Ένας εργατικός φασίστας που, αγνοώντας ή παραβλέποντας ότι, τα φίδια που μάζευε από το 2002 στο ΛάΟΣ του, θα συμπεριφέρονταν σύμφωνα με τη φύση τους, ως φίδια και θα δάγκωναν, εκτός από τη λογική, και τον ίδιο τους τον ευεργέτη...
.
Εντάξει, του άξιζε, αφού αυτός κλώσησε το αβγό του φιδιού, το γεννημένο εδώ και αρκετά χρόνια, το οποίο όμως αναζητούσε «ζεστά οπίσθια» που θα το εκκόλαπταν.
Το εκκόλαψε και καλά να πάθει. Αλλά το φίδι δεν είχε γεννήσει ένα μόνο αβγό. Όπως κανένα φίδι δεν γεννάει ένα μόνο αβγό.
Τα αδελφάκια φίδια τράβηξαν κι άλλους δρόμους, εκτός από αυτόν που ονομαζόταν ΛάΟΣ. Άλλα πήγαν και χώθηκαν στον κόρφο μίας μαμάς που λεγόταν Χρυσαυγή (και που ηχητικά παρέπεμπε στα αβγά από τα οποία ξεπήδησαν) και άλλα, πιο θρεμμένα από το αβγό τους, πήγαν και δημιούργησαν μία νέα φωλιά. Δημιουργία λοιπόν, μίας νέας φωλιάς, Ξανά. Από όπου θα μπορούσαν να αναλάβουν Δράση*. Το πιάσατε το υπονοούμενο εεεε; (που θα έλεγε και ο προδομένος αρχηγός….)
Ενώ λοιπόν η «μεγάλη δεξιά παράταξη», που της αρέσει να αυτοπροσδιορίζεται ως «κεντροδεξιά, στα πλαίσια της ιστορικής της ανάγκης για απενοχοποίηση, αφού πήρε στο δικό της ζωολογικό κήπο τα ερπετά που εξέθρεψε ο Καρατζαφύρερ, τα ερπετά που χρησιμοποιούσε για να σαγηνεύσει τα πιο ταπεινά ένστικτα των υποψηφίων ψηφοφόρων του, τα έχει βάλει στη βιτρίνα της για να σαγηνεύσουν με το ίδιο βλέμμα, τους ίδιους ψηφοφόρους, τους πάντα πρόθυμους να υπνωτιστούν από ερπετά. Και το κατάφερε. Ο χορός των υπνωτισμένων ακολούθησε, ψέλνοντας το Ave Memorandum και με σβησμένη μνήμη από το βλέμμα ή και το συριγμό, που τον έλεγαν φωνή, των ερπετών.
Και έμεινε ο ΚαρατζαΦύρερ μόνος του. Με τον Ροντούλη και τον Αϊβαλιώτη. Όλοι στεναχωρημένοι, όχι όμως για τους ίδιους λόγους. Ο Φύρερ είχε στο μυαλό του το 0,5% και οι άλλοι δύο, την απορία, γιατί δεν έφυγαν κι εκείνοι έγκαιρα. Ήταν και ο Βαϊτσης αλλά αυτός είχε πιάσει το Τζόκερ και δεν τον πολυσκότιζε. Όπως και οι «νεοφώτιστοι» Κύρτσος και Βάνα.
Και βγήκε ο Φύρερ να ξαναβρεί αβγό φιδιού, να θρέψει. Από το ίδιο ερπετό, το δοκιμασμένο. Γι’ αυτό πήρε μαζί του τον Αρχιφύρερ Πλεύρη, που μέσα στα σκοτάδια του μυαλού και της ψυχής του, πολλά αβγά έμεναν ακόμα να εκκολαφθούν, από μία πρόθυμη (αν και προδομένη) αγκαλιά…..
Στη γειτονιά εντωμεταξύ, η φιδοτροφή που είχε μείνει και αποτελούταν από κτηνίνη και απανθρωπίνη, δεν πήγε χαμένη. Τα αδελφάκια φίδια, έφαγαν και όταν αυτή τελείωσε, ζήτησαν από την καγκελάριο της «ενωμένης» Γερμανίας να τα βοηθήσει με μία πεντασέλιδη επιστολή, γραμμένη από χέρι λύκου. Αλλά επειδή είχαν μεγαλώσει, δεν τα ικανοποιούσε η φιδοτροφή. Ζήτησαν λοιπόν ανθρώπινο κρέας. Όπως και η από Βορά, συνοδοιπόρος τους, που το ανθρώπινο κρέας των συμπατριωτών της, την είχε θρέψει πολύ καλά.
Τα αδελφάκια, μέχρι να έρθει η απάντηση της μεγάλης τους μαμάς, η οποία ήταν απασχολημένη με τη φύλαξη της πόρτας της Βαλχάλλα της, αποφάσισαν να προπαγανδίσουν τις ιδέες τους. Δεν μπορούσαν όμως να εμφανίζονται με το ίδιο δέρμα που είχαν εμφανιστεί και τα μεγαλύτερα αδέρφια τους, στα σαλόνια του ΛάΟΣ, της ΝΔ και της μαμάς Χρυσαυγής. Έτσι, αφού είχε έρθει και ο καιρός, άλλαξαν δέρμα. Φόρεσαν κάτι πιο ακριβό, κάτι πιο σινιέ και σε πιο αυστηρή γραμμή και βγήκαν στο σεργιάνι.
Όπως κάθε συνεπής απόγονος του ερπετού, ανακάλυψαν τις στρεβλώσεις του συστήματος. Τις κατ’ αυτά, στρεβλώσεις. Και βέβαια πρότειναν και λύσεις. Χαμηλόφωνα στην αρχή, δυνατότερα, όσο ο καιρός περνούσε. Και είπαν:
Αναθεωρούμε το άρθρο 16 του Συντάγματος. Είναι απόλυτα θεμιτή η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων που θα βοηθήσει, μέσω της άμιλλας που θα αναπτυχθεί, και τα δημόσια πανεπιστήμια.
Ο απάνθρωπος ανταγωνισμός, ως "άμιλλα"
Δίχως να γίνεται αναφορά στο ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της χρηματοδότησης των ιδιωτικών ιδρυμάτων και εκείνης των δημοσίων, γίνεται αναφορά σε μία "άμιλλα" που στην ουσία είναι ο ανταγωνισμός με όρους οικονομικού πλούτου, των ιδρυμάτων. Όχι με όρους παιδευτικού έργου και αξίας. Και όταν μεγάλες κατασκευαστικές, μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες, ιατρικά κέντρα ή δικηγορικά γραφεία θα «φτιάχνουν» τους δικούς τους ειδικούς, οι οποίοι θα αποτελούν τους «εκλεκτούς», εύκολα γίνεται αντιληπτό, προς τα πού θα στραφεί το μέλλον μίας κοινωνίας. Από τον αρχικό ρόλο του πανεπιστημίου, που είναι ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, που καλλιεργεί τον άνθρωπο και του παρέχει, όχι μόνο την εξειδικευμένη γνώση αλλά και την φιλοσοφική, κοινωνική και πολιτική αφύπνιση, περνάμε στο εξειδικευμένο εργατικό «επιστημονικό» προσωπικό, στον καταρτισμένο απασχολήσιμο, δίχως άλλες ανησυχίες. Άλλωστε όταν η παδεία γίνεται εμπόρευμα, το όφελος για τον έμπορο δεν είναι το άμεσο (η είσπραξη των διδάκτρων), αλλά και το έμμεσο και μακροπρόθεσμο (η δημιουργία ξανά, πρόθυμων και εφησυχασμένων ιδιωτών).
Η Παιδεία, θα μπορούσε να πει κανείς σήμερα, πως χρηματοδοτείται από το Δημόσιο, για να παραγάγει «ειδικούς» και όχι επιστήμονες, αλλά πάντα προς όφελος των ιδιωτών. Αλλά αυτό, πως θα αλλάξει; Δίνοντας στους ιδιώτες και το πεπόνι (τους φοιτητές) και το μαχαίρι (τα εκπαιδευτικά ιδρύματα);
Αλλού:
Ένα επίσης τεράστιο λάθος, που προέκυψε ως αντίδραση στην ηθικοπλαστική παιδαγωγική, που επικρατούσε στην παιδεία μας μέχρι και πριν 40 χρόνια, είναι η αποσύνδεση της παιδείας από την κοινωνική και ηθική αγωγή. Ο «Ελληνάρας», δεν προέκυψε γενετικά, αλλά «παιδευτικά» (από την απουσία της παιδείας). Ασφαλώς, σήμερα η κοινωνική και ηθική αγωγή δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξαναεφαρμοστεί στο πλαίσιο της παλαιάς ηθικοπλαστικής κατήχησης, αλλά σε ένα νεωτερικό πλαίσιο με εστίαση στην έννοια της ελληνικότητας, στην ισορροπία ανάμεσα στο ατομικό και το κοινωνικό όφελος, και στον διάλογο των γενεών και των πολιτισμών.
Το ότι οι περισσότεροι Ελληνάρες που έχω γνωρίσει είναι είτε απολιτικοί απόφοιτοι δημοτικού, άντε και Λυκείου, πολλοί μεταμοντέρνοι Αγγλοσπουδαγμένοι (και αρκετοί και Γερμανοσπουδαγμένοι) είτε Αμερικανοσπουδαγμένοι και πάντα α-πολιτικοί, είναι μάλλον τυχαίο. Επιπλέον τρομάζω, όταν σκέφτομαι πως μπορεί να θεωρεί την «Ηθική», η νεωτερικότητα των καιρών μας. Και πως ασκείται αυτός ο διάλογος των γενεών και των πολιτισμών». Για αυτό το τελευταίο, υπάρχει δείγμα αντίληψης, στις θέσεις των «ηθικών επαγγελματιών» για το μεταναστευτικό. Αλλά θα το δούμε παρακάτω.
Όλα τα παραπάνω, είναι σε πλήρη αρμονία, με τα νεοφιλελεύθερα ευαγγέλια και τους αγίους της νέας (αλλά εχθρού των νέων) αυτής θρησκείας. Συνεπώς τα ιερά ερπετά έχουν δίκιο. Αντίρρηση καμία; Καμία. Άρα σωστό.
Η ανταγωνιστική Υγεία
Οι δαπάνες για παροχές υπηρεσιών υγείας, πρέπει να είναι κοστολογημένες κατά τρόπο ενιαίο και αγοραίο. Κάθε στρεβλωτική, μη αγοραία τιμολόγηση πρέπει να αποκλείεται, ώστε να παραμένει το σύστημα βιώσιμο ποιοτικά και οικονομικά αύταρκες. Πλήρης και ανόθευτη εφαρμογή των κλειστών ενοποιημένων νοσηλείων, όπως αυτὰ σχεδιάστηκαν, όχι όπως «στήθηκαν» για να νοθεύσουν το σύστημα. Οι δαπάνες για προμήθειες ελέγχονται πλήρως από την καλλικρατική περιφέρεια και από ορκωτούς λογιστές. Οι προμηθευτές ακολουθούν τους κανόνες των ανοικτών διαγωνισμών, με δημοσιοποίηση των προσφορών στο διαδίκτυο. Απαγορεύεται ρητά, η αγορά ιατρικών προμηθειών, που πωλούνται φθηνότερα σε άλλες περιοχές της Ελλάδας ή άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Πως κοστολογείς αγοραία, μία δαπάνη που αφορά τη ζωή σου; Εκτός αν η ζωή, βέβαια δεν είναι η δική σου. Τότε, όντας αποστασιοποιημενος, κοστολογείς με τρόπο ενιαίο και αγοραίο, το κόστος αποκατάστασης της υγείας. Γενικά της υγείας. Του άλλου. Γιατί όταν μιλάμε για τη δική σου, την προσωπική υγεία, κοστολογείς διαφορετικά. Όπως και να είναι όμως, πρέπει να είσαι «δικαιούχος». Που σημαίνει πως αν βρεθείς στην ανεργία (και δεν ξέρουμε για πόσο) παύεις να είσαι δικαιούχος. Είσαι απλά, άνεργος.
Συνδικαλισμός για αγρίους και ημιάγριους.
Ωραία πράγματα. Καθαρά, ηθικά και προπάντων, μέσα στα πλαίσια της λογικής. Και καλά, η διάγνωση των καταχρήσεων γίνεται πολύ εύκολα, αφού οι καταχρήσεις είναι πασιφανείς και αποτελούν βίωμα όλων μας. Αλλά οι «λύσεις» αποτελούν ιαπωνική πατέντα.
Αυτό το μοντέλο θα το τελειώσουμε μια και καλή, αναμορφώνοντας ολόκληρη τη νομοθεσία που αφορά στη συνδικαλιστική δράση…. (και μεταξύ άλλων άλλων λογικών και άλλων που δε χαρακτηρίζονται, συμπληρώνει)
• Το δικαίωμα στην απεργία είναι σεβαστό – όπως ακριβώς και το δικαίωμα στην εργασία. Αν θέλω να απεργήσω είναι δικαίωμά μου. Αν θέλεις να δουλέψεις είναι δικαίωμά σου. Κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να επιβάλλει στον άλλον την άποψή του δια της βίας. Η έννοια της «περιφρούρησης της απεργίας» συνιστά – και με την κείμενη νομοθεσία – απολύτως παράνομη πράξη και τιμωρείται με αυτόφωρη διαδικασία. Είναι αυτονόητο ότι όταν απεργείς δεν πληρώνεσαι.
• Απαγορεύονται οι πορείες στο οδόστρωμα. Άλλωστε, ο αποκλεισμός δρόμων για να διαδηλώσουν π.χ 100 άτομα δεν έχει καμία πρακτική αξία για τους ίδιους. Καθώς η περιοχή είναι αποκλεισμένη, δεν γίνονται αντιληπτοί παρά μόνο από τον εαυτό τους. Επιπλέον στρέφουν την κοινή γνώμη εναντίον τους, ταλαιπωρούν το κοινό, παραλύουν την οικονομική ζωή και εγκαθιστούν ένα μόνιμο στοιχείο ανομίας. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, το 2010, το κέντρο της Αθήνας έκλεισε για πορείες και στάσεις, 496 φορές! Είναι προφανές το οικονομικό κόστος, ιδιαίτερα σε μια χειμαζόμενη οικονομία. Και με την υπάρχουσα νομοθεσία, η αστυνομία έχει τη δυνατότητα να απαγορεύσει μια μαζική εκδήλωση αν κρίνει ότι υπάρχει κίνδυνος για τη Δημόσια Ασφάλεια. Μέχρι στιγμής ποτέ δεν έχει ληφθεί τέτοια απόφαση. Η Αθήνα έχει καεί και λεηλατηθεί επανειλημμένως, αλλά προφανώς, σύμφωνα με την κρίση των πολιτικών προϊσταμένων της Αστυνομίας, δεν απειλήθηκε η Δημόσια Ασφάλεια!
Ναι λοιπόν στις πορείες αρκεί να είναι ανώδυνες και όσο το δυνατό πιο αόρατες. Θα διαθέσουν ακόμα και τηλεοπτική κάλυψη των πορειών. Αλλά μόνο των κόσμιων. Και βέβαια η ώρα προβολής των πλάνων, δε θα διαταράσσει την όρεξη ή τον ύπνο των νοικοκύρηδων. Επίσης απαγορεύεται η συλλογική δράση κάθε συνδικαλιστικού φορέα αφού αποφασίζει ο καθένας μόνος του, πότε θα απεργήσει, αν θα απεργήσει και αν θα δουλέψει. Και αν εμφανιστούν απεργοσπάστες, δε θα παρεμποδίζονται αφού το δικαίωμα στην εργασία, είναι σεβαστό. "Απεργήστε λοιπόν αφού μπορείτε και να δούμε πόσο θα αντέξετε. Εμείς θα αντέξουμε αφού από απεργοσπάστες … το μοναστήρι να ‘ν καλά. Που βέβαια το δικαίωμα τους να εργαστούν σε καιρό απεργίας, είναι σεβαστό.".
Η εργασία είναι δικαίωμα. Η απεργία είναι και αυτή δικαίωμα. Η εργασία που διασπά όμως, τον απεργιακό αγώνα είναι ανηθικότητα. Στον κώδικα ηθικής της "Ζούγκλας Ξανά", η μόνη σταθερά είναι η γραμμή και η κανονιστική φόρμα που περνάει υποχρεωτικά από ένα ψευδεπίγραφο Corporate Ethics.
Τέλος, στην περίπτωση που λείψουν οι ντόπιοι απεργοσπάστες, υπάρχει και η λύση των μεταναστών που βεβαια θα ενταχθούν στο ολοκληρωμένο πρόγραμμα της μεταναστευτικής πολιτικής της «Δημιουργίας Ξανά»
Οι μετανάστες και η συμβολή τους στην ανταγωνιστικότητα
«Να χρησιμοποιηθούν όσοι μετανάστες δεν μπορούν να απελαθούν για φτηνό εργατικό δυναμικό σε ειδικές οικονομικές ζώνες που ταυτόχρονα θα είναι και περιοχές διαμονής τους. Διαφωνούμε με τις «φιλελεύθερες» απόψεις πως κάθε εργαζόμενος, είτε είναι μετανάστης είτε «ντόπιος», έχει τα ίδια εργασιακά δικαιώματα, διότι είναι ανεφάρμοστες στην πράξη. Όταν κάποιος φεύγει από μια χώρα όπου το επίπεδο αμοιβών είναι 1 δολάριο τη μέρα είναι πρόθυμος να εργαστεί με αμοιβή που μπορεί να είναι κατώτερη από τον κατώτατο μισθό της χώρας προορισμού, αλλά πάντως είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα έπαιρνε στη χώρα του… Στις ειδικές οικονομικές ζώνες, οι μετανάστες θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον κινητήριο μοχλό για βιομηχανική ή αγροτική ανάπτυξη, χωρίς να απειλούν την εργασία των Ελλήνων…».
Αλλά και αλλού:
«…. σύμφωνα με την ίδια πηγή, στο προεκλογικό του πρόγραμμα, ζητά (ο Τζήμερος) να δημιουργηθούν ειδικές οικονομικές ζώνες για όσους μετανάστες δεν μπορούν να απελαθούν άμεσα, ενώ παράλληλα οι συγκεκριμένοι χώροι θα λειτουργούν και σαν χώροι διαμονής τους με μία συμβολική αμοιβή για την εργασία που θα προσφέρουν στους χώρους αυτούς.
Τέλος, όσον αφορά το αμφιλεγόμενο θέμα της απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας, ο επικεφαλής της Δημιουργίας Ξανά θέτει ως προϋπόθεση τα 15 χρόνια συνεχούς παραμονής για τα παιδιά των μεταναστών και 30 χρόνια συνεχούς παραμονής για τους γονείς τους και όλα αυτά, με βασική προϋπόθεση την επιτυχή εξέταση τους στην ελληνική γλώσσα, ιστορία και πολιτισμό…»
Λύσεις σε compact μορφή.
