28 Οκτωβρίου 2011 - ΟΧΙ!

Τι περίεργη που είναι η ζωή! Πως πέφτουν έτσι και διπλώνουν τα γεγονότα, σαν να διπλώνεις μια πίτα και φοβάσαι μήπως φύγουν τα χόρτα από την άκρη... Μια δίπλα, η γέμιση του 40. άλλη μια δίπλα, το τώρα.... Ακούω τους υπουργούς, τους βουλευτές, και μερικούς άλλους, και λέω να....έτσι ξεκινάνε οι εμφύλιοι.. Να κάνω χαρά που το 20 θα είμαι όπως ήμουν πριν δυο χρόνια. Να κάνω χαρά που δεν μου δίνουν τίποτα από όσα μου χρωστάνε και να νιώθω ευγνώμων...
που τα πληρώνω όλα, και τις επιπτώσεις από τις αποφάσεις των άλλων, που οι ίδιοι παραδέχονται ότι δεν κυβερνάνε αυτοί. Να κάνω χαρά και να δείξω εμπιστοσύνη για να με κυβερνάνε αυτοί που αποφάσισαν πως θα είμαι μέχρι το 20, ενώ μόλις τους προηγούμενους 3 μήνες κάθε μέρα λένε άλλα.... Με έχουν για τόσο ηλίθια? Είναι αυτοί τόσο κολλημένοι? Είναι τόσο καλοί ψεύτες? Είναι τόσο πολλοί άσχετοι που δεν ξέρουν ότι οι αποφάσεις υπο το κράτος εκβιασμού δεν ισχύουν? Μήπως για αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει με τίποτα τις εκλογές? Και αν γίνουν αυτοί που βγουν θα πάρουν την απόφαση να διώξουν την ΤΡΟΙΚΑ? Η δικαιολογία ότι χρειάζεται κυβέρνηση που να συνεργάζεται, πραγματικά πιστεύουν ότι είναι η λύση? Έχουν το θράσος να μας λένε ότι κάνουν το σωστό και τολμάνε να διαγράφουν τις ευθύνες τους? Αλλά, έτσι είναι....Το πιο συνηθισμένο πράγμα στους πολιτικούς είναι να διαγράφουν τις ευθύνες τους. Πάντα φταίνε οι άλλοι.. Ας πούμε εδώ, για όλα φταίει ο Μπουραντάς... Ποιος του πήγαινε τα έγγραφα που υπέγραφε? Ποιος του έκανε εισηγήσεις? Ποιος εκτελούσε τις αποφάσεις που ήταν γνωστό σε όλους ότι κάτι βρώμαγε? Ποιος συνεργούσε χωρίς αντιδράσεις? Όλοι, είναι η απάντηση. Όλοι ανεξαιρέτως... Δεν άκουσα ποτέ, και απο κανέναν επίσημο φορέα οποιαδήποτε αντίδραση, έγγραφη η προφορική. Αλλά θα μου πεις." Δρυός πεσούσης πας ανδρός ξυλεύεται..." Έτσι είναι.... Άλλωστε ο Μπουραντάς είναι μακρυά. Δεν έχουμε εδώ σόγια, κουμπάρους, υπαλλήλους και δεν ξέρω γω τι άλλο.. Σήμερα η παρέλαση θα μοιάζει με επικήδια πομπή...Σήμερα τα παιδιά όταν ακούσουν για το περήφανο οχι, θα σκύψουν το κεφάλι από το ενδοτικό ΝΑΙ. Σήμερα η εκκλησία θα κάνει μνημόσυνο στους πεσόντες και ίσως πει για την συμβολή της στον αγώνα, αλλά μόλις τις τελευταίες μέρες αρνήθηκε να πάρει το βάρος που της αναλογεί και εκτός από ελάχιστους αφοσιώνεται στο ...πνευματικό της έργο. Τώρα πως γίνεται, η εκκλησία να αφοσιώνεται στο πνευματικό της έργο και πάντα , μα πάντα, πολλά χρόνια μετά να έχει συμβολή σε όλους τους αγώνες, μόνο μεταφυσικά μπορεί να εξηγηθεί... Λέμε ΟΧΙ , είναι η ώρα να φωνάξουμε το ΟΧΙ και να μη σας πω, ότι είναι ώρα να φωνάξουμε ξανά ΑΕΡΑ!
Πηγη