Η κοινή πεποίθηση είναι ότι ο...
συγκεκριμένος λιμένας που ενοικιάσθηκε από τη Ρωσία το 1971 έναντι διαγραφής συριακού χρέους ύψους πολλών δισεκατομμυρίων, έχει στρατηγική σημασία για τη Ρωσία, αφού εκεί θα μπορούν να ελλιμενίζονται και να ανεφοδιάζονται τα πλοία του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, ο οποίος στον τομέα ευθύνης του συμπεριλαμβάνει και την περιοχή της Μεσογείου, αφού διαθέτει πρόσβαση στα ελεγχόμενα από τους Τούρκους Στενά του Βοσπόρου.
Εκτός από τα πολεμικά πλοία, λόγω των βαθέων υδάτων της συγκεκριμένης θαλάσσιας περιοχής, οι Ρώσοι μπορούν να σταθμεύουν εκεί ακόμη και πυρηνικά υποβρύχια. Κατά συνέπεια, σε αυτή τη χρησιμότητα του λιμένα στηρίζεται και η πεποίθηση ότι η Ρωσία δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τη Συρία.
Τι αναφέρει όμως το ενδιαφέρον ρεπορτάζ του BBC; Ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και πως ο λόγος που η Ρωσία δείχνει τόσο μεγάλη επιμονή δεν είναι τίποτε άλλο παρά για λόγους δημόσιας εικόνας η οποία συνδέεται με μια χώρα που θέλει να λογίζεται μεγάλη δύναμη με πλανητικό ρόλο. Εν ολίγοις, ταιριάζει με όσα επιδιώκει να πετύχει ο Πούτιν στη Ρωσία για την… ανάκτηση του δέους που αισθάνονταν οι αντίπαλοι της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.
Το ρεπορτάζ επικαλείται μάλιστα και τους ειδικούς του ερευνητικού ιδρύματος με τον τίτλο «κέντρο για την ανάλυση στρατηγικών και τεχνολογιών με την επωνυμία CAST (Centre for Analysis of Strategies and Technologies). Το ερευνητικό ίδρυμα φέρεται να διαθέτει που φέρεται να διαθέτει εξαιρετικές επαφές στους διαδρόμους εξουσίας του Κρεμλίνου. Οι αναλυτές του κέντρου επιμένουν ότι η μοναδική χρησιμότητα της βάσης, πέραν μερικών μικρών επιδιορθώσεων, είναι για την τροφοδοσία των πλοίων με νερό και τρόφιμα.
Για το CAST, η βάση στο Ταρτούς έχει συμβολική σημασία για τους Ρώσους, αφού περνάει το μήνυμα ότι παρά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η χώρα διαθέτει μια βάση όπου μπορεί να στείλει τα πλοία της.
Σε αυτό το σημείο εισέρχεται η προσωπική «πινελιά» του ρεπόρτερ: Μέσω διαδικτύου πλησιάζει μέσω δορυφόρου τη βάση και βλέπει την εικόνα ενός «τακτοποιημένου» λιμένα χωρίς όμως υπέρμετρες δυνατότητες. Για να αναφερθεί τελικά σε μελέτες του CAST όπου υποστηρίζεται το επιχείρημα ότι για τη Ρωσία, στην πραγματικότητα δεν διακυβεύεται κάποιο ζωτικό της συμφέρον και ότι η υποστήριξη του καθεστώτος Άσαντ βασίζεται περισσότερο στο συναίσθημα και όχι στη λογική…
Είναι μια ενδιαφέρουσα οπτική, απλά, όσο δεν μπορούμε να εντοπίσουμε στοιχεία που να επαληθεύουν ή να διαψεύσουν την υπόθεση του σεναρίου, η υπόθεση είναι ανοικτή στο δημόσιο διάλογο και τις επιμέρους απόψεις. Και δεν θα πρέπει να ξεχνούμε, ότι μπορεί η εν λόγω άποψη να έχει ενδεχομένως κάποιο νόημα, ωστόσο, οι σχέσεις με το Κρεμλίνο θα μπορούσαν να έχουν υπαγορεύσει την εν λόγω θέση και την προώθησή της στο εξωτερικό, αφού θα μπορούσε να εξυπηρετεί το ρωσικό εθνικό συμφέρον…
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου