έδωσα.

Δεν άλλαξα τον κόσμο με αυτή την κίνηση ούτε κανείς πρόκειται να παραδειγματιστεί από αυτό. Άλλωστε δεν το είπα σε κανέναν, ίσως μόνο να με είδαν κάποιοι. Το μόνο που έκανα ήταν να απαλλάξω κάποιον από το βασανιστικό αίσθημα της πείνας για καμιά ωρίτσα.

Αυτό όμως που ένιωσα εγώ δεν έχει προηγούμενο. Για πρώτη φορά μετά από καιρό αισθάνθηκα γαλήνη. Είναι κάτι σαν προσευχή, αλλά πολύ καλύτερο και πολύ πιο αποτελεσματικό…

Αυτές τις μέρες που ψάχνουν το σωματίδιο του Θεού, εγώ βρήκα τον άνθρωπο. Και τον βρήκα μέσα μου. Ίσως πολλοί έχουν υποστεί κάτι σαν αποπροσωποποίηση, όπως κι εγώ. Δε σταμάτησα όμως να αγαπάω τους ανθρώπους και ειδικά τους αδύναμους, και ειδικά τώρα!

Δεν είναι κατόρθωμα, είναι μια πολύ απλή πράξη αλληλεγγύης, μάθημα για τους ανθρωποφάγους που έρχονται.

Με εκτίμηση,

Χρυσάνθη
πηγη