Ένα ντοκυμανταίρ-προσκύνημα στους 15.000 Έλληνες αξιωματικούς και στρατιώτες, που έβαψαν με το αίμα τους τα χώματα της Βορείου Ηπείρου (τα κατεχόμενα σήμερα από τους "Αλβανούς").
Πέρασαν 71 χρόνια από τότε που ο ελληνικός στρατός με απαράμιλλο ηρωϊσμό και ....
αυτοθυσία έγραψε αθάνατες σελίδες δόξας στα αλβανικά βουνά, εναντίον των φασιστικών στρατιών του υπερφίαλου Μουσολίνι.
Για δύο ολόκληρα χρόνια, κάτω από μεγάλες δυσκολίες, η κινηματογραφική κάμερα κατάφερε να καταγράψει για πρώτη φορά το Έπος του ΄40, στη γειτονική μας χώρα, την Αλβανία. Η σκηνοθέτης Μαρία Μαυρίκου και το συνεργείο της, κινδύνευσαν αρκετές φορές στην προσπάθειά τους να φθάσουν μέχρι τα πιο απόμακρα χωριά και τις πιο απομακρυσμένες πλαγιές, εκεί που δόθηκαν οι σκληρές, αλλά αποφασιστικής σημασίας, μάχες του ολιγάριθμου, αλλά ηρωϊκού ελληνικού στρατού με τις αναρίθμητες στρατιές της Ιταλίας.
Ο φακός αναζήτησε επίμονα τα ξεχασμένα από την επίσημη πολιτεία ιερά λείψανα των πεσόντων μας, που θάφτηκαν πρόχειρα μέσα στο χιόνι στο Αργυρόκαστρο, την Κλεισούρα, το Πόγραδετς, την Κορυτσά, την Πρεμετή, την Χειμάρρα, τους Άγιους Σαράντα...
Η ταινία καταγράφει επίσης, με λυρισμό και ευαισθησία, τον ζωντανό -- ακόμη και σήμερα - θρύλο που άφησε στο πέρασμά του ο νικηφόρος στρατός μας, στα χωριά και τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου.
Άντρες και γυναίκες που ζουν εκεί, αναπολούν με δάκρυα στα μάτια το θριαμβευτικό πέρασμα του στρατού μας, τη φιλοξενία που του πρόσφεραν, αλλά και το φοβερό ψύχος που άφησε εκατοντάδες νεκρούς και ανάπηρους από τα κρυοπαγήματα.
Ο φακός κατέγραψε, επίσης, τους χώρους που περιγράφει στην «Πορεία προς το μέτωπο» ο Οδυσσέας Ελύτης: Άγιοι Σαράντα, Χειμάρρα, Τσούκα (εκεί που έπεσε ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης)...
Ο ηρωϊσμός του ελληνικού στρατού έγινε ποίημα και τραγούδι στο στόμα του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου, που τραγουδιέται μέχρι σήμερα και το οποίο ακούγεται στην ταινία.
Επίσης, ο μεγαλύτερος κλαρινίστας της Αλβανίας, Λαβέρ Μπαρίου, από την Πρεμετή, συνέθεσε ειδικά για το ντοκιμαντέρ και τους πεσόντες ένα μοιρολόϊ, που το έπαιξε με πολύ ευλάβεια και συγκίνηση μπροστά στον ξύλινο σταυρό στην Κλεισούρα, στον τόπο θυσίας πέντε χιλιάδων παλληκαριών.
πηγή
Yπάρχει πιο ωραίο πράμα μωρέ, από το να πεθαίνεις για την πατρίδα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΠΑΡΧΕΙ. ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήO ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΡΙΩΜΕΝΟΥ ΔΕΝ ΛΟΓΑΤΕ ΘΑΝΑΤΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήEimai perifanos pou enas apo aytous pou existorisan einai pappous mou
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40 ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΣΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΒΟΥΝΑ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ.Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΕΚΕΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ.ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήThanks for sharing this awesome content, it would be helpful
ΑπάντησηΔιαγραφήGuys just sharing, I’ve found this interesting! Check it out! 토토사이트
May I simply just say what a relief to discover someone that actually knows what they are talking about online. You actually know how to bring an issue to light and make it important. 경마
ΑπάντησηΔιαγραφήI must say you’ve done a very good job with this. Also, the blog loads extremely quick for me on Chrome. Superb Blog! 카지노사이트
ΑπάντησηΔιαγραφήIn this blog, we journey through the rugged landscapes of Albania's mountain regions, where communities held onto their traditions, while grappling with the challenges of foreign occupation, resistance movements, and the profound shifts that came with the rise of communism. From the Italian and German occupations to the partisan resistance led by figures like Enver Hoxha, the 1940s was a decade defined by conflict, survival, and heroism.
ΑπάντησηΔιαγραφήdivorcio de mutuo acuerdo en virginia