Ελλάς

Θρήνησε πάλι Λιβάνιε σοφέ,
το χαμό ξανά της Πατρίδας.
Ο δαυλός πάλι έπεσε χαμαί
λαέ βασιλιά, που Παραβάτη
οι ένοχοι σ’ είπαν...



Υπάρχεις αλήθεια Δία θεέ;
Για να δεις την Ελλάδα Εκάβη.
Τα νεκρά της θρηνεί τα παιδιά
στ’ ακρογιάλια μονάχη της Τροίας.

Στα βράχια πάλι σε κάρφωσαν
Ανυπότακτε Προμηθέα λαέ.
Η Ιώ θα σου φέρει άπαγε ποτέ

Το μήνυμα μιας νέας ελπίδας;

Αλλοίμονο πονηρέ Οδυσσεύ
Του καραβιού σου έσπασαν οι κάβοι
Οι Μνηστήρες περνούν μια χαρά
Και σύ παραδέρνεις στα νύχια της Σκύλλας
.
Αγγελική Π.

Συγχωρείστε μου το άτεχνο του ποιήματος. Εκτός από τον έρωτα λένε και η φτώχια μας κάνει ποιητές. Όπως πάει η παλιοκατάσταση θα γίνουμε και μουσικοί. Με ακορντεόν στους Δρόμους!!!!

Πηγη