ΙΜΒΡΟΣ: ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΞΕΧΑΣΕ

Οκτώ μήνες μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης, η Ελληνική Κυβέρνηση έστειλε ένα τηλεγράφημα στην τοπική κυβέρνηση:
"...Η Κυβέρνησις είναι αποφασισμένη να προστατεύση δια παντός μέσου τους.... κατοίκους εν περιπτώσει καταπιέσεων ή διωγμών από των Τούρκων. Κατόπιν της υπό των Τούρκων εφαρμογής των διατάξεων του 14ου άρθρου δυνατόν η Κυβέρνησις να εφεσιβάλη αυτό ενώπιον της Κοινωνίας των Εθνών...."Εβδομήντα τέσσερα χρόνια πέρασαν από αυτό το τηλεγράφημα, και βάσει των γεγονόντων που ακολούθησαν, αποδείχθηκε ότι η Μητέρα Ελλάδα όχι μόνο δεν τίμησε την υπογραφή της και δεν προστάτευσε τους 'Ελληνες κατοίκους της 'Ιμβρου και της Τενέδου, αλλά, αντίθετα, τους εγκατέλειψε στην τραγική τους μοίρα...
Το 1923 ο πληθυσμός της Ίμβρου ήταν 10.000 κάτοικοι, οι οποίοι κατά 92% ήταν ορθόδοξοι 'Ελληνες, ενώ η Τένεδος , αριθμούσε 2.500 κατοικους, οι οποιοι οι μισοί ήταν ορθόδοξοι 'Ελληνες.
Με το άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 παραχωρήθηκε στους ελληνορθόδοξους Ιμβρίους και Τενέδιους ειδικό καθεστώς τοπικής αυτοδιοικήσεως που προέβλεπε: α) Ειδική διοικητική οργάνωση αποτελούμενη από 'Ελληνες και παρέχουσα όλες τις εγγυήσεις στον ιθαγενή ελληνορθόδοξο πληθυσμό (μη μουσουλμάνους), σε ό, τι αφορά την άσκηση της τοπικής διοικήσεως και την προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων επί της ζωής και ελευθερίας του προσώπου και επί της περιουσίας. β) Σώμα αστυνομίας προς εξασφάλιση της δημόσιας τάξεως στρατολογούμενο μεταξύ του ιθαγενούς ελληνορθόδοξου πληθυσμού, με την φροντίδα της προβλεφθείσης τοπικής διοικήσεως, υπό τις διαταγές της οποίας θα διατελούσε. Παράλληλα, είχαν εφαρμογή και ως προς τους Ιμβρίους και Τενεδίους τα άρθρα 37 έως 44 της συνθήκης της Λωζάνης περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων στην Τουρκία. Παρά τα συμφωνηθέντα όμως, αμέσως , μετά το 1923 οι τουρκικες αρχες με αντιμειονοτικά μέτρα προβαίνουν σε συνεχεις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών των ορθόδοξων Ελλήνων της Ίμβρου και Τενέδου.Το 1926, ο νέος Αστικός Κώδικας της Τουρκίας ανακάλεσε όλα τα δικαιώματα των μειονοτήτων, μεταξύ αυτών και των κατοίκων της Ίμβρου, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης. Ο Νόμος 1151 του 1927 απαγόρευσε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία. Η πρόβλεψη για ύπαρξη τοπικής αστυνομίας, ελεγχόμενης από την ελληνική μειονότητα στο νησί δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Η Ίμβρος ονομάστηκε Gökçeada και έλαβε χώρα εκτεταμένος εποικισμός από την ενδοχώρα της Τουρκίας, με σκοπό την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης. Ιδιοκτησίες Ελλήνων απαλλοτριώθηκαν με την επίκληση λόγων ασφαλείας σε εξευτελιστικές τιμές.
Η κλιμάκωση της έντασης στην Κύπρο τη δεκαετία του 1960 επέφερε ακόμη μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των Ελλήνων στο νησί. Η εγκατάσταση μιας "ανοικτής φυλακής" για βαρυποινίτες από το εσωτερικό της χώρας αύξησε τον τρόμο του ελληνικού πληθυσμού και επέτεινε το φαινόμενο της μετανάστευσης. Η Τουρκία θεσμοθέτησε τον εξής νόμο. 'Εκανε την Ίμβρο και τη Τένεδο ανοικτές φυλακές. Δηλαδή εγκατέστησε ποινικούς κρατουμένους στην Ίμβρο και στην Τένεδο, βιαστές, προαγωγούς, δολοφόνους, ανωμάλους κλπ. Ήταν ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν ατιμωρητί. Γυρνούσαν στα χωριά, βίαζαν, κατοικούσαν σε σπίτια, υπεχρέωναν τις Ελληνίδες να τους μαγειρεύουν και να τους πλένουν, έκλεβαν την γεωργική παραγωγή κλπ. Η κατάστασις για τους νησιώτες έγινε αφόρητη. Κανείς δεν μπορούσε να προστατεύσει την οικογένεια του από κακοποίησι και βιασμό. 'Ετσι 'αρχισε η έξοδος του Ελλήνικου πληθυσμού. Μετά από αυτό, οι τούρκοι, έδιναν το σπίτι όποιου έλληνα έφευγε σε Τούρκους εποίκους της Ανατολίας, και μέσα σε δύο χρόνια η Ίμβρος και η Τένεδος έιχαν τουρκοποιηθεί. Απο τους 8.875 κατοίκων, σήμερα οι Έλληνες στην Ίμβρο δεν είναι πάνω από 270, στην πλειοψηφία τους γέροντες.Μέσα στην αδιαφορία που επικρατεί για την Ίμβρο, τα παιδιά της κάνουν τις τελευταίες προσπάθειες για να σωθεί ό,τι είναι δυνατό να σωθεί. Χιλιάδες Ιμβρίων συρρέουν κάθε χρόνο από όλα τα μέρη του κόσμου (Αμερική, Αυστραλία, Αφρική, Ευρώπη) στο νησί για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου, το Δεκαπενταύγουστο. Τον τελευταίο καιρό η επιστροφή αυτή πραγματοποιείται με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς. Γίνονται έργα για την αναστήλωση των εκκλησιών και των σχολείων. Οργανώνονται πανηγύρια σύμφωνα με τα έθιμα και τις παραδόσεις, αναβιώνοντας έτσι τον ορθόδοξο χαρακτήρα του νησιού. Πραγματοποιούνται καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, εκθέσεις φωτογραφιών, ποδοσφαιρικοί αγώνες.
Ιδιαίτερα σοβαρή είναι η συμμετοχή, σ’ όλες αυτές τις εκδηλώσεις, της νέας γενιάς των Ιμβρίων, η οποία καλεί όλους τους ανθρώπους, που αγαπούν την ελευθερία και τη δημοκρατία σ’ όλο τον κόσμο, να τους συμπαρασταθούν στο δύσκολο αγώνα τους.
In 1923 the population of the island of Imbros was 10.000 residents,of which 92% were Orthodox Greeks, while Tenedos, numbered 2.500 residents, of which half were Orthodox Greeks. With the article 14 of the Treaty of Lausanne in 1923 the Greek Orthodox population of Imbros and Tenedos was granted special arrangement of local self-government which indicated: a) Special administrative organisation constituted of Greeks and providing all the guarantees for the native Greek Orthodox population (not Muslim), regarding the exercise of local administration and the protection of fundamental human rights on life and freedom of people and their property. V) A body of police to guarantee public order composed among the native Greek Orthodox population, with the care of the indicated local administration, under the orders of which it would be. At the same time, the articles 37 up to 44 in the Treaty of Lausanne for the protection of human rights of national minorities in Turkey were applicable also for the native Greek populations of Imbros and Tenedos. Despite what was agreed however, immediately afterwards during 1923 the Turkish government begun with anti-minority measures and proceeded in continuous violations of human rights and fundamental freedoms of the Orthodox Greeks of Imbros and Tenedos. In 1926, the new Civil Code of Turkey recalled all the rights of minorities, among them the residents of Imbros and Tenedos, at the infringement of the Treaty of Lausanne. The law 1151 1927 prohibited the teaching of the Greek language in the schools. The anticipated existence of local police, controlled by the Greek ethnic minority in the islands was never applied. Imbros was renamed Gökçeada and extensive settlements of ethnic Turks from the hinterland of Turkey took place, aiming at the alteration of the demographic composition. Greek properties were confiscated under the excuse of reasons of safety in demeaning prices. The escalation of intensity in Cyprus during the decade 1960 created still a bigger deterioration of the conditions of existence for the Greeks in both islands. The installation of an "open prison" for long-term convicts from the interior of the country increased the terror the the Greek population and intensified the phenomenon of immigration.Turkey enacted the following law. It made Imbros and Tenedos open prisons. That is to say it installed penal detainees on Imbros and on Tenedos, rapists, pimps, murderers, perverts etc. They were free to do as they wanted without being penalized. They wandered around the villages, they raped, they lived in what ever house they wanted, and the Greeks had to cook and wash for them, they stole the agricultural production etc, the situation for the islanders became unbearable. No one could protect his family from ill-treatment and rape. Thus began the exodus of the Greek population. After this, the Turkish authorities gave the house of any Greek who left to Turkish settlers from Anatolia, and in few years Imbros and Tenedos had become Turkified. Of the 8.875 residents, today the Greeks in Imbros are not more than 270, in their majority seniors. In the indifference that prevails for Imbros, her children make the last efforts in order to save what it is possible to be saved. Thousands of Imbrians come together each year from all parts of world (America, Australia, Africa, Europe) to the island for the celebration of the Dormition of the Virgin Mary, on August 15. This return is with continuously increasing numbers. Work is done for the restoration of churches and schools. They organize festivals according to their customs and traditions, reviving thus the Orthodox character ofthe island. They organize artistic events, exhibitions of photography, and soccer matches. Attendance, in all these events is particularly big. The new generation of Imbrians, call for all the people in the world that love freedom and democracy to support to their difficult fight in keeping their island.


For more information about the Island of Imbos, please check the official webpage of the Imbros islanders: www.imvrosisland.org