Εθνική κυριαρχία (και δημοκρατία) ή μισθοί και συντάξεις;

Γράφει ο Βασίλης Νικολόπουλος
Προφανώς με τη δανειακή σύμβαση και τους όρους που την συνοδεύουν υπάρχει θέμα εθνικής κυριαρχίας. Όλα αυτά που ζήσαμε την τελευταία διετία με τους δισταγμούς, τις παλινωδίες, τις ενστάσεις συνταγματολόγων, τις διαφωνίες για την ψήφιση της σύμβασης με 151 ή 180 βουλευτές, την καθυστέρηση στο να έρθει η σύμβαση προς ψήφιση στη βουλή δείχνουν ένα πράγμα: Η δανειακή σύμβαση θέτει θέμα εθνικής κυριαρχίας! Σε αυτό το ζήτημα το κυρίαρχο πολιτικό μας σύστημα...
φαίνεται πια ότι έχει πάρει τις αποφάσεις του για αυτό έχει διατυπώσει και το ανάλογο δίλημμα: Εθνική κυριαρχία (και δημοκρατία) ή μισθοί και συντάξεις;;;; Όμως ένα τέτοιο ερώτημα μπορεί να σταθεί; Σε ποια χώρα σε ποιο πολιτικο σύστημα η εθνική κυριαρχία γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης έναντι οποιουδήποτε κόστους; Σε ποια χώρα η επίθεση στην εθνική της κυριαρχία δεν οδηγεί σε απάντηση -ακόμη και πολεμική- δηλαδή δύσβατο οικονομικό κόστος, απώλεια εισοδημάτων, καταστροφή υποδομών και όμως όλα αυτά θεωρούνται αυτονόητο τίμημα υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας; Δηλαδή αν αύριο αμφισβητηθεί τμήμα της ελληνικής επικρατείας δεν θα το υπερασπιστούμε για να μην χάσουμε μισθούς και συντάξεις; Και όλη αυτή η πολιτική μας τάξη που μας βομβαρδίζει με πατριωτικές κορόνες περί “πολέμου και θυσιών” που θα πρέπει να υποστούμε για την πατρίδα, περιλαμβάνει σε αυτές και την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας; Τι σοι πόλεμος είναι αυτός που για να υπερασπιστούμε τη χώρα θα πρέπει να την παραδώσουμε;;; Γιατί το να χάσουμε μισθούς και συντάξεις για να υπερασπιστούμε την εθνική μας κυριαρχία έχει μια λογική αλλά να χάσουμε μισθούς και συντάξεις και την εθνική μας κυριαρχία ΓΙΑΤΙ μπορεί να μας εξηγήσει κάνεις; Απ την άλλη οι ίδιοι κύκλοι μας λένε ότι έτσι κι αλλιώς στα πλαίσια της ΕΕ η εθνική μας κυριαρχία έχει απομειωθεί…. Όμως αυτό έγινε με όρους αμοιβαιότητας, ισοτιμίας και υπό την στόχευση της ευημερίας των λαών και της δημοκρατικής εμβάθυνσης όχι μονομερώς με όρους υποτελείας και για να στηθεί ένα διευθυντήριο στις Βρυξέλλες ενοψει μάλιστα και πιθανολογούμενης κατάρευσης της ευρωζώνης! Και σίγουρα με κανένα εκβιαστικό δίλλημα εθνική κυριαρχία (και δημοκρατία) ή μισθοί και συντάξεις! Γιατί τελικά προδοτικό δεν είναι να απαντάς “μισθοί και συντάξεις” σε ένα τέτοιο ερώτημα αλλά και μόνο το να θέτεις το δίλημμα είναι προδοτικό και σημαίνει ότι τελικά η εθνική κυριαρχία και τιμή έχει και προς πώληση είναι. Αλήθεια πόσους μισθούς και συντάξεις έχετε αποτιμήσει την εθνική κυριαρχία (και τη δημοκρατία); Γιατί αν είναι καλά τα λεφτά να το σκεφτούμε ρε πατριώτες! ΥΓ1: Πάντως το πολιτικο μας σύστημα μας είχε προειδοποιήσει ήδη από την βράδια των Ιμίων ότι “δεν συμφέρει να υπερασπιστούμε την εθνική μας κυριαρχία για μια βραχονησίδα”. Τελικά όπως προκύπτει και από την οικονομική επίθεση που δεχόμαστε “δεν συμφέρει ούτε και για ένα νησί”. “Δεν συμφέρει ούτε και για ολόκληρη τη χώρα”. Αφού η εθνική κυριαρχία είναι ασύμφορη και έχει τιμή, στο ύψος του αντίτιμου θα κολλήσουμε; Οι αγορές την κοστολόγησαν και οι νταβατζήδες ανέλαβαν την δημοπρασία. Για να δούμε με πόσους μισθούς και συντάξεις θα την ανταλλάξουμε; Μην ξεχνάμε ότι έχουμε και τραπεζίτη δαπραγματευτή άρα καλά λεφτά θα πιάσουμε! ΥΓ2: Αν παρόλα τα μνημόνια η χώρα δεν τα καταφέρει ποιο είναι το plan b; Το πολιτικό μας σύστημα που ενδιαμέσως θα έχει αλλάξει το χρέος της χώρας από ομολόγα του ελληνικού δημόσιου σε ενυπόθηκα δάνεια του αγγλικού δικαίου θα λογοδοτήσει για την καταστροφική του πολιτική; Τα ειδικά δικαστήρια δεν θα αρκούν για να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους! – Νικολόπουλος Βασίλης.
Πηγη