Masters στην Ιστορία, πλέον ακολουθεί μια τακτική προσωπικής «διαφήμισης» καθημερινά, κάνοντας βόλτες δίπλα σε έναν μεγάλο αυτοκινητόδρομο με ταμπέλα κρεμασμένη στο λαιμό του, που γράφει «πάρε με στη δουλειά σου». Αυτή, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, είναι η τελευταία του ελπίδα για να μπορέσει κάποτε να εργαστεί.
Ο Ρόμπιν, που στο παρελθόν υπήρξε υπάλληλος των Ταχυδρομείων και αυτοαπασχολούμενος επαγγελματίας, έμεινε άνεργος το 2002, όταν – λόγω της κρίσης – αναγκάστηκε να κλείσει την επιχείρησή του. Έκτοτε, έχει αναγκαστεί να κάνει δεκάδες δουλειές του ποδαριού. Αλλά τίποτα σταθερό.
«Οι εταιρείες δεν προσλαμβάνουν πια άνεργους σαραντάρηδες, θέλουν νεαρούς ανερχόμενους, ορεξάτους για δουλειά. Έχω τα προσόντα, αλλά όταν ακούν πόσο χρονών είμαι, δεν θέλουν πια να με ξέρουν».
Του πήρε – δηλώνει- δύο μήνες μέχρι να αποφασίσει να βγει στο δρόμο με μια ταμπέλα στο στήθος. Και πάλι, οι προσφορές που είχε σε μια χώρα με 2.630.0000 καταγεγραμμένους άνεργους είναι ελάχιστες. «Δε νομίζω ότι υπάρχει πιθανότητα να βρω δουλειά. Είμαι απελπισμένος. Δεν ξέρω τί άλλο να κάνω για να ζήσω», λέει ο Ρόμπιν Νόρτον.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου