Έτσι διαγράφεται το ελληνικό χρέος!

Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος
Ο 33χρονος Πέτρος Νομικός είναι γόνος της πολύ γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας , έχει σπουδάσει στο Πρίνστον και προ ενός μηνός περίπου ίδρυσε την μη κερδοσκοπική οργάνωση «Greece Debt Free».
Η οργάνωση εμπίπτει στο αμερικανικό δίκαιο. Στόχος της να συγκεντρώσει κεφάλαια για την εξαγορά και...
διαγραφή μέρους του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Στην ιστοσελίδα της οργάνωσης , καταβάλεται προσπάθεια να γίνει κατανοητός ο σκοπός της οργάνωσης και η μεθοδολογία της, χωρίς να χρησιμοποιούνται τεχνικοί, δύστροποι , οικονομικοί όροι. Αναφέρεται λοιπόν ότι σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα ο κάθε Έλληνας χρωστάει 24.800 ευρώ , για το δημόσιο χρέος της χώρας. Στην ελεύθερη αγορά , εννοείται η δευτερογενή διεθνής αγορά ομολόγων, το χρέος του κάθε Έλληνα αποτιμάται τελικά σε 3000 ευρώ.
Για να γίνει κατανοητό αυτό , ας σημειώσουμε το εξής. Ο επίσης γνωστός εφοπλιστής και πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός , κ. Β. Μαρινάκης , για λογαριασμό της ομάδας , έδωσε δωρεά 168.590 ευρώGRE , με τα οποία μπορούν να αγορασθούν ελληνικά ομόλογα από την ελεύθερη αγορά ύψους 1, 4 εκατομμύρια ευρώ.
Με δωρεές και μέσα από πώληση προϊόντων με «σφραγίδα ελληνική», εκτιμούν οι Νομικός και Μαρινάκης , ότι θα πετύχουν μεγάλη διαγραφή του ελληνικού χρέους. Το όλο εγχείρημα έτυχε ιδιαίτερης προβολής, με εκτενές ρεπορτάζ , από την μεγαλύτερη εφημερίδα των διεθνών αγορών την Wall Street Journal, η οποία το χαρακτήρισε άθλο του Ηρακλή, αν πετύχει και συσσίφιο προσπάθεια αν αποτύχει.
Τα κρίσιμα 36 δις ευρώ
Η εξαγορά και διαγραφή χρέους από τη δευτερογενή αγορά έχει αποτελέσει αντικείμενο αναλύσεων και προσεγγίσεων από το Newcode.gr και το Newsbomb.gr από το 2010. Ακόμη και με σημερινές τιμές και αποτιμήσεις, μετά δηλαδή το απολύτως αποτυχημένο PSI, τα ελληνικά ομόλογα διαπραγματεύονται στο 10% της ονομαστικής αξίας τους. Τι σημαίνει αυτό; ¨Ότι με 36 δις ευρώ περίπου μπορείς , να εξαγοράσεις θεωρητικά, όλο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας και να το εξαφανίσεις. Αν ακολουθούσε ακόμη και σε καθεστώς εγγυήσεων και όχι την παροχή ρευστότητας η ΕΚΤ μια τέτοια διαδικασία, το πρόβλημα των δημοσίων χρεών στην ευρωζώνη δεν θα υφίστατο.
Το παιχνίδι του Στρος Καν
Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει αφού ο στόχος της ένωσης είναι μέσω των Μνημονίων να εγκλωβίζει χώρες στο άρμα της Γερμανίας και του τραπεζικοκεντρικού ευρώ. Μέχρι του σημείου που μέσα από τη διαδικασία συγκρότησης του Μόνιμου Μηχανισμού, του ESM, τα κεφάλαια των φορολογουμένων της ευρωζώνης, που πάνε στους κρατικούς προϋπολογισμούς θα περάσουν στον έλεγχο της Κομισόν και της ΕΚΤ, της υπερδομής δηλαδή της νέας Γερμανικής Ευρώπης που χτίζεται σε βάρος των Εθνών και των Λαών. Αρχικά οι λέσχες της παγκοσμιοποίησης πίστεψαν ότι το σύνολο των Εθνών της Ευρώπης θα «δεσμευθούν» μέσω χρεών στο σύστημα ενός διδύμου ΔΝΤ και Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, που μέσα από τα περίφημα ευρωομόλογα και την «αμοιβαιοποίηση» του χρέους θα έλεγχαν ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό το παιχνίδι έπαιζαν τα «φιλαράκια» Στρος Καν και Γ. Παπανδρέου, για λογαριασμό της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, που ήθελε να ενοποιήσει, απεθνικοποιώντας την Ευρώπη και διαλύοντας στο τέλος τις ΗΠΑ, ως αμερικανικό έθνος.
Ο Γερμανικός νέο- εθνικισμός
Υπολόγισαν λάθος τους Γερμανούς και ειδικά την Χριστιανοδημοκρατία, όπως εκφράζεται από τους Μέρκελ και Σόιμπλε. Η εθνικοποίηση της «παγίδας» από το Βερολίνο και η ανασύνταξη των οραμάτων του Ράιχ, φέρνει σε μια πρώτη φάση μια σύγκρουση στην Ευρώπη, ανάμεσα στους φεντεραλιστές των τραπεζών και των καρτέλ και των νέο-εθνικιστών του Βερολίνου. Η Γερμανία , αρνείται επί της ουσίας την υπερχρέωση της άρα και την εξάρτηση της από τη διεθνή των τραπεζών και διεκδικεί από θέση ισχύος την πολιτική, οικονομική και δημοσιονομική ένωση της Ευρώπης για λογαριασμό της. Αντί για τα τραπεζικά «λατιφούντια» της παγκοσμιοποίησης , παίζει με προοπτική τη συγκρότηση μιας νέας Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους. Με τον τρόπο αυτό δημιουργεί εθνικές αντιδράσεις και σε άλλες χώρες, ειδικά του Ευρωπαϊκού Νότου. Καταρχήν στην Ελλάδα όπου η πολιτική Μέρκελ χαρακτηρίσθηκε νέο- ναζιστική, αλλά τώρα πλέον και στην Ιταλία με τον Μπερλουσκόνι να επιστρέφει στο προσκήνιο, μιλώντας για έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στην ανταγωνιστική λιρέτα.
Το μέτωπο με τις ΗΠΑ
Η Γερμανία μέσω Σόιμπλε έχει αρχίσει με δημόσιες δηλώσεις να επιτίθεται και στις ΗΠΑ για τον τρόπο που διαχειρίζονται το δημόσιο χρέος τους. Αυτό δημιουργεί εθνικά αντανακλαστικά και αυτοκρατορικές άμυνες στην υπερδύναμη , που παρά το γεγονός ότι έχει ως στρατηγική την επικέντρωση στον Ειρηνικό, για μια ακόμη φορά θα πρέπει να υπερασπιστεί την ισχύ και τις συμμαχίες της στον Ατλαντικό στο οικονομικό και χρηματοπιστωτικό επίπεδο στην Ευρώπη, στο στρατιωτικό και θερμό επίπεδο στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, με επίκεντρο τη Συρία.
Νέα Γιάλτα ή νέο 1929
Αν δεν υπάρξει κάποια γεωπολιτική και γεωοικονομική Γιάλτα υπάρχει κίνδυνος παγκόσμιας ύφεσης πολύ χειρότερης από εκείνη του 1929 , με την Ευρώπη να διαλύεται στο μεγαλύτερο μέρος της και το ένα κράτος μετά το άλλο να επιστρέφουν στα εθνικά τους νομίσματα, διαγράφοντας όμως μονομερώς το δημόσιο χρέος τους σε επίπεδο 80-90 %, αλλά και μιας διεθνοπολιτικής σύγκρουσης στην Ενδιάμεση Ανατολή, με εμπλοκή Ρωσίας και Κίνας, πολύ χειρότερης από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.
Η Ελλάδα όπως και στην αρχή της εμπλοκής, το 2009, έπαιξε έναν πολύ χαρακτηριστικό ρόλο, έτσι και στην νέα ισορροπία, μπορεί με την επίλυση το προβλήματος του δημοσίου χρέους της, χωρίς μονομερή διαγραφή, αλλά μέσα από τις αγορές, να προκρίνει δημιουργική διέξοδο.
Η συνταγή του τέλους στην «Ελληνική τραγωδία»
Για να συμβεί κάτι τέτοιο χρειάζεται μια ΜΚΟ σαν αυτή των Νομικού, Μαρινάκη και των άλλων εφοπλιστών ή της ελληνικής παροικίας που μπορούν να συγκεντρωθούν.
-Τρείς τράπεζες της Γουόλ Στριτ, που έχουν τη δυνατότητα να μαζεύουν ελληνικά ομόλογα, χωρίς θόρυβο, ώστε να μην ανέβει η αξία τους, για λογαριασμό της ΜΚΟ.
- Εγγυήσεις της τάξης των 50-58 δις ευρώ, όσο δηλαδή η ανακεφαλαιοποίηση των χρεοκοπημένων ελληνικών τραπεζών από το ευρωπαϊκέ Μηχανισμό, για να εξαγορασθεί και να καταστραφεί χρέος, από ελληνικά ομόλογα, στη δευτερογενή αγορά. Το κεφάλαιο μπορεί να υπάρξει από τις ίδιες τις εμπλεκόμενες τράπεζες, από τη στιγμή που υπάρξει άδεια και κάλυψη από τη FED να μπορούν να κάνουν τις πράξεις.
- Το κεφάλαιο θα το εγγυηθεί το Αμερικανικό Δημόσιο και με μυστικό πρωτόκολλο δανειοδότησης θα το χρεωθεί η Ελλάδα, ως μακροπρόθεσμο δάνειο για παράδειγμα 30ετιας, με σχετικά χαμηλότοκο, μεσοσταθμικό επιτόκιο της τάξης του 2%, ενδεχομένως με ρήτρα ανάπτυξης.
- Από το κεφάλαιο αυτό τα 40 δις περίπου θα διοχετευθούν για την εξαγορά και την καταστροφή ελληνικών ομολόγων. Τα 10 δις για αμοιβές των εμπλεκόμενων τραπεζών. Τα 8 δις ευρώ, ως εγγυήσεις με ρήτρα του Αμερικανικού δημοσίου, μπορούν να δοθούν στους εφοπλιστές της ΜΚΟ, υπό ενιαία διαχείριση για την αγορά πλοίων τα οποία, πέραν από το (λελογισμένο) κόστος εφοπλισμού, θα δημιουργήσουν έσοδα που θα τα προσπορισθεί το Αμερικανικό Δημόσιο ή οι εμπλεκόμενες τράπεζες , για την διαδικασία αποπληρωμής του ελληνικού χρέους των συγκεκριμένων 58 δις ευρώ. Τα πλοία με επιμέλεια της Αμερικανικής κυβέρνησης , μπορούν να δρομολογηθούν με σταθερή χρονοναύλωση σε μεταφορές που σχετίζονται και με τα αμερικανικά λιμάνια (σχετικές προδιαγραφές).
- Η υπάρχουσα Ελληνική κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει να αποτυγχάνει, προκειμένου να διατηρούνται τα ομόλογα στη δευτερογενή αγορά σε χαμηλές τιμές. Θα πρέπει όμως να τεθούν δύο στόχοι. Ο πρώτος η Ελλάδα να δημιουργήσει συνθήκες πρωτογενών πλεονασμάτων, ούτως ώστε να είναι απελεύθερη εντός της ευρωζώνης, οποιαδήποτε χρονική συγκυρία το δημόσιο χρέος της καταστραφεί κατά τα 2/3. Επίσης να σχεδιάζεται ένα κράτος λειτουργικό, οι δαπάνες του οποίου σε καμία περίπτωση να μην ξεπερνούν το 36,5% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα ταυτόχρονα θα πρέπει να σταματήσει να δανείζεται μέσω Μνημονίων. Να εφαρμοσθεί δηλαδή αυτό που επιζητεί η Γερμανία, να μην υπάρξει επιπλέον δανεισμός.
- Στην έξοδο της από την παγίδα χρέους η Ελλάδα, που δεν μπορεί να είναι μακρύτερα από το 2013-2014, θα ζητήσει και την αποχώρηση της από την Ευρώπη συνολικά. Σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ, με επίσημα και απόρρητα στη πρώτη φάση τους, πρωτόκολλα, θα περάσει από τη ζώνη του ευρώ στην υιοθέτηση του δολαρίου, ενώ οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και όχι του ΝΑΤΟ , θα αναλάβουν την φύλαξη και τον έλεγχο των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας, μαζί με τις ΑΟΖ.
Καρλομάγνος Vs Αλέξανδρου
- Στη βάση της Ελλάδας διεθνείς τράπεζες θα δημιουργήσουν «εργαλεία» διαγραφής δημοσίου χρέους, χωρίς μονομερή απόφαση, αλλά μέσα από τις ίδιες; τις αγορές, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε μεγαλύτερες οικονομίες. Οι αγορές έχουν τεράστια, μοχλευμένα κεφάλαια, που στην παρούσα φάση μένουν ανενεργά. Η κρίση με τον τρόπο αυτό θα γίνει ευκαιρία. Η επικοινωνιακή υπερπροβολή της «ελληνικής τραγωδίας» θα μετατραπεί σε «ελληνικό θαύμα», με το ποσοτικά πιο χαλαρό και ευέλικτο δολάριο να οδηγεί, απέναντι στο ευρώ και τον γερμανικό δογματισμό της δημοσιονομικής πειθαρχίας, μια χώρα από το -7 στον +7. Από την απόλυτη ύφεση στην ραγδαία ανάπτυξη, χωρίς τον κρατικό καπιταλισμό της Ρωσίας ή της Κίνας , αλλά ένα νέο θεώρημα που θα αντικαθιστά εκείνο των αυτορυθμιζόμενων αγορών, που κατέρρευσε με την Lehman Brothers, το 2008.
- Η Αμερική ως δύναμη Ελευθερίας, Ανάπτυξης και Ουμανισμού, με βάση την Ελλάδα, που εθελοντικά θα έχει ζητήσει την συμπαράσταση της, θα περάσει από τη Δύση στην Ανατολή χωρίς τον εγκλωβισμό αποτυχημένων πολέμων, όπως αυτός του Αφγανιστάν και του Ιράκ.
- Στην Ευρώπη λειτουργούν στο πέρασμα των αιώνων δύο στρατηγικές. Του Καρλομάγνου με την κατάληψη της Ευρώπης και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που είναι διεθνική και βλέπει Ανατολικά, μέχρι το βάθος της Ασίας.
- Η νέα Γιάλτα προαπαιτεί τη δεύτερη , με την Γερμανία ακόμη και να πετύχει το « Berlin Club», να εξαρτάται από την στρατηγική σχέση με τη Ρωσία. ¨Όλα όμως θα κριθούν Ανατολικά και στον Καύκασο. Μια τυχόν διάλυση της Τουρκίας και ένα νέο Βυζάντιο, επί του οποίου θα ορισθεί η γεωπολιτική ισορροπία , θα κρατήσει την Γερμανία με τον όποιο ζωτικό της χώρο, περίκλειστη εντός της Ηπειρωτικής, Βόρειας Ευρώπης.
Ας μην αγνοούμε το γεγονός ότι μια εποποιία, ξεκινά από μια πρώτη σημειολογικά ισχυρή νίκη. Και ότι μια συστημική οικονομική κρίση δεν λύνεται στα ταμπλό των χρηματιστηρίων, αλλά με έναν νικηφόρο «πόλεμο». Οι υπερδυνάμεις καθορίζονται στο πεδίο της μάχης και όχι στις διαπραγματεύσεις που ακολουθούν...