Η οργή γιγαντώνεται από την αηδία μπροστά στην ακραία δημαγωγική κακοήθεια του πολιτικού κόσμου και υπόκοσμου, σχετικά με την αυτοκτονία του συνταξιούχου...
Τα κυβερνητικά ανδρείκελα και κάθε ποικιλία πολιτικαντισμού, «μνημονιακού» και «αντιμνημονιακού» χρώματος, έσπευσαν να χύσουν τα ηθικολογικά τους δάκρυα και να εκφωνήσουν τα μελοδραματικά τους λογύδρια για την «τραγωδία» της αυτοκτονίας του συνταξιούχου: Αισχρότατη και αναιδέστατη εκλογική εμπορία και καπηλεία…
Εμπορεύονται και καταναλώνουν τη φρίκη που παράγουν, καθώς και το θάνατο των
θυμάτων τους…
Μιλάνε, λοιπόν, όλοι, με θρήνους και οδυρμούς, φορώντας και την ανάλογη θεατρική μάσκα, αλλά παρακάμπτουν, συγκαλύπτουν και εξαφανίζουν τούτο: Η αυτοκτονία του συνταξιούχου ήταν μια ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ, όχι απλώς απόγνωσης και διαμαρτυρίας, αλλά και ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ του κατοχικού καθεστώτος και ΟΛΩΝ αυτών που δημαγωγικά θρηνούν για την «αυτοκτονία»…
Ο συνταξιούχος δεν αυτοκτόνησε. ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ για να δώσει ένα ΗΡΩΙΚΟ μήνυμα ΑΓΩΝΑ εναντίον του κατοχικού καθεστώτος και των κομμάτων που, άμεσα ή έμμεσα, το στηρίζουν…
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου