...Το σύστημα, που νίκησε όλους τους αντιπάλους του, έχασε τη μάχη με τον εαυτό του ...γιατί μόνον η βλακεία είναι ανίκητη....Δύο δικά του παιδιά αρκούσαν, για να γκρεμιστεί το πανίσχυρο καθεστώς της μεταπολίτευσης.
...Ό,τι δεν κατάφεραν άπειροι ευφυείς Έλληνες δημοκράτες καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, το κατάφεραν δύο βλάκες μόνοι τους.
Fireplace είναι στα αγγλικά η λέξη "τζάκι". Η έννοια αυτή στα ελληνικά έχει δύο "αναγνώσεις" ...Μία κυριολεκτική και μία μεταφορική ...Μία αυτήν που περιγράφει τη γνωστή εσωτερική εστία φωτιάς .....
και μία αυτήν που υπονοεί την "υψηλή" κοινωνική καταγωγή. Αυτή η δεύτερη ερμηνεία είναι μια ερμηνεία "αργκό" και —όπως αντιλαμβανόμαστε— δεν έχει τη "μετάφρασή" της στην αγγλική γλώσσα, για παράδειγμα. Ένας αγγλόφωνος, ο οποίος μεταφράζει απλά τις λέξεις, καταλαβαίνει μόνον την κυριολεκτική σημασία της λέξεως. Γιατί αναφερόμαστε σ' αυτό; Γιατί αυτό το όνομα ήταν το όνομα ενός ελληνικού ροκ συγκροτήματος στα φοιτητικά καμπ της Μασαχουσέτης ...Ένα ομολογουμένως παράξενο όνομα ...Από τα πλέον παράξενα ονόματα, που έχουμε ακούσει για όνομα ροκ συγκροτήματος.
Από την πρώτη στιγμή που το ακούσαμε μας έκανε εντύπωση και προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τον λόγο της ύπαρξής του ...Να καταλάβουμε τον λόγο για τον οποίο μπορεί κάποιοι νέοι να εμπνεύστηκαν ένα τέτοιο όνομα. Πάντα υπάρχει λόγος. Πάντα υπάρχει ένα "μάρκετινγκ" σε τέτοιες περιπτώσεις ...Ένα "μάρκετινγκ", το οποίο συνήθως αποκαλύπτει και τους απόκρυφους στόχους των εμπνευστών του. Δεν χρειάστηκε να σκεφτούμε και πολύ. Σε απλά ελληνικά μιλάμε για απλά "καλόπαιδα", τα οποία είχαν απόλυτη συναίσθηση της κοινωνικής τους "υπεροχής" και αυτήν ήθελαν να "διατυμπανίσουν", προκειμένου να την εκμεταλλευτούν ακόμα πιο πολύ.
Μακριά από την πατρίδα και το ασφαλές της περιβάλλον, το οποίο επέτρεπε στους "ευγενείς" κολεγιόπαιδες τις "εισπράξεις" —είτε σε εκπροσώπους του "ασθενούς" φύλου είτε σε αποδοχή των υπολοίπων αγοριών—, έπρεπε να βρουν μια λύση, για να μην περνούν απαρατήρητοι ...Έπρεπε να βρουν τρόπο να εμφανίζονται σαν σημαντικοί σε ένα νέο και ξένο περιβάλλον, το οποίο δεν τους γνώριζε ...Να βρουν έναν τρόπο να εκμεταλλεύονται και στην "αλλοδαπή" την καταγωγή τους, προκειμένου ν' αποκτήσουν μια ανάλογη υπεροχή στον τομέα που τους βόλευε ...Στον τομέα που βολεύει νεαρούς φοιτητές και συνήθως είναι το "ασθενές" φύλο. Αυτό και έκαναν. Σε αυτό το target group στόχευε το όνομα του συγκροτήματος.
...Ένα target group θηλυκών όλων των εθνικοτήτων και όχι μόνον των προφανών λόγων της ταυτότητας των "ροκάδων". Οι Ελληνίδες φοιτήτριες των καμπ, ακούγοντας το όνομα, "καταλάβαιναν" αμέσως περί τίνος επρόκειτο και αν "τσιμπούσαν" προχωρούσαν σε μια εκτενέστερη διερεύνηση του θέματος. Ρωτούσαν ποια είναι αυτά τα ευφάνταστα "πατριωτάκια", που έχουν αυτήν την ονομασία στο "γκρουπάκι" τους και αυτό, όπως αντιλαμβανόμαστε, "συνέφερε" εκείνους, οι οποίοι θα γίνονταν αντικείμενο διερεύνησης. Με αυτόν τον τρόπο το περίεργο "κορμί" δεν χανόταν σχεδόν ποτέ για τους "πατριώτες".
Αντίστοιχο κέρδος υπήρχε και με τις αλλοδαπές. Αυτές, μη μπορώντας να "αποκρυπτογραφίσουν" το ακατανόητο όνομα-"μήνυμα", έμπαιναν στον πειρασμό να ρωτήσουν τι σημαίνει. Ρωτούσαν τους "ειδικούς" και εύκολα έμπαιναν στο "πνεύμα" με τη "μετάφρασή" του. Αυτό ήταν το κόλπο. Κάποιος, που ήθελε να διαλαλήσει την καταγωγή του, αλλά δεν ήθελε να φαίνεται ξιπασμένος και ηλίθιος, έβρισκε έναν λογικοφανή τρόπο να το κάνει ...Να το κάνει, επειδή του το "ζήτησε" κάποιος άλλος και όχι επειδή το επεδίωκε ο ίδιος. Καλό κόλπο; Κάποιος, που σε άλλη περίπτωση δεν θα έβρισκε λόγο ν' "αποκαλύψει" ότι ήταν εγγονός πρωθυπουργού ή γιος "αντιστασιακού" πολιτικού ηγέτη, μπορούσε να ξεκινήσει την κουβέντα.
Αν, δηλαδή, είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ρομαντικές κινηματογραφικές ταινίες κάποιους "τίμιους" γόνους, οι οποίοι έκρυβαν την "ευγενή" καταγωγή τους, για να διαπιστώσουν την ειλικρίνεια των σχέσεών τους, σε αυτήν την περίπτωση είχαμε το ακριβώς αντίθετο. Είχαμε κάποιους κακομαθημένους κάφρους, οι οποίοι έκαναν τα ακριβώς αντίθετα ...Νεαρούς κάφρους, οι οποίοι άφηναν υπονοούμενα περί της "καταγωγής" τους, μπας και "τσιμπήσει" κανένας και τους ρωτήσει περί της ταυτότητάς τους ...Ελεεινούς κάφρους, οι οποίοι "ουρούσαν" δεξιά κι αριστερά, για να "τσιμπήσουν" οι διερχόμενοι ...Κάφροι, που τους ενδιέφερε να περάσουν καλά και δεν τους ένοιαζε καν η ειλικρίνεια των σχέσεών τους. Αυτό ακριβώς ήταν που ήθελαν να περάσουν ως "μήνυμα" με το συγκρότημά τους ..."Πλούσιοι με άκρες" ήταν πραγματικό το όνομα του συγκροτήματος ..."Ανοίξαμε και σας περιμένουμε" ...Να περάσουν καλά στο Κολέγιο, εφόσον, έτσι κι αλλιώς, όταν θα παντρεύονταν, θα αποφάσιζε η μαμά και το Ε9 της νύφης.
Η ιδέα, παρά την αθλιότητά της, ήταν σχετικά έξυπνη. Εξασφάλιζε στον εμπνευστή της αυτό, το οποίο ήθελε να κοινοποιήσει. Ποιοι είχαν αυτήν την ιδέα; ...Οι καταστροφείς της Μεταπολίτευσης ...Αυτοί, οι οποίοι ανέλαβαν επικεφαλής του δικομματισμού και τον έστειλαν στα "τάρταρα" ...Η παιδική "χαρά" των ηλιθίων, που νόμιζε ότι η πολιτική είναι ο χώρος της εύκολης αποκατάστασης των άεργων και ανεπάγγελτων γόνων ...Αυτοί, οι οποίοι νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν εκ του ασφαλούς στον δικομματισμό με τη λογική του γνωστού τραγουδιού ..."κιθαρίστας ή ντράμερ;" ...Fireplaces ήταν το όνομα του συγκροτήματος του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά ...Του κιθαρίστα Γιωργάκη και του ντράμερ Αντωνάκη ...Πληθυντικός, για να υπονοεί ότι δεν είναι ένας, αλλά πολλοί οι "γόνοι" της υψηλής κοινωνίας, οι οποίοι συμμετέχουν στο εγχείρημα ..."Τζάκια", που έπαιζαν ροκ και απλά "περίμεναν" να έρθει η ώρα για να γυρίσουν στην πατρίδα και ν' απολαύσουν το εξασφαλισμένα "λαμπρό" τους μέλλον.
Γιατί κάνουμε αναφορά σε όλα αυτά; Γιατί μας ενδιαφέρει να δούμε το ποιον των ανδρών. Αυτοί οι άχρηστοι γόνοι δεν είναι τυχαίοι. Δεν πήραν τις νύφες τις "καλές" κι εξαφανίστηκαν από τον ορίζοντα. Αυτοί θέλησαν —εκτός όλων των άλλων— και να μας κυβερνήσουν. Αυτοί μπήκαν στις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων και στην κυριολεξία τις διέλυσαν. Είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή καταστροφή, που βιώνει η ελληνική κοινωνία ...Την καταστροφή της οικονομίας της, την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, τη λεηλασία της χώρας, την κλοπή των συνταξιούχων, τη φτώχεια των εργαζομένων, την αγραμματοσιά των παιδιών και ό,τι άλλο μπορεί να συνεπάγεται η υπογραφή τους στο Μνημόνιο που μας "φόρτωσαν".
Έχει λοιπόν τεράστια σημασία να γνωρίζεις πώς σκεφτόταν κάποιος, ο οποίος θέλει να σε κυβερνήσει, όταν αυτός βρισκόταν στη νεότητά του. Πώς σκεφτόταν, όταν ήταν εύκολο γι' αυτόν να είναι ένας καλός άνθρωπος. Απλά πράγματα. Όταν κάποιος βρίσκεται στη νεότητα —και άρα εκτός σοβαρών υποχρεώσεων— κρίνεται εύκολα και με αξιοπιστία για τις επιλογές του, εφόσον αυτές είναι ελεύθερες και δεν περιορίζονται από φλέγουσες "ανάγκες", ανώτερα "συμφέροντα" ή πολιτικούς εκβιασμούς. Όταν είσαι νέος και δεν περιορίζεσαι από οικογενειακά, επιχειρηματικά ή πολιτικά συμφέροντα, εύκολα μπορείς να είσαι ελεύθερος κι ωραίος. Εύκολα μπορείς να είσαι ένας ρομαντικός, που θέλει ν' αλλάξει τον κόσμο ...Ευαίσθητος, που δεν κουβαλάει τα "φίλτρα" των συμφερόντων του και μπορεί να αισθανθεί την αθλιότητα του κόσμου.
Όταν σε αυτήν την ηλικία είσαι ένα κοινό κωλόπαιδο, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Γιατί; Γιατί μόνον να χειροτερέψεις μπορείς με το πέρασμα το χρόνου. Όταν στα δεκαεννιά σου δεν μπορείς να είσαι καλός άνθρωπος, στα εξήντα σου είσαι ένα γνήσιο κάθαρμα. Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που κάναμε αυτό το "μακροβούτι" μέχρι τη Μασαχουσέτη; Στη Μασαχουσέτη μπορούμε να ανιχνεύσουμε την πραγματική "ποιότητα" των ανθρώπων που μας ενδιαφέρουν. Εδώ μιλάμε για κοινά κωλόπαιδα ...Για ανθρώπους, οι οποίοι όχι μόνον δεν θα ήθελαν να εξαλειφθούν οι αδικίες αυτού του κόσμου, αλλά, αν ήταν δυνατόν, να πολλαπλασιαστούν, προκειμένου ν' αποκατασταθούν ευκολότερα οι ίδιοι ...Για ανθρώπους, οι οποίοι έζησαν στην εποχή των "λουλουδιών" και ζήλεψαν τα "αγκάθια".
Βλέποντας λοιπόν όλα τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε πως έχουμε να κάνουμε με συνειδητοποιημένα παράσιτα ...Με άχρηστους ανθρώπους, οι οποίοι από την αρχή της ζωής τους είχαν μια "καθεστωτική" άποψη για τους εαυτούς τους. Θεωρούσαν πως βρίσκονταν "υπεράνω" όλων των άλλων. Πίστευαν ότι "δικαιούνταν" να ζήσουν εις βάρος των πάντων και άρα εις βάρος όλης της κοινωνίας ...Παράσιτα, που, χωρίς να κοπιάζουν, ήθελαν τα πάντα ...Παράσιτα, που ήθελαν να χρησιμοποιούν τα όποια "πλεονεκτήματα" διέθεταν, για να "νοθεύουν" τον ανταγωνισμό ...Παράσιτα με όλη τη σημασία της λέξεως. Μιλάμε δηλαδή για "τελειωμένους" ανθρώπους. Για ανθρώπους, οι οποίοι δεν πρέπει στη ζωή τους να έχουν κοπιάσει για το παραμικρό ...Όχι για τα μεγάλα και τα "υψηλά", αλλά για τα πιο ασήμαντα.
Αμφιβάλουμε αν ξέρουν να γρατζουνάνε μια κιθάρα ή να κοπανάνε ένα ντέφι. Πιθανότατα να "σταμάτησαν" τη μουσική τους καριέρα με την "εμπνευσμένη" ονομασία της μπάντας τους ...Μέχρι εκεί. Από εκεί και πέρα απαιτούνταν κόπος και αυτοί την έννοια της "φιλοπονίας" δεν τη γνώριζαν ούτε από το λεξικό. Αλίμονο αν κόπιαζαν για τα δευτερεύοντα αυτοί, οι οποίοι στα πρωτεύοντα ήθελαν να τη βγάλουν "λούφα". Πέρασαν έναν ολόκληρο ωκεανό, για να σπουδάσουν το τίποτε ...Για να "κρυφτούν" —την ώρα που οι υπόλοιποι Έλληνες σπούδαζαν—, προκειμένου να γυρίσουν κι αυτοί κάποτε σαν πτυχιούχοι και να βολευτούν εις βάρος τους. Έκαναν τις πιο εύκολες σπουδές, που μπορεί να προσφέρει η ανώτατη παιδεία ...Κοινωνιολογία ο ένας και οικονομικά ο άλλος ...Να περάσουν καλά στις ΗΠΑ "κρυπτόμενοι" και να γυρίσουν πίσω να βολευτούν ως "fireplaces".
Εύκολο βόλεμα, εφόσον τότε "βασίλευαν" στην Ελλάδα οι πραγματικοί "αρχιτέκτονες" του καθεστώτος της Μεταπολίτευσης ...Οι "δεινόσαυροι" του φασισμού ...Οι Καραμανλήδες, οι Παπανδρέου και οι Μητσοτάκηδες ...Οι αδίστακτοι, οι παπατζήδες και οι αποστάτες ...Οι "άκρες" των "τζακιών" ...Αυτοί, οι οποίοι μπορούσαν να τους βολέψουν όπως τους είχαν υποσχεθεί, όταν έφευγαν για τις "καλές" σπουδές στις ΗΠΑ. Μπορούσαν να τους βολέψουν, όπως κι έγινε. Με συνοπτικές διαδικασίες βολεύτηκαν. Σε ηλικίες, που ο συνομήλικοί τους "ψάχνονταν" να δουν τι θα κάνουν στις ζωές τους, αυτοί ήδη το γνώριζαν ...Θα "φορτώνονταν" στις ζωές μας.
26 χρονών και με μόνη εμπειρία τα "ντράμς", ο Σαμαράς έγινε βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου. 36 χρονών έγινε υπουργός στη βρόμικη περίοδο των οικουμενικών και του Μητσοτάκη, που έστησε τη "λαίλαπα" των ιδιωτικοποιήσεων και της ληστείας του χρηματιστηρίου που θ' ακολουθούσε. 37 χρονών έγινε Υπουργός Εξωτερικών και ήταν αυτός ο οποίος δημιούργησε τη βάση του σημερινού προβλήματος με τη λαθρομετανάστευση, ανοίγοντας τις πύλες της Αλβανίας. Αυτός άνοιξε τις πύλες της Ελλάδας και η Αλβανία άνοιξε τις πύλες των φυλακών της, για να "ξεφορτωθεί" τη σαβούρα της στη "γειτονιά". Ο υπερπατριώτης Σαμαράς, ο οποίος όμως δεν "καταδέχθηκε" να υπηρετήσει την πατρίδα για πάνω από τρεις μήνες. Όταν οι συνομήλικοί του πήγαιναν σχεδόν τρία χρόνια στον στρατό, ο Αντωνάκης έκανε το "θαύμα" και μετέτρεπε τα χρόνια σε μήνες.
Ο Γιωργάκης μάλλον είχε λίγη "φούντα" παραπάνω να καπνίσει και καθυστέρησε λίγα χρόνια να μπει κι αυτός στο Κοινοβούλιο. 29 χρονών έγινε βουλευτής ο "κιθαρίστας". Σε ηλικία 33 ετών ο άχρηστος χασικλής ήταν Υφυπουργός Πολιτισμού. Σε ηλικία 36 ετών ο αγράμματος και άθεος γόνος ήταν Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων. Μετά έκανε πολλές θητείες Υπουργού Εξωτερικών ...Ο Εβραίος "στοχαστής", ο οποίος υπερασπιζόταν τα ελληνικά συμφέροντα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης ...Ο γενναιόδωρος χρηματοδότης όλων των ΜΚΟ ...Χρηματοδότης της μάνας του ...Χρηματοδότης των αδερφών του και των "αδερφών" του Βαλιανάτου ...Χρηματοδότης όλων των "μειονοτήτων", που αμφισβητούσαν τα εθνικά μας συμφέροντα.
Αντιλαμβανόμαστε ότι μιλάμε για βίους παράλληλους. Οι συμμαθητές, συμφοιτητές, φίλοι και συγκάτοικοι ήταν τουλάχιστον ειλικρινείς όταν "τραγουδούσαν" υπό τη σκέπη του γκρουπ Fireplaces ...Ήταν πράγματι "τζάκια" ...Δεν έλεγαν ψέματα. Βολεύτηκαν στην πανίσχυρη Μεταπολίτευση των "γέρων" τους. Έκαναν τις "καριέρες" που τους είχαν υποσχεθεί. Τα χρόνια πέρασαν και η ζωή τους κυλούσε "δημοσία δαπάνη", όπως την ονειρεύονταν στη Μασαχουσέτη.
Αυτή η βεβαιότητα στην πορεία τους ήταν αυτή που καθόρισε και τα χαρακτηριστικά τους. Έφτασαν στα 60 κι ακόμα έχουν την "ανωριμότητα" των χρόνων που ξεκίνησαν ...Ανήλικοι ηλικιωμένοι καί οι δύο ...Ψυχικά και πνευματικά ανισόρροποι ...Ο Αντωνάκης κι ο Γιωργάκης. Μια ζωή έζησαν δημοσία δαπάνη, χωρίς καμία "τριβή" με την πραγματικότητα. Με χρήματα του δημοσίου έκαναν οικογένειες και σπούδασαν παιδιά, εφόσον με τον άλφα ή βήτα τρόπο έρεε το δημόσιο χρήμα στις τσέπες τους. Όμως, η νοοτροπία τους παρέμενε στο αρχικό στάδιο ...Παρέμειναν ανεύθυνοι κολεγιόπαιδες, οι οποίοι ζουν μέσα από τις αποφάσεις των "κηδεμόνων" τους. Αυτοί απλά γερνάνε, χωρίς ν' αλλάζουν, γιατί ο χρόνος δεν σταματά.
Ο Γιωργάκης, εξαιτίας αυτής της νοοτροπίας, δεν κατάφερε ποτέ να μιλήσει σωστά ελληνικά ...Αμερικανάκι παρέμενε και δεν έγινε ποτέ Αμερικανός. Παρέμεινε με την "ντάγκλα" της Μασαχουσέτης. Πώς "αμύνθηκε" στην επίθεση που δέχθηκε με αυτό το θέμα; Σαν δεκατετράχρονος. Ενθυμούμενος την "εξορία" του. Τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι ανώτατος αξιωματούχος της χώρας και ελληνικά δεν έμαθε, επειδή κάποτε για λίγα χρόνια βρέθηκε στην Αμερική. Αλβανοί οικοδόμοι, οι οποίοι βρίσκονται λίγα χρόνια στη χώρα μας, μιλάνε καλύτερα ελληνικά από τον κάποτε "εξόριστο" Γιωργάκη.
Τις ίδιες "παιδικές" ενστικτώδεις αντιδράσεις έχει και ο άλλος ανήλικος γέροντας. Ζητώντας την ψήφο των νεοδημοκρατών έσπευσε κι αυτός να αυτοθυματοποιηθεί ...Ο Βασιλάκης ο Καΐλας ...Το "τζάκι" που δεν "κάπνιζε", αλλά "έκλαιγε". Αυτός δεν είχε εξορία σαν τον "κιθαρίστα" ...Αυτός είχε "πέτρινα" χρόνια. "Όλοι με γνωρίζετε" ...είπε. "Όλοι γνωρίζετε τι πέρασα" ...είπε σχεδόν δακρυσμένος. Τι πέρασε ο Αντωνάκης; Γέρασε και μία μέρα στη ζωή του δεν έχει εργαστεί. Βουλευτής, Υπουργός, Ευρωβουλευτής, ξανά υπουργός, ξανά βουλευτής και τέλος υποψήφιος Πρωθυπουργός. Προφανώς ο Αντωνάκης εννοεί την περίοδο από το 1999 μέχρι το 2004, που έγινε Ευρωβουλευτής. Γιατί από το 1999 και όχι από το 1993, που έφυγε από τη ΝΔ; Γιατί από το 1993 μέχρι το 1999, ως αρχηγός κόμματος με συμμετοχή στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, "ροκάνιζε" είτε εθνικές είτε ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.
Ο "βασανισμένος" Σαμαράς εννοεί ότι για μια ολόκληρη ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ δεν είχε έναν επίσημο κρατικό μισθό. Για τέτοιον ΒΑΣΑΝΙΣΜΟ μιλάμε. Στα 60 χρόνια, που έχει ζήσει μέχρι τώρα, η "σκληρή" ελληνική κοινωνία τον άφησε μία πενταετία χωρίς μισθό να τρώει τα "έτοιμα" ...Ούτε καν ΣΥΓΝΩΜΗ δεν του ζήτησε ο ελληνικός λαός ...Δεν τον "λυπήθηκε" καθόλου, που τον αδίκησε ...Δεν τον "λυπήθηκε", την ίδια ώρα που ο Γιωργάκης ζει δύο χρόνια περισσότερα δημοσία δαπάνη ...Το "εξόριστο" παιδί τής Μάργκαρετ. Έτσι έζησαν τις "δύσκολες" αλλά "ηρωϊκές" ζωές τους οι "ανήλικοι" κολεγιόπαιδες. Όμως, με αυτά και με τα άλλα, οι "μικροί" έφτασαν τα 60 και άρα ήταν θέμα χρόνου ν' αναλάβουν τα πόστα των "γέρων". Αυτοί θ' αναλάμβαναν πλέον να ηγηθούν του Καθεστώτος της Μεταπολίτευσης.
Οι βίοι και πάλι έμειναν "παράλληλοι". Όταν ο Γιωργάκης έγινε Πρωθυπουργός, ο Αντωνάκης έγινε Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Οι άεργοι, οι ανεπάγγελτοι και άσχετοι μπήκαν επικεφαλής του δικομματισμού ...Μπήκαν επικεφαλής του καθεστώτος της Μεταπολίτευσης ...Πραγματικού καθεστώτος, εφόσον ανέλαβαν "ημικρατικούς" κομματικούς μηχανισμούς, οι οποίοι "χαλαρά" έλεγχαν το 80% και πλέον του εκλογικού σώματος. Ο πρώτος έλεγχε ένα ΠΑΣΟΚ, που, όπως αποδείχθηκε, θα μπορούσε να δώσει ακόμα και σε μία "κατσαρόλα" ένα ποσοστό της τάξης του 44%. Αρκούσε ένα ψεματάκι του τύπου "λεφτά υπάρχουν" και όλα γίνονταν εύκολα.
Το ίδιο ευνοημένος ήταν και ο Αντωνάκης. Κι αυτός "κληρονομούσε" ένα μεγάλο "μαγαζί". Ένα "μαγαζί", που στα χειρότερά του έδωσε ένα 33,5% στον Καραμανλή και ήταν έτοιμο ν' αποκαταστήσει με έναν βέβαιο "θρίαμβο" τον διάδοχό του ...Ένα ποσοστό, το οποίο όλα έδειχναν ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως συμπιεσμένο "ελατήριο", που θα "έσπρωχνε" στην Πρωθυπουργία τον Αντωνάκη. Τι άλλο από ευτυχείς θα μπορούσαν να είναι οι παλιοί οι συμμαθητές; Γι' αυτόν τον λόγο αντάλλασσαν γελάκια και ματιές στο Κοινοβούλιο ...Είχαν δικαιωθεί. Θυμούνταν τους παλιούς συμφοιτητές, οι οποίοι τους θεωρούσαν κουτορνίθια και οι οποίοι τώρα θα "δαγκώνονταν" από τη "δικαίωση" των "Fireplaces". Θυμούνταν τις γκόμενες που τους κορόιδεψαν όταν έμαθαν για το γκρουπάκι τους και τώρα θα το μετάνιωναν.
...Όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν. Ευτυχισμένοι άνθρωποι ήταν οι "μουσικοί" της Μασαχουσέτης. Ήταν όμως έτσι τα πράγματα; "Μηδέναν προ του τέλους μακάριζε" έλεγαν οι αρχαίοι και τίποτε δεν θα μπορούσε να τους δικαιώσει περισσότερο από το "δράμα", το οποίο θα έμελλε να ζήσουν οι ευτυχείς εξηντάχρονοι άεργοι "νεανίες". Κανένας από τους δύο δεν έβλεπε την "καταιγίδα" που ερχόταν. Τα κουτορνίθια είχαν πάρει το "τιμόνι" της Ελλάδας και νόμιζαν ότι είναι "καπεταναίοι". Όταν ήρθε η δύσκολη ώρα, τα άεργα και άχρηστα "τζάκια" τι έκαναν; Αναζήτησαν την αγκαλιά των προστατών τους ...Αυτών, οι οποίοι θα τους εγγυόταν ότι σε περίπτωση κινδύνου θα τους προστάτευαν.
Με αυτούς τους δύο άχρηστους αποδείχθηκε με τον πιο δραματικό τρόπο ότι η Μεταπολίτευση έβγαλε μόνη της τα "μάτια" της. Αποδείχθηκε με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι ...το γεγονός ότι μπορείς κάτι να το κάνεις, δεν σημαίνει ότι το κάνεις. Όπως δεν πηδάς από την ταράτσα ενός ουρανοξύστη, επειδή απλά μπορείς, έτσι δεν έπρεπε το καθεστώς του δικομματισμού να παραδώσει την ηγεσία του στους άχρηστους γόνους, επειδή απλά μπορούσε. Ας τους εξασφάλιζε μια καλή αργομισθία και ας τους "εξαφάνιζε". Ας τους έβαζε πρόεδρους σε κρατικές τράπεζες, ιδρύματα ή κρατικές εταιρείες και ας τους "ξεφορτωνόταν". Άλλοι άνθρωποι —πιο ικανοί και πιο αδίστακτοι— έπρεπε να πάρουν τον δικομματισμό στα χέρια τους από τη στιγμή που απαιτούνταν ευφυΐα, για να περάσει αυτός μέσα από τα "στενά" της προδοσίας, χωρίς να "τσακιστεί".
Αν, δηλαδή, υπήρχε μία πιθανότητα να μπούμε στο ΔΝΤ, χωρίς να καταστραφεί το ΠΑΣΟΚ, τότε αυτή η πιθανότητα δεν βρισκόταν στο πρόσωπο του Γιωργάκη. Αν υπήρχε μία πιθανότητα να μας "δουλέψουν" με αναδιαπραγματεύσεις, για μια καλύτερη μετά "θάνατον" ζωή, τότε αυτή η πιθανότητα δεν βρισκόταν στο πρόσωπο του Αντωνάκη. Ο δικομματισμός έπρεπε να βρει έναν νέο "Ανδρέα" ή έναν νέο "Μητσοτάκη", αν ήθελε να περάσει τη "στενωπό". Χωρίς δημαγωγούς, λαοπλάνους και αδίστακτους πολιτικάντηδες δεν θα είχε καμία ελπίδα να επιβιώσει.
Αν, δηλαδή, σήμερα ηγούνταν του δικομματισμού ο Ανδρέας ή ο Μητσοτάκης, θα είχαμε "σώου" ...Μεγάλο "σώου". Ο Ανδρέας θα επαναλάμβανε τον εαυτό του και θα φώναζε "ΟΧΙ" στις "βάσεις" του ΔΝΤ, αλλά θα υπέγραφε "ΝΑΙ". Ο Μητσοτάκης θα φώναζε ότι θα τον έκλεινε φυλακή και θα έβρισκε κανέναν βουλευτή που θα "έσκιζε" το πτυχίο του, αν δεν τον φυλάκιζε. Μεγάλες στιγμές προδοσίας ...όπως πάντα στη Μεταπολίτευση. Όμως, ο δικομματισμός σε αυτήν τη δύσκολη ώρα του είχε την ατυχία να αποθέσει την τύχη του στα χέρια των "μουσικών". Ο δικομματισμός την είχε "πατήσει". Είχε αποπατήσει εκεί όπου έτρωγε. Επένδυσε το μέλλον του στους άχρηστους ...και όπως φαίνεται την "πάτησε".
Μιλάμε ότι τα fireplaces μέσα σε δύο χρόνια κατόρθωσαν και κατέπληξαν τον κόσμο. Με συνοπτικές διαδικασίες "γκρέμισαν" μια ισχυρή πολιτική "κατασκευή" δεκαετιών. Σε αυτό το σημείο δεν μας έκανε τόση μεγάλη εντύπωση ο Γιωργάκης, όσο μας έκανε ο Αντωνάκης. Τις ικανότητες του Giorgo λίγο-πολύ όλοι τις γνωρίζουμε. Το τέλος του το βλέπουμε πλέον σε πραγματικό χρόνο και δεν χρειάζεται να κάνουμε υποθέσεις ...Το βλέπουμε τώρα, που οι συντοπίτες του Πατρινοί τού ζητάνε να "επιστρέψει" τη βουλευτική έδρα και αυτός κρύβεται σαν τον σκύλο, που άρπαξε ένα "κόκαλο" κι εξαφανίστηκε. Το ένα σκέλος του fireplace ήταν παντελώς βλάκας και αυτό ήταν ήδη γνωστό ...Γνωστός είναι πλέον και ο προδοτικός του ρόλος ...Ο ρόλος του διεφθαρμένου άεργου προδότη, ο οποίος ισχυριζόταν στα διεθνή μέσα ενημέρωσης ότι ηγούνταν μιας διεφθαρμένης χώρας και ενός τεμπέλη λαού.
Όλοι γνωρίζουν πλέον τις μυστικές του συμφωνίες με τον Στρος Καν, όταν ισχυριζόταν ότι "λεφτά υπάρχουν". Όλοι γνωρίζουν τα εγκλήματα της Τράπεζας της Ελλάδας, που υπό την ανοχή του κατέστρεφαν τα ελληνικά ομόλογα. Όλοι γνωρίζουν τα διογκωμένα ελλείμματα, που εμφάνιζαν οι υπάλληλοι της Goldman Sachs, οι οποίοι παρίσταναν τους Έλληνες υπαλλήλους της Στατιστικής Υπηρεσίας. Όλα αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά και δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι θεωρούν βέβαιο ότι ο "κιθαρίστας" θα οδηγηθεί κάποτε σε δίκη και από εκεί σε φυλακή.
Όμως, αυτό, το οποίο μας έκανε περισσότερο εντύπωση, δεν ήταν τόσο η βλακεία του "κιθαρίστα" όσο η ηλιθιότητα του "ντράμερ". Ο Γιωργάκης δεν μας αιφνιδίασε, γιατί η φάτσα του δεν τον βοηθούσε. Αντίθετα ο Σαμαράς κρυβόταν καλά όλα αυτά τα χρόνια. Ο Βασιλάκης ο Καΐλας γνώριζε να εμφανίζει τη σιωπή σαν "σοφία". Έπρεπε να τον δούμε σε πλήρη δράση, για να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος ήταν δικαίως φίλος και συγκάτοικος του "στοχαστή" ...Να τον δούμε να παίρνει αποφάσεις, για να καταλάβουμε ότι στην κυριολεξία είναι ηλίθιος. Ανέτρεψε ακόμα και τη μαθηματική αρχή, η οποία θέλει τον κάθε κανόνα να έχει την εξαίρεσή του. Ο Σαμαράς είναι η απόλυτη περίπτωση για τη στατιστική της πολιτικής "επιστήμης". Ό,τι έκανε στη σύντομη αρχηγεία του, ήταν λάθος. Στα ζάρια να έπαιζε τις αποφάσεις του, όλο και κάτι σωστό θα έκανε. Δεν υπήρχε ούτε μία εξαίρεση, που να επιβεβαιώνει τον κανόνα ...Ό,τι έκανε, ήταν λάθος.
...Συμμετείχε σε κυβερνητικό κόστος, χωρίς να έχει κυβερνήσει ...Έκανε "κωλοτούμπες" άνευ προηγουμένου και μόνον εις βάρος του εαυτού του ...Το πρωί παρίστανε τον αντιμνημονιακό και το βράδυ ψήφιζε το Μνημόνιο ...Το βράδυ δήλωνε ότι με τις διαπραγματεύσεις του "προστάτευε" τις συντάξεις και το πρωί αυτές μειώνονταν. Ό,τι έκανε, ήταν λάθος. Όχι τίποτε άλλο, αλλά έκανε και τον έξυπνο ...Τα μάτια του δεν γνώριζε να βγάλει, έκανε και τον έξυπνο. Πήγε και ψήφισε το Μνημόνιο και διέγραψε όσους πίστεψαν στην αντιμνημονιακή του ρητορεία και δεν το ψήφισαν. "Τι πρωθυπουργός θα ήμουν, αν δεν τους διέγραφα;" ...Αναρωτήθηκε υφηλοφώνως ο άεργος "ντράμερ".
..."Μέσα έπεσε" ...Πρωθυπουργός δεν θα γίνει ποτέ, ακριβώς επειδή τους διέγραψε. Γιατί θα συμβεί αυτό; Γιατί πήγε και ακρωτηρίασε ένα μεγάλο μέρος της ΝΔ σε μια εποχή που το κόμμα έπρεπε να διατηρεί τη συνοχή του και να προετοιμάζεται για εκλογές. Αυτή η χειρουργική του "βλακεία" είχε διπλή συνέπεια. Με αυτόν τον ακρωτηριασμό έκανε τον Καμμένο με κόμμα. Έδωσε έτοιμα και αξιόμαχα στελέχη στον Καμμένο, ο οποίος εκείνη τη στιγμή βρισκόταν σε δυσχερή θέση και χωρίς στελέχη να τον πλαισιώνουν. Ο "μάγος" Σαμαράς μετέτρεψε τον Καμμένο από "φωνή" διαμαρτυρίας σε κομματάρχη οργανωμένου κόμματος.
Δεύτερον, αναγκάστηκε να κάνει εκ νέου "κωλοτούμπα" και να δεχθεί πίσω αυτούς τους οποίους προηγουμένως είχε διαγράψει. Φορτώθηκε, δηλαδή, μόνον τη ζημιά της ηλιθιότητάς του χωρίς κανένα κέρδος. Μόνος του δημιούργησε κομματικό "κατιμά" και στη συνέχεια τον πήρε πίσω. Μόνος του ταπείνωσε και υποβάθμισε στελέχη πρώτης γραμμής και μετά τα έβαλε ταπεινωμένα να αγωνίζονται για την "περήφανη" νίκη. Στελέχη, όπως ο Κεφαλογιάννης, που επένδυαν σε μια εικόνα περήφανου δυναμικού πολιτικού, δεν θα σηκώσουν ποτέ "κεφάλι" μετά από αυτήν την ταπείνωση που υπέστησαν από τον αρχηγό τους. Όταν οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν "ουδέν κακόν αμιγές καλού", μάλλον δεν γνώριζαν τον πρωταθλητή Σαμαρά ...Αυτόν, ο οποίος προκάλεσε στον εαυτό του το "αμιγές κακό".
Εδώ κάποιος θα μας θεωρούσε άδικους, εφόσον ο Σαμαράς σίγουρα θα δέχθηκε μια άνευ προηγουμένου πίεση. Τι να έκανε; Να μην ψήφιζε το Μνημόνιο 2 και τη δανειακή σύμβαση; Αυτό ακριβώς λέμε, όταν ισχυριζόμαστε ότι ο δικομματισμός "ξέπεσε" στα χέρια τους. Η Ελλάδα —και οι ηγέτες της— πάντα βρισκόταν υπό τέτοια πίεση, εφόσον πάντα λειτουργούσε σαν προτεκτοράτο. Η πίεση δεν ήταν πρωτοφανής. Απλά ήταν για διαφορετικό αίτημα. Κάποτε πίεζαν την ηγεσία της για τις βάσεις και το ΝΑΤΟ, σήμερα την πιέζουν για το ΔΝΤ. Δική του δουλειά ήταν να πείσει κάποιους παρασκηνιακά ότι δεν "βγαίνει" έτσι το παιχνίδι, ούτε για τον ίδιο ούτε για τους "έξω".
Σε αυτό το επίπεδο κρίνεται η "ποιότητά" του "παπατζή" ηγέτη. Δεν μπόρεσε να πείσει κάποιους ότι είχε τον "τρόπο" του να τους εξυπηρετήσει, ελέγχοντας τον λαό. Δεν μπόρεσε να τους πείσει, όπως τους έπειθαν οι Παπανδρέου ή οι Μητσοτάκηδες. Υπήρχε περίπτωση, για παράδειγμα, να έβαζαν τον Ανδρέα να "μοιραστεί" το κόστος της προδοσίας μιας κυβέρνησης Μητσοτάκη; Θα υπήρχε περίπτωση να βάλουν τον Μητσοτάκη να "σώσει" εις βάρος του εαυτού του τον Ανδρέα; Όχι βέβαια. Θα τα συμφωνούσαν παρασκηνιακά και θα έπαιζαν θέατρο για το πόπολο. Την κατάλληλη στιγμή θα έκαναν αυτό που έπρεπε και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Θα έσωζαν τον δικομματισμό, τους εαυτούς τους και όλα θα τα έκαναν εις βάρος του λαού.
Απλά πράγματα, που για δεκαετίες ήταν το "ψωμοτύρι" του δικομματισμού. Ο Ανδρέας κέρδισε εκλογές με το "Έξω οι βάσεις του θανάτου" και μετά τους παρέδωσε "γη και ύδωρ" χωρίς καμία συνέπεια. Ο Μητσοτάκης κέρδισε τις εκλογές για να "δικάσει" τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ και μετά παρέδωσε τη χώρα στη λαίλαπα του Σημίτη. Αυτό έπρεπε να διεκδικήσει και ο Σαμαράς ...Ρόλο στο "θέατρο" της Μεταπολίτευσης. Να "έριχνε" από "πατριωτισμό" την Κυβέρνηση του Γιωργάκη και μετά τις εκλογές —ως "ήρωας"— να πήγαινε και με τις ψήφους καί του ΠΑΣΟΚ να υπέγραφε τη δανειακή σύμβαση ...Με "νωπή" εντολή ...και επειδή υποτίθεται δεν θα υπήρχε άλλη λύση. Μέχρι οι Έλληνες να καταλάβουν τι συμβαίνει, θα τα ξεπουλούσαν όλα ...Οι "μύστες" της οικονομίας ...Ο Σαμαράς και ο Μηταράκης.
Όμως, αν θεωρούμε ότι αυτό ήταν το κορυφαίο λάθος, τότε σφάλουμε ...Το χειρότερο ήταν άλλο. Ούτε στις εκλογές, τις οποίες υποτίθεται προκάλεσε ο ίδιος, δεν μπόρεσε να πάει "αλώβητος" ..."Αυτοτραυματισμός" λέγεται αυτό. Μετά από όλα αυτά τα σφάλματα στα οποία υπέπεσε, πήγε μόνος του και "ναρκοθέτησε" το μέλλον του κόμματός του και βέβαια και το δικό του. Πήγε και υπέγραψε δήλωση πολιτικής "υποταγής". Πήγε και υπέγραψε την πολιτική του "καταδίκη", χωρίς να μπορεί να δώσει στους "δανειστές" μας μια εναλλακτική πρόταση για τη σωτηρία του ίδιου του πολιτικού συστήματος ...Να τους πείσει για το αυτονόητο ...Να τους πείσει ότι, αν δεν τον "προστατεύσουν" από τις παράλογες απαιτήσεις, που μόνον τυπική αξία έχουν, θα έχουν τεράστια ζημιά ...Να τους πείσει ότι, αν τους στείλει την επιστολή που επιθυμούσαν, αυτό θα ήταν η απόλυτη καταστροφή ...Καταστροφή, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση παύει να υπάρχει ο "κύκλος" της διαδοχής του δικομματισμού που τους ευνοεί.
Απλά πράγματα. Αυτή η επιστολή "υποταγής" έθετε "εκτός" εκλογών τη ΝΔ. Πώς θα πήγαινε σε εκλογές με μια τέτοια επιστολή στην "πλάτη" του; Πώς θα έπειθε ακόμα και τους πιο φανατικούς οπαδούς του κόμματός του να τον ψηφίσουν; Πώς θα τους έπειθε να ελπίζουν στο κόμμα του, εφόσον αυτή η ελπίδα για αλλαγή είναι το βαθύτερο νόημα των εκλογών; Είναι σαν να ζητάς από έναν άνθρωπο να ελπίζει σε μια κλήρωση λαχείου, πουλώντας του έναν πανάκριβο λαχνό, ο οποίος όμως έχει ήδη κληρωθεί και άρα είναι σίγουρο ότι δεν κερδίζει. Αυτό έκανε ο Αντωνάκης. Υπέγραψε την υποταγή του στο ΔΝΤ και άρα "κλήρωσε" τζάμπα τον εαυτό του ως "λαχείο". Μετά πήγε στις εκλογές ως "καμένος", ενώ θα έπρεπε να δώσει στον κόσμο την ψεύτικη ελπίδα για τη "σωτηρία". Ακόμα και ο Γιωργάκης είχε μυαλό να λέει ψέματα.
Στα hi spot της βλακώδους και σύντομης αρχηγικής του καριέρας, ήταν η "οργή" που εξέφρασε έξω από το "πολυκατάστημα" της Συγγρού. Εκεί προκάλεσε τους αμφισβητίες του, δηλώνοντας έτοιμος να τους "αποκεφαλίσει". "Όποιος θέλει ας με δοκιμάσει" ...είπε ο άεργος της Συγγρού και "τρομοκράτησε" το σύμπαν ...Μιλάμε για γεννημένο αρχηγό ...Μιλάμε για "οργή". Τέτοιον οργισμένο "ντράμερ" είχαμε να δούμε από την εποχή του Phil Collins. Μετά άρχισε τις πατέντες. Σαν νέος "Μάο" ξεκίνησε τη μεγάλη "πορεία" προς τον λαό. Ο κληρονόμος της Δεξιάς έκανε τις συγκεντρώσεις του "ασανσέρ". Ανέβαινε σε μια τεράστια γαλάζια "τούρτα" και μιλούσε σε μερικές δεκάδες οπαδούς. Η "τούρτα" έπιανε ολόκληρο τον χώρο και οι οπαδοί κρέμονταν στις εξέδρες, όπως κρέμονται τα ρούχα στη "μπουγάδα".
Μιλάμε για μια τραγωδία, που το "μουσικό" δίδυμο φρόντισε να την κάνει ακόμα χειρότερη. Γιατί; Γιατί οι βίοι τους δεν ήταν παράλληλοι μόνον στην "άνοδο", αλλά και στην "κάθοδο". Γιατί στην "πτώση" τους παρέσυραν και τα κόμματά τους. Δεν φτάνει που απέτυχαν σε όλες τους τις ενέργειες οι μεγάλοι "στόκοι" της Μεταπολίτευσης, αλλά, πάνω στην αγωνία τους να σωθούν μέχρι την τελευταία στιγμή, "έκαψαν" τα αποθεματικά του δικομματισμού ...Έφαγαν τις "πιστώσεις" των κομμάτων τους ...Εξάντλησαν τις εναλλακτικές τους λύσεις ...Ακολούθησαν την πολιτική τού "όλα ή τίποτε" σε μια χαμένη "παρτίδα" ...Ρίσκαραν πέρα και πάνω από τους εαυτούς τους. Οι κακομαθημένοι της Μασαχουσέτης ισοπέδωσαν τα πάντα στην προσπάθειά τους να σωθούν.
Ο Γιωργάκης, πάνω στην αγωνία του να σωθεί, "ξόδεψε" τον Βενιζέλο. Τον ανέσυρε από τα μετόπισθεν και τον έβαλε να "φορτωθεί" όλες τις αμαρτίες του δικού του σχεδιασμού ...Τον έβαλε να επωμισθεί όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που ο ίδιος είχε προσυμφωνήσει με την Τρόικα και υποτίθεται θα εφάρμοζε με το "αστροπελέκι" τον Παπακωνσταντίνου. Απέτυχαν τα χαϊβάνια και έβαλαν στη θέση τους τον χοντρό. Αν, δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να ελπίζει σε μια επόμενη ημέρα με ένα plan B βασισμένο στον Βενιζέλο, αυτήν η επιλογή χάθηκε. Ο Γιωργάκης, αδυνατώντας να φέρει εις πέρας τις δεσμεύσεις του, "έκαψε" και την εφεδρεία του κόμματος ...Κοινώς, το "πήρε" μαζί του ...Καταστράφηκε ο ίδιος και κατέστρεψε τον διάδοχό του.
Τα ανάλογα έκανε και ο "ντράμερ" της Συγγρού. Πάνω στην αγωνία του να επιβιώσει και ενώ έβλεπε τα αρνητικά ρεκόρ που κατέγραφε, "έφαγε" και τις "εφεδρείες" του κόμματος ...Έφαγε τον "κουρασμένο", ο οποίος θα μπορούσε να αποτελεί ένα plan-B σωτηρίας για ένα κόμμα, το οποίο θα βρισκόταν σε μεγάλη κρίση ηγεσίας. Αν, δηλαδή, μέχρι τις εκλογές υπήρχε το "κεφάλαιο"-Καραμανλής ως "αντίμετρο" στην όποια κρίση ηγεσίας προέκυπτε εξαιτίας της σαμαρικής διαχείρισης, τότε ο Σαμαράς το "έφαγε" αυτό, χωρίς να κερδίσει το παραμικρό. Τον "ξόδεψε" στη στήριξη που του παρείχε. Με τον Καραμανλή στο "πλάι" του πήρε το 18%. Με την "υποστήριξη" του "Μακεδόνα" απέτυχε ακόμα και στη Θεσσαλονίκη. Με τις "ευχές" της "οικογένειας" δεν έκανε τίποτε παραπάνω από ένα "πρεμεντί" στις Σέρρες.
Ο δικομματισμός σήμερα δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να επιβιώσει, γιατί απλούστατα έχει ξεμείνει από "καύσιμα". Έχει χάσει το μεγάλο του "όπλο", που είναι η δυνατότητά του να εκμεταλλεύεται την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, προσφέροντας ελπίδα σε φανατικούς οπαδούς. Όταν ακόμα και ο "τυφλός" βλέπει πρόβλημα στην "ανανέωση" της ηγεσίας των δύο κομμάτων, τότε δεν υπάρχει τύχη για τον μηχανισμό που "πουλάει" ελπίδα. Αυτό ήταν το κατόρθωμα των "τζακιών". Ως "υποθήκη" για την επιτυχία τους έβαλαν την προδοσία της πατρίδας μας, αλλά δεν είχαν τις δυνατότητες να την πραγματοποιήσουν. Απλά πράγματα. Ακόμα και η προδοσία απαιτεί ικανότητες, για να μην κλονιστεί ο σχεδιασμός που τη δρομολογεί. Αν σπάσει το "καράβι" της προδοσίας, ούτε αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί. Αυτό κινδυνεύει να πάθει τώρα ο δικομματισμός.
Αποφάσισε να προδώσει την πατρίδα με τους άχρηστους και τώρα βυθίζεται με κίνδυνο όχι μόνον να "πνιγούν" οι άχρηστοι, αλλά να μην μπορεί να δρομολογηθεί η ίδια η προδοσία ...Ο ένας είναι πιο βλάκας από τον άλλο. Ο Γιωργάκης με τις πράξεις του "βύθισε" το ΠΑΣΟΚ στο 13% και ο Αντωνάκης "βύθισε" τον άλλο πόλο του δικομματισμού στο 18% ...Μιλάμε για την τραγωδία του δικομματισμού ...Μιλάμε για πράγματα, που λίγους μήνες πριν δεν θα μπορούσε να τα φανταστεί ούτε ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος ...Μιλάμε για ηλίθιους ...Αμετανόητους ...Ακόμα παίζουν με τη νοημοσύνη μας. Δεν έχουν καταλάβει τι έχουν πάθει, γιατί ακόμα δεν κατάλαβαν τι έχουν κάνει οι ίδιοι.
Βγήκε και δήλωσε ο Σαμαράς ότι το πρόβλημα του Τσίπρα είναι πως δεν μπορεί να "διαχειριστεί" τη δεύτερη θέση. Αυτό το είπε αυτός, ο οποίος μπορεί να διαχειριστεί την πρώτη θέση ...Ο πιο "πετυχημένος" διαχειριστής της Μεταπολίτευσης ...Αυτός, που πήρε στα χέρια του ένα γιγαντιαίο κόμμα με προοπτική αυτοδυναμίας και μέσα σε λίγους μήνες το κατάντησε μια κοινή "συνιστώσα" συγκυβέρνησης ...Αυτός, που ξεκίνησε από "ιδιοκτήτης" της δεξιάς "πολυκατοικίας" και τώρα συγκαλεί "συνέλευση" της κεντροδεξιάς "πολυκατοικίας", διεκδικώντας τη δόξα του "διαχειριστή". Αντί να ψάξει να βρει μια γωνιά, για να κλάψει για την ανικανότητά του, εξακολουθεί να προκαλεί. Διέλυσε έναν ολόκληρο πολιτικό γίγαντα και νομίζει πως, όταν χειροκροτεί ο Μηταράκης με τον Μιχελάκη, "σείεται" το τόπος.
Δυστυχώς για κάποιους η "παράσταση" πλησιάζει προς το τέλος της. Η Μεταπολίτευση έπεσε θύμα της δύναμής της ...Έπεσε θύμα της δυνατότητάς της να αγνοεί την κοινωνία και να τοποθετεί τους γόνους και τους "κηπουρούς" της στην κορυφή του συστήματος. Απέκτησε τόσο απόλυτο έλεγχο της κοινωνίας, που μπορούσε να παρακάμψει κάθε έννοια αξιοκρατίας, χωρίς ν' αμφισβητείται. Σε αυτό το σημείο της απόλυτης ισχύος δεν κατάλαβε την αλλαγή της "φυσιολογίας" της. Δεν κατάλαβε ότι είχε προ πολλού πάψει να εκφράζει το δημοκρατικό σύστημα και άρα ότι έπρεπε ν' αλλάξει τον προσανατολισμό της άμυνάς της. Τα κόμματά της είχαν πάψει να είναι κόμματα και αυτό έπρεπε να το είχαν αντιληφθεί πρώτα τα ίδια.
Από τη στιγμή που τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τής Μεταπολίτευσης εξυπηρετούνταν από τον σχεδιασμό του δικομματισμού και όχι από τα πρόσωπα που ηγούνταν των κομμάτων τους, θα έπρεπε να μεριμνούν μόνον για την ποιότητα αυτών των προσώπων και όχι για τα ονόματά τους ή την καταγωγή τους. Δεν ήταν απαραίτητο να είναι συγγενείς τους οι άνθρωποι εκείνοι, οι οποίοι θα ηγούνταν των δικών τους κομμάτων, εφόσον, όποιος κι αν αναλάμβανε την ηγεσία τους, τα δικά τους συμφέροντα θα εξυπηρετούσε. Ήταν όμως απαραίτητο αυτοί οι άνθρωποι να είναι ικανοί, για να μπορούν να εξυπηρετούν τα αφεντικά τους και να προστατεύουν το σύστημα της Μεταπολίτευσης από την αμφισβήτηση των εχθρών του.
Αυτό θα πει αλλαγή "φυσιολογίας". Έπρεπε ν' αντιληφθεί ο δικομματισμός της Μεταπολίτευσης πως έχει αλλάξει η φύση του και αυτό να το λάβει υπόψη του. Είχε αντικαταστήσει με επιτυχία το "στέμμα" και έπρεπε να πάψει να αισθάνεται ανασφαλής και να φέρεται με ανάλογο τρόπο. Τα κυρίαρχα κόμματα —με τη ύπουλη βοήθεια και του ΚΚΕ— ήδη είχαν λάβει τη μορφή πολιτικών ανώνυμων εταιρειών, που δεν είχαν σε καμία περίπτωση ανάγκη την αρχηγική κηδεμονία και επίβλεψη. Έστω και άτυπα είχαν γίνει σαν τα αμερικανικού τύπου κόμματα του αντίστοιχου μονοπωλιακού δικομματισμού. Political Institutions, όπως θα έλεγαν οι αγγλόφωνοι. Οι τεράστιες δανειακές τους εξαρτήσεις από τις τράπεζες θα τα εγκλώβιζαν πολύ εύκολα εκεί όπου βόλευαν τους ιδιοκτήτες τους. Θετικό ήταν γι' αυτά η τραπεζική χρηματοδότηση και η εξάρτηση και όχι αρνητικό.
Αυτό συνέβαινε, γιατί, εξαιτίας αυτής της εξάρτησης, θα μονιμοποιούνταν μόνον τα συγκεκριμένα κόμματα στη Διαπλοκή. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα μόνον με αυτά θα μπορούσαν να έχουν σχέσεις αλληλεξάρτησης. Ακόμα και η λίστα της Siemens λειτουργούσε υπέρ τους. Αυτό το μονοπώλιο έπρεπε —ως "καρτέλ" της εξουσίας— ν' αντιληφθεί ότι ελάχιστη σχέση είχε πλέον με τη Δημοκρατία και άρα να δρα με τον τρόπο που συμφέρει τα καρτέλ και όχι με τους όρους της Δημοκρατίας ...Με τους όρους που συμφέρουν τις μονοπωλιακές "εταιρείες" της πολιτικής και άρα χωρίς την ανάγκη να διαχειρίζονται οι φυσικοί τους ιδιοκτήτες την εξουσία.
Απλά πράγματα. Ό,τι έκανε η οικογένεια Χίλτον, η οποία επέλεξε τους επαγγελματίες διαχειριστές και δεν έδωσε τη διοίκηση της εταιρίας της σε ανάξιους φυσικούς κληρονόμους. Έτσι έπρεπε να κάνουν και οι ιδιοκτήτες των κομμάτων με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Να μιμούνται τα υπερατλαντικά αφεντικά τους. Να μιμούνται το αμερικανικό στρατιωτικοβιομηχανικό κατεστημένο, το οποίο πίσω από κλειστές πόρτες προαποφασίζει γι' αυτά τα οποία θα "αποφασίσει" ο κυρίαρχος λαός στις εκλογές. Κάθε τέσσερα χρόνια να μαζεύονταν ιδιοκτήτες, εκδότες και μεγαλοεπιχειρηματίες στις Εκάλες και στα Ψυχικά, για ν' αποφασίζουν ποιοι θα ήταν οι "αρχηγοί" των ιδιόκτητων κομμάτων τους για την κάθε νέα εκλογική μάχη.
Κάθε νέα μάχη να έχει έναν νέο αρχηγό, για να μην χάνει ο κόσμος το ενδιαφέρον του για το "σήριαλ" της Δημοκρατίας ...Να "δουλεύουν" το πόπολο, χωρίς ελπίδα ν' αντιδράσει. Να εξοντώνουν τον ανταγωνισμό πριν προλάβει αυτός να γίνει απειλητικός. Έπρεπε οι Γιωργάκηδες ή οι Αντωνάκηδες ή οι Ντορούλες να "διασπαρθούν" σε προνομιούχες δημόσιες θέσεις αργομισθίας και να μην εμφανίζονταν καν στο πολιτικό προσκήνιο. Εύκολο ήταν από εκεί και πέρα τα κόμματα να μπορούν να λειτουργούν ως "φυτώρια" γενιτσάρων ...Γενιτσάρων πιο πιστών στα "αφεντικά" τους παρά στη Δημοκρατία.
Αυτό ήταν το ζητούμενο και όχι να "σπρώχνουν" τα παιδιά τους σαν επαρχιώτες βλαχοδήμαρχοι, που ονειρεύονται μεγάλα "συνοικέσια". Έπρεπε να δημιουργήσουν τις απόλυτες συνθήκες αξιοκρατίας εκεί όπου δεν τους αφορούσε και βεβαίως δεν τους απειλούσε η αξιοκρατία. Αξιοκρατία στην εξεύρεση αγωνιστικών "σκύλων" έτοιμων να παλέψουν για τα συμφέροντά τους. Αυτό ήταν το ζητούμενο, γιατί το πρόβλημα όλων των φασιστικών συστημάτων διοίκησης είναι η εξασφάλιση της διαιώνισής τους, χωρίς να αλλοιώνεται η λειτουργία του συστήματος που τα προστατεύει. Ο νεποτισμός αυτό το απειλεί, γιατί δεν διασφαλίζει την ποιότητα αυτών, οι οποίοι θα αναλάβουν να χειρίζονται το σύστημα. Ο νεποτισμός είναι μια εκφυλιστική νόσος του συστήματος, εφόσον προκρίνει τα προσωπικά συμφέροντα των εξουσιαστών εις βάρος των συμφερόντων του συστήματος.
Σε αυτό το σημείο έκαναν λάθος οι κυρίαρχοι του συστήματος της Μεταπολίτευσης. Θεώρησαν ότι μπορούν να έχουν εκ του ασφαλούς —και χωρίς κίνδυνο— καί το χρήμα καί τη δόξα. Δεν τους έφτανε το χρήμα ενός "γενναιόδωρου" κρατικού μισθού και νόμιζαν ότι η κατοχή της εξουσίας και των μέσων τα οποία διαθέτει είναι πάντα σε θέση να καλύπτουν τις ανεπάρκειες των προσώπων. Νόμιζαν ότι είναι ασφαλές για τα συμφέροντά τους να "σπρώχνουν" τα παιδιά τους σε υπεύθυνες κυβερνητικές θέσεις, έστω κι αν εξ’ αρχής γνώριζαν πως είναι μαθηματικά βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή η έλλειψη "ποιότητας" και αξιοκρατίας θα θίξει την ίδια την "επιχείρησή" τους.
Χαίρονταν η Μαργαρίτα Τσαντ, όταν έλεγε πως ήταν νύφη Πρωθυπουργού, σύζυγος Πρωθυπουργού και μητέρα Πρωθυπουργού. Όταν θα τον δικάσουν τον άχρηστο γιο της για προδοσία, θα δούμε αν θα εξακολουθεί να χαίρεται. Χαίρονταν ο Μητσοτάκης, όταν έλεγε ότι θα ήθελε να δει τη Ντορούλα Πρωθυπουργό. Όταν θα δει τον λαό να αφαιρεί την εξουσία από τα κόμματα των παιδιών του, θα καταλάβει πού έγινε το σφάλμα. Γιατί τα έκαναν όλα αυτά; Γιατί όλοι αυτοί δεν "έβλεπαν" αυτό που ερχόταν. Αυτοί οι αφελείς άνθρωποι είναι αυτοί, οι οποίοι ευθύνονται γι' αυτό το οποίο βλέπουμε σήμερα.
Κατέστρεψαν ένα πανίσχυρο σύστημα, που φτιάχτηκε μέσα σε δεκαετίες και με τις "πλάτες" όλων των γνωστών μυστικών υπηρεσιών ...Ένα σύστημα ιδιαίτερα "έξυπνο", που τα "μυστικά" του βρισκόταν στον εμφύλιο πόλεμο και κανένας δεν τολμούσε να τα "ανασκαλίσει" ...Ένα σύστημα, που βασιζόταν στα αντανακλαστικά των Ελλήνων και δεν ανατρεπόταν με τίποτε ...Ένα σύστημα, που, κάθε φορά που απειλούνταν, μπορούσε να απειλεί τον λαό ακόμα και με αλληλοσφαγή ...Ένα σύστημα, που βασιζόταν σε έναν δεξιό και έναν δήθεν αριστερό πυλώνα, οι οποίοι δήθεν ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, ενώ στην πραγματικότητα εξυπηρετούσαν τα ίδια συμφέροντα ...Τα συμφέροντα των γνωστών πρεσβειών και βέβαια των γνωστών "αγίων" οικογενειών της Διαπλοκής ...Των οικογενειών, που, μέσω των δημοσίων έργων, λεηλατούν τα δημόσια ταμεία ...Των οικογενειών των εθνικών μας εκδοτών, πετρελαιάδων, εργολάβων και προμηθευτών ...Των εκλεκτών, που μπορούν να φτιάξουν με δημόσια χρήματα μαρίνες στη Φλώρινα ή χιονοδρομικά λιφτ στη Βουλιαγμένη.
Αυτό το σύστημα σήμερα δίνει τον υπερπάντων αγώνα για την επιβίωση ...Τον αγώνα του Mega του Καψή και της Τρέμη. Για τα συμφέροντα κάποιων λίγων εκατοντάδων ανθρώπων απειλείται ένα έθνος με ολοκληρωτική καταστροφή. Για να μην χάσουν τα δισεκατομμύρια αυτοί, οι οποίοι τα απέκτησαν κλέβοντάς μας. Τώρα, που αυτοί οι κλέφτες δεν μπορούν να μας απειλήσουν με εμφύλιους και "κονσερβοκούτια", επιχειρούν να μας απειλήσουν με τους μισθούς και τις συντάξεις ...Και πάλι όμως στοχεύουν στην ίδια απειλή, που αφορά την ύπαρξή μας.
Τώρα είναι η πιο κρίσιμη ώρα για τον ελληνικό λαό. Η ώρα που πρέπει ν' αντέξει την πίεση και να μην φοβηθεί. Γι' αυτόν τον λόγο εμείς από την αρχή τοποθετηθήκαμε υπέρ του Τσίπρα και του Καμμένου ...Είναι θέμα μηχανικής. Όταν ένα σύστημα στηρίζεται σε δύο πυλώνες και πρέπει αυτοί να καταστραφούν, χωρίς ν' ακολουθήσει μια καταστρεπτική γενική κατάρρευση, πρέπει να υπάρχουν και τα αντίστοιχα υποστυλώματα ...Νέα και ισχυρά υποστυλώματα, που θα μπορούν ν' αναλάβουν τις δυνάμεις που θα απελευθερώσει η καταστροφή των παλαιών πυλώνων. Τέτοια οργανωμένα πολιτικά "υποστυλώματα" είναι ο "ΣΥΡΙΖΑ" και οι "Ανεξάρτητοι Έλληνες".
Το ένα μπορεί ν' αντέξει το φορτίο της "κατάρρευσης" του ΠΑΣΟΚ και το άλλο εκείνο της ΝΔ. Πραγματικά κόμματα της Δημοκρατίας, τα οποία ανέλαβαν τις δυνάμεις τους με τον φυσιολογικό τρόπο της Δημοκρατίας ...Με τον τρόπο που θέλει τα κόμματα να κρίνονται και να ψηφίζονται με βάση τα προγράμματά τους. Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορούν να αντικαταστήσουν τα "κόμματα" της Μεταπολίτευσης, τα οποία δεν κρίνονταν για τίποτε από κανέναν ...Τα "κόμματα" των πρεσβειών, των τραπεζιτών, των εργολάβων και των εκδοτών, που λεηλατούσαν τη χώρα.
Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία των Ελλήνων. Τώρα, που είδαν και με τα ίδια τους τα μάτια ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τους τρομοκρατούσαν πριν τις εκλογές. Τότε, που ο αλήτης ο Τόμσεν και η συμμορία του μας απειλούσαν, δίνοντας το άλλοθι στους συνεταίρους τους να μας λεηλατούν ...Να περνάνε μέτρα, γιατί δεν προλαβαίναμε ...Να μας κλέβουν, γιατί δεν θα υπήρχαν μισθοί και συντάξεις. Ξαφνικά η καθυστέρηση, λόγω των εκλογών, δεν δείχνει καμία απειλή για το κράτος. Ξαφνικά η ελληνική χρεοκοπία δεν είναι τόσο δεδομένη, όπως μας λέγανε, όπως και επίσης δεν είναι δεδομένο ότι απειλεί αποκλειστικά τον ελληνικό λαό. Όπως διαπιστώνουμε υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις και δεν βλέπουμε πουθενά τον Τόμσεν. Όπως επίσης διαπιστώνουμε, υπάρχει "νερό", για να ρίξουν στο "κρασί" τους οι μέχρι πριν από λίγο "ακρατοπότες" δανειστές.
Αυτή η ορατότητα είναι το μεγάλο κέρδος των σημερινών εκλογών. Αυτή η καθυστέρηση είναι το μεγάλο κέρδος του αγώνα των "αγανακτισμένων". Βλέπουμε πλέον πράγματα, τα οποία δεν επιτρεπόταν να βλέπουμε. Όσο καθυστερούμε, τόσο καλύτερα θα βλέπουμε. Βλέπουμε ότι τα χρήματα, που ΜΑΣ δίνουν, τα παίρνουν οι ΙΔΙΟΙ. Με αυτές τις εκλογές κατάλαβε και ο πιο δύσπιστος Έλληνας ότι η ύπαρξή μας δεν εξαρτάται από τα ποσοστά των ρεαλιστών του δικομματισμού και τη σοφία των "έγκριτων" δημοσιογράφων του Μπόμπολα. Οι επιβίωσή μας εξαρτάται από την αντίδρασή μας, όπως αυτή εκφράστηκε από τα αντιμνημονιακά κόμματα των πραγματικών πατριωτών.
Στις επόμενες εκλογές θα προσέλθουν οι Έλληνες με λιγότερο φόβο και θα δώσουν ακόμα καλύτερη απάντηση στους μνημονιακούς δωσίλογους. Στις επόμενες εκλογές θα απαγκιστρωθούν ακόμα περισσότεροι συμπατριώτες μας από τα τεχνητά τρομοκρατικά διλήμματα των εκατομμυριούχων επαγγελματιών της πολιτικής. Στις επόμενες εκλογές ο δικομματισμός θα πρέπει να πέσει κάτω από τα διψήφια νούμερα και να ενισχυθούν αντίστοιχα και οι δύο πλευρές της "υποστύλωσης" ...Να ενισχυθούν εξίσου, ώστε να μην προλάβει ο δικομματισμός να επιβιώσει ως "πόλος" εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να επιβιώσουν, γιατί θα τους βρούμε ξανά μπροστά μας. Δεν αρκεί η καταστροφή μόνον του ΠΑΣΟΚ. Με την επιβίωση της μνημονιακής ΝΔ θα "πασοκοποιήσουν" σταδιακά και τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό θα είναι το τέλος μας, εφόσον σταδιακά θα επανέλθουμε στην προηγούμενη δικομματική κατάσταση. Θα διχαστούν δήθεν οι εκδότες και οι εργολάβοι από την νέα "πραγματικότητα" και θα ξαναρχίσει το παλιό δούλεμα, εφόσον θα ξεκινήσουν με τον απόλυτο έλεγχο το ενός πόλου και έχοντας ως στόχο να ελέγξουν και τον άλλο. Αυτό, δηλαδή, το οποίο προσπαθεί να ετοιμάσει ο "ντράμερ" με το λεγόμενο κεντροδεξιό μέτωπο απέναντι στον "ταραχοποιό" και "δραχμολάτρη" ΣΥΡΙΖΑ.
Θα είναι λάθος να ενισχυθεί μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ και λάθη σε τέτοιες περιόδους δεν πρέπει να γίνονται. Θα είναι λάθος ακόμα και ένας πιθανός θρίαμβος και αυτοδυναμία του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι λάθος, γιατί θα "σπάσει" το αντιμνημονιακό μέτωπο. Θα έχουμε μια μονόπατη "θραύση" του συστήματος και οι συνέπειές της θα είναι επικίνδυνες, εφόσον θα δίνουν ελπίδες στον δικομματισμό να επανέλθει. Πρέπει ο δεξιός κόσμος να "κινηθεί" με τη δύναμη και την ταχύτητα που κινούνται και οι "απέναντί" του. Να βοηθήσει όσο μπορεί τον Καμμένο, για να μπορέσει το κόμμα του να αντικαταστήσει τη ΝΔ στη μεταμνημονιακή περίοδο. Αυτό ακριβώς βλέπουμε σήμερα. Την Μεταπολίτευση ν' αντικαθίσταται από την μεταμνημονιακή περίοδο.
Στο χέρι των Ελλήνων είναι να μετατρέψουν τις προσεχείς επαναληπτικές εκλογές στο επίσημο τέλος της Μεταπολίτευσης. Όμως, επειδή δεν πρέπει να είμαστε αχάριστοι, θα πρέπει να γνωρίζουμε σε ποιους χρωστάμε αυτήν την ευκαιρία. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι όλα αυτά τα πρωτοφανή τα χρωστάμε στα "αστροπελέκια" της Βοστόνης. Μέσα σε δύο χρόνια δύο άχρηστοι γόνοι κατέστρεψαν ένα πανίσχυρο σύστημα. Τους αρκούσαν δύο χρόνια, για να επιβεβαιώσουν το όνομά τους και να βάλουν "φωτιά" στο σύστημα...
...Ήταν πραγματικά Fireplaces καί οι δύο, αλλά, όπως αποδείχθηκε, ήταν ελαττωματικά Fireplaces. Όμως, ελαττωματικά "τζάκια" είναι υπεύθυνα για μεγάλες "φωτιές" και αυτό έπρεπε να το γνωρίζουν. Το αποτέλεσμα ήταν οι δύο "μουσικοί" της Μασαχουσέτης να απειλούν σήμερα να γίνουν οι "Νέρωνες" της Μεταπολίτευσης. Το παρακράτος, που σήμερα κλονίζεται, πολύ θα ήθελε να συνέχιζαν τη μουσική τους "καριέρα" μακριά από την πατρίδα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου