Τώρα, που η Ελλάδα απειλείται με ξένη κατοχή, είναι η ευκαιρία για τη "μητέρα" της Δημοκρατίας να σώσει την "κόρη" της, για να σωθεί και η ίδια από αυτήν.
...ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
...για να σωθεί η Δημοκρατία και η πατρίδα...
"...Τι άλλο να πω; ...Ό,τι είχα να πω, το είπα προεκλογικά ...Τώρα γυρίζω στη ...σπηλιά μου" ...Τάδε έφη Κωστάκης ...Κωστάκης ο τυροπιτάς. Τώρα, που "τσίμπησε" τον μισθό και τα προνόμια του βουλευτή, μάς "δουλεύει" ο άεργος και ανεπάγγελτος της Ραφήνας ...Στο όνομα της Δημοκρατίας βεβαίως-βεβαίως. Κατ’ αρχήν —και εντελώς πληροφοριακά— να πούμε στον Κωστάκη ότι ...τα αυτοσυντηρούμενα άγρια θηρία των δασών είναι αυτά, τα οποία γυρίζουν στις δικές τους σπηλιές για να "ξαποστάσουν" και όχι οι οικόσιτες κότες, οι οποίες βόσκουν στις αυλές και μετά γυρίζουν στα κοτέτσια των αφεντικών τους ...για τη δική τους ασφάλεια. Όσοι τρέφονται εξαιτίας των προνομιακών νόμων και των δημοσίων "συσσιτίων", είναι οικόσιτες "κότες" και ως εκ τούτου οι "σπηλιές" δεν τις αφορούν.
Ο Καραμανλής είναι προφανές ότι ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Από τότε που υπάρχει τον ταΐζουμε. Όλη του η ύπαρξη είναι ένας διάσημος θείος. Τίποτε άλλο δεν έχει υπάρξει και τίποτε απολύτως δεν έχει κάνει ο ίδιος στη ζωή του. Άεργος και ανεπάγγελτος μπήκε από πολύ νωρίς στο "συσσίτιο" της Βουλής με στόχο να επιβιώσει εις βάρος της κοινωνίας. Άσχετος και ανεπαρκής ήταν ακόμα κι όταν ανέλαβε να μας κυβερνήσει. Στην κυριολεξία, πριν ο χοντρός κυβερνήσει ένα κράτος ολόκληρο, δεν είχε "κυβερνήσει" ούτε τροχήλατη φουφού με καλαμπόκια. Σήμερα, μετά την τρομερή του κυβερνητική "επιτυχία", η οποία τον καθιστά συνυπεύθυνο για την άθλια κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας, ξαναεμφανίστηκε μπροστά μας.
Γιατί; ...Για να μας "δουλέψει" ...Για να βγάλει το "μεροκάματό" του απέναντι στα αφεντικά του ...Για να βοηθήσει τη συμμορία των ομοίων του να επιβιώσει. Δεν είναι μόνος του. Έχει συνεταίρους τους ιδιοκτήτες του δικομματισμού, που τους ταΐζει όλους. Για την ανάγκη της προστασίας της δικομματικής "φάμπρικας" επανεμφανίστηκε ο "μουγκός" της ταβέρνας. Βγήκε προεκλογικά —και για λίγες ημέρες— προκειμένου να "τσιμπολογήσει" εκ νέου έναν δημόσιο μισθό και μια ασυλία. Τώρα, που τα εξασφάλισε, γυρνάει στο "κοτέτσι" της Ραφήνας, για να απολαύσει την "επαγγελματική" του ασφάλεια.
Τώρα, που εξασφάλισε κρατικό μισθό, θα μπορεί απερίσπαστος να χαζεύει τα πλοία στο λιμάνι της Ραφήνας. Τώρα, που εξασφάλισε εκ νέου την ασυλία, μπορεί να του φύγει το άγχος που τον βασάνιζε για τις τελευταίες "αγιορείτικες" ημέρες της θητείας του. Τώρα, που εξασφάλισε νόμιμα "έσοδα", θα μπορεί, αν έχει τίποτε "άπλυτες" λείες, να τις "ξεπλένει". Έκανε το "καθήκον" του απέναντι στον μισητό δικομματισμό και ανταμείφθηκε με μισθό και ασυλία. Στήριξε το "μαγαζί" που τον ταΐζει, τρομοκρατώντας τον λαό με "δραχμές", εθνικές καταστροφές και χρεοκοπίες και μετά μας είπε ότι "πάει" και τον Τσίπρα ...Μιλάμε δηλαδή για θράσος ...Τόσο πολύ υπολογίζει τον λαό.
...Έναν λαό, που δυστυχώς —εξαιτίας και της δικής του ανικανότητας και ανεπάρκειας— είναι φτωχός και άνεργος ...Έναν λαό, που δεν έχει στην κυριολεξία να φάει τη στιγμή που οι υπεύθυνοι σαν τον Καραμανλή πρέπει να κάνουν δίαιτες, για να νικήσουν τη χοληστερίνη. Σε αυτόν τον φτωχό λαό, ο οποίος υποφέρει από την ανεργία, "υπενθυμίζουμε" ότι το "θηρίο" της "σπηλιάς" εισπράττει πάνω από 10.000 ευρώ μηνιαίως, χωρίς να κάνει απολύτως τίποτε ...Χωρίς να υποχρεούται να κάνει οτιδήποτε. Για ακόμα τέσσερα χρονάκια ο Κωστάκης θα εισπράττει μηνιαίως ένα ποσό, το οποίο για τον για τον κοινό Έλληνα είναι ένας μικρός θησαυρός. Στα εφιαλτικά χρόνια, που ακολουθούν για όλους τους Έλληνες, ο άεργος Κωστάκης βρήκε το κόλπο να τη βγάλει "κοτσάνι".
...Βλέπετε ο Κωστάκης δεν είναι κοινός Έλληνας ...Είναι ο ανιψιός του "θείου" του ...Είναι ο ανιψιός του εθνάρχη ...Είναι εκ γενετής "εκλεκτός". Στην Ελλάδα των κοινών θνητών, όπου οι νέοι βασανίζονται από μια εξωφρενική ανεργία, η οποία φτάνει και ξεπερνά το 50%, τα παιδιά των "εκλεκτών" είναι εξ’ αρχής καλοζωισμένα. Αυτά, που ποτέ δεν μεταναστεύουν, ποτέ δεν αγχώνονται και βέβαια δεν αυτοκτονούν. Από την ηλικία των είκοσι-κάτι όλα τα παιδιά των "εκλεκτών" έχουν τρυπώσει στο "κοτέτσι" της Βουλής. Πολλοί εκλεκτοί και άξιοι συμπολίτες μας, οι οποίοι θα μπορούσαν να συντελέσουν στην πρόοδο της πατρίδας μας, δεν μπόρεσαν ποτέ να μπουν στη Βουλή των Ελλήνων, γιατί είχαν "καπαρωμένες" θέσεις οι άεργοι και ανεπάγγελτοι γόνοι.
...Αυτό δεν είναι Βουλή Δημοκρατίας ...Αυτό είναι μαγαζί της παραλιακής — και ακόμα χειρότερο. Γιατί ούτε σ' αυτά τα μαγαζιά δεν υπάρχει αυτό το "στήσιμο". Πάνω από τις μισές θέσεις των "αιρετών" της Βουλής είναι "καπαρωμένες" πριν καν στηθούν οι κάλπες ...Πολλοί οι "εκλεκτοί" και πολλά και τα παιδιά τους. Δεν είναι μόνον ο Κωστάκης, ο οποίος έπρεπε να "βολευτεί" στον "ναό" της Δημοκρατίας. Είναι και ο Αντωνάκης και η Ντορούλα και ο Γιωργάκης και ο Κυριάκος ...Όλα τα "καλά" παιδιά του δικομματισμού ...Όλα τα άχρηστα παιδιά, τα οποία πλαισιώνονται από όμοιά τους εξίσου άχρηστα ...Βαρβιτσιώτηδες, Αλευράδες, Σταϊκούρες, Γεννηματούδες, Παπακωνσταντίνου, Κεδίκογλου και άλλα πολλά ...Όλος ο κοινωνικός κατιμάς της μεταπολεμικής περιόδου ...Τα κομματικά θηρία των κρατικών "κοτετσιών". Εκατομμύρια ευρώ τούς έχουμε πληρώσει σε αργομισθίες μέχρι να έρθει η σειρά του καθενός από αυτούς να μας "σώσει". Θα τους πληρώνουμε, είτε πετύχουν να μας "σώσουν" είτε όχι.
Όλοι αυτοί επιβιώνουν στην κυριολεξία εις βάρος της κοινωνίας γιατί στην πραγματικότητα "εκτέλεσαν" τη Δημοκρατία. "Αποπάτησαν" στους θεσμούς της και τώρα την χειρίζονται σαν "μαγαζάκι" τους. Η Ελληνική Δημοκρατία έγινε με αυτόν τον τρόπο το "μαγαζί―κληρονομιά" των άχρηστων γόνων. Καταστρατηγώντας κάθε έννοια δικαιοσύνης και αξιοκρατίας, κατορθώνουν οι άχρηστοι —ακόμα και όταν ο λαός "ματώνει" από τα δικά τους σφάλματα— να βρίσκονται στο "απυρόβλητο" ...Μονίμως διακοπές από τότε που υπάρχουν ...Απέραντες διακοπές με μοναδικό "στόχο" να κατορθώσουν σε κάποια στιγμή να παραδώσουν τη "σκυτάλη" στους φυσικούς τους απογόνους.
Έτσι αντιλαμβάνονται την Ελληνική Δημοκρατία τα κουτορνίθια των εγκληματιών, που "σκότωσαν" τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη στην Ελλάδα.
Ο "βιασμός" της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Εύλογα ο αναγνώστης θα αναρωτηθεί για τον λόγο που σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι η λειτουργία της Δημοκρατίας, αναφερόμαστε σε αυτά τα γελοία υποκείμενα. Αναφερόμαστε σ' αυτά για έναν πολύ απλό λόγο ...Η ύπαρξή τους και μόνον θα έπρεπε να έχει ενεργοποιήσει όλους τους "συναγερμούς" της κοινωνίας μας ...Οι γελοιόφατσές τους και μόνον θα έπρεπε να έχουν ενεργοποιήσει τις "σειρήνες" της Δημοκρατίας. Είναι από μόνοι τους συμπτώματα κοινωνικής "αρρώστιας".
Γι' αυτόν τον λόγο ασχολούμαστε μ' αυτούς. Ακόμα και στην πιο σοβαρή "αρρώστια" αναζητάς τα ορατά "συμπτώματά" της ...τα όποια "συμπτώματά" της ...όσο γελοία κι αν φαίνονται. Για εμάς αυτά τα πρόσωπα, τα οποία μπαίνουν από τα ιδιωτικά τους "παράθυρα" στη δημόσια Βουλή, είναι η απόδειξη της "νόσου" της Δημοκρατίας μας. Η εύκολη και μόνιμη επιβίωσή τους στο πολιτικό σκηνικό είναι η απόλυτη απόδειξη ότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα στην κυριολεξία όχι απλά δεν λειτουργεί σωστά, αλλά ούτε καν υπάρχει.
Όταν τέτοιοι άχρηστοι —και ανεπαρκείς σε όλα τους— άνθρωποι εμφανίζονται μονίμως "επιπλέοντες" μέσα σε μια "δημοκρατική" κοινωνία, τότε το πρόβλημα είναι τεράστιο. Για να επικρατήσουν αυτοί οι άχρηστοι, δεν αρκεί μόνον η αναξιοκρατία. Η αναξιοκρατία θα μπορούσε να είναι ένας καλός λόγος, απλά για να επιβιώσει σε αυτόν τον κόσμο ένας ηλίθιος άνθρωπος σαν τον Γιωργάκη. Όμως, για να φτάσει αυτός ο ηλίθιος να γίνει Πρωθυπουργός, δεν φτάνει μόνη της η αναξιοκρατία ...Πρέπει να έχει "σαπίσει" η κοινωνία, ώστε να τον ανεχθεί και να τον στηρίξει στις φιλοδοξίες του ...Πρέπει να βασιλεύει η κοινωνική αδικία και να μην λειτουργεί καμία ασφαλιστική "δικλείδα" μέσα στο σύστημα.
...Απλά πράγματα. Για να νικήσει ο ποντικός το λιοντάρι, δεν αρκεί να δεθεί το λιοντάρι ...Θα πρέπει και να ναρκωθεί. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τους άχρηστους γόνους, οι οποίοι σήμερα μας κυβερνάνε. Δεν "έδεσαν" απλά την κοινωνία με τα κόμματά τους ...Την "νάρκωσαν" σε βαθμό παραλυσίας. Η επιτυχία τους είναι η αποτυχία της κοινωνίας. Η ύπαρξή τους είναι η απόδειξη της "αρρώστιας" της κοινωνίας ...Πραγματικής και μεγάλης αρρώστιας, εφόσον μόνον οι συνθήκες αναξιοκρατίας και μέσων δεν θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν....Δεν φτάνουν μόνον αυτές οι βοήθειες. Έχει πρόβλημα η κοινωνία μας και αυτό έχει προβολή και στη λειτουργία της Δημοκρατίας μας.
Αυτό ακριβώς είναι που αποκαλύπτει το μέγεθος του προβλήματος. Για να επιβληθούν όλοι αυτοί οι ηλίθιοι στο κοινωνικό και πολιτικό "στερέωμα", καταστρέφουν τον λαό, προκαλώντας κοινωνική "σήψη" ...Μιας "σήψη" βαθιά, η οποία είναι μαθηματικά βέβαιον ότι οδηγεί τη Δημοκρατία στον "θάνατο" και το έθνος στον αφανισμό. Φτάσαμε στο σημείο να μην μπορούν ούτε οι ίδιοι οι Έλληνες να αντιληφθούν τα προβλήματά τους ...Να μην μπορούν όχι να τα επιλύσουν, αλλά ούτε καν να τα κατανοήσουν. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να τα επιλύσουν, όταν δεν μπορούν να κατανοήσουν τα "μυστικά" της λειτουργίας της Δημοκρατίας;
...Τραγικό και μόνον να το σκεφτεί κάποιος. Στην τρίτη χιλιετία και με τους Έλληνες να έχουν στο σύνολό τους πλέον πρόσβαση στην εκπαίδευση φτάσαμε στο σημείο να μην καταλαβαίνουν πώς λειτουργεί το μέγα επίτευγμα των προγόνων τους. Τόσο πολύ έχει "διαβρωθεί" η ελληνική σκέψη με το πέρασμα των χρόνων, που δεν μπορεί με μια απλή ανάγνωση των αρχαίων κειμένων να κατανοήσει το προφανές. Η "γύμνια" αυτής της σκέψης φαίνεται ειδικά τώρα, που το πρόβλημα της δημοκρατικής λειτουργίας είναι εμφανές ...Τώρα, που πλέον η κατάσταση έχει φτάσει στο "μη παρέκει" ...Τώρα, που ακόμα και οι πιο άσχετοι αρχίζουν και καταλαβαίνουν ότι πράγματι υπάρχει πρόβλημα Δημοκρατίας ...Μεγάλο πρόβλημα, όταν κάποιες φασιστικές μειοψηφίες —υπό την εξουσία προδοτών και δωσίλογων— αναγκάζουν ένα κράτος, παρά τη θέληση του λαού του, να υποταχθεί σε ξένους κατακτητές.
...Υπάρχει προφανές πρόβλημα, όταν από τη Βουλή του λαού "απουσιάζει" το 40% του λαού αυτού. Μας "δουλεύει" κατάμουτρα ο εκλεκτός και επίσης ανεπάγγελτος και άεργος Αντωνάκης, όταν μέσα σε αυτήν τη Βουλή εμφανίζεται σαν "εκλεκτός" του Λαού, ενώ στην πραγματικότητα είναι απλά εκλεκτός της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και των νόμων των δωσίλογων "Συνταγματολόγων" ...Υπάρχει πρόβλημα, όταν οι πλειοψηφίες της Βουλής δεν βγαίνουν με προσθέσεις, αλλά με πολλαπλασιασμούς ...Όταν τα "δώρα" των πενήντα εδρών αλλοιώνουν την "ισοτιμία" μεταξύ των ψήφων των πολιτών ...Όταν οι απατεώνες με ψέματα και υποσχέσεις κλέβουν τις ψήφους και μόλις εκλεγούν γίνονται ..."ρεαλιστές".
Όλα αυτά έχουν αρχίσει να γίνονται πλέον αντιληπτά από τον λαό και έχει αρχίσει μια "συζήτηση" πάνω σε θέματα λειτουργίας της Δημοκρατίας ...Μια "συζήτηση", η οποία θα έπρεπε να έχει γίνει δεκαετίες πριν ...Μια "συζήτηση" χρήσιμη μεν, αλλά αποκαλυπτική της άγνοιας που διέπει την ελληνική κοινωνία πάνω σε θέματα που αφορούν την ίδια τη Δημοκρατία ...Πάνω σε θέματα, τα οποία θα έπρεπε να τα έχει "ξεκάθαρα" στο μυαλό της από την εποχή που πήγαινε σχολείο και έκανε το μάθημα της "Αγωγής του Πολίτη". Και τι δεν έχουμε ακούσει αυτόν τον καιρό για τη λειτουργία της Δημοκρατίας ...Ό,τι δεν είναι απόλυτα λάθος, είναι απόλυτα παράλογο. Η τραγικότητα της κατάστασης σε αυτό το σημείο αποκαλύπτεται. Άνθρωποι, οι οποίοι είναι πραγματικά αγανακτισμένοι και ανιδιοτελείς, εμφανίζονται με προτάσεις, οι οποίες στην καλύτερη περίπτωση είναι βλακώδεις.
...Όλα τα έχουμε ακούσει αυτήν την περίοδο της μεγάλης απελπισίας των Ελλήνων. Τα πάντα έχουν ακουστεί με μια επιχειρηματολογία, η οποία εκφράζει ένστικτα και ως εκ τούτου είναι το λιγότερο αφελής ...Να μειώσουν τον αριθμό των Βουλευτών, προτείνουν κάποιοι, που "βλέπουν" μακριά ...Είναι πολλοί και κοστίζουν πολλά. Πόσο "πολλά" λέμε εμείς; Δεν χρειάζεται να σκεφτείς πολύ βαθιά, για να καταλάβεις ότι βρίσκεσαι σε λάθος "δρόμο" σκέψης. Μια απλή σύγκριση αρκεί. Όταν μια αρχαία Αθήνα των 100.000 κατοίκων μπορούσε να συντηρεί 500 έμμισθους Βουλευτές, μια σύγχρονη Ελλάδα των 11.000.000 δεν μπορεί να συντηρήσει 300; Μια αρχαία Αθήνα με πρωτόγονη οικονομία —και άρα με την ελάχιστη δυνατή παραγωγή πλούτου— μπορούσε να συντηρήσει ένα τόσο μεγάλο έμμισθο "σώμα" και η σύγχρονη Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει το ίδιο;
Περίεργο δεν είναι το αποτέλεσμα της σύγκρισης που κάνουμε; Περίεργο, αλλά αληθές. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί απλά οι αρχαίοι Έλληνες ήταν έξυπνοι και γνώριζαν πώς λειτουργεί η Δημοκρατία και άρα πόσο έπρεπε να πληρώνουν τους Βουλευτές, ενώ οι σύγχρονοι Έλληνες όχι. Οι σύγχρονοι Έλληνες δεν γνωρίζουν καν τι πληρώνουν και για ποιον λόγο το πληρώνουν ...Δεν κατανοούν την ίδια τη λειτουργία της Δημοκρατίας και άρα και των στελεχών της ...Δεν κατανοούν καν την ιδιότητα του Βουλευτή και γι' αυτό τον πληρώνουν σαν "στρατηγό". Αυτή είναι η διαφορά. Ολόκληρη η Δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας πλήρωνε 500 βουλευτές και 1 στρατηγό, ενώ η Δημοκρατία της σύγχρονης Ελλάδας πληρώνει 300 στρατηγούς, γιατί κάποιοι τη "δουλεύουν".
Κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας εντόπισαν το πρόβλημα αλλού ...Πολιτειακό είναι το πρόβλημα της Ελληνικής Δημοκρατίας, ήταν το τελικό τους "πόρισμά". Το πρόβλημά τους ήταν η Προεδρευόμενη Δημοκρατία και αυτή έπρεπε ν' αντικατασταθεί με την Προεδρική. Ενώ, δηλαδή, δεν γνωρίζουν για ποιον λόγο ένας αιρετός άρχοντας στη διάρκεια του χρόνου "εκφυλίζεται", με αποτέλεσμα να εμφανίζεται ως ανεξέλεγκτος κληρονομικός δικτάτορας, θεωρούν ότι το πρόβλημα είναι ο τίτλος του. Αν, δηλαδή, τον τυραννικό Πρωθυπουργό τον αντικαταστήσουμε με έναν Πρόεδρο, αυτός δεν θα είναι τυραννικός, γιατί απλά δεν θα είναι πρωθυπουργός. Ενώ, δηλαδή, δεν έχουν εντοπίσει τα αίτια για τα οποία ένας κορυφαίος αιρετός παράγοντας της δημοκρατικής εξουσίας δεν ελέγχεται και φέρεται ως κληρονομικός άρχων, θεωρούν σαν λύση την απλή αλλαγή του αξιώματός του. Μέχρι τότε απλά θα ελπίζουν ότι η λύση τους είναι η σωστή.
Τι άλλο ακούσαμε; Το φοβερό περί της αναβίωσης της Άμεσης Δημοκρατίας ...Αυτοί κι αν δεν γνωρίζουν τα στοιχειώδη για τη δημοκρατική λειτουργία. Είναι ντροπή για την Ελλάδα να υπάρχουν "οπαδοί" της Άμεσης Δημοκρατίας όπως την είδαμε" αυτήν να ενσαρκώνεται στην "κάτω" πλατεία Συντάγματος — των πιο άσχετων από τους "αγανακτισμένους". Γιατί είναι ντροπή; Γιατί ούτε καν σαν "αναπαράσταση" της αρχαίας λειτουργίας δεν μπορούμε να δούμε το εμετικό "σόου" της Πλατείας Συντάγματος ...Στις Πλατείες συγκεντρώνονταν και οι βάρβαροι, για να βγάλουν "αποφάσεις" ...Ακόμα και οι "μάγισσες" του Μεσαίωνα σε κάποιες πλατείες αγανακτισμένων πλειοψηφιών καταδικάζονταν σε θάνατο. Τι σχέση έχει αυτή η βαρβαρική "συνάθροιση" των άσχετων και των αιμοβόρων με τους αρχαίους Έλληνες; Η ευφυΐα των αρχαίων Ελλήνων αποκαλύπτεται μόνον αν κατανοήσει κάποιος τη λειτουργία της "εφεύρεσής" τους.
Άμεση δημοκρατία με τη λογική της πλατείας Συντάγματος είναι η οχλοποίηση της κοινωνίας ...Αυτό είναι καθαρά βαρβαρισμός. Το είδαμε να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Πήγαμε οι ίδιοι και το είδαμε να συμβαίνει στην Πλατεία. Όποιος είχε "μέσον", τσαμπουκά ή θράσος, ανέβαινε σε ένα "καφάσι", για να πει αυτά, τα οποία ήθελε ν' ακούσει ο "αγανακτισμένος" όχλος, για να τον "χαϊδέψει" και να "δοξαστεί" ο ίδιος εκ του ασφαλούς. Αυτοί, οι οποίοι εξέφραζαν την πρωτόγονη αυτή διαδικασία, θεωρούν ότι αυτή ήταν η "δημοκρατία", που είχαν "εφεύρει" οι βιολογικοί τους πρόγονοι; ...Ακόμα και οι αγέλες των ζώων με "άμεση δημοκρατία" λειτουργούν, αν σκεφτεί κάποιος ότι οι πλειοψηφίες των αγελών είναι αυτές, οι οποίες καθορίζουν τις τελικές συλλογικές συμπεριφορές τους.
Αυτό ήταν το "επίτευγμα" των αρχαίων Ελλήνων, που τους έκανε διάσημους στους αιώνες; Όχι βέβαια. Γιατί; Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση κανένας δεν τους εξασφάλιζε από τη βαρβαρότητα και την ασχετοσύνη των πλειοψηφιών. Ποιος είπε ότι η επιβολή της άποψης της πλειοψηφίας είναι το μοναδικό ζητούμενο για τη Δημοκρατία; Ποιος είπε ότι οι πλειοψηφίες "γνωρίζουν" την αλήθεια; Ποιος θα μας σώσει από τις "πλειοψηφίες", όταν είναι γνωστό ότι μέσα στις πλειοψηφίες αυτές βρίσκεται πάντα ό,τι πιο άσχημο, απολίτιστο και βάρβαρο διαθέτει μια κοινωνία; Το ζητούμενο για τη Δημοκρατία είναι το δίκαιο του λαού και του πολίτη ...Η ικανοποίηση του αισθήματος του δικαίου της κοινωνίας και όχι απλά η ικανοποίηση της θέλησης της πλειοψηφίας.
Άρα; Άρα, το επίτευγμα των Ελλήνων είχε σχέση με τη μοναδική τους ικανότητα να διακρίνουν τα συμφέροντα μέσα στην κοινωνία τους. Με τη μοναδική τους ικανότητα να κατανοούν την ανθρώπινη φύση και ν' αντιλαμβάνονται την κοινωνική λειτουργία, μπορούσαν να μοιράζουν τις "δυνάμεις" της κοινωνίας με τέτοιον τρόπο, ώστε να τις κάνουν "χρήσιμες" για την κοινωνία ...Να μπορούν να διασφαλίζουν την κοινωνική Δικαιοσύνη όλων των επιπέδων μέσα στην κοινωνία τους ...Να βάζουν απέναντι στην τεράστια ισχύ των λίγων και ισχυρών τη μικρή ισχύ των πολλών και αδυνάτων ...Να τη βάζουν όμως όχι ως δύναμη εξουδετέρωσης, η οποία οδηγεί στον μηδενισμό των δυνάμεων που "κινούν" την κοινωνία, αλλά ως δύναμη "προστασίας" της κοινωνίας.
Σε αυτό το σημείο η ευφυΐα των Ελλήνων τούς έκανε μοναδικούς στον κόσμο. Κατόρθωσαν και μετέτρεψαν συγκρουόμενα συμφέροντα σε δυνάμεις που "κινούσαν" την κοινωνία και όχι το αντίθετο. Κατόρθωσαν και μετέτρεψαν σε δυνάμεις "κίνησης" —και όχι "στασιμότητας"— δυνάμεις αντίρροπες μεταξύ τους. Κατόρθωσαν και "ένωσαν" σε ένα κοινό πλαίσιο λειτουργίας δυνάμεις, οι οποίες είχαν αντίθετο "πρόσημο". Αυτή ήταν η μοναδικότητά τους. Δημιούργησαν τη Δημοκρατία, η οποία λειτουργούσε ως κοινωνικό "πηνίο" ...Ένα "πηνίο", το οποίο συνδύαζε τις αντίθετες και συγκρουόμενες δυνάμεις και παρήγαγε "έργο" ...Αυτό ήταν το επίτευγμά τους ...Αυτό ήταν το "θαύμα" εκείνο, που τους έκανε διάσημους μέσα στους αιώνες.
Σε έναν θεοσκότεινο αρχαίο κόσμο, όπου ο μισός κυβερνούνταν από τα δόγματα των "εκλεκτών" του Θεού και ο άλλος μισός από τα ένστικτα των αιμοβόρων και πεινασμένων όχλων, οι Έλληνες ήταν αυτοί, οι οποίοι είχαν βρει τη χρυσή τομή. Σε έναν θεοσκότεινο κόσμο, όπου ο μισός καταπιεζόταν από τους "λίγους" και ο άλλος μισός "σερνόταν" από τους "πολλούς", οι Έλληνες είχαν βρει τη λύση να συνδυάσουν τα καλά όλων των δυνάμεων, παραλείποντας όλα τα κακά. Είχαν βρει το "μέτρο" της κοινωνίας και αυτό ήταν η Δημοκρατία. Η κοινωνία τους "σκεφτόταν" με τη γνώση των λίγων και εκλεκτών και "κινούνταν" με τη δύναμη των πολλών.
...Βρήκαν έναν τρόπο να εκμεταλλεύονται την ευφυΐα και τη γνώση όλων των "εκλεκτών" και όλων των "τύπων" και ταυτόχρονα να μην τους επιτρέπουν να υποδουλώνουν την κοινωνία. Βρήκαν έναν τρόπο να εκμεταλλεύονται τη μάζα και τη δύναμη των πολλών και ταυτόχρονα να μην της επιτρέπουν να οχλοποιεί την κοινωνία. Λάτρευαν τον Θεό, αλλά δεν επέτρεπαν σε ελάχιστους "εκλεκτούς" να μετατρέψουν την κοινωνία τους σε θεοκρατική "Βαβυλωνία". Λάτρευαν τον άνθρωπο, αλλά δεν επέτρεπαν στα ένστικτά της πλειοψηφίας του να μετατρέψει την κοινωνία τους σε μια άθεη "ταμερλανομηχανή", που σκότωνε άλλους ομοίους της, προκειμένου να επιβιώσει.
Αυτό ήταν το ζητούμενο για τους αρχαίους Έλληνες ...Η κοινωνία θα λειτουργούσε με τη γνώση των ολίγων ...υπέρ των συμφερόντων των πολλών. Η κοινωνία θα εξασφάλιζε πολλά και κοινά συμφέροντα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών μελών της ...Μεταξύ ισχυρών και αδυνάμων. Οι πλούσιοι και ισχυροί θα απολάμβαναν την ασφάλεια των κεκτημένων τους, αλλά θα έδιναν ως "αντιπαροχή" τη Δικαιοσύνη, που είχε ανάγκη ολόκληρη η κοινωνία. Κοινοί νόμοι για όλους, γιατί αυτό ήταν το κοινό συμφέρον όλων. Διαφορετικοί άνθρωποι εξασφάλιζαν διαφορετικά πράγματα, εξαιτίας διαφορετικών αναγκών με κοινούς νόμους.
Αυτή η Δικαιοσύνη ήταν το ζητούμενο για τους Έλληνες. Δεν τους ενδιέφερε ούτε η δύναμη των λίγων ισχυρών ούτε η δύναμη των πλειοψηφιών ...Η Δικαιοσύνη τούς ενδιέφερε ...Η Δικαιοσύνη, που θα τα έφερνε όλα σε ισορροπία. Αυτό ήταν το μυστικό της Δημοκρατίας και αυτό το είχαν αντιληφθεί οι Έλληνες. Συστήματα, τα οποία να εξασφάλιζαν ασφάλεια, δύναμη ή οικονομική απόδοση μεγαλύτερη και αμεσότερη από το Δημοκρατικό, υπήρχαν πολλά. Κανένα σύστημα όμως —και ποτέ— ούτε καν "πλησίασε" τη Δημοκρατία σ' ό,τι αφορά τη Δικαιοσύνη, που προσέφερε στον λαό της.
Γι' αυτόν τον λόγο η Δημοκρατία ήταν η μεγάλη αγαπημένη των ανθρώπων. Ήταν αγαπημένη, γιατί εξασφάλιζε τη μέγιστη δυνατή Δικαιοσύνη ...Δικαιοσύνη για όλους και όχι μόνον για τους ισχυρούς ...Δικαιοσύνη, η οποία διασφαλιζόταν απόλυτα και μόνιμα από την επιθυμία της πλειοψηφίας. Σε αυτό το σημείο αποκαλύπτεται το μεγαλείο της ελληνικής σκέψης. Εφάρμοσαν τη απόλυτη δύναμη της πλειοψηφίας στην απόλυτη ευαισθησία των ελαχίστων. Έβαλαν την πλειοψηφία να "σπρώχνει" το δυσκίνητο και βαρύ "κάρο" της κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι Έλληνες εντόπισαν και εκμεταλλεύτηκαν απόλυτα την απόλυτη δύναμη της πλειοψηφίας. Την έβαλαν να εκδηλώνει τη δύναμή της με τρόπο τέτοιο, που να γίνεται χρήσιμη για την κοινωνία. Η δύναμη της πλειοψηφίας θα διασφάλιζε για πάντα τη θέληση της κοινωνίας για Δικαιοσύνη.
...Δικαιοσύνη πανέμορφη, αλλά υποχρεωτικά "τυφλή" ...Δικαιοσύνη, που "άκουγε" τους πάντες, αλλά δεν ξεχώριζε κανέναν με βάση την ταυτότητά του ή τα "ενδύματά" του ...Δικαιοσύνη σκληρή, που, όταν ύψωνε το "ξίφος" της, μπορούσε να συντρίψει ακόμα και τον πιο ισχυρό άνθρωπο ...Δικαιοσύνη γενναία, που, όταν ύψωνε το ξίφος της, μπορούσε να συντρίψει και τον πιο ισχυρό λαό. Γιατί; Γιατί, όταν μια κοινωνία είναι απόλυτα δίκαιη για τα μέλη της, είναι απόλυτα δίκαιη και για τον εαυτό της. Όταν μια κοινωνία προστατεύει με γενναιότητα και το πιο αδύναμο μέλος της, ευνόητο είναι ότι προστατεύει με την ίδια γενναιότητα και τον εαυτό της απέναντι ακόμα και στον πιο ισχυρό εχθρό.
Αυτή ήταν η Δημοκρατία, που έκανε τους αρχαίους Έλληνες μοναδικούς στην ανθρώπινη ιστορία. Η Δικαιοσύνη της την έκανε πρότυπο στον ελληνικό κόσμο και η ίδια Δικαιοσύνη αμύνθηκε απέναντι στους πανίσχυρους Πέρσες. Τη δίκαιη κοινωνία, που αισθάνονταν ότι έχαναν από τον μεγάλο Μονάρχη, βγήκαν να υπερασπιστούν στον Μαραθώνα. Η αδικία, που "ερχόταν", τους τρόμαζε πιο πολύ από τον θάνατο στο πεδίο της μάχης. Αυτή η Δημοκρατία ήταν το κατόρθωμά τους ...Το πνευματικό τους κατόρθωμα, το οποίο ήταν πιο συγκλονιστικό από το στρατιωτικό τους κατόρθωμα ...Το κατόρθωμά να βάλουν τη γνώση των λίγων και των ισχυρών να "παράγει" απόψεις εμφανώς συμφέρουσες για ολόκληρο τον λαό και όχι μόνον για τους εαυτούς τους. Στην πραγματικότητα υπέταξαν τη γνώση στο κοινό συμφέρον ...Υπέταξαν την ευφυΐα του "μοναδικού" στην υπηρεσία του Δήμου και άρα των "πάντων".
Η σωστή διακυβέρνηση αυτού του Δήμου ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση, ώστε να εξασφαλιστούν στους Αθηναίους πολίτες όλα τα παραπάνω. Για να εξασφαλιστεί η επιθυμητή διακυβέρνηση, έκαναν τη διάκριση μεταξύ των εξουσιών. Διαχώριζαν απόλυτα την έννοια του Στρατηγού —ο οποίος εξουσιάζει εξαιτίας του νόμου— από τον Βουλευτή — ο οποίος παίρνει την "ευθύνη" για τον νόμο. Διαχώριζαν απόλυτα την έννοια αυτού που εξουσιάζει ή "φτιάχνει" νόμους από αυτόν που κρίνει την παρανομία των πάντων με το "μέτρο" του νόμου. Στρατηγός, Βουλευτής και Δικαστής ήταν διαφορετικές ιδιότητες, τις οποίες έφεραν διαφορετικοί πολίτες, επιλεγμένοι με διαφορετικό τρόπο.
Τον Στρατηγό τον επέλεγαν οι πολίτες ανάμεσα στους λίγους και ικανούς, οι οποίοι έθεταν τους εαυτούς τους στη διάθεση της κοινωνίας. Τον βουλευτή τον επέλεγε η "τύχη" ανάμεσα σε όλα τα μέλη της κοινωνίας. Τον Δικαστή δεν τον επέλεγε ούτε ο λαός ούτε η "τύχη". Τον Δικαστή τον επέλεγε η λογική της Δημοκρατίας, εφόσον έβαζε σχεδόν όλους τους πολίτες μαζί να δικάζουν. Σε μια εποχή, που το σύστημα δεν είχε εξασφαλίσει μηχανισμούς εκπαίδευσης επαγγελματιών δικαστών, για να εξασφαλίσουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αναγκαστικά αυτό γινόταν με τον κυριολεκτικό τρόπο ...Το κοινό εξέφραζε το "αίσθημά" του απευθείας.
Αυτό δεν πρέπει να μας φαίνεται παράξενο, γιατί, αν το σκεφτεί κάποιος, αυτό είναι κάτι, το οποίο "φτάνει" μέχρι τις ημέρες μας. Τα ανώτατα δικαστήρια, ακόμα και στις πιο σύγχρονες χώρες, είναι μικτά ορκωτά. Στα ανώτατα δικαστήρια, δηλαδή, "δικάζουν" απλοί πολίτες, γιατί πρέπει στις μεγάλες υποθέσεις να "μπαίνει" ο λαός μέσα στην αίθουσα, όπου απονέμεται η Δικαιοσύνη. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, που το ανώτατο λαϊκό δικαστήριο της Αθήνας —η Ηλιαία— το απάρτιζαν 6000 πολίτες ...Ένα δυναμικό σχεδόν ίσον με την απαρτία της Εκκλησίας του Δήμου ...Ένα δυναμικό τόσο μεγάλο, που "αποδεικνύει" με τον πιο απόλυτο τρόπο αυτό, το οποίο είπαμε παραπάνω ...που αποδεικνύει ότι η Δικαιοσύνη ήταν το μέγα ζητούμενο της Δημοκρατίας ...και μετά όλα τα άλλα.
Οι Έλληνες ήταν αυτοί, οι οποίοι πρώτοι στον κόσμο διέκριναν τις τρεις κορυφαίες εξουσίες μέσα στη Δημοκρατία ...Την Εκτελεστική, την Νομοθετική και τη Δικαστική Εξουσία. Σε αυτό το κείμενο ταυτίζουμε την εκτελεστική εξουσία με αυτήν του Σρατηγού-Αυτοκράτορα, γιατί στο σημείο αυτό μάς ενδιαφέρει το πώς λειτουργεί η Δημοκρατία στα όριά της ...Πώς λειτουργεί αυτή, όταν η κατάσταση είναι κρίσιμη και το μάξιμουμ της εξουσίας θα πρέπει να μεταβιβαστεί σε κάποιον κυβερνήτη. Ο λαός, με την αρχή της πλειοψηφίας, επέλεγε τον Στρατηγό-Αυτοκράτορα, ο οποίος θα έπαιρνε την τύχη της Πολιτείας στα χέρια του ...Τον σημερινό δηλαδή Πρόεδρο ή Πρωθυπουργό των μοντέρνων Δημοκρατιών.
Το πιο περίεργο πράγμα στην Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν αυτό, το οποίο δημιούργησε όλες τις παρεξηγήσεις και στην κυριολεξία επέτρεψε στους εχθρούς τής Δημοκρατίας να της κάνουν κακό ...και αυτό είναι η Εκκλησία του Δήμου. Εξαιτίας της Εκκλησίας του Δήμου, αιώνες μετά κάποιοι "προχωρημένοι" βάρβαροι της Δύσης εξασφάλισαν το "άλλοθι" να επέμβουν στην "εφεύρεση" των Ελλήνων. Γιατί μιλάμε για "άλλοθι"; Γιατί στην πραγματικότητα ήθελαν να καταργήσουν τη Δημοκρατία με τις επεμβάσεις τους. Θεωρώντας ότι η ελληνική επινόηση έχει περιορισμένα "όρια", τα οποία φτάνουν μέχρι αυτά της πόλης-κράτους, επιχείρησαν να την "βελτιώσουν", για να την φέρουν στα επίπεδα του σύγχρονου κράτους. Αυτό είναι "άλλοθι", γιατί οι Έλληνες είχαν βρει τη λύση, η οποία προσαρμοζόταν σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης και δεν είχαν ανάγκη τις "βελτιώσεις" των βαρβάρων.
Η Εκκλησία του Δήμου, που όλοι γνωρίζουμε, αλλά δεν κατανοούμε την ύπαρξή της, είχε έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Έναν ρόλο, ο οποίος γίνεται κατανοητός, εάν κάποιος σκεφτεί με όρους αγοράς. Οι Έλληνες ήταν "εφευρέτες" και "κατασκευαστές" της Δημοκρατίας. Ως "εφευρέτες" ενός συστήματος, είχαν εκτός όλων των άλλων και ένα "θέμα" με το "μάρκετινγκ" της "εφεύρεσής" τους. Ήθελαν να "προωθήσουν" την "εφεύρεσή" τους και αυτό το επιτύγχαναν με τη "διαφήμισή" του. Δέχονταν επισκέψεις απ’ όλο τον κόσμο και ήθελαν να κάνουν μια ζωντανή "επίδειξη" της λειτουργίας του συστήματός τους. Γι' αυτόν τον λόγο παρουσιαζόταν ο "πλεονασμός" της ταυτόχρονης ύπαρξης της Εκκλησίας του Δήμου και της Βουλής ...Του οργάνου του συνόλου της κοινωνίας και του οργάνου εκείνου, που την αντιπροσώπευε συνολικά ...Του οργάνου εκείνου, το οποίο μπορούσε να βγάλει νόμιμα πλειοψηφία σε πραγματικά μεγέθη και του οργάνου εκείνου, το οποίο μπορούσε να βγάλει επίσης νόμιμη πλειοψηφία σε αντιπροσωπευτικά και άρα σε "εικονικά" μεγέθη.
Όμως, οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν ότι το βασικό εργαλείο της Δημοκρατίας τους ήταν η Βουλή και όχι η Εκκλησία του Δήμου ...Η Βουλή των αντιπροσώπων. Την Εκκλησία του Δήμου τη διατηρούσαν μόνον για λόγους "μάρκετινγκ" και μόνον για την Αθήνα ...Ήταν ένα "demo", για να χρησιμοποιήσουμε την αγγλική λέξη, η οποία μπορεί να περιγράψει με απόλυτη σαφήνεια την έννοια της "επίδειξης" της λειτουργίας μιας "μηχανής". Δεν τους απειλούσε η παράλληλη ύπαρξη αυτών των δύο μηχανισμών, που "παρήγαγαν" το ίδιο "έργο", γιατί μόνον στην περίπτωση της αρχαίας Αθήνας "απλή Δημοκρατία" και "άμεση Δημοκρατία" ήταν το ίδιο πράγμα. Άμεση Δημοκρατία υπήρχε στην αρχαία Αθήνα, γιατί υπήρχαν οι προϋποθέσεις. Το "όλον" της Αθήνας μπορούσε να είναι παρόν στην Εκκλησία του Δήμου και αυτό της επέτρεπε να μπορεί να λειτουργήσει παράλληλα με το "alter ego" του της Βουλής. Αυτό, όμως, μπορούσε να γίνει μόνον στην Αρχαία Αθήνα και μόνον γι' αυτήν.
Η Άμεση Δημοκρατία των Ελλήνων, δηλαδή, δεν είχε σχέση με τον σχεδιασμό του συστήματός τους, αλλά με τη φύση της Αθήνας, που ήταν πόλη-κράτος. Είχε σχέση με το γεγονός ότι σε μια πόλη-κράτος μπορούσε μια "απόφαση" να παρθεί άμεσα από την απόλυτη πλειοψηφία της κοινωνίας. Γνωρίζοντας όμως οι αρχαίοι την ιδιομορφία αυτήν, που αφορούσε αποκλειστικά την Αθήνα, εξασφάλισαν και πάλι την ουσία έναντι των εντυπώσεων. Παρ' όλο που τυπικά η Εκκλησία του Δήμου "κάλυπτε" τις ανάγκες της Δημοκρατίας, οι αρχαίοι δεν την άφηναν στην τύχη της. Τυπικά απαγορευόταν η Εκκλησία να λαμβάνει αποφάσεις, χωρίς ένα προβούλευμα. Απαγορευόταν το "demo" να λειτουργεί ακόμα και "εικονικά", χωρίς πρώτα να έχει ενεργοποιηθεί το ουσιαστικό "εργαλείο" της Δημοκρατίας, που ήταν η Βουλή.
Πρακτικά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι σημαίνει αυτό το οποίο λέμε, θα το κάνουμε "προβολή" στη σημερινή κατάσταση. Η Άμεση Δημοκρατία λειτουργούσε όπως θα λειτουργούσε σήμερα το σύστημα, εάν στηριζόταν σε απευθείας Δημοψηφίσματα. Όμως, τα "ερωτήματα", τα οποία θα τίθονταν, ώστε να διαλέξουν οι αρχαίοι Αθηναίοι, δεν τα άφηναν στη διάθεση του λαού και του όχλου. Δεν άφηναν την Άμεση Δημοκρατία να "απλοποιεί" τη Δημοκρατία και να την φέρνει μπροστά στον κίνδυνο της οχλοποίησης από τους δημαγωγούς. Τα "ερωτήματα" προετοιμάζονταν στη Βουλή από τους βουλευτές ...Από τους επαγγελματίες βουλευτές, εφόσον κατά τη διάρκεια της θητείας τους πληρώνονταν και εκπαιδεύονταν. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η Βουλή "εκμαίευε" από τον λαό τις αποφάσεις, τις οποίες έτσι κι αλλιώς θα έπαιρνε η ίδια. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργούσε η Εκκλησία του Δήμου, χωρίς να απειλείται η ίδια η Δημοκρατία ...Λειτουργούσε το "demo" της Δημοκρατίας, χωρίς να απειλείται η ουσία της.
Για κάποιον, που έχει τις κατάλληλες γνώσεις, το σύστημα των αρχαίων Ελλήνων δεν έχασε ποτέ τη μοναδικότητά του ...Δεν έχασε ποτέ τη "φρεσκάδα" του. Ακόμα και σήμερα μπορεί εύκολα ν' αποκαλύψει την τελειότητά του. Μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις κλίμακες, γιατί δεν έχει ανάγκη το "demo" της Εκκλησίας του Δήμου. Ο σχεδιασμός του αποκαλύπτει την ευφυΐα των αρχαίων Ελλήνων ...Ο σχεδιασμός εκείνος, που, ανάμεσα στα χιλιάδες συμφέροντα των χιλιάδων πολιτών με τις χιλιάδες απόψεις, κατόρθωσε και "διέκρινε" τις τρεις εξουσίες, οι οποίες θα μπορούσαν να τα διασφαλίσουν όλα, χωρίς να αδικείται κανείς.
Πώς προέκυψε η σημερινή Ψευδοδημοκρατία;
Αν η ανθρωπότητα ευγνωμονεί τους Έλληνες για τη Δημοκρατία, ποιους θα πρέπει να καταριέται για το εμετικό "κατασκεύασμα" της Democracy, που καταστρέφει τα πάντα;
Σήμερα —και για πρώτη φορά στη διάρκεια των τελευταίων αιώνων— ακούγονται όλο και πιο συχνά αρνητικές απόψεις για τη Δημοκρατία. Όλο και πιο πολλοί πολίτες ταυτίζουν τη Δημοκρατία με τον ανεξέλεγκτο καπιταλισμό, αλλά και την αδυναμία τού συστήματος να ελέγξει τη διαφθορά. Η Δημοκρατία, ως το μόνο πολιτικό σύστημα, το οποίο επιβίωσε στη μεγάλη "μάχη" των ιδεολογιών του τελευταίου αιώνα, κινδυνεύει να γίνει η χλεύη των ηττημένων ...Μέχρι και οι δυστυχισμένοι σταλινικοί την κατηγορούν μέσα από τους "τάφους" τους ...Μέχρι και η κακομοίρα η Αλέκα την "λιθοβολεί".
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί απλούστατα η σημερινή παρακμή και ο εκφυλισμός του συστήματος αποδίδεται αναγκαστικά στο μοναδικό σύστημα που επιβίωσε. Δυστυχώς, όπως έχουν καταλήξει τα πράγματα, ακόμα και οι πιο διεφθαρμένοι πολιτικοί παράγοντες είναι "εκλεκτοί" του λαού και της Δημοκρατίας. Αναγκαστικά η Δημοκρατία τούς "χρεώνεται" όλους αυτούς τους εγκληματίες. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Αν κάποτε το "όνειρο" όλων των λαών ήταν να γευτούν τη Δημοκρατία, σήμερα αυτό το "όνειρο" διαρκώς φθίνει. Βλέπουν οι λαοί τις "τύχες" των "δημοκρατιών" σε ολόκληρο τον κόσμο και έχουν αρχίσει να αναθεωρούν τις απόψεις τους. Έχουν αρχίσει να σκέφτονται μήπως πρέπει ν' αρχίσουν ν' αναζητούν κάτι πιο "σύγχρονο" στον τομέα της διακυβέρνησης.
...Κάτι πολύ "σύγχρονο", όπως η "Global Government", που μας προτείνει ο Γιωργάκης ...Κυβερνήσεις των "εκλεκτών" αυτού του κόσμου, που θα "φυτεύονται" απευθείας μέσα στα κράτη ...Κυβερνήσεις "αχυράνθρωπων", που θα επιλέγονται σε κλειστές συνεδριάσεις Λεσχών και χωρίς την ψήφο των λαών ...Κυβερνήσεις πρώην τραπεζοϋπαλλήλων, που θα προτείνονται από Τραπεζίτες ...Κυβερνήσεις τύπου Παπαδήμου ή Μόντι, που θα επιλέγονται από τους ιδιοκτήτες της Goldman Sachs και άλλων ευαγών ιδρυμάτων ...Κυβερνήσεις, οι οποίες θα προκύπτουν από "έγχρωμες" επαναστάσεις των διαφόρων ΜΚΟ ...Κυβερνήσεις αγαπητές σε όλους τους ιδιοκτήτες των παγκόσμιων ΜΜΕ, οι οποίοι καθημερινά κατηγορούν τους "ανεύθυνους", "χρεοκοπημένους" και "τεμπέληδες" λαούς, "πυροβολώντας" τη Δημοκρατία.
Όλα αυτά είναι μια συνομωσία εναντίον των λαών και εις βάρος του καλύτερου συστήματος, το οποίο έχουν επινοήσει οι άνθρωποι για τη διακυβέρνηση των κοινωνιών τους. Είναι μια ύπουλη επίθεση κατά της Δημοκρατίας, που έχει ως στόχο τον απόλυτο και ολοκληρωτικό έλεγχο των λαών. Αυτό, το οποίο συμβαίνει, είναι το εξής απλό. Η Δημοκρατία δεν είναι αυτήν, που έχει το πρόβλημα. Το πρόβλημα το έχει αυτό, το οποίο "προσφέρεται" στους λαούς ως "δημοκρατία", ενώ δεν είναι. Το πρόβλημα είναι μια "βραχυκυκλωμένη" δημοκρατία, που είναι υπεύθυνη για τη σημερινή αθλιότητα και διαφθορά ...Μια "πειραγμένη" δημοκρατία, η οποία κάθε άλλο παρά τα συμφέροντα των λαών υπηρετεί. Αυτή η "δημοκρατία" είναι το πρόβλημα και αυτήν μισούν πλέον όλοι οι λαοί.
...Αυτήν την ψεύτικη "δημοκρατία" εκμεταλλεύονται οι φασίστες και σ' αυτήν επιτίθενται, με στόχο να διαγράψουν από τη συνείδηση του ανθρώπου την πραγματική Δημοκρατία. Πώς όμως προέκυψε αυτή η "δημοκρατία"; Ποιοι την δημιούργησαν και ποιοι την "σέρβιραν" στους λαούς σαν πραγματική Δημοκρατία. Όλο το "βραχυκύκλωμα" της ελληνικής επινόησης, που λέγεται Δημοκρατία, έγινε από τους Βρετανούς μονάρχες. Πώς; Με τον παραδοσιακό μεσαιωνικό τρόπο. Ως δυνάμεις του Μεσαίωνα, έκαναν αυτό το οποίο γνώριζαν ...Πήραν το "κρέας" και το "βάπτισαν" "ψάρι" ...και το επέβαλαν σαν τέτοιο. Τι έκαναν; Σε μια περίοδο, όπου ο βρετανικός λαός "αφυπνιζόταν" και ζητούσε τη χειραφέτησή του, αυτοί ανέλαβαν να τον "παγιδεύσουν".
Βλέποντας "μπροστά", καταλάβαιναν ότι η σύγκρουσή τους με τον λαό τους θα ήταν αναπόφευκτη. Έβλεπαν τους ευρωπαϊκούς θρόνους να κλονίζονται από τις αμφισβητήσεις και έβλεπαν επίσης ότι δεν θα μπορούσαν επί μακρόν να επενδύουν στον έλεγχο της γνώστης. Ήταν θέμα χρόνου να μην μπορούν να σταματήσουν τον διασκορπισμό της γνώσης ...Τον διασκορπισμό της πιο επικίνδυνης γι' αυτούς γνώσης, που ήταν η ελληνική. Πριν λοιπόν έρθουν αντιμέτωποι με τη φοβερή και τρομερή ελληνική Δημοκρατία, έκαναν ένα "θαύμα". "Κατασκεύασαν" μια δική τους βαρβαρική ηλιθιότητα και την ονόμασαν "δημοκρατία". Αυτό ήταν το θαύμα" της δημιουργίας της Democracy ...Το θαύμα εκείνο, που η ανθρωπότητα "χρωστά" στη βρετανική μοναρχία.
Εμφανίστηκαν σαν "μεγαλόψυχοι" μονάρχες, που έδωσαν "δικαιώματα" στον λαό, χωρίς αυτό να συμβαίνει. Έδωσαν "δικαιώματα" στον λαό πριν καν τους τα ζητήσει ο ίδιος. Έβαλαν τους αφελείς πολίτες να παίζουν σε μια "παράσταση" δημοκρατίας, χωρίς να τους απειλούν τα δικαιώματα αυτά ...Τους έδωσαν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι θεωρητικά. Πρακτικά τούς "δούλευαν", εφόσον τους έβαζαν να διαλέγουν ανάμεσα στα "οικόσιτά", που ταΐζανε οι ίδιοι. Αν μέχρι τότε τους συμβούλους τους τούς διόριζαν οι ίδιοι με βασιλικά διατάγματα, αυτήν την αρμοδιότητα την πέρασαν στο λαό.
...Οι πρώην "αυλικοί" θα ψηφίζονταν και άρα θα διορίζονταν από τον λαό σε θέσεις ανάλογες με αυτές τις οποίες ήδη κατείχαν. Όλους τους πρώην "αυλικούς" τούς ονόμασαν "πολιτικούς" και τους έβαλαν να τους ψηφίσει ο κόσμος, για να τους στείλει στη Βουλή. Το αποτέλεσμα ήταν να εμφανίσουν μια δήθεν Βουλή, η οποία απλά ήταν το πίσω μέρος της "αυλής" τους. Εκμεταλλεύτηκαν το πολυπρόσωπον της αρχαίας ελληνικής Βουλής και φόρτωσαν σ' αυτήν όλο το προσωπικό, το οποίο μέχρι τότε απασχολούνταν στα παλάτια τους. Μετέτρεψαν σε πολιτικούς της Δημοκρατίας όλους τους σφουγκοκολάριούς τους. Τη μισθοδοσία τους τη μετέφεραν από το βασιλικό λογιστήριο στη δήθεν Βουλή του λαού και τους εμφάνισαν σαν "υπηρέτες" του λαού, ενώ αυτοί παρέμεναν δικοί τους υπηρέτες.
Έχοντας γνώση της κατάστασης, φρόντισαν εξ’ αρχής και για την ασφάλεια των δουλικών τους. Αυτό ήταν ένα πρόβλημα, το οποίο έπρεπε να επιλύσουν, εφόσον, απαλλάσσοντάς τους από τη βασιλική "προστασία", θα έπρεπε να τους "φορτώσουν" με προνόμια και ασυλίες, προκειμένου να μην κινδυνεύουν από τον λαό, τον οποίο πρόδιδαν καθημερινά. Μετά από όλα αυτά τούς άφησαν να παριστάνουν τους δημοκράτες ...Τους δημοκράτες, που, για ν' αναλάβουν τα καθήκοντά τους, θα πρέπει ακόμα και σήμερα να πάνε να προσκυνήσουν τον "Άνακτα". Με αυτόν τον τρόπο "καπέλωσαν" τη Βουλή και "βραχυκύκλωσαν" προκαταβολικά κάθε έννοια Δημοκρατίας. Όταν ελέγχεις το κύριο όργανο της Βουλής, το οποίο υποτίθεται δίνει νόημα στο "κράτος" του Δήμου, ευνόητο είναι ότι το "κράτος" περιέρχεται ολόκληρο στην εξουσία σου.
Αυτό ήταν εύκολο να το πετύχουν, εφόσον δεν τους έλεγχε κανένας για τις επιλογές τους. Ποιος θα τους έλεγχε; Η αγράμματη βρετανική "πλέμπα"; Δεν σεβάστηκαν την πιο βασική αρχή της λειτουργίας της Δημοκρατίας και το αποτέλεσμα ήταν να την "καπελώσουν". Δεν σεβάστηκαν τον τρόπο στελέχωσης της Βουλής, που διασφάλιζε την "παρουσία" του λαού στην εξουσία. Αλλοίωσαν τις ιδιότητες των πρωταγωνιστών της Δημοκρατίας και το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Παραβίασαν τη βασικότερη αρχή, που εξασφάλιζε την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος ...Την αρχή εκείνη, η οποία απαγόρευε στον πολιτικό να είναι βουλευτής.
Σε αυτό το σημείο βρίσκεται η διαφορά μεταξύ της ελληνικής Δημοκρατίας και της βρετανικής Democracy ...Η διαφορά, η οποία μετατρέπει τη Δημοκρατία σε ένα "θέατρο σκιών" ...Η διαφορά, η οποία στερεί από την κοινωνία τη Δικαιοσύνη και την παραδίδει "λάφυρο" στους τύραννους. Στην πραγματική Δημοκρατία των αρχαίων Ελλήνων οι πολιτικοί διαγωνίζονταν μεταξύ τους για τη θέση του Στρατηγού, ενώ οι βουλευτές ήταν το χρήσιμο "έρμα" της Δημοκρατίας. Προέκυπταν από κλήρωση ανάμεσα στο σύνολο των πολιτών. Οι πολιτικοί ήταν "εκλεκτοί" άνθρωποι, ενώ οι βουλευτές ήταν "κοινοί" άνθρωποι. Αυτό δεν συμβαίνει στη Democracy και από αυτήν τη διαφορά ξεκινάνε τα προβλήματα ...Όπως δεν υπάρχει "ολίγον έγκυος" έτσι δεν υπάρχει "ολίγον Δημοκρατία".
Με την "αφελή" αυτή σύγχυση μεταξύ των κυρίαρχων ιδιοτήτων της Δημοκρατίας κατόρθωσαν οι Βρετανοί και την "καπέλωσαν" πριν αυτή στραφεί εναντίον τους. Δημιούργησαν επαγγελματίες πολιτικούς, τους οποίους τους έβαλαν να παριστάνουν τους βουλευτές-αντιπροσώπους του λαού, ενώ αυτό από τη φύση του δεν μπορεί να ισχύει ...Ο πολιτικός δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει τον λαό ...Από τη φύση του. Ο πολιτικός αντιπροσωπεύει τον βασιλιά του, τον Θεό του, την ταξική του συνείδηση ή απλά τον εαυτό του και τους έχοντες κοινές απόψεις με αυτόν και άρα το κόμμα του. Άρα; Άρα, εκ των δεδομένων δεν μπορεί να είναι βουλευτής.
Ο Βουλευτής είναι "Ένα" με τον λαό και αυτό σημαίνει ότι πρέπει μόνιμα να αποτελεί αντιπροσωπευτικό "δείγμα" του λαού. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι τυχαίος. Πρέπει να λαμβάνει αυτό το αξίωμα με κλήρωση. Οι Βρετανοί μονάρχες, γνωρίζοντας τι ακριβώς απειλεί τις εξουσίες τους, σχεδίασαν ένα "δημοκρατικό" σύστημα με βάση τις δικές τους ανάγκες. Το βάπτισαν "δημοκρατικό" και το "βραχυκύκλωσαν". Έχοντας απέναντί τους έναν λαό απροετοίμαστο και αστοιχείωτο, τον "παγίδεψαν" εύκολα. Δημιούργησαν μόνοι τους τα κόμματα και τους κομματάρχες και τους παρέδωσαν τη Βουλή. Αυτοί είχαν το "μαχαίρι" και αυτοί είχαν και το "καρπούζι" ...και έτσι καπέλωσαν τα πάντα. Έστειλαν τον λαό στις κάλπες να ψηφίζει ανάμεσα στα δουλικά τους. Η βρετανικής εμπνεύσεως "δημοκρατία" έγινε μια θλιβερή "αναπαράσταση" ενός αρχαίου "δρώμενου", του οποίου κανένας δεν αντιλαμβανόταν τη σημασία.
Αυτό ακριβώς ήταν το μυστικό της Democracy, η οποία ουδεμία σχέση είχε με τη Δημοκρατία των Ελλήνων. Οι Βρετανοί μονάρχες δημιούργησαν τα κομματικά δίπολα των επαγγελματιών πολιτικών, που σήμερα όλοι μας αντιλαμβανόμαστε ότι κατέστρεψαν τους λαούς. Αυτοί δημιούργησαν ένα κόμμα, το οποίο επισήμως τούς εξέφραζε και οι ίδιοι επίσης δημιούργησαν και το "αντίπαλο" κόμμα, το οποίο επίσης επισήμως τους "απειλούσε". Κάθε φορά, δηλαδή, που βλέπουμε έναν Θαπατέρο "απέναντι" σε έναν Ραχόι, έναν Σαρκοζί "απέναντι" σε έναν Ολάντ ή έναν Γιωργάκη "απέναντι" σε έναν Κωστάκη, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι βλέπουμε μια "παράσταση" αθλιότητας, την οποία δημιούργησαν οι Βρετανοί μονάρχες.
Με αυτόν τον τρόπο έλεγξαν τα πάντα. Με τις ψευδοσυγκρούσεις των "αχυράνθρωπων" τους, οι οποίοι παρίσταναν τους κομματάρχες, έλεγχαν τα πάντα. Οι πάντες "συνθλίβονταν" ανάμεσα στους γίγαντες του δικομματισμού, οι οποίοι σε μια "στημένη" αντιπαλότητα υπηρετούσαν το ίδιο αφεντικό. Τόσο το κόμμα των Torry όσο και αυτό των Labour ήταν το ίδιο υποταγμένα στους μονάρχες και εξίσου χρηματοδοτούμενα από αυτούς. Ως εκ τούτου ήταν εξίσου εχθρικά απέναντι σε όσους πολεμούσαν πραγματικά τη Μοναρχία και άρα υπηρετούσαν τη Δημοκρατία. Όλα τα κόμματα στις σύγχρονες δημοκρατίες είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των δύο μεγάλων βρετανικών κομμάτων.
Έχοντας οι μονάρχες υπό τον απόλυτο δικό τους έλεγχο τα "κατοικίδια", που ασκούσαν την εκτελεστική εξουσία και τον κοινοβουλευτικό "έλεγχο", δέχθηκαν και τα "δωράκια" τους. Απαίτησαν και κατάφεραν να κρατήσουν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους το επίσης απόλυτο "όργανο" της Δημοκρατίας ...Τη Δικαιοσύνη. Τη Δικαιοσύνη τη θεωρούσαν "ιερή" ...Τόσο "ιερή", που θα ήταν ιεροσυλία να την παραδώσουν στον έλεγχο της αγράμματης "πλέμπας" ...Τόσο "ιερή", που μόνον ένας "φιλεύσπλαχνος" και "εμπνευσμένος" από το Άγιο Πνεύμα Βασιλιάς μπορούσε να επιλέγει την ηγεσία της ..."Δικαιοσύνη" κατ’ ευφημισμόν, εφόσον —ειδικά για τη Βρετανία— επρόκειτο περί θεσμοθετημένης Αδικίας. Οι εκλεκτοί και γαλαζοαίματοι όχι απλά κρίνονταν από ειδικούς δικαστές, αλλά κρίνονταν και με ειδικούς νόμους ...Σε παράλληλο "σύμπαν" ζούσαν σε σχέση με την υπόλοιπη κοινωνία.
Μονάρχες και γαλαζοαίματοι απολάμβαναν ειδικές συνθήκες απόλυτα παράλογες για την ελληνική λογική. Αυτό ποτέ και καθόλου δεν απασχόλησε τους Βρετανούς μονάρχες. Ούτε καν σήμερα τους απασχολεί, εφόσον ακόμα και σήμερα οι "γαλαζοαίματοι" της Βρετανίας κρίνονται με βάση διαφορετικούς νόμους σε ειδικά δικαστήρια, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που δικάζουν την "πλέμπα". Αντιλαμβανόμαστε πως, για να είναι ανεκτή αυτή η αθλιότητα σήμερα, πόσο εύκολο ήταν γι' αυτούς να την επιβάλουν τότε, όταν το επιχείρησαν.
Εδώ ο αναγνώστης θα αναρωτηθεί για το πώς είναι δυνατόν να επιβιώσει μέσα στον χρόνο μια τόσο άδικη κοινωνία. Πώς δεν έφτασε στο όριο της "έκρηξης", όταν, ακόμα και ως "απομίμηση" της Δημοκρατίας, έδινε το δικαίωμα στους πολίτες της να ψηφίζουν. Αυτό, το οποίο συνέβη με τη Βρετανία, ήταν το γεγονός ότι μπορούσε και "εξήγαγε" την αδικία της ...Είχε "βαλβίδα" διαφυγής. Το σύστημα, το οποίο αντιμετώπιζε τους πολίτες του ως κατοικίδια των μοναρχών του, δεν κινδύνευε από αυτούς, γιατί τους σκορπούσε στις αποικίες του. Οι δυστυχείς Βρετανοί γίνονταν δυστυχείς λοχίες της αυτοκρατορίας. Όπως τους φέρονταν άδικα και απάνθρωπα στη Βρετανία, φέρονταν και οι ίδιοι στους λαούς των αποικιών τους. "Αντιπαροχή μεγαλείου" ήταν για όλους αυτούς η αδικία, που είχαν υποστεί στη Βρετανία.
Αυτό, το οποίο έχει σημασία, είναι ότι οι Βρετανοί μονάρχες με τον έλεγχο της Δικαιοσύνης έλεγχαν τα πάντα ...Απολύτως τα πάντα, εφόσον μέσω της Δικαιοσύνης ελέγχεις ακόμα και την οικονομία, ενώ το δεύτερο δεν συμβαίνει. Η γνώση τους αυτή είναι αναμφισβήτητη και έχει αποδειχθεί σε μύριες άλλες υποθέσεις μέσα στον χρόνο. Οι αποικιοκράτες Βρετανοί, προκειμένου να μην "εγκαταλείψουν" ποτέ την Κύπρο, θέλησαν να επιβάλουν στους Κυπρίους το Σχέδιο-Ανάν. Το Σχέδιο εκείνο, το οποίο θα τους έκανε μόνιμα "κύριους" της Κύπρου, απλά και μόνον επειδή θα τους παραχωρούσε τον απόλυτο έλεγχο της Κυπριακής Δικαιοσύνης. Η Γερμανία εξακολουθεί να είναι κατακτημένη από τους Αμερικανούς χώρα, μόνο και μόνο γιατί ξένοι ελέγχουν το σύστημα δικαιοσύνης της. Γιατί οι "νικημένοι" Ναζί δεν τιμωρήθηκαν ποτέ και έχουν τοποθετηθεί από τους κατακτητές να ελέγχουν το σύστημα δικαιοσύνης της. Οι ατιμώρητοι εγκληματίες έχουν "παραδοθεί" στους εκβιαστές τους και η "αντιπαροχή" τους είναι η κατοχή της Γερμανίας.
Κατάλαβε ο αναγνώστης πόσο "διαβασμένοι" ήταν οι Βρετανοί πάνω στα θέματα που αφορούσαν τη λειτουργία της Δημοκρατίας; Γνώριζαν τι επεδίωκαν οι αρχαίοι Έλληνες από τη λειτουργία της και την "ακύρωναν" με επεμβάσεις τόσο "χειρουργικές", που ήταν σχεδόν "ανεπαίσθητες". Αυτό δεν είναι μυστήριο. Με ένα μικρό λεπίδι κόβεις την αορτή ενός ανθρώπου και τον σκοτώνεις, χωρίς να προκαλέσεις κανέναν. Γιατί να πάρεις ένα "τσεκούρι" ή έναν "μπαλτά", για να κάνεις το ίδιο, προκαλώντας τους πάντες; Αυτό ακριβώς έκαναν οι "μελετημένοι" Βρετανοί ...Με το "βαμβάκι" την "έσφαξαν" τη Δημοκρατία ...Ούτε που κατάλαβαν οι λαοί τι έγινε.
Από εκεί και πέρα —ακόμα και στο τυπικό επίπεδο— έκαναν συστηματικά και μεθοδευμένα ό,τι απαγορευόταν στη Δημοκρατία των Ελλήνων ...Ό,τι απέφευγαν για λόγους ασφαλείας να κάνουν οι αρχαίοι Έλληνες. Με αυτόν τον τρόπο αν μη τι άλλο αποδείκνυαν ότι είχαν μελετήσει καλά το "εφεύρημα" των Ελλήνων. Γνώριζαν πώς το προστάτευαν οι Έλληνες και άρα γνώριζαν τι ισχυροποιούσε τη Δημοκρατία και άρα και τον λαό. Γνώριζαν, δηλαδή, τι έπρεπε να αποφύγουν, εφόσον είχαν συγκρουόμενα συμφέροντα με αυτά του λαού.
Για παράδειγμα, στη Δημοκρατία των Ελλήνων η διαφθορά των δημοσίων λειτουργών και των αξιωματούχων της Δημοκρατίας τιμωρούνταν με θάνατο. Οι Έλληνες τιμωρούσαν τους διεφθαρμένους αξιωματούχους χωρίς δεύτερη σκέψη προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων. Στη Βρετανία η Διαφθορά ήταν σχεδόν "νόμιμη" χορηγία των πολιτών απέναντι στους εξουσιαστές τους. Την ίδια "κόντρα"-πολιτική ακολουθούσαν οι Βρετανοί σε όλες τις "δικλείδες" ασφαλείας, που επινόησαν οι Έλληνες, προκειμένου να προστατεύσουν τη Δημοκρατία. Οι Έλληνες, για παράδειγμα, τιμωρούσαν με θάνατο τους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι θα απέκρυπταν την ιδιαιτερότητά τους και θα καταλάμβαναν δημόσιο αξίωμα και κατ’ επέκταση τη διαχείριση δημοσίων πόρων. Αυτό το έκαναν για λόγους, τους οποίους έχουμε εξηγήσει σε άλλο κείμενο.
Οι Βρετανοί μονάρχες και σε αυτήν την περίπτωση έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Γιατί; Γιατί επεδίωκαν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αν οι Έλληνες απαγόρευαν στους ομοφυλόφιλους τη συμμετοχή στα αξιώματα για λόγους προστασίας της Δημοκρατίας, οι Βρετανοί όχι μόνον το επέτρεπαν, αλλά το επεδίωκαν. Στην κυριολεξία "έσπρωχναν" τους ομοφυλόφιλους στα δημόσια αξιώματα. Γιατί; Γιατί ήταν σίγουροι ότι ο πουριτανισμός της βρετανικής κοινωνίας θα τους έθετε υπό την ομηρία τους και βεβαίως ότι η διαφθορά θα ήταν ένα δελεαστικό "κίνητρο" γι' αυτούς, προκειμένου ν' ασχοληθούν με τα "κοινά".
Έχοντας οι ίδιοι οι μονάρχες τη δυνατότητα να τιμωρούν και να αποκρύπτουν διεφθαρμένους και "αδερφές", μπορούσαν με αυτόν τον τρόπο να τους εκβιάζουν. Ο εκβιασμός των αξιωματούχων της Δημοκρατίας έθετε την ίδια τη Δημοκρατία υπό την ομηρία των μοναρχών. Η ειρωνεία είναι ότι την ομοφυλοφιλία αυτήν την απέδιδαν στην "προσέγγιση" με την ελληνική "κοσμοθεωρία" ...Οι "αδερφές" του Βρετανικού Κοινοβουλίου "αποδείκνυαν" την ελληνικότητα της καταγωγής της Democracy ...Τους φανατικούς Φιλέλληνες παρίσταναν οι πουλημένες "αδερφές" της μοναρχικής Βρετανίας.
Αυτήν την "επιτυχία" των Βρετανών μοναρχών τη "ζήλεψαν" και όλα τα φασιστόμουτρα του Πλανήτη, είτε επρόκειτο για βασιλείς είτε για απλούς ιδιώτες κομματάρχες. Οι ίδιοι οι Βρετανοί την "εξήγαγαν" στα προτεκτοράτα τους και τις αποικίες τους ...Τόσο πολύ τους ικανοποίησε η "πατέντα" τους. Παντού τα ίδια έγιναν. Τα ίδια "λάθος" κατά της Δημοκρατίας και τα ίδια "σωστά" υπέρ της Democracy ...Η "πατέντα" της χιλιετίας. Όλες οι Βουλές του Δυτικού Κόσμου και όλα τα κομματικά δίπολα, που ταλαιπωρούν τους λαούς, είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν της βρετανικής "πατέντας". Ακόμα και σε χώρες, όπου δεν υπήρχαν "Θρόνοι", εφαρμόστηκαν οι ίδιες τακτικές, για να παραδώσουν τα κράτη σε απλούς ιδιώτες σφετεριστές τύπου Καραμανλήδων και Παπανδρέου.
...Ακόμα και οι θεοκρατικές Τζαμαχιρίες διεκδικούν τη "δημοκρατία" για τους πολίτες τους. Όταν βλέπεις τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στη σημερινή Αίγυπτο να "αγωνίζεται" για τη "δημοκρατία", καταλαβαίνεις πόσο "καλή" δουλειά έχουν κάνει οι Βρετανοί στον κόσμο. Όταν ένα φασιστόμουτρο, όπως η Κλίντον, "υπόσχεται" σε όλους ανεξαιρέτως τους δικτάτορες-υποτελείς των ΗΠΑ Democracy, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Όλα είναι εύκολα να συμβούν, αν συνεργαστούν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Πώς; Με τη συνενοχή των ηγετών, τους οποίους ανά πάσα στιγμή το σύστημα μπορούσε να τους μετατρέψει σε μεγιστάνες κομματάρχες.
Με αυτόν τον τρόπο η Democracy δεν έχει πρόβλημα να πάει ακόμα και σε χώρους, όπου δεν έχει την παραμικρή "συμβατότητα" ...Ακόμα και σε χώρες όπου βασιλεύει η Σαρία. Από τη στιγμή που οι υποστηρικτές και οι αντίπαλοι τής οποιασδήποτε Σαρία μπορούν να γίνουν κομματάρχες, το κόλπο "δουλεύει". Όλοι "δημοκράτες", έστω κι αν δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει Δημοκρατία. Σε ολόκληρο τον κόσμο το ίδιο έγινε. Όποιος ήταν κομματάρχης, είτε ελέω ξένης πρεσβείας είτε ελέω λαϊκισμού είτε ελέω φονταμενταλισμού, μπορούσε να βρει πολιτικούς "συνεταίρους" από "απέναντι" και καλύπτοντας το σύνολο του πολιτικού φάσματος, να δημιουργεί συνθήκες "κληρονομικής" μοναρχίας, παριστάνοντας όλοι μαζί τους δημοκράτες κομματάρχες.
Έτσι μας προέκυψαν τα γνωστά κουτορνίθια ...Οι Κωστάκηδες και οι Γιωργάκηδες. Οι γονείς τους και οι θείοι τους, ως ιδιοκτήτες των μεγάλων κομμάτων, έγιναν ιδιοκτήτες του κράτους και μας "φόρτωσαν" τους απογόνους τους. Αυτή η Democracy "ταΐζει" τώρα τον Κωστάκη και του επιτρέπει να μας "δουλεύει" κατάμουτρα. Η ίδια είναι αυτή, που θα εξασφαλίσει ισόβιες διακοπές στον Γιωργάκη ...Αυτοί είναι οι Έλληνες "δημοκράτες", που θαυμάζουν την Made in England απομίμηση της Δημοκρατίας ...Όλοι τους οπαδοί της Democracy ...Μιλάμε για "πατέντα" ανίκητη. Αν οι αρχαίοι Έλληνες "ξεδίψασαν" τους λαούς με τη γνώση της Δημοκρατίας, οι Αγγλοσάξονες στην κυριολεξία "δηλητηρίασαν" ολόκληρο τον Πλανήτη με την εμετική Democracy.
Για λόγους "δικαιοσύνης" δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι οι "ανώτεροι" αυτού του Πλανήτη, που είναι οι δαρβινιστές προτεστάντες, έχουν "προσφέρει" στην ανθρωπότητα αυτήν την Democracy και βέβαια τη ναζιστική κοσμοθεωρία. Αυτοί, οι οποίοι σήμερα "δείχνουν" τους Έλληνες με το "δάχτυλο", είναι αυτοί, οι οποίοι έχουν κάνει όλες τις τελευταίες μεγάλες —και "περιφραγμένες" με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα— "δωρεές" στον κόσμο. Αυτοί, οι οποίοι σήμερα κατηγορούν τους Έλληνες για τεμπελιά και αχρηστίλα, είναι οι "εργατικοί" και "χρήσιμοι" αυτού του κόσμου ...Αυτοί, που τους τελευταίους αιώνες λεηλατούν τον Πλανήτη και ως δια μαγείας ο Πλανήτης ακόμα τους "χρωστάει" ...Οι μεγαλύτεροι βιαστές αλλά και τυμβωρύχοι του ελληνικού πολιτισμού ...Οι "εξελιγμένοι" οπαδοί του Δαρβίνου, που μονίμως αντιγράφουν τους αρχαίους, αλλά αυτοπιστώνονται "εξέλιξη".
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα δει κάποιος τον Σόιμπλε, τη Μέρκελ ή τον Κάμερον να κατηγορούν τους Έλληνες, καλό είναι να γνωρίζει τι βλέπει ...Να γνωρίζει ότι αυτοί, οι οποίοι μιλάνε, δεν είναι ούτε δημοκράτες ούτε ηγέτες λαών ...Είναι απλά οικόσιτα "σκυλιά" των "αφεντικών" αυτού του κόσμου ...Υποταγμένα "σκουπίδια" των βασιλέων παλαιότερα και των Λεσχών των τραπεζιτών αργότερα, που ταλαιπωρούν τον κόσμο ...για λίγο ακόμα. Ασχολούνται με την Ελλάδα καθημερινά, γιατί απλούστατα από την Ελλάδα βλέπουν τα αφεντικά τους να έρχεται η απειλή. Η Ελλάδα "εφεύρε" τη Δημοκρατία και η Ελλάδα είναι η μόνη που μπορεί να την αποκαταστήσει. Η Ελλάδα είναι η μόνη απειλή για τους ιδιοκτήτες της "μαϊμού" Δημοκρατίας.
...Απλά πράγματα ...Δεν υπάρχουν μόνον SFICO, που παριστάνουν τα SEIKO ...Υπάρχουν και οι Democracy, που παριστάνουν τις Δημοκρατίες. Σε μια εποχή, όπου βασιλεύουν τα Πνευματικά Δικαιώματα και αναζητούνται τα "μαϊμού"-προϊόντα, για να προστατευτούν τα αυθεντικά, είναι θέμα χρόνου να "μαζέψουν" τη βρετανική "μαϊμού" της Δημοκρατίας.
Οι προτάσεις μας για την αλλαγή του Συντάγματος.
Άποψή μας είναι ότι η σύγχρονη ελληνική Δημοκρατία, ως μια μορφή της αποτυχημένης Democracy, θα πρέπει να αναμορφωθεί εκ βάθρων σ' ό,τι αφορά τη λειτουργία της, προκειμένου να υπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού και άρα των Ελλήνων. Η Democracy των σημερινών αδηφάγων και των κοιλιόδουλων, που παριστάνουν τους συνταγματολόγους, πρέπει να τελειώσει. Η Democracy, η οποία είναι σχεδιασμένη για να εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα εις βάρος των συμφερόντων του λαού, πρέπει να τελειώσει. Η πλαδαρή, χυδαία, σπάταλη και διεφθαρμένη Democracy πρέπει να τελειώσει. Αποτελεί ντροπή —αν όχι ύβρη— και μόνον που υφίσταται πάνω στη ιερή γη των Ελλήνων.
Η σημερινή απόλυτη "παραλυσία" —και όχι απλά δυσλειτουργία— της Δημοκρατίας οφείλεται στη "διαπλοκή" μεταξύ των εξουσιών ...Οφείλεται στο γεγονός ότι άθλιοι και πονηροί φασίστες επενέβησαν στον σχεδιασμό της και τον "βραχυκύκλωσαν". Εξουδετέρωσαν τη Δικαιοσύνη και δημιούργησαν ένα ανάλγητο και αναίσθητο σύστημα, το οποίο δεν σέβεται τον άνθρωπο ...Ένα σύστημα κληρονομικής τυραννίας, που καταστρέφει τα πάντα μέσα στην πατρίδα μας. Η μόνη αλλαγή, που πραγματικά παρατηρούμε σήμερα, είναι η αλλαγή στα πρόσωπα των ιδιοκτητών της Δημοκρατίας μας και βέβαια του ελληνικού κράτους. Από τα παιδιά και τα ανίψια των "εθναρχών" κομματαρχών άρχισε να παραδίδεται το κράτος στους διεθνείς τοκογλύφους και ιμπεριαλιστές.
Οι παλιοί κληρονόμοι, δηλαδή, μεταβίβασαν την κυριότητά τους στους "δανειστές" μας. Με την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου είχαμε στην πραγματικότητα τέλος εποχής για τον νεποτισμό της Μεταπολίτευσης. Αν μέχρι τώρα τα κόμματα —και άρα και το κράτος— το κληρονομούσαν τα παιδιά και τα ανίψια των "εθναρχών", από την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου αυτό άλλαξε. Το κράτος περνά στην ιδιοκτησία των διεθνών τοκογλύφων και θα το κυβερνάνε οι υπάλληλοί τους ...είτε πραγματικοί υπάλληλοί τους, όπως ο Παπαδήμος, είτε επιλογές τους με ειδικά κριτήρια ...Επιλογές "φυτευτές", όπως ο γερμανοτραφής γόνος δωσίλογων ο Πικραμένος ή επιλογές "εκλεγμένες", όπως ο Σαμαράς.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις εντολές των δανειστών και των διαφόρων Σόιμπλε στον ελληνικό λαό για το τι πρέπει αυτός να ψηφίσει; Σαμαρά ήθελαν οι ιδιοκτήτες, Σαμαρά "έβγαλαν" οι εκλογές ...Σαμαρά θα "έβγαζαν" ακόμα κι αν έπαιρνε το 10%. Αυτή η αλλαγή είναι που σηματοδοτεί την πτώση της Mεταπολίτευσης. Οι μελλοντικοί Πρωθυπουργοί θα είναι "εκλεκτοί" των ξένων αφεντικών και όχι απαραίτητα γόνοι. Οι σημερινοί γόνοι, που μας πρόδωσαν, απλά θα αποκατασταθούν αιωνίως. Θεωρούμε δεδομένο ότι ο νόμος, ο οποίος προσφέρει σε όλους τους πρώην Πρωθυπουργούς δια βίου βουλευτικό μισθό και ασυλία, ήταν μέρος της "αντιπαροχής" για την προδοσία τους ...Έμπνευση των ξένων αφεντικών ήταν, για να καθησυχάσουν τους ντόπιους προδότες, που μας κυβέρνησαν.
Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί απλούστατα η Δημοκρατία μας έχει εκφυλιστεί. Δεν λειτουργεί και ως εκ τούτου έχει "ξεχάσει" τον ρόλο της. Έχει φύγει από τον έλεγχο του κυρίαρχου λαού και έχει παραδοθεί στα ιδιωτικά συμφέροντα των "ιδιοκτητών" της. Το κύριο πρόβλημα της δυσλειτουργίας της ξεκινάει από το γεγονός ότι δεν υπάρχει σεβασμός στην ανεξαρτησία των Κυρίαρχων Εξουσιών του Συντάγματος. Ενώ οι Εξουσίες —έστω και θεωρητικά— είναι "διακριτές" από το Σύνταγμα, δεν είναι "διακριτές" στη λειτουργία τους. Η "μαϊμού"-Δημοκρατία μας έχει όλα τα χαρακτηριστικά, που της έδωσαν οι εκμεταλλευτές της ...Οι πονηροί κομματάρχες της Μεταπολίτευσης, που με τη βοήθεια των ξένων ιμπεριαλιστών και "εμπόρων" της Democracy, τη "βραχυκύκλωσαν" και τελικά την κατέστρεψαν.
Άρα, αυτά, τα οποία εμείς θα προτείνουμε, είναι αυτά, τα οποία θα έχουν ως στόχο την επανόρθωση των "βλαβών", που της έχουν προκαλέσει. Θα προτείνουμε ριζικές αλλαγές, οι οποίες θα την κάνουν όμοια με την αυθεντική Δημοκρατία των αρχαίων Ελλήνων ...Τη έξυπνη και "θωρακισμένη" Δημοκρατία, την οποία δεν θα μπορούσαν να την "ξεγελάσουν" ανθρωπάκια σαν τους Κωστάκηδες και τους Γιωργάκηδες, που σήμερα γελάνε εις βάρος μας ...Τα άχρηστα ανθρωπάκια, που έφαγαν και ήπιαν εις βάρος της κοινωνίας και στο τέλος μας πρόδωσαν, παραδίδοντάς μας στους ξένους δανειστές ...Οι άχρηστοι κηφήνες, που πήραν ως αντιπαροχή για την προδοσία τους τούς μισθούς, την ασυλία και την υπόσχεση να βολευτούν στο μέλλον και τα παιδιά τους.
Όλα αυτά, για να μην γίνουν το αίτιο της καταστροφής του λαού μας, θα πρέπει να τα σταματήσουμε. Θα πρέπει να αναμορφώσουμε την ίδια την Δημοκρατία μας και αυτό γίνεται με ριζικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της. Οι αλλαγές αυτές θα πρέπει να έχουν ως στόχο να διασφαλίσουν την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ των Κυρίαρχων Εξουσιών και να εξασφαλίσουν τη στελέχωσή τους με τον τρόπο που είχαν επιλέξει οι αρχαίοι πρόγονοί μας ...Οι εφευρέτες της Δημοκρατίας. Στη στελέχωση των Εξουσιών βρίσκεται το μυστικό της ορθής λειτουργίας τους ...Στην σωστή επιλογή των κοινωνικών "δεξαμενών" μέσα από τις οποίες οι Εξουσίες αυτές θα αντλούν το δυναμικό τους.
Σ' ό,τι αφορά την εκτελεστική εξουσία: Κυρίαρχο ρόλο στη διεκδίκηση της εκτελεστικής εξουσίας θα παίζουν τα κόμματα ...Τα κόμματα, όπως ακριβώς τα γνωρίζουμε σήμερα. Δεν χρειάζεται καν ν' αλλάξει ο νόμος περί σύστασης κόμματος. Ο κάθε πολίτης, ο οποίος απολαμβάνει τα πλήρη πολιτικά του δικαιώματα, θα έχει το δικαίωμα να δημιουργήσει κόμμα και να το οδηγήσει στη διαδικασία των εκλογών. Σε κανέναν δεν θα απαγορεύεται να βάζει μέσα σ' αυτά τα ανίψια του, τους κουμπάρους του και τους συμπεθέρους του ...Με μία διαφορά ...ότι αυτά τα κόμματα δεν θα απολαμβάνουν της παραμικρής κρατικής επιχορήγησης ...Δεν θα έχουν τους πόρους, για να μπορούν να δίνουν "μισθούς" και να παρέχουν βολέματα σε συγγενείς και φίλους.
Υπεύθυνος για το κόμμα θα είναι ο κομματάρχης. Θα εκλέγεται εντός του κόμματος, όπως ορίζει το καταστατικό του. Αυτός ο κομματάρχης θα κατεβαίνει ως υποψήφιος του κόμματος για τη θέση του Πρωθυπουργού στις εκλογές. Θα διεκδικεί την εκτελεστική εξουσία στο σύνολό της και θα πρέπει να καταλαμβάνει το πόστο του ως επιλογή της πλειοψηφίας του λαού. Όπως στην αρχαία Αθήνα Λαός και Βουλή εξέλεγαν με βάση την αρχή της πλειοψηφίας τον Στρατηγό-Αυτοκράτορα, έτσι θα πρέπει να εκλέγεται και ο αρχηγός του κράτους, είτε αυτός είναι ο Πρωθυπουργός σε μια Προεδρευόμενη Δημοκρατία είτε είναι ο Πρόεδρος σε μια Προεδρική Δημοκρατία.
Η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος θα εκλέγει τον αρχηγό της κυβέρνησης και οι μειοψηφούντες θα τον ελέγχουν. Αυτό σημαίνει ότι η εκλογική διαδικασία για τη θέση του αρχηγού της Κυβέρνησης και άρα του αρχηγού της Εκτελεστικής Εξουσίας, θα πρέπει να γίνεται σε δύο αναμετρήσεις μέχρι να καλυφθεί η προϋπόθεση αυτή. Στην πρώτη αναμέτρηση θα συμμετέχουν όλοι οι υποψήφιοι και στη δεύτερη οι δύο πρώτοι. Ό,τι γίνεται σήμερα στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, για παράδειγμα. Η εξουσία θα πηγαίνει σ' αυτόν, ο οποίος παίρνει καθαρά την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Η "παπαρολογία" των απλών αναλογικών και των "τούρμπο" αναλογικών θα πρέπει κάποτε να τελειώνει.
Αυτός ο αρχηγός της πλειοψηφίας του λαού θα παίρνει εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης και θα μπορεί να επιλέγει όποιον πολίτη αυτός νομίζει καταλληλότερο για μέλος του υπουργικού του Συμβουλίου. Είτε χρησιμοποιώντας μέλη του κόμματός του είτε τον οποιονδήποτε άλλο, θα σχηματίζει Κυβέρνηση και θα πηγαίνει στη Βουλή, για την εξασφάλιση της ψήφου Εμπιστοσύνης ...Την δεδομένη ψήφο, εφόσον είναι ο νικητής των εκλογών. Από εκεί και πέρα όσοι από τους υστερήσαντες αντιπάλους του συγκέντρωσαν ένα ποσοστό, το οποίο μπορεί εκ των προτέρων να θεσμοθετηθεί, θα συμμετέχουν στη λειτουργία της Βουλής ως συμβουλευτική "αντιπολίτευση" του σώματος της Βουλής.
Δεν θα είναι μέλη της Βουλής, αλλά θα έχουν λόγο εντός της Βουλής, χωρίς δικαίωμα ψήφου. Απέναντι στη Νόμιμη Κυβέρνηση θα μπορούν αυτά τα κόμματα να σχηματίζουν τις γνωστές "σκιώδεις" Κυβερνήσεις, για να ελέγχουν το έργο της ...Να τοποθετούν στελέχη τους να "παρακολουθούν" το κυβερνητικό έργο και να "ενημερώνουν" τη Βουλή. Σε αυτά τα κόμματα της Βουλής —και προκειμένου να φέρουν εις πέρας το έργο τους— θα παρέχεται από το κράτος το σύνολο των διευκολύνσεων, που θα έχουν ανάγκη ...Διευκολύνσεις σαν κι αυτές που σήμερα παρέχονται στους βουλευτές.
...Παροχές σε "είδος", τις οποίες το κόμμα θα μοιράζει κατά βούληση στο δυναμικό του. Κάποια γραφεία σε δημόσια κτίρια. Δωρεάν εισιτήρια στα ΜΜΕ. Κουπόνια δωρεάν φαγητού. Δωρεάν τηλεφωνικές υπηρεσίες. Συμβουλευτικές υπηρεσίες από το προσωπικό των κρατικών υπηρεσιών και κάποιους απλούς κρατικούς υπάλληλους, ώστε να μπορούν να διατηρούν μια στοιχειώδη γραμματειακή υποστήριξη και να καλύπτουν κάποιες πολύ βασικές τους ανάγκες, προκειμένου να εξασφαλίσουν την καλή τους λειτουργία. Οι εκπρόσωποί τους θα παρευρίσκονται στη Βουλή σε ειδικές θέσεις "απέναντι" από τη Βουλή των αντιπροσώπων και "δίπλα" στην Κυβέρνηση.
Δικαίωμα στη διεκδίκηση της Εκτελεστικής Εξουσίας θα έχουν όλοι οι πολίτες, οι οποίοι για τον οποιονδήποτε λόγο δεν έχουν στερηθεί τα πολιτικά τους δικαιώματα ...Πολίτες, οι οποίοι θα έχουν εκπληρώσει όλες τους τις υποχρεώσεις απέναντι στην Πολιτεία και άρα και τη στρατιωτική τους θητεία ...Ό,τι προβλεπόταν από τους αρχαίους νομοθέτες. Από αυτό το αξίωμα θα πρέπει να εξαιρούνται όλοι οι ομοφυλόφιλοι. Η απόκρυψη της ομοφυλοφιλίας για τους υποψήφιους Πρωθυπουργούς θα πρέπει να γίνει ένα Ιδιώνυμο Έγκλημα. Να ισχύει μόνον γι' αυτούς η θανατική ποινή σε περίπτωση που θα επιχειρήσουν να αποκρύψουν την ιδιαιτερότητά τους, εφόσον το τελικό αποτέλεσμα αυτής της απόκρυψης θα θεωρείται "προπαρασκευή" του εγκλήματος της εθνικής προδοσίας ή της διαφθοράς.
...Απλά πράγματα. Ο πολιτισμός της κοινωνίας δεν θίγεται από "αποκλεισμούς", όταν υπάρχει η λογική των ασυμβιβάστων. Δεν θα γίνει βάρβαρη η κοινωνία μας, επειδή θα αποκλείσουμε τους ομοφυλόφιλους από την πολιτική. Βάρβαρη γίνεται, όταν τους αποκλείουμε από την κοινωνία. Υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα, τα οποία μπορεί να κάνει κάποιος ομοφυλόφιλος μέσα στην κοινωνία ...Τα δημόσια αξιώματα δεν ανήκουν σ' αυτά ...Υπάρχει ασυμβίβαστο ...Ένα από τα πολλά, που υπάρχουν σε μια Δημοκρατία. Όπως δεν μπορεί να δικάζει ένας πατέρας δικαστής το παιδί του, έτσι δεν μπορεί κάποιος με σεξουαλικές "ιδιομορφίες" να φέρει δημόσιο αξίωμα.
Το "θέατρο" της Democracy πρέπει να τελειώσει ...Κομματάρχες, που να είναι ταυτόχρονα Πρωθυπουργοί, "αφεντικά" των Προέδρων της Βουλής, "εκλέκτορες" των προέδρων των Ανώτατων Δικαστηρίων και γονείς Βουλευτών, δεν πρέπει να ξαναϋπάρξουν ...Φασίστες, που να ζητάνε την ψήφο "εμπιστοσύνης" και να ελέγχονται από τους βουλευτές-υπαλλήλους τους, δεν πρέπει να ξαναϋπάρξουν ...Φασίστες, που ξεκινούν ως αρχηγοί κομμάτων και στη συνέχεια γίνονται ιδιοκτήτες του κράτους και τύραννοι της κοινωνίας, δεν πρέπει να ξαναϋπάρξουν ...Γελοίοι και άχρηστοι γόνοι, που κληρονόμησαν ιδιωτικά κομματικά "μαγαζιά" και μας φορτώθηκαν στον "σβέρκο", δεν πρέπει να ξαναϋπάρξουν.
Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να προσεχθούν οι παροχές απέναντι στα κόμματα. Οι κρατικές παροχές υπέρ μηχανισμών που ανήκουν σε ιδιώτες και συνδέονται με την εξουσία. Με κουπόνια φαγητού, εισιτήρια λεωφορείων και τζάμπα τηλέφωνα δεν συντηρείς ούτε Κωστάκηδες ούτε Γιωργάκηδες. Τα δημόσια χρήματα είναι αυτά, τα οποία σήμερα επιτρέπουν στους κομματάρχες να μας φορτώνουν τα παιδιά τους. Τα δημόσια χρήματα συντηρούν αυτά τα παράσιτα. Οι κρατικές χρηματοδοτήσεις των κομμάτων και οι κρατικοί μισθοί των βουλευτών είναι που καταστρέφουν την λειτουργία της Δημοκρατίας. Τέτοιου είδους αθλιότητες είναι ντροπή να υπάρχουν όχι απλά για την δημοκρατία αλλά για τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Σ' ό,τι αφορά τη νομοθετική εξουσία: Η Βουλή θα πρέπει, για λόγους ασφαλείας, να αυξήσει το δυναμικό της. Θα πρέπει οι βουλευτές να είναι αρκετοί, ώστε η προσωπική τους ψήφος να είναι "αδύναμη" και να μην συμφέρει σε κάποιους διαπλεκόμενους η "εξαγορά" της. Ταυτόχρονα οι βουλευτές θα πρέπει να θητεύουν για ένα διάστημα, το οποίο δεν θα τους επιτρέπει να "αλλάζουν" τις καθημερινές τους συνήθειες. Η θητεία τους θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλη, ώστε να εκπαιδεύονται στα καθήκοντά τους, αλλά όχι τόσο μεγάλη, για να τους εξοικειώνει με την εξουσία και την παρασιτική ζωή. Επειδή οι αρχαίοι Έλληνες ήταν δαιμόνιοι, δεν έχουμε λόγο ν' αμφισβητήσουμε τον δικό τους "υπολογισμό" πάνω στο θέμα των βουλευτών. Ως εκ τούτου προτείνουμε ότι πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των βουλευτών και από τους σημερινούς 300 βουλευτές να πάμε στους 500.
Αυτοί οι βουλευτές θα πρέπει να κληρώνονται ανάμεσα στους πολίτες για διετή ή τριετή θητεία ...Θητεία, η οποία θα ολοκληρώνεται ως θητεία και δεν θα "διακόπτεται" από την πορεία της εκάστοτε Κυβέρνησης. Όπως δεν "αλλάζει" ο λαός, κάθε φορά που αλλάζει η Κυβέρνηση, έτσι δεν υπάρχει λόγος να αλλάζει και το δυναμικό τής Βουλής, που τον αντιπροσωπεύει. Ως εκ τούτου η διαδικασία της επιλογής τους δεν θα συνδέεται σε καμία περίπτωση με τη διαδικασία των εκλογών. Θα είναι μια διαδικασία, η οποία θα γίνεται πάντα στον προβλεπόμενο χρόνο με τον προβλεπόμενο τρόπο ..Μια διαδικασία, που, για λόγους λειτουργικότητας, μπορεί να γίνεται τμηματικά, προκειμένου να μην μένει ποτέ το βουλευτικό "σώμα" χωρίς έμπειρους στις διαδικασίες βουλευτές. Να κληρώνεται, για παράδειγμα, το ένα τρίτο της Βουλής ανά έτος. Ανά έτος αυτή η Βουλή να εκλέγει το Προεδρείο της ανάμεσα στα μέλη της και αυτό το Προεδρείο να είναι υπεύθυνο για τη διεξαγωγή της επόμενης κλήρωσης για την πλήρωσή της.
Με μισθό, ο οποίος δεν θα είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν του μέσου εργαζόμενου, οι βουλευτές θα είναι υποχρεωμένοι να παρευρίσκονται καθημερινά στις συνεδριάσεις της Βουλής ...Να ελέγχονται γι' αυτό και άρα να χτυπάνε "κάρτα" εργαζομένου στη Βουλή ...Να παρίσταντο στη Βουλή με δικαίωμα λόγου και ψήφου ...Να παρακολουθούν την επιχειρηματολογία της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης με βασικό τους καθήκον να "επιλέγουν" αυτά που συμφέρουν τους ίδιους και άρα τον λαό.
...Να τα κάνουν όλα αυτά με μισθό τέτοιο, που θα τους αναγκάζει να κινούνται με τα ΜΜΜ, όπως όλοι οι εργαζόμενοι και να μην το θεωρούν "ξεφτίλα", όπως συμβαίνει με τα σημερινά φασιστοειδή, τα οποία νομίζουν ότι οι Βουλευτές είναι celebrities, που πρέπει να τους παρέχουμε life-style μεγιστάνων. Η διάρκεια της θητείας τους θα υπολογίζεται ως εργάσιμος χρόνος και τα ασφάλιστρά τους θα καταβάλλονται κανονικά στο ασφαλιστικό ταμείο στο οποίο ανήκαν πριν τη βουλευτική τους θητεία και προφανώς θα συνεχίσουν να ανήκουν σ' αυτό και μετά από αυτήν. Κανένα προνόμιο και καμία ασυλία δεν θα πρέπει να προβλέπεται για τους βουλευτές.
Όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, θα πρέπει να υπάρχουν και τα ασυμβίβαστα. Άνθρωποι, οι οποίοι είναι ενταγμένοι και οργανωμένοι σε κόμματα ή παρεμφερείς πολιτικούς ή ιδεολογικούς φορείς, θα πρέπει να αποκλείονται από τις κληρώσεις για το βουλευτικό αξίωμα. Η "κομματικοποίηση" του πολίτη θα πρέπει να δημιουργεί ασυμβίβαστο για το αξίωμα του βουλευτή. Θα πρέπει να ποινικοποιηθεί ακόμα και η απλή κοινωνική σχέση μεταξύ βουλευτή και πολιτικού. Και πάλι θα πρέπει να γίνει χρήση της έννοιας του Ιδιώνυμου Εγκλήματος. Να θεωρείται αυτή η σχέση ως "προπαρασκευή" για το έγκλημα της εθνικής προδοσίας.
Πρέπει ο βουλευτής στη διάρκεια της θητείας του να ελέγχεται για τις σχέσεις του με πολιτικούς με τους ίδιους τρόπους και τους ίδιους λόγους που ελέγχεται ένας "ένορκος" για τις σχέσεις του με τους "διαδίκους". Θα εξαιρούνται από τις κληρώσεις για το βουλευτικό αξίωμα και ΟΛΟΙ οι ομοφυλόφιλοι. Για τη δική τους ασφάλεια και υπό την προστασία των νόμων περί προσωπικών δεδομένων θα δηλώνουν "κόλλημα" ή ενεργή συμμετοχή σε κόμματα και θα αυτοαποκλείονται από τις κληρώσεις ...Απλά πράγματα ...Δεν θα χρησιμοποιούμε τις κληρώσεις, για να μαθαίνουμε τα μυστικά και τις ιδιαιτερότητες των πολιτών ...Δεν αναζητούμε "μάγισσες", για να τις "κάψουμε" ...Την ασφάλεια της Δημοκρατίας αναζητούμε.
Δεν χρειάζεται να "δηλώσεις" στην κοινωνία την ιδιαιτερότητά σου. Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς τι συμβαίνει. Δεν χρειάζεται να περιμένεις πρώτα να κληρωθείς και μετά ν' αναγκαστείς ν' αποκαλύψεις την ιδιαιτερότητά σου δημοσίως. Θα πηγαίνεις εκ των προτέρων και θα δηλώνεις "κόλλημα" να συμμετάσχεις στην κλήρωση, επικαλούμενος ασυμβίβαστα, που ισχύουν για όλους τους πολίτες.
Όμως, για τα μέλη της Βουλής θα υπάρχει έλεγχος. Σε αυτήν την περίπτωση τα πράγματα αλλάζουν και μπορούν να γίνουν εξόχως επικίνδυνα γι' αυτούς που θέλησαν να ξεγελάσουν τη Δημοκρατία ...Για τα μέλη της Βουλής θα αναζητούνται οι "μάγισσες", για να "καούν" δημοσίως. Αυτός ο έλεγχος θα πρέπει να ανήκει στη σφαίρα ευθύνης του Προεδρείου της Βουλής. Αυτό το Προεδρείο θα είναι κατά τον νόμο υπεύθυνο ακόμα και για τη σεξουαλική συμπεριφορά των μελών του ...Απόλυτος "αυτοέλεγχος" για το ανώτατο όργανο της Δημοκρατίας.
Τέλος, σ' ό,τι αφορά τη Δικαστική Εξουσία: Η άποψή μας είναι ότι πρέπει ο λαός να έχει "λόγο" στη Δικαιοσύνη. Έναν "λόγο", όμως, ο οποίος να σέβεται την ελληνική λογική των αρχαίων Αθηναίων, αλλά προσαρμοσμένο στις σύγχρονες εξελίξεις. Από τη στιγμή που ο νομικός μας πολιτισμός μάς επιτρέπει να εκπαιδεύουμε επαγγελματίες Δικαστές και άρα μας επιτρέπει να "βγάλουμε" τον λαό από την "υποχρέωση" να αποδίδει ο ίδιος τη Δικαιοσύνη, θα πρέπει να βρούμε τα "ισοδύναμα μέτρα" ...σύμφωνα με την ορολογία της εποχής.
Τι "λόγο" όμως μπορεί και δικαιούται να έχει ένας λαός σε μια τόσο "εξειδικευμένη" κατάσταση; ...Ένας λαός ανεκπαίδευτος νομικά και ως εκ τούτου επικίνδυνος να κρίνει επαγγελματίες; ...Ένας λαός, ο οποίος το μόνο που "δικαιούται" είναι να "διψά" για Δικαιοσύνη, άσχετα αν είναι αδύνατον να την απονείμει ο ίδιος; Είναι δυνατόν στο "όνομα" της Δημοκρατίας να βάλουμε τον λαό να ψηφίζει τους Δικαστές που θα τον δικάζουν; Αυτό —εκτός όλων των άλλων— είναι και λάθος. Τέτοια απόφαση απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις, διαφορετικά θα οδηγήσει στην ανομία και στην ατιμωρησία. Στην πραγματικότητα είναι σαν να δίνουμε στον λαό την εξουσία με την ψήφο του να κάνει "κρίσεις" στη Δικαιοσύνη. Είναι δυνατόν; Όχι βέβαια.
Αυτό, το οποίο πρέπει να γίνει, είναι το εξής. Το "ισοδύναμο μέτρο" είναι ο φόβος, τον οποίο μπορεί να προκαλεί ο λαός απέναντι στους Δικαστές, προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους όπως έχουν εκπαιδευτεί να την κάνουν. Η "απουσία" του λαού δεν πρέπει να τους ενθαρρύνει να παραβαίνουν το καθήκον τους και να εξυπηρετούν τους ισχυρούς της κοινωνίας. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με το να δοθεί στον λαό η δυνατότητα να δίνει "επιθετικότητα" στις Διωκτικές Αρχές ..."Επιθετικότητα" από την οποία δεν θα ξεφεύγουν ούτε οι δικαστικοί. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να διαχωριστεί η έννοια της Δικαιοσύνης από αυτήν την Διωκτικών Αρχών. Ο σημερινός σφικτός εναγκαλισμός μεταξύ των Κριτών και των Διωκτών του εγκλήματος είναι αυτός, ο οποίος "καταστρέφει" τη Δικαιοσύνη.
Τίποτε δεν λειτουργεί, όταν ο διώκτης και ο διωκόμενος ταυτίζονται ...Όταν ελεγχόμενος και ελέγχων ανήκουν στην ίδια κατηγορία λειτουργών. Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι πρέπει οι Δικαστές να διαχωριστούν από τους Εισαγγελείς. Πρέπει οι Δικαστές να εξακολουθήσουν να παραμένουν ένα κλειστό "σώμα" μόνιμων και καλά εκπαιδευμένων επαγγελματιών, αλλά οι Εισαγγελείς να γίνουν σε ένα μεγάλο ποσοστό τους αιρετοί. Γιατί συμφέρει αυτό τον λαό; Γιατί ο λαός μπορεί με τις επιλογές του στο επίπεδο των προσώπων να δώσει "επιθετικότητα" στις Διωκτικές Αρχές ...Μπορεί να "εκφράσει" τη θέλησή του για απονομή δικαιοσύνης μέσω της επιλογής ανάμεσα στα πρόσωπα των υποψηφίων Εισαγγελέων.
Αυτό είναι ακίνδυνο για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Γιατί; Γιατί η "απόφαση" του λαού, μέσω εκλογικών διαδικασιών, που θα αφορούν τις εισαγγελικές αρχές, δεν επηρεάζει την ποιότητα της Δικαιοσύνης που αποδίδεται ...Απλά πράγματα. Το να ψηφίζουν οι πολίτες τους "άξιους" Δικαστές είναι επικίνδυνο και λάθος. Το να ψηφίσουν τους "άξιους" Εισαγγελείς είναι χρήσιμο και σωστό. Δεν είναι όμοιοι οι Δικαστές με τους Εισαγγελείς. Δεν έχουν τον ίδιο ρόλο και άρα δεν κρίνονται για τα ίδια πράγματα. Λειτουργούν συμπληρωματικά, έστω κι αν ασχολούνται με το ίδιο πράγμα, που είναι η αναζήτηση και η απόδοση της Δικαιοσύνης σε κοινές υποθέσεις. Μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά δεν είναι ίδιοι. Μοιάζουν, όπως μοιάζουν οι πολιτικοί με τους βουλευτές που, ενώ θεωρητικά ασχολούνται με την "παραγωγή" νόμων, δεν είναι ίδιοι κι ούτε "επιλέγονται" με τον ίδιο τρόπο.
Οι Δικαστικές Αρχές στον συμπληρωματικό τους ρόλο με τις Διωκτικές Αρχές μοιάζουν ως ζεύγος με έναν κυνηγό, ο οποίος υποβοηθείται από έναν σκύλο. Λειτουργούν από κοινού για τον ίδιο στόχο, χωρίς να είναι ίδιοι. Ο λαός δεν έχει τις γνώσεις και δεν μπορεί ν' αποφασίζει για την ποιότητα του "κυνηγού", αλλά μπορεί ν' αποφασίζει για τα "σκυλιά" της δίωξης. Αυτό είναι ακίνδυνο για την απόδοση της Δικαιοσύνης, εφόσον αυτά τα "σκυλιά" δεν "πυροβολούν" με τις αποφάσεις τους. Αυτά κρίνονται για την "προθυμία" τους ή την "κινητικότητά" τους. Άλλοι είναι υπεύθυνοι για τους "πυροβολισμούς" και άρα κρίνονται γι' αυτούς. Αν καταλάβει ο αναγνώστης το παράδειγμα με τον κυνηγό και τον σκύλο του, θα καταλάβει τι σημαίνει σχεδιασμός με κοινούς στόχους και διαφορετικούς "πρωταγωνιστές".
...Απλά πράγματα. Άλλα προσόντα απαιτούνται από τον "σκύλο" για ένα καλό κυνήγι και άλλα προσόντα από έναν καλό "κυνηγό". Ο "σκύλος" πρέπει να είναι γρήγορος ή να μυρίζει καλά, ενώ ο "κυνηγός" πρέπει να είναι έξυπνος, λογικός ή καταρτισμένος, γιατί αυτός θα κρίνει τι απ' όλα αυτά που κυνηγά ο "σκύλος" θα πρέπει να το "πυροβολήσει" ...Ο "σκύλος" αποκαλύπτει, αλλά δεν "σκοτώνει" ...Ο "σκύλος" μπορεί από υπερβάλλοντα ζήλο και άγνοια να "ξετρυπώσει" έναν αθώο άνθρωπο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός θα "πυροβοληθεί". Ο "κυνηγός" αποφασίζει τι θα "σκοτώσει" ή θα "απαλλάξει". Ο λαός μπορεί να μην έχει τη γνώση να επιλέγει ποιοτικούς "κυνηγούς", αλλά γνώση για να επιλέγει "σκύλους" έχει.
Ο λαός μπορεί να επιλέγει άνετα τους επιθετικούς και άγριους "σκύλους" της αρεσκείας του, για να διασφαλίσει ότι τα "θηράματα" δεν θα ξεφύγουν, αλλά και ότι οι "κυνηγοί" δεν θα "χαλαρώνουν" στους ρόλους τους. "Σκύλοι" άγριοι και επιθετικοί δεν θα επιτρέπουν στους "κυνηγούς" να χαλαρώνουν, γιατί θα αντιλαμβάνονται και τους ίδιους ως "θηράματα". Αυτό είναι το ζητούμενο για τις Διωκτικές Αρχές ...Να είναι ανήσυχες και κινητικές ...Να μην εφησυχάζουν ...Να βλέπουν τους πάντες ως δυνάμει εγκληματίες και άρα και τους Δικαστές. Από εκεί και πέρα πρόβλημα δεν υπάρχει με την απόδοση ποιοτικής Δικαιοσύνης, γιατί αυτή αποδίδεται από άλλους ...Αποδίδεται από τους επαγγελματίες Δικαστές.
Αυτό, το οποίο προτείνουμε, είναι να διαχωριστεί πλήρως η Δικαστική Εξουσία από τις Εισαγγελικές Αρχές. Να θεσπιστεί η θέση του Γενικού Εισαγγελέα της χώρας και να γίνουν αιρετοί όλοι οι Εισαγγελείς της επικράτειας. Το εισαγγελικό αξίωμα να γίνει αιρετό, του οποίου η "πλήρωση" θα μπορεί να συνδυάζεται με τις εκλογές για Κυβέρνηση. Έτσι κι αλλιώς δεν "φορτώνεται" η κατάσταση, εφόσον σε αυτές τις εκλογές ο λαός επιλέγει μόνον κόμμα μέσω του αρχηγού του. Οι υποψήφιοι για την Εκτελεστική Εξουσία θα "προτείνουν" στους πολίτες και τους "εκλεκτούς" τους για την Εισαγγελική Διεύθυνση. Μαζί με τον υποψήφιο Πρωθυπουργό ο λαός θα παίρνει "πακέτο" και τον Γενικό Εισαγγελέα, ο οποίος αποτελεί την επιλογή του.
Από εκεί και πέρα στο τοπικό επίπεδο —ελλείψει και πάλι υποψηφίων βουλευτών από την πλευρά των κομμάτων στα ψηφοδέλτια— ο λαός θα μπορεί να ψηφίζει με σταυρό προτίμησης τούς υποψήφιους Εισαγγελείς σε αυτό το επίπεδο. Τα κόμματα στα ψηφοδέλτιά τους δεν θα προτείνουν υποψήφιους βουλευτές, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά υποψήφιους Εισαγγελείς. Οι Καστοριανοί θα ψηφίζουν κόμμα και Γενικό Εισαγγελέα, αλλά θα σταυρώνουν υποψήφιο για τον Εισαγγελέα της περιφέρειάς τους ...Οι Καστοριανοί για τον Εισαγγελέα της Καστοριάς, οι Χανιώτες για τον Εισαγγελέα των Χανίων κλπ..
Προσωπική προεκλογική "εκστρατεία" σε τοπικό επίπεδο θα γίνεται μόνον από τους υποψήφιους Εισαγγελείς ...Μια "εκστρατεία" χρήσιμη για την κοινωνική λειτουργία, εφόσον εξαιτίας της όχι μόνον θα βγαίνουν τα "άπλυτα" της κοινωνίας στη φόρα, για να μαθαίνει ο κόσμος τι γίνεται, αλλά θα εξηγούνται και οι λύσεις οι οποίες προτείνονται. Σε γνωστά προβλήματα, που απασχολούν την τοπική κοινωνία, οι υποψήφιοι θα προτείνουν και θα εξηγούν λύσεις και θα κρίνονται γι' αυτές. Ο οποιοσδήποτε πολίτης, ο οποίος είναι παθιασμένος με την έννοια της Δικαιοσύνης, μπορεί να είναι υποψήφιος γι' αυτήν τη θέση.
Δεν χρειάζεται καν να είναι νομικός, εφόσον το πάθος αρκεί για τη θέση. Για παράδειγμα, πολλοί σήμερα, που, μέσω του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, βρίσκουν τρόπο να εκτονώσουν το πάθος τους για απόδοση Δικαιοσύνης, θα μπορούσαν άνετα να είναι αιρετοί Εισαγγελείς. Πρόβλημα δεν υπάρχει με την όποια έλλειψη νομικής κατάρτισης ...Μορφωμένοι άνθρωποι είναι, που εύκολα εκπαιδεύονται σε μερικές βασικές νομικές αρχές ...Έτσι κι αλλιώς απλές διώξεις ασκούν οι Εισαγγελείς και δεν δικάζουν. Αυτοί οι αιρετοί Εισαγγελείς θα πλαισιώνονται από μόνιμο νομικό προσωπικό και αυτό το προσωπικό θα είναι υπεύθυνο για τη νομική "υποστήριξη" αυτών των διώξεων ...Πολιτικοί προϊστάμενοι επαγγελματιών αστυνομικών θα είναι.
...Απλά πράγματα. Ο κάθε αιρετός Εισαγγελέας θα γνωρίζει ότι, όσο πιο πολλά από τα "θηράματά" του τα "πυροβολεί" η Δικαιοσύνη με την κρίση της, τόσο πιο καλά κάνει τη δουλειά του. Δεν υπάρχει δηλαδή τίποτε μυστήριο ή παράξενο, που δεν θα μπορεί ο κόσμος ν' αντιληφθεί, προκειμένου να τον κρίνει. Δεν είναι δηλαδή σαν τον σημερινό βουλευτή, που θα "έσωζε" τον κόσμο, αλλά δεν τον "άφησαν" τα συμφέροντα και οι "Αγορές". Η αποστολή του Εισαγγελέα είναι απλή και αφορά απλά θέματα. Θα γνωρίζει ο κόσμος, αλλά και ο ίδιος προκαταβολικά —και με αντικειμενικά κριτήρια—, πότε και ποιες υπηρεσίες προσφέρει από τη θέση του στον λαό.
Όσο πιο πολλοί καταδικασμένοι εγκληματίες προκύψουν στη θητεία του, τόσο πιο λαμπρό το βιογραφικό του. Αν ανάμεσα στους εγκληματίες αυτούς υπάρχει και κάποιος Δικαστής, ακόμα καλύτερα. Όσο λιγότερη διαφθορά υπάρχει στην περιφέρειά του, τόσο πιο πετυχημένη είναι η θητεία του. Όσο περισσότερη ασφάλεια αισθάνονται οι πολίτες στην περιφέρειά του, τόσο πιο πολύ θα αυξάνει τις πιθανότητες να παραμείνει στη θέση του.
Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι οι μελλοντικοί Εισαγγελείς δεν χρειάζεται καν να είναι νομικοί οι ίδιοι. Ανοικτά αυτιά και μάτια να έχουν, για να ακούν και να βλέπουν τι γίνεται μέσα στην κοινωνία ...αυτά είναι τα προσόντα, που πρέπει να έχουν ...τα μόνα προσόντα, που κατά την άποψή μας πρέπει να έχουν οι Εισαγγελείς εκτός βέβαια από μια ικανοποιητική γενική μόρφωση ...Αυτό, δηλαδή, που δεν συμβαίνει σήμερα και ειδικά στις μικρές κοινωνίες ...Εκεί όπου όλοι γνωρίζουν τα πάντα εκτός από τους Εισαγγελείς, οι οποίοι δεν γνωρίζουν ποτέ τίποτε ...Εκεί όπου όλοι κατοικούν στην ίδια κοινωνία εκτός από τον άσχετο και επαγγελματία Εισαγγελέα, ο οποίος "κατοικεί" σε κάποιον μυστηριώδη "Σείριο".
Αυτή η διαδικασία ευνοεί και τη γενικότερη κοινωνική λειτουργία, εφόσον "παράγει" ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο έχει συμμετοχή στα "κοινά" και έχει κριθεί προκαταβολικά για την ποιότητά του ...Ένα δυναμικό, το οποίο "κρίνεται" από τον λαό για "κατώτερα" πράγματα και μπορεί στη συνέχεια να διεκδικήσει ανώτερους ρόλους. Όχι όπως τώρα, που μας κυβερνάνε ανεπάγγελτοι και άεργοι τεμπέληδες με το "δικαίωμα" του κληρονομικού DNA. Με αυτόν τον τρόπο το εισαγγελικό λειτούργημα μπορεί να γίνει ένας "βατήρας" για οποιαδήποτε άλλη πολιτική φιλοδοξία μπορεί να έχει ένας πολίτης ...Θεμιτός "βατήρας", εφόσον από τη φύση του λειτουργεί υπέρ της αξιοκρατίας.
Η "ώρα" της Ελλάδας πλησιάζει.
Η Ελλάδα έχει υποχρέωση απέναντι στην ιστορία της και τα παιδιά της να επέμβει και να "σώσει" τη Δημοκρατία. Πρέπει να σώσει το "αυθεντικό" δημιούργημα των αρχαίων προγόνων της και να το διαχωρίσει από το "μαϊμού"-προϊόν των Αγγλοσαξόνων. Αυτή είναι ίσως και η τελευταία μας ευκαιρία να σωθούμε. Πρέπει, ως Έλληνες, να σώσουμε τη Δημοκρατία ...Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε. Από εκεί και πέρα η Δημοκρατία μπορεί να σώσει όχι μόνον την Ελλάδα, αλλά και τον κόσμο ολόκληρο. Δεν υπάρχει άλλο σύστημα εξουσίας στον κόσμο, που να μπορεί να λειτουργήσει ως φορέας κοινωνικής ανάπτυξης και ασφάλειας και ταυτόχρονα να σέβεται τον απλό άνθρωπο.
Αυτό, το οποίο ενδιαφέρει τον γράφοντα στο σημείο αυτό, είναι να δώσει ένα όραμα στους αναγνώστες του και στον κόσμο γενικότερα. Ζούμε σε μια κατάσταση έντονης κατάθλιψης από την οποία δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε, αν δεν αποκτήσουμε ορατούς στόχους. Οι Έλληνες ήδη καταγράφονται ανάμεσα στους πιο απαισιόδοξους λαούς του κόσμου. Καθημερινά βλέπουμε συνανθρώπους μας να "φεύγουν", γιατί απλούστατα έχουν χάσει κάθε ελπίδα για την επόμενη ημέρα. Ζούμε στο "σκοτάδι" σαν χαμένοι και χρειαζόμαστε να δούμε λίγο "φως", ώστε να "προσανατολιστούμε" και να δώσουμε τη μάχη της επιβίωσής μας.
Αυτός είναι ο στόχος του κειμένου ...Να δώσει λίγη ελπίδα στον αποκαρδιωμένο Έλληνα ...Να τον βάλει για μια στιγμή να κλείσει τα μάτια του και να ονειρευτεί μια νέα και πιο δίκαιη κοινωνία από αυτήν που ζει σήμερα ...Να μάθει στον αναγνώστη να "βλέπει" φως μέσα στο σκοτάδι ...Να "βλέπει" και να "περπατάει" με ασφάλεια, χωρίς να έχει ανάγκη τα μάτια του ...Να "βλέπει" έναν καλύτερο κόσμο να τον περιμένει πίσω από τα σημερινά ανυπέρβλητα προβλήματα ...Έναν κόσμο καλύτερο από τον κόσμο του Κωστάκη και του Γιωργάκη, που του προσφέρεται σήμερα ...Έναν κόσμο πολύ κοντινό, ο οποίος θα του δίνει τη δύναμη που χρειάζεται, ώστε ν' αγωνιστεί και να τον αποκτήσει.
Πρέπει να ξαναγίνουμε οι Έλληνες, οι οποίοι "βλέπουν" εκεί όπου δεν μπορεί να "δει" κανένας άλλος. Πρέπει να ανακτήσουμε τις δυνάμεις και την αυτοπεποίθησή μας και να ξαναγίνουμε οι οδηγοί των λαών ...Εύκολο είναι ...Πιο εύκολο απ' ό,τι νομίζουμε. Η Ελλάδα κρύβει απίστευτες δυνάμεις στα "σωθικά" της. Δεν βρέθηκε κι ούτε θα βρεθεί δύναμη ικανή να την εξαφανίσει. Η δύναμη, που νικά το σκότος, δεν μπορεί να εξαφανιστεί από τη φύση. Η Δημοκρατία τελικά θα νικήσει τη Democracy ...Το φως θα νικήσει το σκοτάδι ...Οι άνθρωποι θα νικήσουν τα κτήνη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’
εαμ β
Α ρε Παναγιώτη μόνο εσύ μας έχεις μείνει ως ελπίδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναμένουμε όλοι την ώρα όπου ο Οδυσσέας θα φανερωθεί στους μνυστήρες...και η συνέχεια για το τι θα ακολουθήσει είναι γνωστή σε όλους μας.
Είμαστε έτοιμοι σε Ελλάδα και εκτός Ελλάδος
καταπληκτικο αρθρο απο τον ΤΡΑΙΝΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήγια αλλη μια φορα!μεγαλες αληθειες!!!
Τελικά, μάλλον ο Τραϊανού θα σώσει την Ελλάδα και τον Ελληνισμό...φυσικά μαζί με πολλούς άλλους Έλληνες!
ΑπάντησηΔιαγραφή