Και απελθών απήγξατο (ελπίζουμε)

Αυτή η φάτσα είναι ο γερμανός υπουργός Οικονομίας & Τεχνολογίας Φιλίπ Ρέσλερ και αυτό το ύφος, είναι ο τρόπος που βλέπει τους Ελληνες. Ερχεται την Πέμπτη, με γερμανούς επιχειρηματίες για να δουν τί μπορούν να εκμεταλλευτούν πριν γίνουμε -τελείως- για πέταμα, για το ξεσκαρτάρισμα δηλαδή. Παράλληλα ο Ρέσλερ έχει...
έτοιμο και ένα σχεδιάκι που προβλέπει πτώχευση, σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν καταφέρει να εξυπηρετήσει το χρέος της, με παράλληλο περιορισμό των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Μάλιστα, τη διαδικασία πρέπει να δρομολογήσει ανεξάρτητο σώμα που θα αναλάβει, αλλά και θα εποπτεύει τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της.

Η "ελληνική" κυβέρνηση συνεχίζει να τρομοκρατεί και να εκβιάζει τους πολίτες να πληρώσουν τα κερατιάτικα, αλλιώς δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις (λες και αν πληρώσουμε θα σώσουμε την Ελλάδα και όχι τους δανειστές), συνεχίζει να πληρώνει τους 300 (άραγε θα κινδυνεύσουν και οι δικοί τους μισθοί;), συνεχίζει να διατηρεί το λουλουδάκι του μπαξέ στην προεδρία της Δημοκρατίας, με κόστος ενάμισυ εκατομμύριο και κάτι ψιλά, απολύει, περικόπτει, μέχρι να εξουθενωθούμε και να πάμε να μείνουμε σε σπίτια σαν αυτά που βλέπουμε στις φωτογραφίες και είναι πραγματικότητα για πολίτες που πτώχευσαν πριν από μας.

Υπάρχουν στην πόλη μου -ίσως και στη δική σας- άνθρωποι που μένουν εκεί, προεικονίζοντας, φοβάμαι, το κοινό μας μέλλον.

Η καραμέλλα πάντα ίδια: Η σωτηρία της πατρίδας.

Οταν το ακούτε, να κάνετε την σωστή μετάφραση: Η σωτηρία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, στο οποιο ανήκουν και οι δικοί μας "σωτήρες". 

Στα χαλάσματα μπορούμε να πάμε να μείνουμε και μόνοι μας.

Δεν είναι ανάγκη να τους πληρώσουμε για να μας στείλουν.
Ομως εμείς, ακόμη και κει, θα παραμείνουμε Ελληνες και θα πιστεύουμε σε Θεό.

Αν το επιτρέψει Εκείνος -ίσως για την ανοχή μας σε προηγούμενους καιρούς θρησκευτικής και εθνικής μειοδοσίας, μπορεί για τις πολλές μας αμαρτίες- θα συναντηθούμε σε villas misserias.

Ομως όχι χωρίς ελπίδα!

Από ένα καντηλάκι και από μία σημαία θα ξεκινήσουμε πάλι, να λευτερωθούμε από τους δυνάστες, γιατί δυστυχία δεν είναι τόσο το να πεινάς αλλά -κυρίως- το να μην έχεις Θεό και πατρίδα.

Εμείς πάντα θα έχουμε και τα δύο και ένα πιάτο φακές.

Εκείνοι μόνο ένα πινάκιο φακής (ακόμη και αν είναι χαβιάρι), αυτό που θα τους έχει απομείνει από την προδοσία! 

Αναρτήθηκε από ΕΛΕΝΑ
Πηγη