δημιουργείται από τους απρόσωπους αγώνες ανάμεσα σε ιδέες, πολιτικά συστήματα, …ιδεολογίες, φυλές και τάξεις. Μέσω μιας συστηματικής διείσδυσης μέσα στις περισσότερες διανοητικές, πολιτικές και ιδεολογικές ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ, χρησιμοποιώντας το δέλεαρ της οικονομικής υποστήριξης και της ξαφνικής δημοσιότητας, μπορέσαμε να θέσουμε τα όρια της δημόσιας συζήτησης μέσα στις ιδεολογικές απαιτήσεις της οικονομικής μας εξουσίας. Το αποκαλούμενο πολιτικό φάσμα της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ -ΔΕΞΙΑΣ, είναι δικό μας δημιούργημα. Στην πραγματικότητα αντανακλά την προσεκτική τεχνητή πόλωση του ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ πάνω σε ΚΙΒΔΗΛΑ θέματα, που αποτρέπει το θέμα της ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ εξουσίας να αναδυθεί μέσα στο μυαλό τους. Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ υποστηρίζει τις πολιτικές ελευθερίες και αντιτίθεται στην οικονομική ή ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ελευθερία. Η ΔΕΞΙΑ υποστηρίζει την οικονομική ελευθερία και αντιτίθεται στις πολιτικές ελευθερίες. Φυσικά, κανένα από τα δύο δεν μπορεί να υπάρξει πλήρως χωρίς το άλλο. ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ την ΔΕΞΙΑ – ΑΡΙΣΤΕΡΑ σύγκρουση, έτσι ώστε και οι δύο μορφές ελευθερίας να καταπιέζονται στο ΒΑΘΜΟ που ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ. Η δική μας ελευθερία δεν στηρίζεται σε νομικά ή ΗΘΙΚΑ *δίκαια* αλλά στον έλεγχο που ασκούμε στην κυβερνητική γραφειοκρατία και στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ, που εφαρμόζουν τις σύνθετες υποκειμενικές ρυθμίσεις με τις οποίες ΕΞΑΠΑΤΟΥΜΕ το κοινό για να υποστηρίξει τα συμφέροντά μας. Αμέτρητες συγκρούσεις χωρίς νόημα για να αποσπαστεί η προσοχή του κοινού από τις δικές μας επιχειρήσεις, βρίσκουν γόνιμο έδαφος στους διαδρόμους και στα μίση της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ – ΔΕΞΙΑΣ ανακατωσούρας. Η ΔΕΞΙΑ- και η ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι ασυμβίβαστες σε θέματα φυλετικής πολιτικής, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ, επιβολής του νόμου, ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, σχέσης των δύο φύλων και λογοκρισίας, για να αναφέρω μόνο λίγα θέματα. Αν και η λογοκρισία στο όνομα του *Δικαίου* υπήρξε χρήσιμη στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση και μπορεί ακόμη να απαιτείται στην δημοσιογραφία, εμείς γενικά δεν παίρνουμε θέση στα θέματα αυτά. Αντί γι’ αυτό προσπαθούμε να επιμηκύνουμε τις διαμάχες υποστηρίζοντας και τις δύο πλευρές. Ο πόλεμος φυσικά είναι η απόλυτη διαιρετική σύγκρουση και την υγεία του συστήματος μας. Ο πόλεμος μας παρέχει την τέλεια κάλυψη του επείγοντος και των κρίσεων πίσω από τις οποίες ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ Μας. Από τη στιγμή που οι πυρηνικός πόλεμος παρουσιάζει κινδύνους ακόμη και σ’ εμάς όλο και περισσότερο στηριζόμαστε σε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΥΣΤΕΡΙΑ και Χειραγωγούμενο Πολιτικό Δράμα για να γεμίσουμε το κενό. Οι χωρίς νόημα αψιμαχίες και οι ΠΟΛΕΜΟΙ παραμένουν όμως χρήσιμοι. Παρέχουμε κίβδηλη ελεύθερη επιχείρηση με τη ΔΕΞΙΑ και κίβδηλο δημοκρατικό ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ με την ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Έτσι αποκτούμε μία *ελεύθερη επιχείρηση* της οποίας ο *ανταγωνισμός * ΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ προσεκτικά από την γραφειοκρατία που ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ και των οποίων οι εθνικοποιημένες επιχειρήσεις ελέγχονται άμεσα διά μέσου της ΔΙΚΗΣ Μας ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Με αυτό τον τρόπο διατηρούμε μια κοινωνία που είναι η βάση της εξουσίας μας, οι ΝΟΜΙΚΟΙ τίτλοι ιδιοκτησίας και χρήματος παραμένουν ασφαλείς, ο κίνδυνος όμως του ελεύθερου και μη ρυθμισμένου ανταγωνισμού αποφεύγεται και η λαϊκή κυριαρχία εκμηδενίζεται. Η δημοκρατική διαδικασία όμως ελέγχεται πλήρως και δεν μιλά για την δική μας οικονομική εξουσία. Χωρίς καμιά εξαίρεση καθορίζουμε του ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ των μεγάλων κομμάτων και μετά περνάμε στο στάδιο επιλογής των ΝΙΚΗΤΩΝ. Κάθε προσπάθεια αναμόρφωσης της ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ απλά θέτει τους κανόνες του παιχνιδιού πιο σταθερά κάτω από το δικό μας ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ
Διαγγελεας:
1greek.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου