Γεγονότα1803: Το ολοκαύτωμα στο Κούγκι. Ο ιερομόναχος Σαμουήλ με πέντε Σουλιώτες, μπροστά στον κίνδυνο να συλληφθούν από τους Tούρκους, βάζει φωτιά στο βαρέλι με την πυρίτιδα και ανατινάσσονται.
1943: Οι ναζί κατακτητές καταστρέφουν τα Καλάβρυτα κι εκτελούν και τους 1.101 άνδρες κατοίκους του.
1966: Ο Τζίμι Χέντριξ ηχογραφεί τη μεγάλη επιτυχία του Foxy Lady.
1967: Μετά την αποτυχία του βασιλικού κινήματος για την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος διαφεύγει με την οικογένειά του στη Ρώμη, όπου θα ζητήσει πολιτικό άσυλο.
1967: Ο ούγγρος προπονητής Μάρτον Μπούκοβι αναχωρεί από την Ελλάδα, έχοντας παραιτηθεί την προηγούμενη από την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, στον οποίο χάρισε δύο τίτλους πρωταθλητή. Όπως φημολογείται, η δικτατορία της 21ης Απριλίου έχει οδηγήσει τον «Μάρτσι Μπάτσι» στην απόφαση αυτή, λόγω «πολιτικών φρονημάτων». Ο Διονύσης Χαριτόπουλος θα εκδώσει το 2003 ένα κύκλο διηγημάτων με τίτλο Τη Νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι.
1968: Κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος του Μάνου Λοΐζου Ο Σταθμός.
Γεννήσεις
1797: Κρίστιαν Χάινριχ Χάινε, γερμανός λυρικός ποιητής. (Τα τραγούδια του Χάινε, Εξόριστοι Θεοί) (Θαν. 17/2/1856) [Αποφθέγματα]
1816: Ερνστ Βέρνερ φον Ζίμενς, γερμανός εφευρέτης και επιχειρηματίας, ιδρυτής της βιομηχανίας ηλεκτρικών ειδών Siemens. (Θαν. 6/12/1892)
1902: Παναγιώτης Κανελλόπουλος, πολιτικός, φιλόσοφος και ιστορικός. (Θαν. 11/9/1986)
Θάνατοι
1204: Μόζες Μπεν Μάιμον, γνωστός στην Ελλάδα και ως Μωυσής Μαϊμονίδης, εβραίος φιλόσοφος, ραβίνος και γιατρός. (Γεν. 30/3/1135)
1466: Ντονατέλο, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ντονάτο ντι Νικολό ντι Μπέτο Μπάρντι, φλωρεντίνος γλύπτης, από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές μορφές της πρώιμης αναγέννησης. (Δαβίδ) (Γεν. 1386)
1932: Γεώργιος Ιακωβίδης, ζωγράφος, από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου. (Γεν. 11/1/1853)
ΠΗΓΗ: sansimera.gr
Ο ρασοφόρος πολέμαρχος Σαμουήλ ήταν εθνεγέρτης του Σουλίου. Τα φλογερά του λόγια, γεμάτα πίστη και πατριωτισμό προκαλούσαν ενθουσιασμό.» Τα παλικάρια του Σουλίου ακούγοντας της φωνής του, άνδρες και γυναίκες, εγίνοντο πολεμισταί…» γράφει ο Πουκεβίλ. Δραστήριος και σώφρων κατασκευάζει χαρακώματα, χτίζει πύργους, διευθύνει συχνά ο ίδιος δύο μικρά τηλεβόλα που αποτελούν το πυροβολικό των Σουλιωτών. Από καιρού εις καιρόν αφανίζεται. Πηγαίνει σε γειτονικούς τόπους για να εξασφαλίσει τρόφιμα στη Σουλιώτικη δημοκρατία με ανταλλαγή κομποσχοινιών και εικόνων… Σε καιρό πολέμου υψώνει και στερεώνει τα λάβαρο στο κωδονοστάσιο της Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής στο Κούγκι «ο δε σταυρός κυματίζων εν τω αέρι αγγέλλει εις το Σούλι την επίσημων της μάχης ημέραν». Μετά την Συνθήκη αποχώρησης των Σουλιωτών, που υπογράφτηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1803, ο Σαμουήλ αρνείται να συμφωνήσει και να συμβιβαστεί. Αρνείται να συνθηκολογήσει. Επί 48 ώρες αντιστέκεται στο «χείμαρρο των βαρβάρων». Περίμενε τους κατακτητές να μπουν στο» οπλοφυλακείον» του και έκοψε το νήμα της ζωής του, όπως γράφει ο Πουκεβίλ, βάζοντας φωτιά στην πυρίτιδα «ήτις μετ΄ αυτού ανετίναξε πολλούς των μωαμεθανών…». Αναφέρεται μάλιστα ότι λίγο πριν, όταν ένας από τους Τούρκους αξιωματούχους της επιτροπής παραλαβής του φρουρίου και του πολεμικού υλικού είχε μιλήσει με χαιρεκακία, για το πώς φαντάζεται ότι θα τον μεταχειριστεί ο Αλής καθώς πέφτει ήδη στα χέρια του, ο Σαμουήλ, κατά τον Π.Α. Σαλαπόντα, απαντά: -«Δεν είναι άξιος ο πασάς να πιάση Σουλιώτη που ξεύρει πολλά μονοπάτια του θανάτου»!
ΑπάντησηΔιαγραφή13 Δεκεμβρίου 2011 6:13 μ.μ.