Πακέτο. Και μεταναστευτική πολιτική και εργατικό δυναμικό, έτοιμο και διαθέσιμο για όλα. Αν το συνδύαζε και με το πρόγραμμα για το ασφαλιστικό (να πλήρωναν δηλαδή εισφορές, για σύνταξη που δε θα προλάβουν να πάρουν και για υγεία που δε θα είναι δικαιούχοι, αφού είναι αλλοδαποί) τότε θα έκλεινε και μία μαύρη τρύπα του ασφαλιστικού. Τελικά αν έχεις Τζήμερο και Μιχαλολιάκο (τα δίδυμα αδέλφια-γιοί της Λύκαινας) ποιος μετανάστης θα τολμήσει να μπει λαθραία στη χωρα; Καλύτερα στις βόμβες του Αφγανιστάν και της Συρίας παρά στα νύχια των προαναφερθέντων. Και να πως λύνεται το πρόβλημα των «αθρόων μεταναστευτικών ροών».
Η Ελλάδα πάντα ήταν η χώρα που ήταν ανοιχτή στην παράδοση αλλά και στο μοντέρνο. Δίπλα στα παλληκάρια της Χρυσής Αυγής, τα ομοιοδίαιτα –με ανθρώπινο κρέας- αδέρφια τους, της «Ανθρωποφαγίας Ξανά».
Θα μπορούσε να γράψει κανείς πολλά (και με πιο καλό ψάξιμο εφόσον αντέξει ο οργανισμός του την απανθρωπιά) αλλά ήδη ξεπέρασε το παρόν ποστ την αποδεκτή έκταση. Μπορεί όποιος αντέχει να μελετήσει καλύτερα το μεταμοντέρνο αυτό αβγό του φιδιού. Πάντως ακόμα και νέο δέρμα που φόρεσε, δεν στέκεται ικανό να κρύψει τις ιοβόλες ιδιότητες του.
Όλα τα παραπάνω είναι μόνο ελάχιστα. όσο περισσότερο μπαίνει κανείς στο "κύτταρο" των νεο φασιστών με τα κολλάρα, και τα "αόριστα" επαγγέλματα (τύπου "μάρκετινγκ", "διαφήμιση" και λοιπά αεράτα, τόσο περισσότερη αηδία μπορεί να αποκομίσει. Αλλά δεν έχω σκοπό να μετατρέψω το JR σε σκουπιδότοπο αλλά και παρά την τόση ενασχόληση μεας με το ΛάΟΣ, δεν έχουμε πινακίδα "Δεχόμεθα Μπάζα" ώστε να γεμίσουμε Τζημερόμανους.
Άμοιρε Καρατζαφύρερ, με το καριοφίλι που γράφει στην ετικέτα, «Πλεύρης Πατήρ» πας να διεμβολίσεις τη Χρυσή Αυγή που πάει συνταξιούχους στο ΑΤΜ και κοστουμάτους μαρκετίστες, φασίστες οπλοφόρους της Real Politik. Εσύ έφυγες (και δυστυχώς όχι νωρίς). Άφησες όμως κληρονομιά αηδιαστική και απάνθρωπη τόσο όσο να δικαιώνει ακόμα και τα πιο απάνθρωπα οράματα του ιδεολογικού σου think tank και πρώτου υποψηφίου στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΛάΟΣ σου.
Μπορείς να χαρείς που οι επίγονοι σου, όχι μόνο φάνηκαν άξιοι συνεχιστές της απανθρωπιάς αλλά και ακόμα πιο μισάνθρωποι**.
_____________________________________________
*Η ακραία αλληγορία, που θέτει σε δοκιμασία, αισθητική και λογική, είναι από τις αγαπημένες ρητορικές μπαρούφες που χρησιμοποιεί ο «προδομένος» αρχηγός του ΛάΟΣ και γι’ αυτό μπήκα στον πειρασμό να τη χρησιμοποιήσω και στο κείμενο αυτό.
**Update Με το χθεσινό συμβάν στα στούντιο του ANT1 με τον ανεκδιήγητο Κασιδιάρη να καταφέρνει χτυπήματα στην Λιάνα Κανέλλη -σε στυλ ζεϊμπέκικου- αφού έχει εκσφενδονίσει το νερό από το ποτήρι του, στη Ρένα Δούρου, προσθέτουμε εκτός από την απανθρωπιά και τη μισανθρωπιά και την παλιανθρωπιά.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου